บทที่ 3 กล้าพูดจริงๆ

บทที่ 3 กล้าพูดจริงๆ สีหน้าที่เยือกเย็น เหมือนสัตว์ร้ายที่ไร้ความเมตตา ทันใดนั้นก็ทำให้หย่งเหยนนึกถึงผู้ชายที่เจอในคืนเมื่อเดือนที่แล้ว รู้สึกขนลุกอย่างควบคุมไม่ได้ ไม่ใช่ ไม่ใช่เขา หย่งเหยนกำหมัดแน่นๆและพยายามสงบสติ ลี่ถิงเชินเกิดในตระกูลร่ำรวย ฐานะสูงส่ง ออกไปไหนมาไหนก็ต้องคนเยอะแยะล้วมรอบตัวเขา คงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไปนอนอยู่บนข้างถนนคนเดียวแบบนั้น? อีกอย่าง คืนนั้น ลี่ถิงเชินได้เกิดอุบัติเหตุในที่อื่น เป็นไปไม่ได้ที่จะปรากฏตัวอยู่ข้างกายเธอ สูบหายใจลึกๆ หย่งเหยนเดินไปข้างหน้า ：“สวัสดีค่ะ ฉันคือ......หย่งหัน” “หย่งหัน？” ลี่ถิงเชินหัวเราะ รอยยิ้มเย็นชาเหมือนสายตาเขาไม่มีผิด “แค่ผ่านไปหนึ่งเดือน คุณหนูรองหย่งก็ศัลยกรรมเป็นหน้าตาแบบนี้แล้วหรือ?” “หย่งเหยน......” ไม่รอให้หย่งเหยนอธิบาย ลี่ถิงเชินก็เอาเอกสารที่อยู่บนตักโยนใส่หน้าหย่งเหยน “ตระกูลหย่งนี่ช่างให้ความสำคัญลี่ถิงเชินอย่างฉันจริงๆเลยนะ ก่อนหน้านี้มาอ้อนวอนคุณปู่กับคุณย่าเพื่อจะให้ลูกสาวคนเล็กมาแต่งงานกับฉัน แต่พอฉันเกิดอุบัติเหตุ ก็เปลี่ยนเป็นรองเท้าเสียๆที่คนอื่นทิ้งแล้วเอามาให้ฉัน “ตระกูลหย่งคิดว่าลี่ถิงเชินคนนี้เป็นอะไรกัน?” หย่งเหยนถูกตะคอกจนตกใจ เอกสารที่เพิ่งเก็บขึ้นมาได้หล่นลงไปที่พื้น “ออกไปอธิบายกับตระกูลลี่ให้เข้าใจ แล้วไสหัวไปซะ” หย่งเหยนจับชุดแต่งงานไว้แน่น ยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ “แกอยู่ในตระกูลลี่ต้องปิดบางตัวตนของแกให้ดี อย่าให้พวกเขาดูออก และอย่าถูกไล่มาเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะจัดการแกแน่!” นี่เป็นคำพูดที่หยวนมั่นลี่กระซิบข้างหูเธอ ก่อนที่จะส่งเธอออกมา “ในเมื่อแต่งเข้ามาแล้ว ก็ดูแลคุณชายใหญ่ให้ดีๆ ถ้าหากคุณถูกคุณชายใหญ่ไล่ออกจากบ้าน ตระกูลหย่งก็จะถูกลบชื่อออกจากเมืองเหมย” นี่เป็นคำพูดที่คุณปู่ลี่สั่งให้พ่อบ้านเรียนให้เธอทราบ ตั้งแต่วินาทีที่หยวนมั่นลี่ตัดสินใจให้เธอแต่งงานแทนน้องสาว เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เธอรวบรวมความกล้าแล้วมองที่ลี่ถิงเชิน：“หลังจากนั้นล่ะ?” “ฉันออกไปอธิบายให้ละเอียด และไสหัวไปจากตระกูลลี่ หลังจากนั้นล่ะ?” “ไปเปลี่ยนตัวหย่งหันมา หรือว่าหย่งหันก็ไม่เอา แล้วเลือกผู้หญิงคนอื่น? เลือกผู้หญิงคนอื่นมาแล้วคุณลี่ก็จะพอใจแล้วหรือ?” “ถ้าหากว่าคุณลี่สามารถตัดสินใจงานแต่งของตัวเองได้ ฉันก็ไม่ต้องแต่งเข้ามาอย่างเร่งรีบแบบนี้หรอก” “ดูท่าตาแก่นั่นได้หาผู้หญิงที่ฉลาดๆมาซะแล้ว” ลี่ถิงเชินยิ้มประชด หย่งเหยนขมวดคิ้ว：“คุณพูดอะไรนะ?” ลี่ถิงเชินไม่ตอบคำถามเธอ：“ฉันไม่สามารถตัดสินใจงานแต่งของตัวเองก็จริง แต่ ถึงแม้จะเอามาเป็นแค่เครื่องประดับข้างกาย ฉันก็ไม่มีทางที่จะเอาของมือสองที่คนอื่นเขาไม่กันเอาหรอกนะ” “ให้เวลาคุณสามวิ รีบหายไปจากตรงหน้าเดี๋ยวนี้” หย่งเหยนไม่ขยับ ลี่ถิงเชินหมดความอดทนแล้ว：“เจียงสุน เอาตัวเธอโยนออกไปสิ” ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก ผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อสูทสีดำได้เดินเข้ามา แค่มือเดียวก็หิ้วตัวหย่งเหยนขึ้นมาแล้วเดินออกไปด้านนอก “ปล่อยฉัน! ๆ” หย่งเหยนดิ้นรน เห็นทีจะถูกโยนออกไปด้านนอกแล้ว สายตาที่ดุร้ายชองหยวนมั่นลี่กับคำเตือนของพ่อบ้านได้กระตุ้นสมองเธอ คำพูดที่คิดเอาไว้เมื่อกี๊ได้พูดออกมาจากปากเธอ “ได้ยินมาว่าคุณลี่ไม่ได้ถูกรถชนจนขาหักทั้งสองข้าง ยังมี.......” สายตาจ้องมองไปที่เอวของลี่ถิงเชิน มือของเจียงสุนกระตุก แล้วหยุดฝีเท้า：ผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าพูดจริงๆ “คุณพูดว่าไงนะ?” เสียงโหดของผู้ชายดังก้องเข้ามา เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หย่งเหยนได้แต่เดินเส้นทางนี้ไปให้ถึงที่สุด เธอดิ้นหลุดจากมือเจียงสุน แล้วมองไปที่ลี่ถิงเชิน “หากฉันถูกคนของคุณลี่โยนทิ้งออกไปแบบนี้ คนที่รู้ ว่าฉันเป็นลูกสาวคนนึงของตระกูลหย่งที่เพิ่งหย่าร้าง แล้วตระกูลหย่งส่งมาแต่งงานกับคุณลี่เหมือนจะเป็นการหยามหน้าคุณลี่ เพราะแบบนั้นถึงได้ถูกกระทำแบบนี้” “แต่คนที่ไม่รู้ เกรงว่าคนอื่นจะคิดว่าในคืนที่แต่งงานเข้าเรือนหอคุณลี่ไม่สามารถแตะต้องภรรยาของตัวเอง ก็เลยโมโห แล้วมาระบายอารมณ์ใส่ภรรยาของตัวเอง มันก็จะยิ่งพิสูจน์ได้ว่าที่คนเค้าลือกันคือเรื่องจริงใช่มั้ยคะ?” ข่าวลือพวกนี้ เธอได้ยินมาจากที่จัดงานแต่ง มีคนนินทาประชดว่าเธอยอมที่จะเป็นแม่หม้ายก็เพราะเงิน ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ตอนนี้คำพูดเหล่านั้นกลับช่วยเธอไว้ “ได้ ได้ ได้” ลี่ถิงเชินหัวเราะและตบมือ：“ไม่ใช่แค่ฉลาดแบบธรรมดาๆซะด้วย สมกับเป็นภรรยาที่เลือกให้ฉันโดยเฉพาะเลยนะ” “ทำไมคุณถึงใช้ทุกวิถีทางเพื่ออยากเป็นภรรยาของฉัน?” “คุณลี่ ในเมื่อคุณรู้ว่าฉันคือหย่งเหยน ไม่ใช่หย่งหัน ก็น่าจะรู้ดีว่าฉันมีฐานะอะไรในตระกูลหย่ง” “คุณถูกบีบให้แต่งงาน ฉันก็ถูกบังคับให้แต่งงานเหมือนกัน ในเมื่อเราทั้งคู่ไม่สามารถปฏิเสธได้ ทำไมเราไม่มาเป็นสามีภรรยาที่มีสัญญาล่ะ ฉันสามารถให้คำตอบกับตระกูลหย่งได้ ส่วนคุณก็สามารถป้องกันถูกบีบให้แต่งงานกับคนอื่นอีก” คุณลี่หัวเราะ：“นี่ตบหัวแล้วลูบหลังหรือ?” “ในเมื่อคุณอดใจไม่ได้ที่จะเป็นภรรยาฉัน งั้นฉันก็ให้โอกาสคุณสักครั้งก็แล้วกัน” “ถอด!”