ตอนที่438 เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอ

ตอนที่438 เป็นเดือดเป็นร้อนแทนเธอ เขาจำทำให้คนที่วางแผนอยู่เบื้องหลังนี้ได้รู้ ว่าความรู้สึกที่ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกเป็นอย่างไร "ผมจะไปสืบเดี๋ยวนี้ครับ!" จากปลายสาย ตฤณฟังออกถึงน้ำเสียงที่กำลังโมโหของจิรภาส ความร้ายกาจของท่านประธานของเขาเขารู้ดี ดูแล้วตัวการที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้จะต้องตายแน่ๆแล้ว จิรภาสขับรถกลับบ้าน จิดาภายังคงพักผ่อนอยู่ในห้องนอน พี่นัฎเห็นว่าเขากลับมาแล้ว จึงรีบผละตัวออกมาอย่างเบาที่สุด ให้พวกเขาสองสามีภรรยาได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน แต่เมื่อเธอเปิดโทรศัพท์มือถือออกมาดูนั้น ก็เห็นคำวิพากษ์วิจารณ์มั่วๆออกมาเต็มบนหน้าอินเตอร์เน็ต "จิดาภามีลูกไม่ได้ ก็รีบหย่าซะ อย่าเป็นภาระของตระกูลปรีดาอัครกุลเลย" "ผู้หญิงที่แม้แต่ไม่มีสิทธิจะเป็นแม่คนได้แบบนี้ ยังจะเรียกว่าเป็นผู้หญิงได้อีกหรือไง?" "แยกกันเถอะ ก็แค่แม่ไก่ที่ออกไข่ไม่ได้เท่านั้นเอง!" คนบงการเรื่องนี้ต้องการอะไรกันแน่! คนที่สร้างข่าวลือเหล่านี้ช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน.....พี่นัฎตอบโต้กลับไปกับทุกๆความเห็นนั้น! แต่หากหลังจากที่จิดาภาตื่นขึ้นมาแล้ว ได้เห็นข่าวพวกนี้จะรู้สึกแย่มากแค่ไหนกัน เดิมทีเรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการโจมตีเธออย่างหนักหน่วงมากพอแล้ว แต่นักข่าวพวกนี้ยังจะสร้างความวุ่นวายเพื่อให้บรรลุตามเป้าหมายของตัวเองโดยการเขียนข่าวมั่วๆพวกนี้ขึ้นมาอีก! ตั้งครรภ์ไม่ได้ มีลูกไม่ได้ แม้กระทั่งอาจจะต้องยอมทิ้งอาชีพที่ตัวเองรักที่สุด ต่อให้ถึงแม้จิดาภาจะเข้มแข็งอีกขนาดไหน ก็คงจะยอมรับกับการถูกโจมตีขนาดนี้ได้ยากเช่นกัน ถึงแม้ว่าเธอจะผ่านเรื่องวุ่นวายต่างๆมากแล้วมากมาย แต่เจอเรื่องแบบนี้ จะให้เธออยู่นิ่งเหมือนก่อนหน้านี้ได้อย่างไร........ จิรภาสมองดูจิดาภาที่ยังคงหลับอยู่บนเตียง รู้สึกเจ็บปวดมากกว่าใคร เขายืนอยู่ตรงข้างเตียง ในใจนั้นนึกถึงตอนที่ได้รับโทรศัพท์เมื่อตอนเช้านี้ด้วยความดีใจ จิดาภาค่อยๆลืมตาขึ้นมา เห็นจิรภาสที่เฝ้าดูเธออยู่นั้น ขอบตาเริ่มแดงขึ้นมาอีกครั้ง "ตื่นแล้วหรือครับ?" "คุณคะ ฉัน...ขอโทษนะคะ ฉันไม่คิดเลยว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ จริงๆแล้ววันนี้ควรจะต้องเป็นวันที่เรามีความสุขกันมาก" จิดาภาเอ่ยขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแอนและแหบพร่า "อย่าไปคิดถึงมันเลยนะครับ ผมขอลากับทางกองถ่ายให้คุณแล้ว พรุ่งนี้พักอีกวัน ผมรู้ครับว่าสิ่งที่คุณไม่อยากจะทิ้งมันที่สุดคือการแสดง เราคิดหาวิธีไปด้วยกันนะ ข้ามผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้" ............. "จิดาภาไม่สามารถมีลูกได้!" "ประธานเค.เอฟสถานะทางครอบครัวแตกแยก!" นักข่าวเผยแพร่ข่าวเหล่านี้ออกไป พร้อมทั้ง ผลรายงานการตรวจฉบับนั้นก็ถูกคนโพสต์ลงบนอินเตอร์เน็ตด้วยเช่นกัน เพียงแต่มีคนมาพูดถึงและใส่ร้ายจิดาภาเช่นนี้ ก็ยังมีคนที่ชื่นชอบจิดาภา เนื่องจากหลังที่ผ่านเรื่องของปรียสในครั้งที่แล้ว ออกมาสนับสนุนเธอ "ดาราก็ไม่ใช่คนหรือ? ทำไมจะต้องเอาผลการตรวจที่เป็นของส่วนตัวมาเปิดเผยแบบนี้ คนที่ทำแบบนี้ไม่มีพ่อแม่พี่น้องหรืออย่างไร?" "ข่าวพวกนั้นก็เกินไปแล้วหรือเปล่า เธอได้รับความทุกข์จากเรื่องนี้มาขนาดนี้แล้ว ยังจะมาพูดอะไรแบบนี้กันอีก! จะหย่าหรือไม่หย่า มีลูกหรือไม่มี ก็เป็นเรื่องของพวกเขา หวังว่าพวกเกรียนคีย์บอร์ดพวกนั้นจะหยุดกันเสียทีนะ" "ฉันที่เป็นคนทั่วไปคนหนึ่ง ไม่ได้เป็นแฟนคลับของใคร แต่ฉันรู้สึกว่านักข่าวปาปารัซซี่พวกนั้นช่างไร้ยางอายกันเสียเหลือเกิน" "และยังมีคนคาดเดากันไปอีกว่าเป็นเพราะเธอเคยทำแท้งไปหลายครั้งแล้วจึงทำให้ร่างกายของเธอไม่สามารถมีลูกได้อีก ดูละครกันมากเกินไปหรือเปล่า? เรื่องที่ไม่มีหลักฐานที่มาที่ไปแบบนี้ก็เอามาวิจารณ์คนอื่นกันได้ด้วยหรือไง? หวังว่าการแสดงความคิดให้นี้จะทำให้มีชื่อจริงปรากฏออกมาได้เสียที ให้พวกเกรียนคีย์บอร์ดพวกนั้นได้หายไปซะ" "หวังว่าเค.เอฟจะออกมาปกป้องสิทธิ์และชื่อเสียงของจิดาภาเร็วๆนะคะ" ผ่านอุปสรรคต่างๆมามากมายเช่นนี้ ไม่ว่าจะเป็นแฟนคลับหรือบุคคลทั่วๆไป ล้วนแต่รู้สึกว่าเรื่องนี้จิดาภาเป็นฝ่ายเสียหายมากที่สุด ไม่ควรจะถูกทำร้ายจากความรุนแรงนี้บนอินเตอร์เน็ต ดังนั้นโพสต์ข้อความเหล่านั้นจึงไม่ได้รับความสนใจกันซักเท่าไหร่ ทั้งยังมีคนห้ามปรามและกีดกันชาวเน็ตที่ไม่รู้ความจริงเหล่านั้น และลบโพสต์ข้อความที่ส่งต่อเหล่านั้นด้วย ในขณะนั้น เดิมที่ข่าวลือ คำวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นก็ค่อยๆหายไป...... สถานการณ์เช่นนี้ทำให้คนที่รอดูให้จิดาภาขายหน้าอย่างญาณิศานั้นรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก "แปลกใจจริงๆ ว่าพวกเขาใช้งานซื้อตัวแฟนคลับของจิดาภาพวกนั้นหรือเปล่า? ออกมาพูดแบบนี้ มีเรื่องสนุกๆให้ก็ไม่ดูไม่สนใจกัน!" ญาณิศาเอ่ยพูดออกมาด้วยความโมโห ราวกับว่าได้ลืมไปแล้วว่าตอนแรกสภาพที่เธอถูกไล่ออกมาจากบ้านตระกูลวีรภัทรเมธีนั้นเป็นอย่างไร สีหน้าของแม่สามีของเธอนั้นดูแย่มาก หลังจากที่เกิดเรื่องนี้ขึ้นแล้ว มีคนออกมาพูดออกหน้ารับแทนจิดาภามากขนาดนี้ ปกป้องชื่อเสียงของเธอ เห็นได้ชัดว่า ภาพลักษณ์และความนิยมของเธอในวงการบันเทิงตอนนี้จะเทียบกับเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว "ไม่เป็นไร เพียงแค่คนตระกูลปรีดาอัครกุลแคร์เรื่องนี้กัน เราก็ไม่เสียแรงเปล่าหรอก" แต่คนตระกูลปรีดาอัครกุลจะมีทีท่าอย่างไรกัน? ท่านเดชได้ยินข่าวนี้ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว หลังจากที่เขาเห็นข่าวที่ไม่น่าเชื่อถือเหล่านั้นแล้ว เขานั่งอยู่ตรงขอบหน้าต่างนั้นอยู่ซักพักใหญ่ ข่มความโมโหที่อยู่ภายในใจนั้นลง สื่อแย่ๆพวกนั้นกำลังพูดเหลวไหลอะไรกัน! หลังจากนั้นท่านเดชจึงกดต่อสายออกหาเบอร์ของจิรภาส และเมื่อจิรภาสเห็นเบอร์โทรที่แสดงอยู่หน้าจอแล้ว จึงรู้สึกอึ้งไป แต่เขารู้ว่าท่านเดชจะต้องโทรมาหาเขาในไม่ช้าหรือเร็วๆนี้อยู่แล้ว กลัวว่าท่านเดชจะซักถามเขาก่อน ดังนั้นเขาจึงชิงพูดขึ้นก่อน “ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไร ไม่ว่าจิดาภาจะมีลูกให้ผมได้หรือไม่ ผมจะไม่จากเธอไปไหน เธอเป็นผู้หญิงที่ผมต้องการเพียงคนเดียวตลอดชีวิตนี้ครับ” ท่านเดชที่ฟังอยู่จากทางปลายสาย พึมพำขึ้นมา “ใครอยากจะฟังเธอพูดเรื่องพวกนี้กัน! จิดาภาเป็นอย่างไรบ้าง? ฉันว่าเธอเป็นถึงประธานบริษัทเค.เอฟเชียวนะ ทำไรอะไรกันยังไง? ถึงได้ทำให้ภรรยาตัวเองมีข่าวแบบนี้ขึ้นมาได้ เธอยังจะดูแลบริหารบริษัทได้อยู่ไหม? ถ้าไม่ได้ก็บอก ฉันจะได้เปลี่ยนคน!” คิ้วของจิรภาสยกขึ้นเล็กน้อย...... “ถึงแม้ว่าฉันจะแก่แล้ว แต่ก็ไม่ได้แก่จนถึงขั้นที่จะแยกอะไรขาวอะไรดำไม่ออกนะ! เธอรู้สึกว่าแม้แต่ที่จิดาภาโดนใส่ร้ายแบบนั้นฉันจะดูไม่ออกเลยหรือ? แม้ว่าปกติฉันจะดูเข้มงวดกับเธอ แต่ก็นั่นก็เพื่อตัวเธอเองนั่นแหล่ะ” “เอาโทรศัพท์ให้เธอ ฉันคุยกับเธอแล้วไม่เคลียร์” “………” จิรภาสส่ายหน้าโดยไม่ได้ส่งเสียงใดๆออกมา ยื่นโทรศัพท์มือถือของเขาส่งให้เธอ “คุณปู่จะคุยกับคุณครับ” จิดาภารู้สึกตื่นเต้น แล้วก็รู้สึกกลัวด้วยเช่นกัน แต่เธอก็ยังคงรับโทรศัพท์มือถือของเขามา “คุณปู่” “เป็นอย่างไรบ้าง? อย่าร้องไห้ไปเลยนะ.....เดี๋ยวเรื่องพวกนั้นจะผ่านไป” เมื่อท่านเดชได้ยินเสียงของจิดาภาแล้วนั้นก็รู้เลยว่าเธอจะต้องผ่านการร้องไห้มาแล้วอย่างแน่นอน “นักข่าวพวกนั้นล้วนแต่เขียนข่าวขึ้นมาเพื่อความเรียกกระแส เธอจะต้องดูแลตัวเองดีๆ อย่าได้ให้คนพวกนั้นมามีผลกระทบกับเธอได้ ปู่จะบอกเธอไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าปู่อยากอุ้มหลานเร็วๆ แต่ปู่ก็ไม่ใช่คนแก่ที่ดื้อดึงขนาดนั้น ทั้งชีวิตนี้เราได้มีชีวิตกันอยู่มาได้ นั่นก็เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายแล้ว ถ้าหากในชีวิตเจออุปสรรคด่านนี้จริงๆ ครอบครัวของเราก็พร้อมร่วมแรงร่วมใจกัน ก้าวข้ามผ่านมันไปให้ได้ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ปู่ก็ยอมรับในตัวเธอหลานสะใภ้คนนี้ เพราะนอกจากเธอแล้ว ใครก็อย่าได้คิดจะเข้ามาอยู่ในตระกูลปรีดาอัครกุลของเรา!” เมื่อได้ยินคำพูดของท่านเดชเช่นนี้แล้ว น้ำตาของเธอจึงไหลออกมาจากขอบตาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ “ขอบคุณนะคะ....... คุณปู่” “ครอบครัวปรีดาอัครกุลของเราโชคดีอยู่แล้ว เจอเรื่องอะไรก็อย่าเสียใจไปเลย ดูแลรักษาสุขภาพ เรื่องยากๆมากมายขนาดนั้นเธอยังผ่านมาได้แล้วเลย ยังจะกลัวอะไรอีก?” “ฉันทราบแล้วค่ะคุณปู่” เสียงของเธอสะอึกสะอื้น “เอาล่ะๆ ปู่ไม่ดีเอง ทำให้เธอร้องไห้อีกแล้ว เรื่องภาพยนตร์เธอไม่ต้องกังวลนะ มีปู่อยู่ที่กองถ่ายแบบนี้ พวกเขาไม่กล้าเปลี่ยนตัวเธอหรอก!” เมื่อท่านเดชพูดจบแล้ว จึงวางสายไป สิ่งที่เขาต้องการจะบอกออกมานั้นก็ได้พูดออกไปหมดแล้ว เขาไม่อยากทำให้จิดาภาต้องร้องไห้อีก