ตอนที่ 10

พอเขาพูดอย่างนั้นแก้มบุ๋มก็ก้มลงมองตัวเองเพราะหล่อนตัวเล็กกว่าเขามาก ปานเทพเป็นผู้ชายตัวใหญ่ทำให้หล่อนนึกไปว่าเสื้อผ้าของเขาก็คงจะใหญ่ตามไปด้วย และพอเห็นหญิงสาวเงียบไปพักหนึ่งแถมยังทำสีหน้าลังเลเขาจึงพูดขึ้นว่า “ใส่ ๆ ไปก่อนก็ได้ เวลาอาบน้ำก็อาบชุดนี้” “แล้วคุณปานเทพอาบน้ำด้วยรึเปล่าคะ” “อาบเถอะ” เขาพยักหน้า “ฉันอยากนั่งกินอะไรอยู่แถวนี้ ดูน้ำตกเพลิน ๆ” เขาก็พูดไปงั้นแต่ก็ชักรู้สึกเขินขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผลเมื่อแก้มบุ๋มชวนเขาเล่นน้ำ รู้สึกแปลก ๆ มากขึ้นทุกทีโดยเฉพาะเวลาอยู่กันสองคนแบบนี้ โมโหตัวเองที่บางทีก็ทำอะไรไม่ค่อยถูก มันเปป็นแบบนี้ไปได้ยังไงและเกิดขึ้นเมื่อไหร่ปานเทพไม่อยากถามใจตัวเองเลยให้ตายสิ! “ถ้าอย่างนั้นหนูจัดของกินให้คุณก่อนนะคะ” ว่าแล้วหล่อนก็ปูเสื้อและหยิบกล่องอาหารออกมาวางบนเสื่อ จัดเตรียมทุกอย่างไว้ให้โดยไม่ทันได้สนใจสายตาของปานเทพที่มองหล่อนตลอดเวลาเพราะยิ่งมองเขาก็เห็นว่าหล่อนเป็นผู้หญิงที่หน้าตาหมดจดและน่ารักไม่หยอก พอจัดเตรียมของทุกอย่างให้ปานเทพเรียบร้อยแล้วแก้มบุ๋มก็รี่ลงไปในวังน้ำ ตอนแรกก็นั่งบนแก่งหินและหย่อนเท้าลงไปก่อน หล่อนยิ้มแล้วหันมาทางชายหนุ่มที่นั่งมองอยู่แล้วทำเอาปานเทพหลบสายตาแวววาวน่ารักนั่นแทบไม่ทัน “น้ำเย็นมากเลยค่ะคุณปานเทพขา ไม่อยากลองลงมาเล่นน้ำกันหน่อยเหรอคะ” “บอกแล้วไงว่าฉันอยากนั่งกินอะไรเพลิน ๆ ดูอะไรเพลิน ๆ ไม่อยากตัวเปียก” “แต่อากาศวันนี้ร้อนมากเลยนะคะคุณปานเทพ” แก้มบุ๋มพยายามตะล่อมเพราะใจจริงหล่อนมีแผนอะไรบางอย่างอยู่ในหัว นั่นคือความสงสัยของหล่อนเองที่อยากได้รับการพิสูจน์ว่าผู้ชายคนนี้ เจ้าหนี้ของป้านิ่มแท้จริงแล้วเขาชอบผู้ชายหรือชอบผู้หญิงกันแน่ หญิงสาวเก็บความคลางแคลงไว้ตั้งแต่ได้ยินเรื่องราวของเขาจากผึ้งน้อย แต่ชักไม่แน่ใจเรื่องที่มือขวาของปานเทพบอกไว้ว่าเจ้านายเป็นประเภทรักผู้ชายด้วยกันเพราะเขาไม่ได้กระตุ้งกระติ้งหรือแสดงออกเลยว่าเป็นประเภทนั้น หล่อนก็แค่อยากรู้เท่านั้นเองว่าที่สงสัยจะใช่หรือไม่ใช่ “คุณปานเทพจะไม่ลงเล่นน้ำกันจริงเหรอคะ ถ้างั้นแก้มบุ๋มจะตัวเปียกแล้วนะคะ”