บทที่159 ไทเฮาโกรธแล้ว2

บทที่159 ไทเฮาโกรธแล้ว2 ฮ่องเต้อำมหิตพูด “ลูกไม่เมา! วันที่น่ายินดีเช่นนี้ ข้าตัดสินใจจะให้อาจารย์ใส่ชุดเทพสงคราม….บูชาสวรรค์!” อาจารย์ฝ่ายซ้ายพูด “ฝ่าบาท! ต่อวันข้างหน้าต้องจัดพิธีบูชาสวรรค์มิใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ? ชุดเทพสงครามถูกเก็บบูชาไว้ที่ห้องเทพเจ้าแล้วพ่ะย่ะค่ะ!” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “ไปเอาออกมา!” อาจารย์ฝ่ายขวากังวลอีกเรื่อง “ฝ่าบาท! ชุดเทพสงคราม พระองค์จะประทานให้แก่ผู้ใดพ่ะย่ะค่ะ!” ฮ่องเต้อำมหิตสายตาพร่ามัว หัวมึน ตอนนี้ตัดสินใจไม่ออกแล้ว! สุดท้ายคิดได้วิธีหนึ่ง! “อาจารย์ฝ่ายซ้ายฝ่ายขวา! หากใครสามารถทำให้ว่าที่ฮองเฮายิ้มได้ ข้าจะประทานชุดเทพสงครามให้แก่ผู้นั้น!” ซินเหยาแอบยิ้ม “ฮ่องเต้อำมหิตทรงดื่มจนเมามากแล้วจริงๆ เขายังคิดว่าบิกินี่เป็นชุดเทพสงคราม แต่ถ้าจะให้อาจรย์อ้วนๆสองคนนี้ใส่ชุดบิกินี่จริงๆ แล้วให้โชว์ก้นใหญ่ๆเหมือนนักพรต งานเลี้ยงในคืนนี้คงน่าสะอิดสะเอียน!” สุดท้ายซินเหยามีข้อเสนอ ให้ทั้งสองคนแข่งกันดื่มเหล้า ใครคอแข็ง คนนั้นชนะ! งานเลี้ยงค่อยๆจบลง! ท้องฟ้ามืดแล้ว! โจว๋ชิงหยี่สนใจซินเหยา แต่ทั้งคืนนี้ซินเหยาไม่ได้ทำอะไรแปลกๆเลย พูดน้อยมาก นางถวายบังคมและพูดกับไทเฮาไม่กี่คำ หลังจากนั้นไทเฮาต้องแย้มสรวลเบิกบาน ทั้งสองคนเหมือนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี โจว๋ชิงหยี่ค่อยๆลักซินเหยา พูดว่า “น้องหญิง เจ้ากำลังจะทำอะไร?” ซินเหยาพูด “ทำอะไรที่ไหน?” โจว๋ชิงหยี่พูด “ระหว่างเจ้ากับไทเฮา….มีเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมไม่ยอมบอกข้าล่ะ?” ซินเหยาพูด “พี่สี่ ข้าบอกเจ้าไปก็ไม่มีประโยชน์ ให้ดีที่สุดอย่ารู้ดีกว่า!” โจว๋ชิงหยี่พูด “แล้วงานเลี้ยงคืนนี้ล่ะ? ทำไมดูก็ไม่เหมือนงานเลี้ยงต้อนรับ! ที่ขนาดใหญ่เช่นนี้ มีแขกที่เป็นทหารมากมาย…...ในวังมันผิดปกติ” ซินเหยาพูด “พี่สี่ละเอียดรอบคอบมาก” โจว๋ชิงหยี่พูด “อีกอย่างเจ้าให้ข้าใส่ชุดสวยที่สุด มันมีอะไรกันแน่? ตอนนี้งานเลี้ยงจะจบแล้วนะ!” ซินเหยาพูดชี้ไปที่ผู้ชายที่นั่งใต้เงาต้นไม้ที่อยู่ไกลๆ พูดว่า “พี่สี่ เจ้าละเอียดมาก สองคนนั้นเป็นใคร?” คนมากเกินไปจริงๆ โจว๋ชิงหยี่เป็นแค่เด็กผู้หญิง ไม่สามารถประเมินคนได้ละเอียด! ตอนนี้มองผ่านที่ซินเหยาชี้ นางมองพิจารณาอย่างละเอียด! เมื่อมองเห็นชายสองคนนั้น นางก็หน้าแดง ซินเหยายิ้มร้าย “พี่สี่ เป็นไง? น้องมองพี่สาวออกสินะ? จะส่งชายรูปงามสองคนให้เจ้าสักครั้ง!” โจว๋ชิงหยี่พูด “เจ้า...เจ้าพูดเหลวไหลอะไรน่ะ? ระวังข้าจะตีเจ้านะ!” ซินเหยาพูด “พี่สี่! เจ้ากับข้าเป็นพี่น้องกัน เจ้าอย่าเเสร้งไปเลย ข้ารู้ว่าเจ้าชอบพวกเขาสองพี่น้อง ฉะนั้นข้าตั้งใจจะให้ไทเฮาทรงเอาชื่อพวกเขาสองคนลงในรายชื่อทหาร สักพักทุกคนเมาแล้ว ถ้าเจ้ามองไปและทักทาย พูดคุยเรื่องเก่ากับพวกเขา!แต่ว่า พวกเขาสองพี่น้องจะได้พบเจ้าสวยเป็นพิเศษอย่างแน่นอน!” โจว๋ชิงหยี่ตกใจจนลนลาน “น้องหญิง! เจ้าพูดเหลวไหลอะไรน่ะ? ที่นี่คือวังหลวงนะ ถ้าคนอื่นได้ยินเข้า พวกเราสองคนอย่าคิดว่าจะรอดเลย!” ซินเหยาพูด “พี่สี่! เจ้าวางใจเถอะ! ไทเฮาทรงรู้ตั้งนานแล้ว! อีกอย่าง เรื่องนี้ไทเฮาทรงบอกกับข้าเอง ไม่งั้นข้าจะรู้ได้ยังไงว่าเจ้าชอบสองพี่น้องตระกูลถางเปิ่น!” โจว๋ชิงหยี่เริ่มโกรธแล้ว “น้องหญิง ทำไมเจ้าไม่รู้จักวางตัวเช่นนี้? ตอนนี้มีสถานะเป็นซิวหนู่ เป็นผู้หญิงของฝ่าบาท! ข้าจะคิดเป็นอื่นได้อย่างไร!” “ก็เจ้าไม่ได้ชอบฝ่าบาท! ตอนนั้นเจ้าต้องเสียสละความสุขของตัวเองเป็นพระสนมเพื่อผลประโยชน์ของตระกูล! แต่ตอนข้าเข้าวังมาแล้ว เจ้าก็อย่าน้อยเนื้อต่ำใจไปเลย! ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องให้พวกเราสองพี่น้องเสียสละสินะ? ต้องเสียสละ ก็ขอให้เสียสละคนเดียวก็พอแล้ว พี่สี่ เจ้าไปหาสองพี่น้องนั่นเถอะ! ไทเฮาสัญญากับข้าแล้ว หาโอกาสเหมาะข้าจะปล่อยเจ้าออกจากวังหลวง!” “ไทเฮา…..ทำไมไทเฮาทรงสัญญาเรื่องแบบนี้กับเจ้าด้วยล่ะ?” “หึๆ ข้ากับนางทำสัญญากันไว้!” “สัญญาอะไร?” “เป็นความลับ! บอกเจ้าไม่ได้หรอก เอาเป็นว่าเจ้าอย่าสนใจเลย วางใจเถอะ ตอนนี้เจ้ามีเรื่องร้อนใจเพียงเรื่องเดียว เจ้าชอบคนพี่หรือคนน้องล่ะ?” ซินเหยายิ้มอบอุ่น โจว๋ชิงหยี่ทำหน้าลังเลถอนหายใจ “เฮ้อ! ตระกูลถางเปิ่นกับตระกูลของเราเป็นศัตรูกัน ต่อให้ข้าได้กลับไปมีอิสระอีกครั้ง ก็คงไม่ได้ลงเอยกับพวกเขาหรอก!” ซินเหยาพูด “เป็นศัตรูแล้วทำไมล่ะ? นั่นเป็นเพียงผลประโยชน์ของตระกูลเท่านั้นเอง! เรื่องความรักเล็กๆของพวกเจ้าน่ะ? พี่สี่เจ้าอ่อนแอนัก! แม้ตระกูลจะมีจุดยืนตรงข้ามกัน เป็นศัตรูคู่อาฆาต ขอเพียงพวกเจ้ารักกันอย่างมั่นคง ความรักย่อมแข็งแกร่งกว่าทองคำ! โรมิโอกับจูเลียตก็เป็นเรื่องตำนานรักโบราณแบบนี้นะ!” โจว๋ชิงหยี่ถามอย่างแปลกใจ “โรมิโอกับจูเลียตเป็นใครกัน?” ซินเหยาพูด “ก็…….คือ…..เป็นบทกลอนของนักกวีเช็กสเปียร์น่ะ แต่เรื่องราวไม่ต่างจากเจ้าหรอก! คนหนุ่มสาวอยู่ในตระกูลที่เป็นศัตรูกันแต่รักกัน ต้องพบกับการคัดค้านและความกดดันมากมาย….” โจว๋ชิงหยี่พูด “แล้วพวกเขาได้อยู่ด้วยกันไหม?” ซินเหยาพูด “แน่นอนสิ! พวกเขายอมตายที่จะอยู่ด้วยกัน! เพื่อความรัก พวกเขายอมผ่านความลำบากอย่างหนัก ทำลายอุปสรรคครั้งแล้วครั้งเล่า….” โจว๋ชิงหยี่ถามอย่าความกังวลใจ “แล้วตอนสุดท้ายล่ะ? จบดีหรือร้าย? สุดท้ายพวกเขาได้อยู่ด้วยกันไหม?” “พวกเขา…..” ซินเหยาพูด “สุดท้ายพวกเขาได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข และยังมีลูกตัวน้อยด้วย!” โจว๋ชิงหยี่พูด “จริงหรือ?” ซินเหยาพูด “จริงสิ! และยังมีนิทานอีกเรื่อง...ก็เล่าว่าตระกูลขัดแย้งกัน แต่พวกเขาทำเพื่อความรัก ไม่ยอมพรากจากกันจนตาย!”