ตอนที่ 3

เพราะตอนแรกหล่อนนึกว่าเขาเป็นเศรษฐีเฒ่าบ้ากามที่คงชอบเด็กสาว ๆ คิดว่าปานเทพคงแก่ครางพ่อคราวลุงแต่ที่ไหนได้เขายังหนุ่มแน่นแถมหน้าตาหล่อเหลาไม่เบาเลยทีเดียว แต่เขายังไม่มีเมีย แก้มบุ๋มไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผู้ชายเพอร์เฟ็คขนาดนี้ถึงยังไม่มีครอบครัวเสียที หรือว่าเขาจะชอบไม้ป่าเดียวกัน? แก้มบุ๋มเห็นเขาทำหน้ารำคาญแถมข้างกายยังมีเลขาผู้ชายกระตุ้งกระติ้ง หรือว่าผึ้งน้อยคือคนที่คอยสนองความสำราญให้เขานอกเหนือจากการทำหน้าที่เลขาส่วนตัว อึ๋ย...แค่คิดก็ขนลุก “ชื่อแก้มบุ๋มหรือ?” เสียงของปานเทพรบกวนสมาธิเด็กสาวให้หลุดจากภวังค์หลังจากที่ป้าของหล่อนกลับบ้านสบายใจเฉิบไปแล้ว แก้มบุ๋มรีบพยักหน้ารับขณะที่ผึ้งน้อยเบะปากด้วยความหมั่นไส้ “ค่ะ...หนูชื่อแก้มบุ๋มค่ะ” “อายุเท่าไหร่แล้วล่ะเราน่ะ” “สิบแปดย่างสิบเก้าค่ะคุณปานเทพ” พอหล่อนพูดจบปานเทพก็ถอนหายใจเสียงดังพรืด ยังความประหลาดแก่เด็กสาวที่มองเขาด้วยสายตาสงสัย “โชคดีนะที่เธออายุสิบแปด บรรลุนิติภาวะแล้ว ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องโดนข้อหาพรากผู้เยาว์แน่ๆ” “ไม่หรอกม้างค๊า” ผึ้งน้อยลากเสียงยาว “ก็หล่อนน่ะเต็มใจมาเอง เต็มใจทั้งป้าทั้งหลาน มารับใช้คุณปานเทพ” “ไม่ได้หรอกนะผึ้งน้อย ฉันทำอะไรไม่รัดกุมไม่ได้ สมัยนี้ข้อกฎหมายมันคุ้มครองผู้หญิงกับเด็ก ฉันไม่อยากเข้าคุกกับเรื่องแบบนี้เสียชื่อแย่...อืม...ว่าแต่เธอไม่ได้เรียนต่อหรอกหรือ?” แก้มบุ๋มส่ายหน้า “หนูไม่ได้เรียนต่อค่ะ จบมัธยมปลายก็ออกมาช่วยงานป้านิ่ม หนูอยู่กับป้านิ่มมาตั้งนานแล้วค่ะ ท่านมีบุญคุณกับหนูมาก” “แล้วคิดอยากเรียนต่อหรือเปล่า” “คงไม่ล่ะค่ะ เพราะหนูไม่มีเงินพอ อาจจะทำงานหาเงินก่อนแล้วค่อยกลับไปเรียนต่อ” “อืม...ถ้างั้นเธอก็คงต้องทำงานใช้หนี้ให้ป้าเธออีกนานเลยล่ะ...เอ้อ...ผึ้งน้อยช่วยพาแก้มบุ๋มไปที่บ้านพักหลังเล็กข้างหลังหน่อย มันว่างอยู่เพราะแม่บ้านลาออกไปคนหนึ่ง บ้านเล็ก ๆ เธอคงพออยู่ได้นะ” ปานเทพถามหญิงสาว หล่อนรีบพยักหน้าตามเคย “ค่ะ...แก้มบุ๋มอยู่ได้ค่ะ อยู่ที่ไหนก็ได้” “นอนใต้ต้นไม้ได้ด้วยรึเปล่าล่ะยะหล่อน ถ้านอนได้ฉันจะได้เตรียมหมอนเตรียมเสื่อให้ดีมั้ยยะ” “พอ ๆ เถอะ” ปานเทพปรามเลขาของเขาที่ขึ้นชื่อว่าปากร้ายแต่เขารู้ว่าผึ้งน้อยเป็นคนใจดี ถ้ารู้ใจก็ถึงไหนถึงกัน เพราะเลขาของเขาคนนี้ทำงานให้ปานเทพหลายปี เรื่องคดโกงไม่มี เป็นคนซื่อสัตย์แต่เสียอย่างเดียวเรื่องปากก็เท่านั้น “พาแก้มบุ๋มไปบ้านพัก แล้วฉันค่อยบอกว่าจะให้ทำอะไรก็แล้วกัน” “ถ้างั้นตามฉันมาทางนี้ย่ะ”