บทที่158 ไทเฮาโกรธแล้ว1

บทที่158 ไทเฮาโกรธแล้ว1 ไทเฮาโกรธแล้ว! ถ้าหากนางไม่ใช่คนตระกูลไทเฮา ไทเฮาคงไม่ปล่อยเอาไว้แน่! ป๋ายกุ้ยเหรินหน้าแสบร้อน น้ำตาไหล ไทเฮาตะคอก “อ้านซิน!” อ้านซินเดินเข้ามา ไทเฮาตรัส “ลากนางออกไป! ต่อไปนี้ไม่มีคำสั่งข้า ห้ามนางเดินไปไหนมาไหน ไม่สิ ต่อไปนี้ไม่มีคำของข้า ห้ามผู้ใดเข้าตำหนักซูหนิง ยกเว้นโจว๋ซินเหยา!” อ้านซินพูด “เพคะ! ไทเฮา!” นางโกรธสุดขีดเดินมาที่ด้านหน้าป๋ายกุ้ยเหริน “ป๋ายกุ้ยเหริน เชิญ! ตอนนี้ ท่านไม่ใช่นายของที่นี่แล้ว!” ป๋ายกุ้ยเหรินมองอ้านซิน อยากจะฆ่านางให้ตาย “เจ้า! เจ้า!” อ้านซินพูด “รีบออกไปเถอะ! เมื่อก่อนวังหลังยอมให้เจ้าก่อเรื่องได้ตามใจตัวเอง แต่จากนี้ต่อไปที่นี่ไม่ใช่ฐานอำนาจของเจ้าอีกต่อไปแล้ว! ถ้าเจ้าอยากจะอยู่เป็นกุ้ยเหรินสงบๆ ดีที่สุดอย่าไปมีปัญหากับสองพี่น้องตระกูลโจว๋” ป๋ายกุ้ยเหรินโกรธ “ขี้ข้าอย่างเจ้ามีสิทธิ์อะไรมาสั่งข้า?” ไทเฮาโกรธ “ยังไม่ไสหัวไปอีก? เจ้ายังสู้บ่าวไพร่ไม่ได้เลย เจ้าทำให้ตระกูลป๋ายขายหน้าจริงๆ” ป๋ายกุ้ยเหรินถูกไล่ให้ออกไปแล้ว! อีกอย่าง ตั้งแต่นี้ต่อไปไม่มีคำสั่งไทเฮา นางจะเข้ามาตำหนักซูหนิงไม่ได้อีก นี่แสดงว่า…. แสดงว่านางไม่ได้รับการโปรดปรานแล้ว! นางไม่เข้าใจ ทำไมไทเฮาถึงดีกับสองพี่น้องตระกูลโจว๋นัก? ทำไมไทเฮาดีกับคนนอก! นางเป็นคนตระกูลป๋ายนะ! สองพี่น้องนั่นใช้มารยาอะไร? หลังจากโจว๋ชิงหยิงเข้าวัง ทุกคน ไทเฮาที่ดุร้าย หรือแม้แต่คนเอาใจยากอย่างหลี่เฟย ล้วนชอบชิงหยี่กันหมด! ที่แย่กว่าเดิมคือซินเหยาเข้าวัง! ด่าทอไทเฮา…. หลับได้รับความโปรดปราน! นางใช้กลเม็ดอะไรใส่ไทเฮา! ป๋ายกุ้ยเหรินโกรธอย่างแรง! นางไม่พอใจ! ไม่พอใจที่ตัวเองเสียความโปรดปราน! ตำแหน่งในวังหลังของนาง จะให้ใครมาแทนที่ไม่ได้เด็ดขาด! “พี่น้องตระกูลโจว่!” “ข้าจะทำให้พวกเจ้าตกอยู่ในกำมือของข้า!” “ฮึ!” “งานเลี้ยงต้อนรับอะไรกัน? พวกเจ้าคอยดูเถอะ!” ซ่อนแผนร้ายเอาไว้ในใจ! งานเลี้ยงเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว! ร้องเพลงเต้นรำดังก้องฟ้า โคมไฟสว่างไสวเป็นทอดๆ ฮ่องเต้อำมหิต อัครเสนาบดี อาจารย์ ผู้ปกครองดูแลเมือง เหล่าหทหารขุนนางเกือบทั้งหมดมาถึงกันพร้อมเพรียง ไทเฮาเป็นเจ้างานในงานเลี้ยงครั้งนี้ ทรงเชิญเหล่าทหารขุนนางทั้งหมดมา สวนดอกไม้ใหญ่ ผู้คนพลุกพล่าน งานเลี้ยงต้อนรับที่ไหนกัน เป็นงานรวมตัวทหารขุนนางของแผ่นดินเสียมากกว่า! โจว๋ชิงหยี่เติบโตจากตำหนักอ๋องโจว๋ตั้งแต่เล็ก ใช้ชีวิตอย่างคนชั้นสูง นางรู้ดีกว่าซินเหยา สถานการณ์เช่นนี้ ไม่ใ่งานเลี้ยงต้อนรับธรรมดา! ตอนแรกฝ่าบาททรงเชิญอ๋องถูซือและอ๋องเฟยมาด้วยตัวพระองค์เอง งานนี้ถือว่าสำคัญยิ่งนัก! อีกอย่างซินเหยาเป็นซิ่วหนู่! ยังไม่ได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ! ต่อให้เป็นฮองเฮาอย่างเป็นทางการ ก็ไม่ได้รับการต้อนรับเช่นนี้ โจว๋ชิงหยี่แอบคิดว่า….งานเลี้ยงคืนนี้ผิดปกติ โดยเฉพาะคำพูดนั้นที่ซินเหยาบอกนาง “ข้ามกำแพง” ยิ่งทำให้นางรู้สึกลึกลับซับซ้อน หลังจากไทเฮาและฮ่องเต้อำมหิตเข้างานเลี้ยง แขกทั้งหมดก็เข้างานเลี้ยงอย่างเป็นทางการก็เงียบสงบลง ขุนนางทหารชั้นผู้ใหญ่อยู่ทางซ้าย พระสนมซิ่วหนู่อยู่ด้านหลัง ไทเฮาและฮ่องเต้อำมหิตซึ่งเป็นผู้เปิดพิธีอยู่ตำแหน่งตรงกลาง ซินเหยาและชิงหยี่ทั้งสองคนยังไม่มีตำแหน่งอะไร จึงยืนอยู่ทางขวาแถวแรก โดยอยู่ด้านหน้าหลี่เฟย หญิงเฟย….. กำลังประจบสอพลอ ร้องเพลงนำจริยธรรม ท่ามกลางบทกลอนโอ้อวดที่แสนเพราะพริ้ง ทุกคนกินอิ่มหนำสำราญ คืนนี้ไทเฮาไม่สร้างความแปลกแยกจากฮ่องเต้อำมหิต แค่เสวยสุขสำราญร่วมกัน เฉลิมฉลองว่าที่ฮองเฮาเข้าวังหลวง เหล่าทหารขุนนางชั้นผู้ใหญ่ออกตัวแสดงความสามารถ ชื่นชมความงามของซินเหยา ร้องเพลงเชิดชูคุณธรรมของนาง… ส่วนชนเหล้า…. ไทเฮาทรงรับสั่งว่าว่าที่ฮองเฮากำลังกิจมังสวิรัติ ไม่อาหารดื่มเหล้าได้ การเชิญเหล้าทั้งหมดฮ่องเต้อำมหิตต้องรับแทน หลังจากดื่มเหล้าสามรอบแล้ว…. ฮ่องเต้อำมหิตดื่มหมดจอก เมาหนัก ใบหน้าหล่อเหลาที่แสนเย็นชาแดงขึ้นมา…. “ข้าคิดออกเรื่องหนึ่ง! อาจารย์สองคนนั้นอยู่ที่ไหน? ฮ่องเต้อำมหิตพูด คนทั้งหมดก็เงียบลง อาจารย์สองท่านที่เมามาย กำลังโซซัดโซเซมายืนขึ้นมา ฮ่องเต้อำมหิตมองพูดว่า “ข้ามีอาจารย์สี่คนเมื่อไหร่กัน?” ไทเฮาเริ่มไม่พอใจ “ฉู่เอ๋อร์ เจ้าดื่มเมาแล้ว”