บทที่ 6 รู้ว่าท้องก็รีบทำแท้งซะ

บทที่ 6 รู้ว่าท้องก็รีบทำแท้งซะ “.........ตอนนี้ยังไม่มีเบาะแสครับ” “สร้อยคอที่คุณให้มามันธรรมดาเกินไปครับ ก็แค่ของราคาถูกๆตามท้องตลาด แค่ในประเทศ A สร้อยคอแบบนี้มีไม่ถึงล้านเส้นก็ต้องมีเป็นหลักแสนเลยครับ อยากจะรู้ว่าสร้อยคอนี้เป็นของใคร แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยครับ” “อีกอย่าง สถานที่เกิดเหตุมันก็ค่อนข้างเปลี่ยว ไม่มีกล้องวงจรปิด ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นจากไปก็เป็นตอนที่ฟ้าเพิ่งสว่างพอดี คนค่อยๆเยอะขึ้น ถึงแม้จะตรวจสอบจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้น ก็หาเบาะแสอะไรไม่เจอครับ” พูดถึงเรื่องนี้ เจียงสุนก็รู้สึกโมโห เขาติดตามลี่ถิงเชินมาห้าปีแล้ว เรื่องใหญ่โตอะไร และปัญหาที่ยากลำบากแค่ไหน เขาก็เคยเจอมาและแก้ไขมาแล้ว มีแต่เรื่องนี้....... ทำให้เขาสงสัยในความสามารถในฐานะที่เป็นเลขาพิเศษของประธาน “ยากเย็นแค่ไหนก็ต้องสืบ! ยังไงก็ต้องสืบหาผู้หญิงในคืนนั้นให้เจอ!” “วันนั้นพวกมันวางเมทแอมเฟตามีนให้ฉัน ถ้าหากผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตั้งท้องก็แล้วไป หากตั้งท้อง.........” สายตาของลี่ถิงเชินมืดลง อุณหภูมิในรถได้ลดลงทันที “คนอื่นเขาเอาลูกมาแบล็กเมล์น่ะเรื่องเล็ก เด็กที่เกิดจากหลังจากสูบยาไอซ์เข้าไปแล้ว มีเปอร์เซ็นสูงมากที่สมองจะได้รับความเสียหาย และไม่สามารถรักษาให้เป็นปกติได้” “เพราะฉะนั้น ต้องหาตัวผู้หญิงคนนั้นให้เจอ หากพบว่าตั้งท้องก็รีบทำแท้งทันที” “คุณส่งคนไปจับตามองที่โรงพยาบาลไว้ หากเห็นคนที่น่าสงสัย รีบรายงานฉันทันที” “ครับ” นิ่งไปครู่นึง เจียงสุนพูดว่า ：“ประธานลี่ คนที่ส่งไปจับตามองผู้ถือหุ้นส่งข่าวมาว่า พวกเขาไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่ประธานลี่บาดเจ็บ และกำลังหาวิธีสืบหาข่าวสารจากคฤหาสน์ตระกูลลี่” ลี่ถิงเชิน“เชอะ” ：“ไม่ใช่แค่พวกเขาไม่เชื่อ คุณปู่กับลี่จิ่งหวยก็ไม่เชื่อไม่ใช่หรือ? ก็เลยกระตือรือร้นส่งรีบส่งผู้หญิงนั้นมา” “สิ่งที่ต้องการก็คือทำให้พวกเขาสงสัยนี่แหละ ฝ่ายนุ้นจับตาต่อไป มีเรื่องอะไรรีบรายงานทันที จำไว้อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น” “ครับ” ลี่ถิงเชินนวดนิ้วเบาๆ ใครจะเป็นผู้ชนะคนสุดท้าย ก็อยู่ที่ฉากนี้แหละ คฤหาสน์ตระกูลลี่ตั้งอยู่บนภูเขา ออกจากนอกประตูมีถนนที่กว้างใหญ่เส้นนึง เป็นถนนส่วนตัวของตระกูลลี่ ปกติจะไม่มีรถTAXIขึ้นมา และยิ่งไม่มีรถอื่นผ่านเข้ามาแน่นอน เพื่อให้รีบไปถึงที่บริษัท หย่งเหยนจึงวิ่งด้วยเท้าลงจากเขา รองเท้าส้นสูงเดินอยู่บนเส้นทางที่ลาดชัน หย่งเหยนล้มและข้อเท้าพลิกหลายครั้ง ตอนที่เธอวิ่งมาถึงตีนเขา ขาซ้ายของเธอก็บวมเหมือนขาหมูแล้ว โชคดีที่มีรถTAXIคันนึงผ่านมา โบกมือขึ้นรถ หย่งเหยนถึงได้เวลาพักหายใจหน่อย “พี่คะ ไปบริษัทลี่ซื่อ กรุ๊ป เร็วๆค่ะ” ตอนที่TAXIมาจอดตรงหน้าประตูบริษัทลี่ซื่อ กรุ๊ป ถึงเวลาเก้าโมงครึ่งพอดี เลยเวลาทำงานแล้วครึ่งชั่วโมง หย่งเหยนไม่รู้สึกเสียดาย เพราะเธอรู้ว่า ถึงเธอจะมาได้ตรงเวลา ลี่ถิงเชินก็มีโอกาสเยอะแยะที่จะหากเงินเดือนของเธออยู่ดี เธอจัดเสื้อให้เรียบร้อย แล้วทนเจ็บเดินเข้าไปในอาคารบริษัทลี่ซื่อที่ดูเวอร์วังอลังการ “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเลขาใหม่ของคุณลี่ถิงเชิน สอบถามหน่อยว่าฉันควรไปตรงไหนค่ะ?” “คุณบอกว่าคุณเป็นเลขาของประธานลี่? คุณได้เป็นเลขาของประธานลี่ตอนไหนคะ?” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ทั้งสองคนถามคำถามไปและส่องดูหย่งเหยนตั้งแต่หัวจรดเท้า： หน้าตาสดใส ใบหน้าเปล่งประกายยิ่งกว่าดารา แต่สีหน้าดูทรมๆหน่อย และเหงื่อออกเต็ม เส้นผมยุ่งๆหน่อย และมีเส้นผมเปียกเหงื่อแล้วติดอยู่ที่ข้างหู ดูแล้วยิ่งดูสดใสและเย้ายวน แล้วมาดูที่ตัวเธอ เนื้อผ้าของเสื้อก็ดูไม่เลว เพียงแต่ไม่รู้ว่าบนไหล่ไปเปื้อนฝุ่นที่ไหนมา แล้วมองไปที่ขา เห็นขาที่บวมเหมือนขาหมู......... หย่งเหยนรู้สึกอึดอัด ：“ฉัน......ฉันเพิ่งได้เป็นเลขาของประธานลี่ตอนเช้านี้เอง” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คนนึงกลั้นไม่ไหวจนหัวเราะออกมา