บทที่148 เคลิบเคลิ้มหลงใหล​1

บทที่148 เคลิบเคลิ้มหลงใหล​1 ซินเหยาคิดในใจ​มีคนช่วยดีกว่าอยู่คนเดียว​ "น้องหญิง​ ​เจ้างามจนน่าทึ่งจริงๆ​แม้แต่พี่สาวเห็นยังอดอิจฉาเจ้าไม่ได้เล​ย​เจ้างามมาก​งามมากจริงๆ" โจว๋ชิงหยี่ชื่นชมความงามด้วยใจจริง​ ด้วยนิสัยสตรีทำให้นางอดอิจฉาซินเหยาไม่ได้​ ซินเหยาทำให้ผู้คนหนึ่งตะลึงได้! แม้ในวังหลวงมีหญิงงาม​ล้วนมีลักษณะงดงามโดดเด่นต่างกันไป​ไม่อาจเทียบกับหญิงสามัญชนได้​ แต่เมื่อเทียบเหล่าพระสนมวังหลวงกับซินเหยาแล้ว… ราวฟ้ากับเหวจริงๆ​ ผู้หญิงทุกคนมองซินเหยาล้วนรู้สึกตัวเองสู้ไม่ได้​​น้อยเนื้อต่ำใจ "ฮึ! เป็นหญิงงามแล้วยังไง? ยังไงก็เป็นนางงูพิษที่เข้ามาในวังหลวง" น้ำเสียงเย็นชา​​ท่าทางสามหาวยิ่งนัก​ ซินเหยามอง​เห็นผู้หญิงใส่ชุดสีแดง​หน้าตาคมขำงดงาม​ "น้องหญิง​ พวกเรามาคุยกันสักหน่อย" โจว๋ชิงหยี่เห็นสถานการณ์​ ​​รีบจูงซินเหยาให้ถอยหลังมาที่ซอกกำแพง" ซินเหยาชี้ไปที่ผู้หญิงใส่กี่เพ้าคนนั้น​ถามว่า" พี่สี่​นางเป็นใคร? ช่างกำแหงนัก! " โจว๋ชิงหยี่ตอบ​ ​" นั่นหญิงเฟย! ถางเปิ่นหญิง​ เจ้าน่าจะเข้าใจทำไมนางกำแหงนัก!" ซินเหยาพยักหน้า ​"ที่แท้สกุลถางเปิ่น​ มิน่าล่ะถึงกำแหงนัก! " โจว๋ชิงหยี่ตอบ​" นางใช้อำนาจบาตรใหญ่​ หยิ่งยโส​ แต่ขาดวาสนาในวังหลวง​แต่ก็ไม่มีใครกล้ามีเรื่องกับนางหรอก! " ซินเหยาพูดอีก​"นางเมื่อกี้ที่รูปร่างเล็กๆ​ พูดจาเจ็บแสบนั้นเป็นใครกัน?" โจว๋ชิงหยี่ตอบ​ "นางคือป๋ายกุ้ยเหริน​เหล่าสตรีในวังหลวง​ใหญ่ที่สุดคือฮองเฮา! รองลงมาก็คือกุ้ยเฟย​กุ้ยเฟยมีแค่สามพระนาง! คนที่งามหยดพราวเสน่ห์นั้น​เป็นสนมที่ฝ่าบาททรงโปรดปรานมากที่สุด​หลี่เฟย!" ซินเหยาหัวเราะ" ฮ่องเต้อำมหิตตาถึงจริงๆ​ผู้หญิงคนนั้นงดงามจับใจชาย​ คงจะทำให้ฝ่าบาททรงเคลิบเคลิ่มหลงใหล" โจว๋ชิงหยี่ถามต่อ​ "เจ้าเคยเจอหญิงเฟยใช่ไหม นั่นคือถางเปิ่นหญิงแห่งตระกูลถางเปิ่น” ซินเหยาพยักหน้า “แล้วกุ้ยเฟยอีกคนหนึ่งล่ะ?” โจว๋ชิงหยี่ชี้ไปที่หญิงร่างสูงตระหง่านที่ยืนอยู่อีกทางหนึ่ง ผิวขาวมากที่สุด พูดว่า “นั่นคือเม๋ยเฟย นางก็เป็นกุ้ยเฟย! เป็นคนตรงไปตรงมา ทว่าเรียบง่าย” ซินเหยาพูด “นางไม่เหมือนคนอื่นๆเลยนะ” โจว๋ชิงหยี่ยิ้มเล็กน้อย พูดว่า “น้องหญิงตาถึงจริงๆ เม๋ยเฟยเป็นคนชายแดน นางเป็นบุตรสาวของอ๋องที่ชายแดน เจ้าจงจำไว้! วังหลังแห่งนี้นอกจากไทเฮา หลี่เฟย หญิงเฟย เม๋ยเฟยเป็นสตรีที่มีอำนาจมากที่สุดในวังหลัง!” ซินเหยาเริ่มแปลกใจจึงถาม “มีบางอย่างแปลกๆนะ ข้าพึ่งเข้ามา ป๋ายกุยเหรินก็พุ่งเข้ามาติข้า? ตำแหน่งนางไม่ได้สูงมิใช่หรือ? ดูยังไงก็เป็นผู้หญิงนิสัยชอบก่อเรื่องนะ” โจว๋ชิงหยี่พูด “ถูกต้องแล้ว! ป๋ายกุ้ยหรินอายุยังน้อย ประมาณสิบกว่าปี ไม่ต่างกับเจ้า! แต่นางชอบพูดเจ็บแสบทิ่มแทงคน มีนิสัยก้าวร้าวถึงที่สุด แม้นางจะเป็นแค่กุ้ยเหรินแต่อำนาจกลับเหนือกว่ากุ้ยเฟยทั้งสามนาง เจ้าต้องระวังอย่าไปต้องโทษนาง!” ซินเหยาไม่เข้าใจจึงถาม “ทำไมล่ะ?” โจว๋ชิงหยี่กระซิบ “ก็เพราะนางเป็นคนของตระกูลไทเฮาน่ะซี” “อ้อ!” “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง” ซินเหยาเข้าใจแล้ว ดูท่า สงครามในวังหลังคงซับซ้อนน่าดู! “จริงสิ พี่สี่ พูดมานานแล้วทำไมยังไม่ได้เข้าเฝ้าไทเฮาล่ะ ข้าจะมาหาไทเฮา หรือว่าข้าเดินมาผิดที่แล้ว?” โจว๋ชิงหยี่พูด “ที่นี่คือตำหนักซูหนิง เจ้าเดินมาไม่ผิดที่ ไทเฮา.....” ซินเหยาเห็นนางหยุดพูด นางไล่ถาม “พี่สี่? ไทเฮาเป็นคนยังไง ก่อนข้าเข้าวังหลวงข้าได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับไทเฮามามากมายนัก เหมือนไทเฮาองค์นี้จะเป็นหญิงแก่นิสัยดุร้ายโหดเหี้ยมน่ากลัวมาก พระนางน่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ?” โจว๋ชิงหยี่หาที่ลับตาคนมากที่สุดแล้วพูด “ไทเฮา....อารมณ์ร้ายมา ฉะนั้นเจ้าจงจำเอาไว้ ต้องระวังตัวอย่าให้ไทเฮาทำโทษได้” ซินเหยาถาม ถ้าไม่ระวังตัวต้องโทษไทเฮาจะเป็นอย่างไร?” โจว๋ชิงหยี่เตือน “ก็.....สามเดือนก่อนมีหญิงรับใช้คนหนึ่งไม่ตั้งใจพูดเรื่องแมวดำมาขโมยอาหาร สุดท้ายถูกไทเฮาลงโทษโยนนางลงไปในบ่อทั้งเป็น ซินเหยาถาม “ทำไมล่ะ?” โจว๋ชิงหยี่ตอบ “เพราะไทเฮาทรงมีพระพักตร์ดำ คำว่าแมวดำถือเป็นคำต้องห้าม” “พี่สี่ ท่านบอกว่าไทเฮาทรงมีผิวดำงั้นหรือ?” ซินเหยาเริ่มรู้สึกฉงน “ใช่น่ะซี” โจว๋ชิงหยี่พยักหน้า “พี่สี่มั่นใจหรือไม่ ว่าไทเฮาทรงมีพระพักตร์ดำ?” โจว๋ชิงหยี่รู้สึกแปลกๆ “น้องหญิง เจ้าเป็นอะไรไป? เจ้าดูลนลานนัก?” ซินเหยา “พี่สี่ ท่านตอบคำถามข้าก่อนซิ” โจว๋ชิงหยี่ “ไทเฮาทรงต้องผิวดำอยู่แล้วเพราะพระนางเป็นคนทางใต้ ทางใต้แดดร้อน พระอาทิตย์ส่องแดดใส่คน เพราะอย่างนี้สตรีชาวใต้ถึงมีผิวดำยังไงล่ะ” ซินเหยาพูด “ไม่บังเอิญแน่” โจว๋ชิงหยี่พูด “ไทเฮาทรงอารมณ์ไม่ดี แต่ปกติทรงไม่ได้เหี้ยมโหด นอกเสียจากมีคนละเมิดข้อห้ามสองประการทำให้พระนางพิโรธ และโดนโทษถึงแก่ชีวิต” ซินเหยาถาม “กฎข้อห้ามสองประการ?”