ตอนที่ 1

“เฮ้ย!...ป้านิ่ม นี่ผมจะให้ป้านิ่มมาใช้หนี้นะ ไม่ใช่ให้ป้าเอาหลานสาวมายกให้ผม” ปานเทพบ่นออกมาเสียงดังในห้องทำงานภายในบ้านไม้สักหลังใหญ่ขณะจ้องเขม็งที่หญิงต่างวัยสองคนที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงาน คนหนึ่งเป็นหญิงวัยกลางคนแต่งตัวด้วยผ้าลูกไม้สีสดส่วนอีกคนเป็นหญิงสาวผิวขาวหน้าตาดีอายุราว ๆ สิบแปดปีสวมเสื้อแขนยาวจีบระบายดูเรียบร้อย ทั้งสองยืนชิดติดกันก่อนที่ ป้านิ่ม หญิงวัยกลางคนคนจะปั้นหน้าพร้อมเอ่ยตอบว่า “แหม...คุณปานเทพขา ป้าเอาหลานสาวมายกให้คุณเสียที่ไหน...เอ้อ...แค่ให้แก้มบุ๋ม หลานสาวของป้ามาอยู่ที่นี่ขัดดอกขัดหนี้ไปก่อน..เท่านั้นเอ๊ง” “ไม่เท่านั้นนะป้า” ปานเทพส่ายหน้าดิก “ผมตั้งใจให้เงินช่วยป้าปลดหนี้เพราะเห็นว่ารู้จักกัน สงสารไม่อยากให้บ้านโดนธนาคารยึด แต่ผมอยากได้หลานป้ามาทำเมียซะเมื่อไหร่” เขาบ่นและส่ายหัวไปมาแถมระบายลมหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายทั้งไม่เข้ใจเพราะความตั้งใจจริงของเขาแค่อยากช่วยป้านิ่ม หญิงหม้ายสาวใหญ่ให้พ้นวิกฤติจากการที่ธนาคารกำลังจะมายึดบ้าน ถึงแม้เขาจะเป็นนักธุรกิจและปล่อยเงินกู้แต่ก็ไม่ได้หน้าเลือดอย่างที่คนทั่วไปเขาร่ำลือ หลายครั้งก็ยกหนี้ให้คนจนไปบ้าง รับแต่เงินต้นไม่เอาดอกของคนที่ลำบากจริง ๆ ไปบ้าง แต่ไอ้กรณีที่ลูกหนี้จะเอาอย่างอื่นมาชดใช้แทนเงินก็มีบ่อย ๆ บางทีก็เป็นสิ่งของ แต่เอาคนมาใช้หนี้แทนเงินนี่ไม่เห็นจะมี ป้านิ่มเป็นเคสแรกที่โดนแบบนี้และทำให้เขาลำบากใจมากเป็นพิเศษ “โถ...คุณปานเทพเจ้าขา” ป้านิ่มเสียงอ่อนเสียงเครือและพยายามทำหน้าน่าสงสาร เน้น...ว่าพยายามทำให้น่าสงสารด้วยการบีบน้ำตาโดยไม่สนใจว่า ผึ้งน้อย เลขาหนุ่มหน้าตาหมดจดเหมือนหนุ่มเกาหลียืนเบ้ปากอยู่ข้าง ๆ ปานเทพ เจ้านายที่ก็นั่งกุมขมับ “อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะ เงินที่ป้าหยิบยืมไปจากคุณน่ะป้าก็เอาไปผ่อนธนาคารแล้วส่วนหนึ่ง แต่ป้าหามาใช้คืนคุณไม่ทันจริงจริ๊งนะคะ เลยอยากให้หลานสาวมาช่วยงานบ้านเป็นการขัดดอกไปก่อน ไม่ได้จะให้มาเป็นเมียอย่างที่คุณปานเทพเข้าใจหรอกนะคะ” “ตัดหญ้าเป็นรึเปล่าล่ะยะ ถ้าตัดหญ้าเป็นฉันจะจัดให้ไปอยู่กับคนสวนที่หลังบ้านคุณปานเทพ” ผึ้งน้อยแทรกขึ้นทันควันและทำหน้าปั้นจิ้มปั้นเจ๋อตามประสาหนุ่มหัวใจสาวที่พกความ แอบ ไว้เต็มพิกัด “แหม...อีดอก...นังกะเทยหน้าใสช่างเสือกเรื่องคนอื่นจริงนะมึ๊ง”