บทที่155 ไทเฮาทรงโปรดปรานมาก2

บทที่155ไทเฮาทรงโปรดปรานมาก2 “ถ้าอยู่ข้างนอก ด้วยวรยุทธและเล่ห์เพทุบายของนาง มันก็โอหังมากพอแล้ว” “แม้แต่ถางเปิ่นกางยังไม่กล้าต่อกรกับนาง!” “แต่ในวังหลัง....ห้ามตำหนิไทเฮาเป็นอันขาด! แม้แต่ข้ายังไม่กล้าตำหนิไทเฮาเลย!” ในใจฮ่องเต้อำมหิตแอบยิ้ม โจว๋ชิงหยี่เห็นฝ่าบาทเคร่งขรึมไม่ตรัสอะไร คิดว่าเขาคงไม่อยากตำหนิไทเฮา ไม่ยอมออกหน้าช่วย นางเร่งร้อนพูด “ฝ่าบาท! ฝ่าบาท! ตอนนี้มีพระองค์เพียงองค์เดียวที่จะออกหน้าช่วยได้ ไม่เช่นนั้นซินเหยาต้องตายแน่เพคะ!” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “ทำไมนางไปตำหนิไทเฮา?” โจว๋ชิงหยี่ลังเล หลังจากนั้นเล่าเรื่องราวให้ฮ่องเต้ฟัง ฮ่องเต้อำมหิตฟังจบก็หัวเราะใหญ่ “ฮ่าๆๆ ตลกจริงๆ ท่านมาวังหลังไม่มีใครกล้าว่าไทเฮาทั้งแก่ทั้งน่าเกลียดทั้งดำ พูดแต่ละอย่างแทงใจดำไทเฮาทั้งนั้น! แม้แต่ข้ายังคิดได้แค่ในใจ ไม่กล้าพูดออกมา ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!” โจว๋ชิงหยี่พูด “ฝ่าบาท พระองค์...พระองค์....” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “ข้าช่วยไม่ได้หรอก! ไทเฮาทรงไม่ปล่อยนางไว้แน่! ต่อให้ข้าไป ไทเฮาก็ไม่ละเว้นชีวิตนาง!” โจว๋ชิงหยี่พูด “แต่ถ้าหากฝ่าบาทไม่เสด็จไป ซินเหยาคงไม่มีโอกาสรอดชีวิตออกมาแล้ว!” ฮ่องเต้อำมหิตย้อนถาม “เจ้าคิดว่าข้าไป จะระงับโทสะไทเฮาได้หรือ?” โจว๋ชิงหยี่พูด “เอ่อ....เอ่อ.....ฝ่าบาทเสด็จไปบ่อมดีกว่าเพคะ ไม่แน่อาจจะพลิกโอกาสได้ หม่อมฉันทราบดีว่าครั้งนี้ซินเหยาโชคร้ายมาก ละเมิดข้อห้ามทุกอย่างของไทเฮา กลัวว่าแม้แต่เทพเจ้าก็ช่วยนางไม่ได้ แต่พวกเราจะมองนางถูกส่งไปตายเฉยๆได้อย่างไร?” ฮ่องเต้อำมหิตกระแอมเสียงเข้ม “เอาเถอะ! ข้าเปลี่ยนชุดห่อน แล้วจะไปกับเจ้า!” โจว๋ชิงหยี่ดีใจซาบซึ้ง “ขอบพระทัยฝ่าบาท! ขอบพระทัยฝ่าบาท!” โจว๋ชิงหยี่รีบตามขบวนเสด็จฮ่องเต้อำมหิต มุ่งตรงไปที่ด้านในตำหนักซูหนิง คาดไม่ถึงว่า.... ไทเฮากับซินเหยากำลังกินหม้อไฟกัน! กินหม้อไฟ? โจว๋ชิงหยี่ตะลึง! ตอนที่นางกำลังมา นางคิดว่าซินเหยาต้องกลายเป็นศพเลือดไหลเป็นสายน้ำไปแล้ว แต่ ซินเหยากลับไม่เป็นอะไรเลย และยังดูท่าทางมีความสุขที่ได้กินหม้อไฟกับไทเฮาด้วย โจว๋ชิงหยี่มองไทเฮา เห็นพระนางหน้าตายิ้มแย้ม ไม่เย็นชาเหมือนปกติ ราวกับพระนางมีความสุขมาก “ลูก....คารวะเสด็จแม่พ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้อำมหิตพร้อมผู้คนคารวะไทเฮา ไทเฮาไม่มอง คีบเนื้อวัวชิ้นใหญ่ใส่ถ้วยซินเหยา “น้องเก้า นี่เป็นเนื้อวัวชั้นเลิศของห้องเครื่อง เจ้ากินเยอะๆนะ” แต่ไหนแต่ไรมานางไม่เคยสนใจฮ่องเต่อำมหิตอยู่แล้ว ซินเหยาไม่เกรงใจ รีบรับอาหารยกใหญ่ ฮ่องเต้อำมหิตกับโจว๋ชิงหยี่ และเหล่าขันทีต่างมองตากัน พวกนางคุยกันยังไง? เหตุการณ์ที่เห็นดูยังไงก็เหมือนแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี ที่นี่ไม่เหมือนวังหลัง เหมือนโรงเตี๊ยมเสียมากกว่า! ไทเฮาเห็นพวกเขาคุกเข่านานแล้วจึงพูดว่า​"ลุกขึ้นเถอะ​ฉู่เอ๋อร์ เจ้ามานี่สิ อ้านซิน ไปเตรียมถ้วยตะเกียบมาชุดหนึ่ง! " ฮ่องเต้อำมหิตตอบ​ "ลูกรับประทานมาแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ไทเฮาตรัส​ "งั้นก็น่าเสียดาย​ลาภปากพวกเราแล้ว" หลังจากนั้นนางก็ไม่สนใจพวกฮ่องเต้อำมหิตกับโจว๋ชิงหยี่แล้ว​ เอาแต่พูดคุยสนุกสนานกับซินเหยา ดูแลยกอาหารกันยกใหญ่ ผู้หญิงที่ดิบเถื่อนที่สุดในแผ่นดิน​ ดูไม่มีอันตราย​แม้​แต่น้อย​ ซินเหยาค่อยๆ​โบกมือให้ฮ่องเต้อำมหิตกับโจว๋ชิงหยิง ​บอกว่าให้พวกเขาออกไปก่อน ฮ่องเต้อำมหิตกับโจว๋ชิงหยี่ไม่เข้าใจ​ แต่ดูแล้ว​นางไม่ได้มีอันตรายถึงชีวิตหรอก! มีอันตรายเพียงอย่างเดียว​ กินหม้อไฟเยอะไปจะทำให้เป็นสิว! ฮ่องเต้อำมหิตกับโจว๋ชิงหยี่ออกจากตำหนักซูหนิง​ ฮ่องเต้อำมหิตรับมือกับซินเหยามาหลายครั้ง​เขารู้ความอดทนของนาง​แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็เดาไม่ออกว่าซินเหยาใช้วิธีการอะไรถึงทำให้ไทเฮาทรงยอมเป็นมิตรด้วย แต่ไทเฮาดูมีความสุขมาก! กลับมาที่โจว๋ชิงหยี่​ นางจิตใจดี​ เดี๋ยวตื่นเต้นเดี๋ยวมีความสุข​ ​ยอมตายเทิดทูน​น้องสาวที่พึ่งเข้าวังหลวง! นางเข้าวังมาครึ่งปีแล้ว ปกตินางพูดจาอ่อนหวาน​ว่านอนสอนง่าย​ เป็นที่โปรดปรานของไทเฮาอย่างมาก​ แต่แม้ไทเฮาจะโปรดนาง​ เวลาสั่งสอนก็หาได้อ่อนโยนกับนาง​ไม่​ แต่ไม่ทำให้นางมีปัญหาอย่างไร้เหตุผล​​ แต่ซินเหยาพึ่งเข้ามาวันแรก​ก็ได้กินหม้อไฟกับไทเฮา​เหมือนพี่น้อง..... ทำให้โจว๋ชิงหยี่รู้สึกปลื้มปิติอัศจรรย์ใจ​ นางกลับตำหนักชิงหย่า​ในใจคิดตลอดเวลาว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่​ จนกระทั่งกลางคืน​​ ซินเหยาถึงได้กลับตำหนักชิงหย่าโดยมีอ้านซินคอยอารักขา​ นางพึ่งเข้าวัง​ไม่มีที่อยู่ของตัวเอง ไทเฮาจึงรับสั่งให้นางอยู่ที่ตำหนักชิงหย่าชั่วคราว​ นางกับโจว๋ชิงหยี่เป็น​พี่น่องกัน​และเป็นซิ่วหนู่เหมือนกัน​ควรจะดูแลกันและกัน​ ไทเฮาย่อมห่วงใยซินเหยาอยู่แล้ว​ หลังจากอ้านซินไปแล้ว​ โจว๋ชิงหยี่อดไม่ได้จริงๆ​ดึงซินเหยามาถาม​"น้องหญิง​ เจ้า....เจ้าพูดอะไรกับไทเฮากันแน่?​ ทำไมพระนางท่าทางชอบเจ้าเช่นนั้นล่ะ?" ซินเหยายิ้ม​เล็กน้อย​ "ที่จริงไทเฮาก็ไม่เลวเลยนะ!" โจว๋ชิงหยี่ถาม​"เจ้า.... เจ้าตำหนิไทเฮา​ก่อนหน้าที่ไทเฮาจะฆ่าเจ้ามิใช่หรือ? แล้วทำไมพวกเจ้าถึง....ถึงกินหม้อไฟด้วยกันล่ะ?​ เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?" ซินเหยาตั้งใจปกปิด​ "พี่สี่​ วันนี้ขอบคุณเจ้ามากที่เป็​นห่วงข้า​ เจ้าไปหาฮ่องเต้อำมหิตเหมือนเป็นทหารช่วยชีวิต! ขอบคุณเจ้ามากจริงๆ​ เจ้าเหมือนเป็นพี่สาวของข้าจริงๆ​คอยห่วงใยดูแลข้า! วางใจเถอะ​ต่อไป​น้องสาวคนนี้จะคอยปกป้องเจ้าเอง!"