ตอนที่ 2

ป้านิ่มก็นึกในใจก่อนจะยิ้มหวานให้เลขาส่วนตัวของปานเทพและพูดเสียงอ้อนว่า “แหม...คุณผึ้งน้อยขา จะให้หลานสาวคนสวยที่รูปร่างเล็ก ๆ บอบบางของป้าไปทำงาอย่างนั้นได๊ยังไงค๊า มันเหมาะสำหรับผู้ชายอกสามศอก แค่ให้ล้างจาน กวาดบ้านถูบ้านในเรือนใหญ่ของคุณปานเทพ อยากใช้ให้ปรนนิบัติพัดวียังไงก้บอกได้เลยค่าคุณขา” “เอาล่ะๆ...ไม่ต้องเถียงกันละ ตกลงว่าฉันจะรับหลานป้าไว้ที่นี่ก็แล้วกัน...แต่มีข้อแม้นะป้านิ่ม” พอปานเทพขัดขึ้นด้วยคำพูดยินยอมทำเอาป้านิ่มหูผึ่ง หล่อนรีบถามขึ้นทันที “ข้อแม้อะไรเหรอคะคุณปานเทพขา” “ฉันให้เวลาป้าหาเงินอีกก้อนมาคืนภายในสองเดือน ถ้าไม่เอามาคืนผมจะให้หลานป้ากลับไปแล้วจะยึดบ้านป้าไว้เอง” “เฮอะ!...สองเดือนแล้วจะให้นังแก้มบุ๋มกลับไปอย่างนั้นเหรอ อาจจะหลงเสน่ห์เอามันทำเมียซะก่อนส่งมันกลับไปหาฉันซะล่ะม๊าง” ป้านิ่มนึกอย่างมีความหวังแต่ก็พยักหน้ารับทั้งก็ยิ้มออกแถมยกมือไหว้ปะหลก ๆ “ค่า...ได้ค่า...คุณปานเทพขา แค่นี้ป้าก็ไม่รู้ว่าจะตอบแทนบุญคุณคุณปานเทพได้ยังไงแล้วค่ะ” “ไม่ต้องตอบแทนอะไรหรอกนะคะป้า เพราะรุ่นป้าจะเอาตัวเองมาเป็นของกำนัลก็เห็นจะไม่ไหวแล้วล่ะค่า ทางที่ดีกลับไปหาเงินมาคืนเจ้านายของผึ้งน้อยจะดีกว่านะคะ” “เชอะ! นังกะเทยหน้ามน จูนติดทุกช่องเลยนะมึง ยิ่งกว่าทีวีดิจิตอล รับได้ทุกช่อง ถ้านังแก้มบุ๋มหลานฉันได้เป็นเมียคุณปานเทพกูนี่ล่ะจะตัดสัญญาณช่องดาวเทียมของมึงซะ อีด๊อก” ป้านิ่มนึกแต่ก็ฉีกยิ้มกว้างรับคำของผึ้งน้อยอย่างยินดี “คะ...ค่า...คุณผึ้งน้อย ถ้าอย่างนั้นป้าก้คงจะขอลานะคะ อืม...แก้มบุ๋ม อยู่ที่นี่ต้องคอยช่วยงานช่วยปรนนิบัติคุณปานเทพเขานะ เพราะป้าฝากฝังหนูไว้กับเขาแล้ว อย่าได้ขัดใจเขาล่ะ” หล่อนหันไปย้ำกับหลานสาวที่ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงเพราะก่อนจะมาที่นี่หล่อนก็ทำใจแล้วกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจจริงแก้มบุ๋มไม่ได้อยากทำแบบนี้ ไม่ได้อยากทำหน้าที่ที่ต้องเอาตัวขัดดอกแทนเงินกู้แต่ต้องจำใจเพราะป้านิ่มมีบุญคุณยิ่งใหญ่ต่อหล่อน แต่เท่าที่ฟังดูแล้วเหมือนปานเทพไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ ดุเขาออกจะรำคาญด้วยซ้ำแต่หล่อนเองกลับรู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่เห็นหน้ามหาเศรษฐีหนุ่มคนนี้ครั้งแรก