已经是第一章了
บทที่ 11 ฉะนั้น...เธอเลยยังรักเขา?
บทที่ 11 ฉะนั้น...เธอเลยยังรักเขา?
ไป๋ซูสัมผัสได้ถึงพลังของฝู้หยุนเซียวที่ทำให้คนรู้สึกหนาวสั่น หลังจากที่เธอขึ้นรถก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่สักพักใหญ่ เมื่อรถขับออกไปไกลแล้ว เธอถึงได้กลืนน้ำลายลงคอ แล้วเอ่ยอธิบายด้วยท่าทางออดอ้อน “แฟนเก่าของฉันเอง”
ฝู้หยุนเซียวไม่ได้โง่ ในเมื่อเขาหาแหวนจนเจอ เขาก็ดูออกว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเป็นอย่างไร
เขาเพียงแต่ยกเปลือกตาปรายตามองไป๋ซู “แฟนเก่าของเธอดูไม่เลวนี่ ทางครอบครัวก็คงดีเหมือนกัน แล้วทำไม...ถึงจะแต่งงานกับฉัน?”
นี่เป็นครั้งแรก ที่ฝู้หยุนเซียวถามคำถามนี้กับไป๋ซูอย่างจริงจัง
ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้ ฝู้หยุนเซียวเคยถามคำถามนี้มาก่อน แต่เพราะตอนนั้นทั้งคู่กำลังพลอดรักกันอยู่บนเตียง ไป๋ซูจึงตอบไปว่าเป็นเพราะตกหลุมรักที่ความหล่อและเงินทองของสามี
แต่ตอนนี้...อืม ถ้าหากต้องเปรียบเทียบระหว่างฝู้หยุนเซียวกับฝู้จิ่งหวยว่าใครหล่อกว่าล่ะก็ ฝู้หยุนเซียวดูหล่อแบบทรงพลังกว่า แต่รูปร่างท่าทางของฝู้จิ่งหวยดูอ่อนละมุนกว่า ค่อนข้างดูเป็นหนุ่มน้อยวัยละอ่อน แต่เขาจะดูเย็นชาสักหน่อย
สำหรับครอบครัว...ทรัพย์สมบัติของครอบครัวฝู้หยุนเซียวมีมากมายก่ายกอง ส่วนฝู้จิ่งหวย... ไป๋ซูไม่ค่อยแน่ใจเรื่องประวัติครอบครัวเขาสักเท่าไหร่ รู้เพียงแต่ว่าสวีฉางซูเป็นคณบดีของคณะแพทยศาสตร์ คุณปู่ของฝู้จิ่งหวยก็เป็นนายแพทย์ที่จบดอกเตอร์ที่มีชื่อเสียง ส่วนพ่อของฝู้จิ่งหวยนั้น... ไป๋ซูไม่เคยพบมาก่อน แต่เดาว่าพ่อของเขาไม่ได้อยู่กับเขา
ดังนั้นถ้าดูตามภูมิหลังครอบครัวแล้ว ครอบครัวของฝู้หยุนเซียวร่ำรวยกว่า
“ก็ต้องเป็นเพราะสามีทั้งหล่อกว่ารวยกว่าไงคะ”
ไป๋ซูอยากพูด ๆ ให้ผ่านพ้นไป จึงได้ยิ้มให้ฝู้หยุนเซียว
แต่ผลที่ได้คือฝู้หยุนเซียวกลับใช้สายตาน่ากลัวราวกับนกเหยี่ยวจ้องมองไป๋ซู “คุณผู้หญิง ตั้งใจตอบคำถามของฉันด้วย”
“เป็นเพราะแม่เขากีดกัน ครอบครัวไม่เห็นด้วย”
“ฉะนั้น...เธอเลยยังรักเขาอยู่ใช่ไหม?”
ฝู้หยุนเซียวขมวดคิ้ว จ้องมองไปที่ไป๋ซูแล้วเอ่ยถามอีกครั้ง
ไป๋ซูชำเลืองตาออกไปนอกหน้าต่าง มองไปยังทิวทัศน์ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว แล้วเอ่ยพูดขึ้นมา “อดีตที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ ไม่ได้รักแล้ว”
เมื่อประโยคนี้จบลง ฝู้หยุนเซียวได้จับหน้าของไป๋ซูหันกลับมา จากนั้นก็ประกบริมฝีปากของเขาลงบนปากของไป๋ซูทันทีโดยไม่มีสัญญาณเตือนใด ๆ ครั้งนี้เป็นการจูบอย่างดุเดือดเร่าร้อนมาก ไม่เหมือนกับที่ผ่านมา ทำให้ยากที่จะปฏิเสธเขาได้
เมื่อก่อน จูบของฝู้หยุนเซียวนั้นละมุนและน่าเคลิบเคลิ้มมาก แต่ตอนนี้จูบของเขาทำให้รู้สึกเจ็บ
ผ่านไปสักพักใหญ่ ไป๋ซูถึงได้รับการปลดปล่อย ปากของเธอกลายเป็นสีแดงแจ๋
ฝู้หยุนเซียวมองไปยังไป๋ซูที่ทำท่าหายใจหอบ ๆ เขาก็ค่อย ๆ ยิ้มออกมาแล้วเอ่ยพูด “จำคำพูดของเธอตอนนี้เอาไว้นะ อดีตที่ผ่านไปแล้วก็ห้ามไปรักอีก”
“อืม! ฉันต้องรักสามีเท่านั้น! รักสามีมากที่สุดเลย!”
ไป๋ซูพยักหน้าหงึก ๆ ยื่นมือออกไปกอดฝู้หยุนเซียว ผ่านไปสักครู่ ไป๋ซูถึงได้นึกขึ้นมาได้จึงเอ่ยถามฝู้หยุนเซียว “อ้อ สามีคะ ทำไมอยู่ ๆ คุณก็มาหาฉันล่ะ? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“คืนนี้ กลับไปบ้านฝู้กับฉัน คุณท่านฝู้ได้เรียกคนในตระกูลฝู้ไปทานข้าวด้วยกัน”
“คุณพ่อ?” ไป๋ซูพึมพำออกมา เธอกับฝู้หยุนเซียวแอบแต่งงานกัน เพียงแค่บอกกล่าวคนในตระกูลฝู้เท่านั้น แต่ไม่ได้จัดงานแต่งงาน และไม่เคยพบหน้าคุณท่านฝู้มาก่อน
แต่เธอรู้ดีว่าที่ฝู้หยุนเซียวแต่งงานกับเธอนั้นก็เพื่อให้คุณท่านฝู้สบายใจ และเพื่อให้ได้รับสิทธิของผู้ถือหุ้นในบริษัทตระกูลฝู้
ใบทะเบียนสมรสของพวกเขาก็ได้มีการถ่ายเอกสารไปให้คุณท่านฝู้ดูอีกด้วย
ส่วนคนในตระกูลฝู้คนอื่น ๆ ไป๋ซูก็ยังไม่เคยพบหน้ามาก่อนเช่นกัน
“มีใครบ้าง? ญาติคุณเยอะไหม ฉัน...จะทำให้สามีขายหน้าไหมคะ”
ไป๋ซูลองใจดู พวกเขาสองคนเหลืออีกไม่กี่เดือนก็ต้องหย่ากันแล้ว เธอยังต้องไปร่วมงานเลี้ยงรวมญาติด้วยดีไหมนะ?
“ไม่หรอก พวกเราแค่ไปร่วมงานหน่อยแค่นั้น อยู่นั่นไม่นานหรอก”
“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”
ไป๋ซูพยักหน้าเหมือนกับกำลังคิดอะไรอยู่ จากนั้นก็เอ่ยถามขึ้นมาอีกว่า “แล้วทำไมคุณพ่อที่ไม่เคยจัดงานรวมญาติมาก่อน อยู่ ๆ ครั้งนี้ถึงได้จัดงานขึ้นมาล่ะ? ในครอบครัวมีกันกี่คน? ฉันต้องเตรียมของขวัญอะไรไหม”
ถึงแม้ว่าฝู้หยุนเซียวจะไม่เรียกคุณท่านฝู้ว่าพ่อ แต่เวลาที่ไป๋ซูเอ่ยถึง เธอจะไม่กล้าเรียกคุณท่านฝู้
“ไม่ต้องเตรียมของขวัญอะไรหรอก ฉันสั่งให้คนเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว เธอแค่แต่งตัวให้สวย ๆ ก็พอ”
ขณะที่พูด ฝู้หยุนเซียวได้บีบปลายจมูกของไป๋ซูไปมา ด้วยท่าทางรักและเอ็นดู
ไป๋ซูยิ้มออกมา “สามีคะ คุณยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยว่าที่คุณพ่อจัดงานเลี้ยงรวมญาติครั้งนี้มีจุดประสงค์อะไร”
“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน อาจเป็นเพราะพี่ใหญ่จะพาพี่สะใภ้คนไหนมาแนะนำมั้ง หรือไม่ก็เป็นเพราะพ่อยอมรับหลานชายคนไหนสักคนให้มีตำแหน่งในตระกูล ให้เขาได้รู้จักกับบรรพบุรุษในตระกูลอะไรทำนองนั้นมั้ง”
ฝู้หยุนเซียวพูดด้วยท่าทีสบาย ๆ แต่กลับทำให้ไป๋ซูตกใจจนพูดไม่ออก
ที่แท้...ในนิยายก็คือเรื่องจริง ว่าตระกูลที่ร่ำรวยค่อนข้างวุ่นวาย ฟังดูแล้วเหมือนมีเรื่องราวอีกมากมายหลายแบบที่สามารถเอามาเขียนได้
已经是最新一章了
加载中
