已经是第一章了
ตอนที่ 6
“ฉันเห็นเธอเงียบหายไปเลยนะซี ก็เลยตามมาดูว่าอยู่ในบ้านหรือเป็นลมเป็นแล้งไปรึเปล่า นี่ยังคิดอยู่เลยว่าเธอน่ะคิดมากหรือเปล่าที่ป้านิ่มให้มาอยู่ที่นี่เลยไม่กลับไปที่บ้านของฉัน”
“ปละ...เปล่านะคะคุณปานเทพ”
แก้มบุ๋มรีบปฏิเสธและหน้าตาตื่นเมื่อได้ยินเช่นนั้น หล่อนนึกในใจว่าเยขาช่างดีอะไรอย่างนี้ อุตส่าห์เป็นห่วงความรู้สึกของลูกหนี้ด้วยหรือนี่...นี่มันนิสัยผู้หญิงชัดๆ คิดแล้วก็ยิ้มให้เขาอย่างไม่ประสา
“หนูไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะคะ เพียงแต่ว่าหนูไม่รู้ว่าคุณปานเทพอยากให้หนูทำอะไร กลัวว่าถ้าไปยุ่งย่ามที่บ้านหลังใหญ่คุณจะรำคาญหนูเอาได้น่ะค่ะ”
“ฉันจะรำคาญอะไร”
เขาพุดแต่สายตากลับจ้องที่ใบหน้าของหญิงสาว เพราะแก้มบุ๋มเป็นเด็กอสาวที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบก็จริงแต่หล่อนก็สวยแบบหมดจด น่ารัก ยิ่งพึ่งตื่นด้วยแบบนี้เขาก็เห็นว่าหล่อนสวยแบบธรรมชาติ ยิ่งมองเขาก็ยิ่งเห็นว่าหลานสาวป้านิ่มไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ หล่อนแอบซ่อนความงดงามสะพรั่งไว้และทำให้เขาชุ่มชื่นหัวใจขึ้นมาอย่างไม่อาจปฏิเสธ
“นี่มันเย็นแล้ว ฉันหิว”
“เหรอคะ...หนูนึกว่าคุณปานเทพสั่งอาหารมาจากร้านหรู ๆ ซะอีก”
“แม่บ้านพึ่งลาออกไป ฉันยังหาแม่บ้านใหม่มาแทนไม่ได้ ว่าไปก็ดีเหมือนกันที่ป้านิ่มให้เธอมาอยู่ที่นี่ เห็นว่าทำได้ทุกอย่างไม่ใช่เหรอ”
“ได้ค่ะ หนูทำได้ คุณปานเทพอยากทานอะไรคะเดี๋ยวหนูจะทำให้ค่ะ”
“ฉันอยากกินอะไรง่าย ๆ น่ะ อย่างฮอตดอก ไข่ดาวขนมปัง”
“นั่นมันอาหารเช้าแบบฝรั่งนิคะคุณปานเทพ”
“ก็แล้วฉันจะกินตอนเย็นมันจะแปลกอะไรไหม ฉันไม่ใช่พวกฝรั่งซะหน่อย ของแบบนี้อยากตอนไหนก็กินได้ไม่ใช่เรอะ”
“ได้ค่ะๆ...เดี๋ยวหนูไปทำให้ คุณปานเทพรอที่ห้องทำงานก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวแก้มบุ๋มทำให้”
หล่อนรีบรับปากแล้ววิ่งแจ้นกลับไปที่บ้านหลังใหญ่โดยมีปานเทพมองตาม เขาส่ายหน้าแต่กลับมีรอยยิ้มผุดขึ้นบนมุมปากเพราะมันเป็นความรู้สึกใหม่ที่มีใครไม่รู้มาอาศัยอยู่ด้วยเหมือนเขาต้องรับอุปการะเด็กสาวคนหนึ่งยังไงก็ไม่รู้ ชายหนุ่มเดินกลับไปที่ห้องทำงานและนั่งรออาหารมื้อเย็นที่จู่ ๆ เขาก็นึกอยากกินอาหารฝรั่งแบบง่าย ๆ ขึ้นมา หลังจากนั้นไม่ถึงครึ่งชั่วโมงแก้มบุ๋มก็เข้าไปในห้องทำงานพร้อมด้วยถาดเสิร์ฟอาหารส่งกลิ่นหอมฟุ้งไปทั่ว ปานเทพแกล้งเหลือบแลอาหารในถาดที่หญิงสาววางลงบนโต๊ะของเขา
已经是最新一章了
加载中
