ตอนที่436 คุณจิดาภาตั้งครรภ์แล้ว

ตอนที่436 คุณจิดาภาตั้งครรภ์แล้ว เวลานี้เองตฤณถึงได้หยุด แล้วกอดพี่นัฎไว้แน่ "ผมคุยกับพ่อแม่ไว้นานแล้วนะครับเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาไม่ได้เร่งรัดให้เรามีลูก หรือจะไม่ต้องมี ก็ไม่เป็นไร" "อืม" พี่นัฎตอบกลับเขาไปด้วยเช่นกัน จู่ๆเธอก็รู้สึกว่าทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้ "พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของท่านประธานกับคุณผู้หญิง คุณไปรบกวนพวกเขาวันนี้ มิน่าล่ะท่านประธานถึงได้โทรมาหาผมตอนดึกขนาดนี้แล้ว" พี่นัฎรู้สึกน้อยใจเล็กน้อย "ก็ฉันไม่ได้ตั้งใจนี่คะ....." ตฤณรู้ตัวว่าน้ำเสียงของตัวเองนั้นค่อนข้างจะแรงไปหน่อย จึงดึงมือของพี่นัฎมาแล้วปลอบใจเธอ "เราแค่ใช้ชีวิตในทุกวันของเราให้มีความสุข คุณไม่จำเป็นต้องคิดมากอะไรแล้วนะ" จริงๆแล้วในใจของตฤณนั้น เขารู้ดีกว่าใคร ว่าพี่นัฎดีกับเขามาก แคร์เขามาก มิเช่นนั้นเธอก็คงจะไม่แบกรับทุกอย่างไว้คนเดียวแบบนี้ ในใจเขาเองก็รู้สึกตำหนิตัวเองอยู่เช่นกัน เป็นเพราะความเอาใจใส่ที่เขามีต่อเธอนั้นยังไม่มากพอ ถึงทำให้เธอคอยแต่วิตกกังวลอยู่แบบนี้ หากเขาทำให้พี่นัฎยังคงรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอยู่แบบนี้ต่อไป เขาจะยังถือว่าเป็นสามีที่ดีอยู่อีกหรือ? ........... เช้าวันรุ่งขึ้น จิดาภาที่เพิ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมานั้น ก็เห็นจิรภาสที่นอนตะแคงมองเธออยู่ก่อนแล้ว เธอจึงรีบเอาผ้าห่มขึ้นมาบังหน้าตัวเองไว้ "ฉันยังไม่ได้ล้างหน้าเลยค่ะ......" "ก็ยังคงสวยเหมือนเดิมแหล่ะครับ คุณภรรยา สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานของเรานะครับ" จิรภาสก้มลงแล้วจุมพิตไปบนหน้าผากของเธอเบาๆ จิดาภาคล้องคอของเขาเอาไว้ ทำให้ทั้งสองใกล้ชิดกันมากขึ้นอีก "เราไปโรงพยาบาลกันเถอะครับ" "ค่ะ" แล้วจิดาภาจึงลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เวลานี้เองที่เสียงโทรศัพท์มือถือของจิดาภาดังขึ้น เป็นเบอร์แปลก จิรภาสจึงหยิบขึ้นมากดรับ ได้ยินเสียงที่กรอกพูดออกมาจากทางปลายสาย "สวัสดีค่ะ คุณจิดาภา เมื่อวานที่คุณมาทำการตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลผลออกมาแล้วนะคะ จากรายงานระบุว่าคุณน่าจะกำลังตั้งครรภ์แล้วค่ะ หากช่วงนี้คุณสะดวก สามารถมาทำการตรวจอย่างละเอียดได้เลยนะคะ" ตั้งครรภ์? จิรภาสอึ้งไป..... "ฮัลโหล คุณจิดาภาคะ?" "ผมเป็นสามีของเธอครับ เมื่อซักครู่คุณพูดว่าเธอทำไมนะครับ?" จิรภาสพยายามทำให้ตัวเองสงบลง "สวัสดีค่ะ คุณจิดาภาตั้งครรภ์แล้วค่ะ" เมื่อได้ยินจิรภาสเอ่ยถาม อีกฝ่ายจึงตอบกลับไปอย่างมีมารยาท "เพื่อเป็นการเช็คว่าร่างกายของเด็กกับของคุณจิดาภาแข็งแรงดี ดิฉันแนะนำให้ทางคุณจิดาภามาตรวจที่โรงพยาบาลอย่างละเอียดอีกครั้งนะคะ" "ขอบคุณครับ ผมทราบแล้ว" หลังจากที่จิรภาสวางสายไปแล้วนั้น อารมณ์ของเขาดูจะซับซ้อนไปอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าเขาจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ยังคง...... จิดาภาท้องแล้ว! ในหัวของเขานั้นราวกับมีแต่ความว่างเปล่า...... เขานั่งอยู่ตรงโซฟา โดยไม่ได้มีการเคลื่อนไหวใดๆ จนกระทั่งจิดาภาล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้วนั้น เธอเดินออกมาจากห้องน้ำ มองดูจิรภาสที่นั่งอยู่ตรงโซฟาแล้วจึงเดินเข้าไปหาเขา "เป็นอะไรไปคะ?" จิรภาสได้ยินเสียงเธอแล้ว ถึงได้เงยหน้าขึ้นมามอง แต่กลับไม่ได้บอกเรื่องที่ได้รับสายจากโรงพยาบาลเมื่อครู่นี้กับเธอ เขาลุกขึ้นแล้วจูบลงบนหน้าผากของเธอ "เดี๋ยวคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ ผมจะไปทำอาหารเช้า อย่าเพิ่งขยับตัวมากนะครับ เดี๋ยวเราไปโรงพยาบาลด้วยกันนะ" "ค่ะ" จิดาภาพยักหน้า เธอคุ้นเคยกับการดูแลแบบนี้ของจิรภาสแล้ว จึงไม่ได้รู้สึกว่าคำพูดของเขานั้นดูแปลกไป และที่จิรภาสไม่ได้พูดเรื่องนี้ออกไปนั้น นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาตื่นเต้นและตกใจมาก ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะเผชิญหน้าอย่างไร...... เมื่อรอจนเขาเดินเข้ามาในครัวแล้วนั้น อาการตกใจเซอร์ไพรส์นี้ของเขาจึงค่อยๆหายไป เขาแทบอยากจะดึงตัวจิดาภามากอดเอาไว้ แล้วบอกกับข่าวดีกับเธอว่าเรากำลังจะมีลูก พวกเขาจะได้เป็นพ่อแม่คนแล้ว เมื่อนึกถึงเด็กที่จะเกิดมาเป็นลูกของพวกเขาแล้ว จิรภาสรู้สึกว่าเลือดในร่างกายของตัวเองนั้นกำลังเดือดพล่าน.... พ่อ...... เป็นความรู้สึกที่มหัศจรรย์มากจริงๆ หลังจากที่ทำข้าวต้มและเตรียมนมไว้เรียบร้อยแล้วนั้น จิรภาสจึงเดินออกมาจากห้องครัว เมื่อเห็นว่าจิดาภาต้องการจะดื่มน้ำ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาแล้วจับข้อมือของเธอเอาไว้ "คุณไปนั่งเถอะครับ เดี๋ยวผมทำให้" "ฉันเพียงแค่จะดื่มน้ำเองค่ะ" จิดาภาไม่รู้เลยว่าทำไมวันนี้เขาถึงได้ดูแปลกๆไป เธอไม่ได้นึกถึงเรื่องที่ไปตรวจสุขภาพรายการนั้นเลยแม้แต่นิดเดียว แล้วก็ไม่รู้ด้วยเช่นกันว่าการบังเอิญได้ไปตรวจเพียงครั้งเดียวจะช่วยเธอได้มากขนาดนี้ เพียงแต่ตอนนี้เธอเองก็ยังไม่เข้าใจในความตื่นเต้นนี้ของจิรภาสเพียงเท่านั้น "วันนี้เป็นวันครบรอบของเรา ผมอยากจะดูแลถนอมคุณให้ดีตลอดทั้งวัน คุณไม่ต้องทำอะไรเลยนะครับ!" จิรภาสหาข้ออ้างที่พอจะถูกไถไปได้ เพื่อหยุดความสงสัยนี้ของเธอ จิดาภายิ้มออกมา แล้วพยักหน้ารับกลับไป "ค่ะ" เช่นนี้จิรภาสถึงได้วางใจแล้วเดินกลับไปยังห้องครัว ตอนนี้นอกจากคนที่โรงพยาบาลแล้วก็มีเขาเป็นคนแรกที่รู้ว่าจิดาภากำลังตั้งครรภ์ นับเวลาดูแล้วคงจะเป็นครั้งที่แล้วที่พวกเขาไม่ได้ป้องกัน และไม่นาน ตฤณก็รีบมารับพวกเขาที่คฤหาสน์หลังนี้ แต่จิรภาสมองดูแล้วแววตาของเขากลับไม่ดูดุและเย็นชาเหมือนเมื่อคืน ทำให้ตฤณรู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง "ท่านประธานครับ รถเตรียมเรียบร้อยแล้ว สามารถออกเดินทางได้เลยนะครับ" จิรภาสพยักหน้า แล้วเดินจูงมือจิดาภาออกมา ไม่ว่าจะขึ้นรถ หรือเดิน เขาไม่ยอมปล่อยมือเธอเลย อีกทั้งวันนี้ราวกับว่าเขาจะดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษอีกด้วย มักจะมีรอยยิ้มบางๆปรากฏออกมาอยู่เสมอ จิดาภาคิดว่าเป็นเพราะวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของพวกเขา เขาจึงได้ดูดีใจขนาดนี้ ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะตั้งครรภ์เลย เพียงแค่ได้เห็นเขาดีใจแบบนี้ เธอก็รู้สึกอารมณ์ดีตามไปด้วยแล้ว เข้าไปยังโรงพยาบาล จิรภาสก็ยังคงดูแลเธอเป็นอย่างดี จนเกือบจะได้เข้าไปในห้องตรวจด้วยกันกับเธอแล้ว พยาบาลที่ยืนอยู่ทางด้านหน้าประตู ยิ้มและขวางจิรภาสเอาไว้เสียก่อน "ขอโทษนะคะ รบกวนญาติรอด้านนอกนะคะ" "ผมเป็นสามีของเธอ ก็เข้าไปไม่ได้หรือครับ?" จิรภาสขมวดคิ้ว “ถึงอย่างไร....ก็ต้องรบกวนคุณรอซักครู่นะคะ นี่เป็นกฎของโรงพยาบาลค่ะ” พยาบาลยังคงยืนยันเช่นนั้น ในเมื่อนี่เป็นโรงพยาบาลของรัฐ มีกฎความต้องการแบบนี้ก็มีความสมเหตุสมผล เพียงแต่ว่าไม่รู้ว่าทำไมจิรภาสถึงได้มีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา และอยู่รอจิดาภาอยู่ทางด้านนอกตามนั้นแทน จิดาภาหันกลับมายิ้มให้เขา “แค่แป๊ปเดียวเดี๋ยวฉันก็ออกมาแล้วค่ะ” จิรภาสพยักหน้า หลังจากนั้นไม่กี่นาที จิดาภาก็เดินออกมา จิรภาสจึงรีบเดินเข้าไปหาเธอ แล้วเอาเสื้อคลุมมาคลุมไว้ให้เธอ “เป็นอย่างไรบ้างครับ?” “คุณตื่นเต้นอะไรกันคะ? ไม่ใช่ว่าฉันท้องแล้วเสียหน่อย แค่ตรวจเฉยๆเอง.......” จิดาภามองดูเขาที่ดูตื่นเต้นขนาดนี้ แล้วส่งยิ้มอ่อนโยนให้เขา จิรภาสไม่ได้พูดอะไร กลับกระชับมือของเธอให้แน่นขึ้น และไม่นานคุณหมอก็เดินออกมาพร้อมกับผลการตรวจ มองดูพวกเขา “ไปที่ออฟฟิศกับหมอหน่อยนะคะ” หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาที จิรภาสที่ได้ยินคำพูดของคุณหมอแล้วนั้นถึงกับตกตะลึง “หมอว่าอะไรนะ?” จิดาภาเองก็นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยสีหน้าที่ซีดเผือด หัวใจเต้นแรง....... “พวกคุณอย่าเพิ่งตื่นเต้นกันไปนะคะ จากผลตรวจที่ออกมาแล้ว ผนังมดลูกของคุณจิดาภาค่อนข้างบาง ไม่สามารถจะตั้งครรภ์ได้ แล้วอีกอย่างตรงส่วนที่เป็นเงาๆตรงนี้มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นเนื้องอกด้วยค่ะ....ขนาดของเนื้องอกนี้ค่อนข้างจะเกิดไปจากที่เราจะควบคุมได้แล้ว ทางเราแนะนำให้รีบทำการผ่าตัดเพื่อเอาออกนะคะ” เป็นไปไม่ได้! เมื่อได้ฟังที่คุณหมอกล่าวมานั้น จิรภาสลุกขึ้นยืน เรื่องนี้ไม่เหมือนกับที่เขาได้รับโทรศัพท์แจ้งมาเมื่อช่วงอาหารมื้อเช้าเลยแม้แต่นิดเดียว “คุณหมอหมายความว่า เธอจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ใช่ไหมครับ?” “ใช่ค่ะ” คุณหมอแทบไม่ต้องคิดเลย เธอตอบคำถามนั้นออกมาด้วยความมั่นใจ