已经是第一章了
บทที่ 14 จูบลงทันที
บทที่ 14 จูบลงทันที
ฝู้หยุนเซียวมองไปยังไป๋ซูที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้เธอจะพยายามแสดงท่าทีสงบนิ่งราวกับกำลังตั้งใจทำงานอยู่ แต่สายตาเธอกลับปกปิดความรู้สึกเธอไว้ไม่ได้
ในใจของเธอสับสนวุ่นวาย ฝู้หยุนเซียวไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้รู้สึกสับสนวุ่นวายเพราะสาเหตุใด แต่ความสับสนวุ่นวายของเธอทำให้ใจเขาสั่นไหว
เขาเข้าไปใกล้ไป๋ซู ดึงไป๋ซูเข้ามาใกล้ตัวเขา แล้วบอกกับเธอว่า “อย่าคิดมาก มีฉันอยู่นะ”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็เงยหน้ามองเวลา แล้วเอ่ยพูดว่า “ได้เวลาแล้ว พวกเราลงไปด้านล่างกันเถอะ ยังไงก็มีฉันอยู่”
ไป๋ซูพยักหน้า เธอไม่มีกระจิดกระใจจะเอ่ยเรียกฝู้หยุนเซียวว่าสามีแล้ว มือของเธอถูกฝู้หยุนเซียวกุมเอาไว้ แต่เธอรู้สึกได้ว่ามือของตัวเองนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
ขณะที่ลงไปด้านล่าง คนในตระกูลฝู้ทุกคนได้นั่งล้อมรอบโต๊ะหมดแล้ว
ฝู้เหลยหมิงเมื่อเห็นไป๋ซูกับฝู้หยุนเซียวเดินมา ก็ผายมือเชิงแนะนำให้กับสวีฉางซูและฝู้จิ่งหวย “ฉางซู เมื่อสักครู่ฉันได้แนะนำสมาชิกคนอื่นในครอบครัวของฉันทุกคนไปแล้ว นี่คือน้องชายคนที่สองของฉัน ชื่อฝู้หยุนเซียว และข้าง ๆ เขาคือน้องสะใภ้ ชื่อ...”
เห็นได้ชัดว่าฝู้เหลยหมิงจำชื่อของไป๋ซูไม่ได้
ฝู้หยุนเซียวจึงได้เอ่ยพูด “ไป๋ซูครับ”
“อ้อ ใช่ ใช่ ใช่ ไป๋ซู... ไป๋ซู”
ไป๋ซูเงยหน้าขึ้นมา มองไปยังสวีฉางซู แสร้งทำเป็นไม่รู้จัก แล้วพยักหน้าให้ ถึงแม้เธอจะพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่เธอก็ไม่สามารถสบตาฝู้จิ่งหวยได้
“นี่คือพี่สะใภ้ใหญ่คนใหม่ของเธอ ชื่อสวีฉางซู แล้วนี่ก็คือลูกชายของฉัน ชื่อฝู้จิ่งหวย”
ฝู้เหลยหมิงเอ่ยแนะนำด้วยท่าทางภาคภูมิใจ
ฝู้หยุนเซียวเพียงแค่พยักหน้าทักทายสองคนนั้น แล้วก็นั่งลงทานอาหาร
เป็นเพราะมีคุณท่านฝู้อยู่ด้วย จึงทำให้บรรยากาศงานเลี้ยงรวมญาตินั้นเงียบและเคร่งขรึมกว่าปกติ
ฝู้หยุนเซียวไม่รู้เป็นอะไร วันนี้เขาเอาใจใส่ไป๋ซูเป็นพิเศษ ปกติที่ผ่านมาไป๋ซูเป็นฝ่ายแกะกุ้งคีบอาหารให้ฝู้หยุนเซียว แต่วันนี้กลับเป็นฝู้หยุนเซียวที่คอยดูแลเธออย่างดี
เมื่อรับประทานอาหารกันเสร็จ คุณท่านฝู้ก็ได้ขึ้นไปพักผ่อนด้านบน
ไป๋ซูจึงได้รีบหาโอกาสออกไปสูดอากาศด้านนอก เธอรีบเดินไปยังในสวน
น่าเสียดาย ที่ในขณะที่เธอกำลังยืนอยู่ในสวนนั้น ก็มีเสียงของผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านหลัง “ไป๋ซู ฉันประเมินเธอต่ำเกินไปจริง ๆ เก่งขนาดหาทางแต่งงานเข้ามาอยู่ในตระกูลฝู้เลยนะ”
ไป๋ซูหมุนตัวกลับมา ก็เห็นสวีฉางซูเดินเข้ามา เธอจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางเอ่ยพูดอย่างไม่เกรงใจ “ก็พอตัวค่ะ ต้องขอบคุณคณบดีสวีที่ให้โอกาสฉัน ถ้าหากตอนนั้นคณบดีสวีไม่ขัดขวางฉันกับจิ่งหวย ไม่ไล่ฉันออกจากวงการการแพทย์ ฉันก็คงไม่มีโอกาสได้พบกับหยุนเซียว”
“เหอะ”
สวีฉางซูทำน้ำเสียงเย็นชาใส่เธอ อีกทั้งยังปรายตามองเธออย่างเหยียดหยาม “ดังนั้น เธอก็เลยยังเป็นผู้หญิงที่อยากเกาะผู้ชายกินสินะ ตอนนั้นที่เธออยากใกล้ชิดกับจิ่งหวยก็เพราะเธอมีเจตนาไม่ดีอยู่แล้ว”
ไป๋ซูยังคงสงบนิ่ง ตอบกลับสวีฉางซูอย่างตั้งใจ “ถ้าหากบอกว่าการแต่งงานกับฝู้หยุนเซียวเพราะหวังจะเกาะเขากิน งั้นที่คุณคณบดีสวีแต่งงานกับฝู้เหลยหมิงล่ะ? ก็คงมีเจตนาอะไรแอบแฝงเหมือนกันใช่ไหม?”
ประโยคนี้ทำเอาสวีฉางซูรู้สึกโกรธมาก เธอยกมือขึ้นเพื่อที่จะตบไป๋ซู
แต่ไป๋ซูคว้ามือสวีฉางซูเอาไว้ได้ แล้วสะบัดมือเธอออกไป “ถึงแม้ว่าตอนนี้คณบดีสวีเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของฉัน แต่ฉันก็ได้รับการยอมรับให้เข้ามาเป็นสะใภ้ของตระกูลฝู้ก่อนคณบดีสวี ทางที่ดี คณบดีสวีระวังไว้หน่อยก็ดี”
เมื่อพูดประโยคนี้จบ สายตาของไป๋ซูก็ได้เหลือบไปเห็นศาลาหลังเล็กที่อยู่ห่างออกไป ฝู้หยุนเซียวกำลังพิงเสามองมาทางเธอด้วยความสนใจ
เธอรีบยิ้มทันที แล้วเดินไปทางฝู้หยุนเซียว จากนั้นก็สวมกอดเขา
“สามีคะ คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อกี้คุณได้ยินที่ฉันพูดหมดแล้วใช่ไหม?”
“เธอไม่อยากให้ฉันรู้เหรอ ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้ก็ได้”
สายตาของฝู้หยุนเซียวนั้นเปี่ยมไปด้วยความใจกว้าง
“ช่างมันเถอะ!” ไป๋ซูพูดออกมาอย่างยิ้ม ๆ “งั้นสามีคะ พวกเรายังมีเรื่องอะไรต้องทำอีกไหม? พวกเรากลับบ้านกันได้หรือยัง?”
เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อแล้ว อีกอย่างจะได้ไม่ต้องเจอกับฝู้จิ่งหวยด้วย
“ฉันจะเข้าไปหยิบกุญแจรถในบ้าน เธอรอฉันก่อน เดี๋ยวฉันพาเธอกลับบ้าน”
ฝู้หยุนเซียวยิ้มแล้วเอ่ยเอ่ยพูดกับไป๋ซู จากนั้นก็หมุนตัวเดินเข้าบ้านไป
ไป๋ซูได้รอฝู้หยุนเซียวอยู่ที่ศาลาหลังเล็กแห่งนี้ เมื่อสวีฉางซูพบว่าเมื่อสักครู่ฝู้หยุนเซียวก็เห็นเหตุการณ์ด้วย เธอก็ยิ่งโกรธแล้วเดินเข้าบ้านไป
สายลมพัดโชยมาเบา ๆ ทำให้ไป๋ซูที่รู้สึกอึดอัดอยู่ก็ค่อย ๆ รู้สึกผ่อนคลายลงไปบ้าง
แต่ทันใดนั้นเอง อยู่ ๆ ก็มีมือผู้ชายยื่นมาคว้าตัวเธอเข้าไปในอ้อมกอด
ขณะที่เธอไม่ทันได้ระวังตัว อีกฝ่ายก็ได้จูบเธอทันที
已经是最新一章了
加载中
