ตอนที่ 9

“คุณปานเทพไปบ่อยเหรอคะ?” “ไม่บ่อยเท่าไหร่ แต่ชอบไป เธอชอบเที่ยวน้ำตกหรือเปล่า เที่ยวป่าอะไรประมาณนี้” “หนูชอบเที่ยวห้างค่ะ อิ อิ...หนูชอบดูเสื้อผ้าสวยๆ” “ตรงไปตรงมาดีนะเรา แล้วนี่ฉันพาเที่ยวป่าเธอคงไม่ชอบล่ะสิ” “คุณปานเทพพาหนูไปไหนหนูก็ไปได้ทั้งนั้นล่ะค่ะ” “จริงเหรอ...ฉันให้เธอทำอะไรเธอก็ทำได้ทั้งนั้นเหมือนกันสินะ” ปานเทพหัยนมาส่งสายตาหวาน ๆ ให้ทำเอาแก้มบุ๋มหน้าแดงโดยที่เจ้าหล่อนไม่รู้ตัว พอเขาละสายตากลับไปมองถนนข้างหน้าหล่อนก็ประสานมือเข้าด้วยกันด้วยความเขินอาย แหม...ผู้ชายอะไรมีเสน่ห์ชะมัด แต่...แต่ว่า...มันเป็นความจริงล่ะหรือที่เขาชอบผู้ชายด้วยกัน เพราะถ้าเป็นความจริงมันก็น่าเสียดายแย่เลย หล่อนคิดเรื่องนั้นด้วยความระแวงไปตลอดทางจนเขาขับรถเข้าไปในเส้นทางเล็ก ๆ มุ่งเข้าป่า แก้มบุ๋มมัวแต่มองสองข้างทางที่เป็นป่าเขียวขจี ลืมตัวมองธรรมชาติโดยไม่ได้มองคนข้าง ๆ ที่นั่งหลังพวงมาลัยว่าแอบเหล่สายตามาทางหล่อนเสียหลายหน ปานเทพยิ้มกริ่มเพราะยิ่งมองเขาก็ยิ่งเห็นความน่ารักของเด็กสาวที่เขาไม่อยากได้หล่อนเป็นเมียเพราะวัยที่ยังละอ่อนเกินไปตั้งแต่ตอนแรก แต่ถึงตอนนี้เขากลับคิดอีกอย่าง คิดไปไกลจนต้องรีบดึงสติตัวเองกลับมาเมื่อรถแล่นเข้าไปถึงลานกว้างและมองเห็นน้ำตกเล็ก ๆ อยู่ไม่ห่างจากที่ตรงนั้น “ว้าว! สวยจังเลยค่ะคุณปานเทพ” แก้มบุ๋มอุทานด้วยความตื่นตะลึงเมื่อเห็นน้ำตก เด็กสาวรีบขนของเป็นกล่องอาหารในตะกร้าใบใหญ่และเสื่อสองผืนวิ่งรี่ลงไปที่ใกล้ ๆ น้ำตก พอวางของลงหล่อนก็หันมายิ้มร่าเริงกับปานเทพที่เดินตามลงมา “สวยมากเลยนะคะคุณปานเทพ หนูไม่ค่อยได้มาเที่ยวที่แบบนี้นานแล้ว” “ฉันเองก็ไม่ได้มาบ่อยเท่าไหร่ อยากอาบน้ำรึเปล่าล่ะ ถ้าจะอาบก็ได้นะ ฉันไม่ว่า” “แต่แก้มบุ๋มไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยนนี่คะ” “ฉันมีเสื้อกับกางเกงขาสั้นอยู่ในรถ พอจะใส่หลังเล่นน้ำแล้วได้หรือเปล่าล่ะ”