บทที่ 6 ปรองดองเป็นพิเศษ

บทที่ 6 ปรองดองเป็นพิเศษ ไป๋ซูดื่มไวน์ไปครึ่งขวด แล้วทำให้ตัวเองเมา จากนั้นก็หลับไปด้วยความมึนๆ กลางดึก เธอรู้สึกว่าในห้องมีการเคลื่อนไหว ในตอนที่อยากจะลุกขึ้นมาดู แต่กลับขี้เกียจลืมตา ได้ยินแต่เสียงข้างหูว่าเป็นเสียงอาบน้ำในห้องน้ำ ในตอนที่เสียงอาบน้ำหยุดลง ก็เห็นผู้ชายที่สูงใหญ่คนหนึ่งยืนอยู่ข้างหน้าของตัวเอง ไป๋ซูจึงจะค่อยๆ ลืมตาขึ้น แล้วพูดพึมพำไปว่า “ที่รัก” ฝู้หยุนเซียวโค้งเอวลง อุ้มไป๋ซูขึ้นมาจากโซฟา ได้กลิ่นหอมสุราอ่อนๆ จากบนตัวของผู้หญิง “ทำไมถึงดื่มเยอะขนาดนี้? มีเรื่องไม่สบายใจ?” ไป๋ซูโบกมือ แล้วยิ้มกว้างให้กับฝู้หยุนเซียว “จะมีเรื่องไม่สบายได้ยังไง? ที่รักเอ็นดูฉัน สามีของฉันคือฝู้หยุนเซียว ฉันจะไปมีเรื่องไม่สบายได้ยังไง มีความสุขต่างหาก มีความสุข!!” หลังจากพูดจบ เธอก็จะลุกขึ้นมาจูบฝู้หยุนเซียว เธออยู่ในอ้อมกอดของฝู้หยุนเซียว แต่กลับยังดิ้นไปมั่ว ไม่เพียงแต่ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ ในทางกลับกันร่างกายของเธอและฝู้หยุนเซียวยังติดชิดกันอีก ระหว่างเนื้อและเนื้อมีการสัมผัสกัน ทำให้ร่างกายของทั้งสองต่างก็มีความเร่าร้อน ในตอนที่ฝู้หยุนเซียววางไป๋ซูลงเตียง ก็ได้ถอดเสื้อผ้าของเธอออก พลิกตัวแล้วเอาเธอ สาเหตุเพราะไป๋ซูดื่มสุราไป ที่ผ่านมาก็เพียงแต่ให้ความร่วมมือ แต่วันนี้กลับมีความเริ่มก่อนและไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดเจน ซึ่งทำให้ปลุกรุกความหวังของฝู้หยุนเซียว ที่จริงแล้วตั้งแต่วันที่พวกเขาสองคนแต่งงานกันทั้งชายและหญิงต่างก็ปรองดองกันมาก ต่างคนต่างไม่ใช่ครั้งแรก แต่ว่าไป๋ซูนั้นมีความเขินอายของครั้งแรกอยู่ หลังจากนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะการสั่งสอนของฝู้หยุนเซียวดีหรือว่าการให้ความร่วมมือของไป๋ซูนั้นดี สามปีนี้ของทั้งสอง เป็นเหมือนกับสามีภรรยาที่รักกัน แต่ว่า พวกเขาก็เข้าใจซึ่งกันและกัน ไม่ได้ไปสนสนใจชีวิตที่ออกนอก “บ้าน” หลังนี้ของแต่ละคน ฝู้หยุนเซียวไม่ได้รู้อดีตของไป๋ซู ไป๋ซูก็ไม่ได้ใส่ใจข่าวฉาวมากมายของฝู้หยุนเซียว เธอทำตามหน้าที่มาตลอดกลางวันคือเลขาของเขา กลางคืนคือภรรยาของเขา …… วันที่สอง หลังจากที่ไป๋ซูตื่นแล้ว มองดูคนที่หลับอยู่ข้างๆ และความเจ็บปวดบนร่างกายของตัวเอง ก็รู้แล้วว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น เธอมีความขัดตอนเล็กน้อย รายละเอียดหลักๆ คืออะไรเธอจำไม่ได้แล้ว....นี่จะต้องทำไปกี่รอบถึงได้ทรมานให้ตัวเองเจ็บไปทั้งตัวแบบนี้? ผู้ชายคนนี้จะดูดเอาทั้งตัวของเธอไปหมดเลยใช่ไหม? ไป๋ซูยิ้มด้วยความทำอะไรไม่ได้ไปหนึ่งที ลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำ ในตอนที่เธอออกมาอีกครั้ง ฝู้หยุนเซียวตื่นแล้ว รอยรอยยิ้มที่มุมปากราวกับว่าจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม จ้องสำรวจไป๋ซูอยู่ “ทำไมเมื่อวานถึงดื่มสุราเยอะขนาดนี้?” “สามีไปเดทกับผู้หญิงอื่น เค้า.....เค้าก็เป็นผู้หญิงนะ ก็ต้องหึงอยู่แล้ว” ไป๋ซูให้คำตอบขอไปทีกับฝู้หยุนเซียว ภายนอกกลับเสแสร้งเหมือนจริงจัง ฝู้หยุนเซียวยิ้ม แล้วโอบไป๋ซูเข้ามาในอ้อมกอด ขยี้หัวของเธอแล้วจึงจะปล่อยเธอออก จากนั้นก็เข้าไปในห้องน้ำ “ถ้าหากเธอหึงจริงๆ งั้นวันนี้ฉันคงต้องไปซื้อลอตเตอรี่แล้ว ต้องถูกรางวัลใหญ่แน่นอน” ไป๋ซูมองดูฝู้หยุนเซียวปิดประตูห้องน้ำลง รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอจึงจะค่อยๆ เก็บลง การที่เธอหึงมีเปอร์เซ็นต์น้อยขนาดนี้เลยหรอ? ยังจะไปซื้อลอตเตอรี่ถูกรางวัลใหญ่อีก..... ต่อจากนี้เธอจะต้องออกอาการหึงบ่อยๆ แล้วใช่ไหม ไม่เช่นนั้นจะเป็นการโจมตีความมั่นใจของสามีเธอมากเกินไปแล้ว? ไป๋ซูส่ายหัวด้วยความทำอะไรไม่ได้ไปหนึ่งที ตัวเองคิดมั่วอะไรเนี่ย..... ไม่รู้ว่าตัวเองเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมระยะเวลาขอบเขตของการหย่ายิ่งเข้ามาใกล้ กลับรู้สึกว่าฝู้หยุนเซียวยิ่งอยู่ยิ่งขี้อ่อยแล้ว ไม่ได้ เธอต้องควบคุม มาถึงบริษัท เธอลงจากรถของฝู้หยุนเซียว แล้วแยกออกจากกับฝู้หยุนเซียว ขึ้นลิฟต์ของพนักงาน สแกนบัตรเข้าไปในห้องทำงาน รู้สึกว่าห้องทำงานครั้งนี้มีความแปลกๆ เงียบเป็นพิเศษ..... ก่อนหน้านี้ ทุกๆ เช้าในบริษัทจะมีพวกพนักงานมานั่งดื่มกาแฟแล้วพูดถึงข่าวฉาวของท่านประธาน! วันนี้เกิดอะไรขึ้น ปรากฏว่า เธอพึ่งเข้าไปนั่งในโต๊ะทำงาน ผู้ช่วยเลขาที่พึ่งมาใหม่ก็แตะไปที่ไหล่ของเธอให้เธอดู..... เธอเงยหน้าขึ้นมองไปทางกระจกห้องรับรอง มีผู้หญิงคนหนึ่งออกมา สูงมากราวกับหุ่นของนางแบบ มีบุคลิกราวกับนางฟ้าและผู้หญิงที่สูงส่ง ในตอนที่หันหลังมาในแววตามีแสงสว่างที่สดใสประกายอยู่.....ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนกับพวกผู้หญิงก่อนหน้านี้ของฝู้หยุนเซียว พอดีเลย ในตอนที่ผู้หญิงคนนี้หันมา ไป๋ซูยังไม่ทันเก็บสาย ทั้งสองจึงสบตากันพอที ผู้หญิงลุกขึ้น แล้วเดินไปทางเธอ