ตอนที่​ 5

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง ตอนที่5 ตอนเย็น “อืออออ..พะ.พี่ฝน..พี่ฝน..น้ำขอโทษ”เสียงของร่างบางที่ละเมอออกมาทำให้ร่างสูงที่นอนกอดร่างบางอยู่สะดุ้งตื่นขึ้นมา “น้ำ..น้ำ.ละเมออีกแล้วหรอเนี่ย//ใครกันนะ ที่ชื่อฝน//\"ตะวันเรียกน้ำเบาๆพร้อมกับกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วลูบหัวน้ำเบาๆ “อึกก..พี่ฝน.อึก.น้ำขอโทษ.อึกก..อย่าไปนะ.พี่ฝน.อึก.อย่าไป”น้ำพูดไปสะอื้นไปน้ำตาค่อยๆไหลมาเป็นทางอย่างไม่มีที่ถ้าว่าจะหยุดง่ายๆ “ชู่ววว..อย่าร้องนะครับ.พี่ตะวันอยู่กับน้ำตรงนี้นะ ไม่ต้องร้องแล้วนะ”ตะวันพูดปลอบพร้อมกับเอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่แก้มของน้ำอย่างเบามือ “อึกกก..พี่ตะวัน..น้ำไม่ได้ตั้งใจ.อึกก..น้ำไม่ได้ตั้งใจนะ..พี่ตะวันต้องเชื่อน้ำนะ.อึก”น้ำค่อยๆลืมตามามองหน้าตะวันช้าๆแล้วโพล​เข้ากอดตะวันทันที “ครับๆ..พี่เชื่อน้ำนะครับอย่าร้องนะ”ตะวันพูดปลอบน้ำแล้วกระชับอ้อมกอดไว้แน่น โดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่น้ำพูดหมายถึงอะไร ตะวันปลอบร่างบางที่อยู่ในอ้อมก่อนซักพักจนในที่สุดร่างบางก็หลับไปอีกครั้งด้วยความเพลีย หลังจากที่น้ำหลับไปซักพักใหญ่ตะวันก็ปลุกน้ำให้ลุกมากินข้าวกินยาแล้วก็เช็ดตัวอีกรอบ เมื่อเห็นว่าร่างบางหลับไปแล้วตะวันก็ลงไปที่รถเพื่อเอาเสื้อผ้าและของใชอีกนิดหน่อยแล้วกับมาอาบน้ำที่ห้องของน้ำแล้วก็หาข้าวกินอีกนิดหน่อย ตะวันยืนมองร่างบางที่หลับอยู่อย่างสงสัยว่าคนที่ชื่อฝนที่ร่างบางละเมอถึงบ่อยๆคือใครกันแน่ ตะวันจึงตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปหาใครบ้างคนที่เขาคิดว่าน่าจะให้คำตอบกับเขาได้ “ฮัลโหลดิน..นี่พี่เองนะพี่มีเรื่องจะถามเราพอมีเวลาไหม”ตะวันพูดขึ้น “(พี่ตะวันหรอครับ..มีไรหรือเปล่าครับหรือว่าไอ้น้ำมันเป็นอะไร?)”ดินถามขึ้น “น้ำไม่เป็นอะไรหรอก..ที่พี่จะถามก็คือดินพอรู้ไหมว่าคนที่ชื่อฝนที่น้ำรู้จักนะเป็นใคร”ตะวันพูดถาม “(……………………)”อยู่ๆดินก็เงียบไป “ดินๆเป็นไรหรือเปล่า”ตะวันถามขึ้นเมื่อเห็นว่าดินเงียบไป “(เปล่าครับ…ว่าแต่พี่ถามทำไมหรอครับ)”ดินพูดตอบ “ไม่มีอะไรหรอก..พอดีพี่เห็นน้ำมันละเมอถึงคนที่ชื่อฝนอยู่บ่อยๆพี่ก็เลยอยากรู้”ตะวันพูดอธิบาย “(//ยังไม่ลืมจริงๆซินะ// เป็นพี่สาวไอ้น้ำมันนะครับแต่ว่าเสียไปนานแล้วครับน่าจะเกือบ2ปีได้มั้ง)”ดินพูดกับตัวเบาๆแล้วก็ตอบคำถามดินแต่ถึงดินจะพูดเบาแค่ไหนตะวันก็ได้ยินอยู่ดี “พี่สาวงั้นหรอ..อืมๆพี่เข้าใจแหละ”ตะวันพูดตอบ “(ว่าแต่พรุ่งน้ำพี่ตะวันมีเรียนกี่โมงครับ)”ดินถามขึ้น “พี่มีเรียนตอนแปดโมงนะแต่ต้องเข้าไปที่ชมรมคงต้องไปถึงนูนตอนเจ็ดโมงละมั้ง”ตะวันพูดตอบแต่ก็ยังนึกสงสัยกับคำพูดของดินอยู่ดี “(งั้นเดี๋ยวตอนตี5ผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนไอ้น้ำเองนะครับพี่จะได้กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านด้วยไงครับ)”ดินพูดขึ้น “ได้..เดี๋ยวพี่จะรอเปิดประตูนะ”ตะวันพูดตอบ “(ไม่ต้องก็ได้พี่..ผมมีกุญแจกับคีย์การ์ดอีกชุดครับ พี่นอนพักไปเถอะครับ ดูแลไอ้น้ำคงเหนื่อยน่าดู)”ดินพูดขึ้นแต่ก็ไม่วายแขวะน้ำ “ได้ๆโอเคร..”ตะวันพูดตอบพร้อมกับยกยิ้มน้อยๆจากนั้นจึงกดวางสายแล้วเดินกลับไปที่เตียงที่ร่างบางนอนอยู่ ตะวันค่อยๆขึ้นไปบนเตียงและดึงร่างบางเข้ามา​กอดร่างเล็กขยับเข้ามาซุกอกแกร่งของตะวันทันทีตะวันลูบผมน้ำเล่นอยู่ซักพักก็หลับไป .. .. .. .. “พี่..พี่ตะวันครับ…ตื่นได้แล้วครับ”ดินพูดพร้อมกับเขย่าตัวร่างสูงอย่างเบาๆ “อืมม.ดินหรอ..ตอนนี้กี่โมงแล้ววะ”ตะวันพูดพร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้น “ตี5กว่าแล้วพี่…ลุกได้แล้วพี่จะนอนกอดเพื่อนผมอีกนานปะเนี่ย”ดินพูดติดตลกนิดๆ “พี่ไม่ผิดนะ..ก็เพื่อนเราอนุญาต​ให้พี่กอดเอง”ตะวันพู​ดแล้วยกยิ้มเจ้าเลห์ ตะวันจึงค่อยๆดึงแขนที่ให้น้ำหนุนออกอย่างเบาๆเพราะไม่อยากให้น้ำตื่น “น้ำนะน้ำแค่ไม่สบายก็แย่พอแหละยังมาโดนคนเจ้าเลห์แอบแตะอั้งอีก”ดินพูดพร้อมกับขำเบาๆ “ตลกเหอะ..ตัวไม่ร้อนแล้วนี่..ดีจัง”ตะวันหันไปว่าดินอย่างขำๆแล้วับมาเอามือมาหวัดไข้น้ำแล้วเขารู้สึกโล่งใจที่ตัวของน้ำหายร้อนแล้ว แล้วตะวันก็ก้าวลงจากเตียงแล้วไปยืนตรงหน้าตะวัน “งั้นพี่กลับละ..ฝากดูน้ำด้วยนะ”ตะวันพูดกับดินแต่สายตาของตะวันยังคงมองอยู่ที่ร่างบางที่นอนหลับอยู่ “ไม่ต้องห่วงหรอกพี่..ยังไงมันก็เพื่อนผมถ้าไม่ให้ผมดูมันแล้วจะให้ไปดูใครละคร้าบบ”ดินพูดอย่างแซว “ไปดู..ไอ้เคมั้ง”ตะวันพูดแซวกับบ้าง “วู้วว..พูดไรของพี่เนี่ย..กลับไปได้แหละพี่.ไปเลย”ดินพูดพร้อมกับดันหลังตะวันให้เดินไปที่ประตู “เออๆ..พี่กลับละ”ตะวันพูดจบก็เดนไปที่ลิฟท์เพื่อลงไปชั้นล่างและขับรถกลัับบ้านทันที ส่วนดินก็นอนต่ออีกหน่อยเพราะเขามีเรียนช่วงบ่าย .. .. เวลา​ 11.05น. แสงอาทิตที่ส่องผ่านม่านทำให้ร่างบางที่นอนหลับอยู่ค่อยๆตื่นขึ้นมาแล้วกระพริบตาเล็กน้อยเพื่อปรับสายตาก่อนจะค่อยๆยันตัวลุกขึ้นมานั่งขอบเตียง “เฮ้ออ…รู้สึกดีชะมัดไม่ได้กินยาก็หายป่วยได้ด้วยแหะ”น้ำพูดกับตัวเองเบาๆพร้อมกับยืนแขนไปมาไล่ความเมื่อย “ว่าแต่ทำไมเมื่อคืน..ฝันแปลกจังวะ”น้ำพูดกับตัวเองพลางคิดว่าทำไมถึงฝันว่าตะวันมาค่อยดูแลค่อยเช็ดตัวหาข้าวหายาให้กินแถมยังค่อยปลอบอีกยิ่งคิดใบหน้าของน้ำก็ร้อนวูบวาบ “อ้าว..ตื่นแล้วอ่อมึงหายดีแล้วดิน่าสดใสอมชมพูเชียว”ดินที่เดินออกมาจากห้องน้ำพูดแซวขึ้น “กวนตีนนะมึง..แต่ยังไงก็ขอบใจละกันนะ”น้ำพูดขึ้น “ขอบใจ..เรื่องไรวะ?”ดินถามพรอ้มกับทำหน้างงๆ “ก็มึงเช็ดตัวแล้วก็เปลี่ยนเสื้อให้กูไม่ใช่หรอ?”ถามถามขึ้น “กูไม่ได้ทำ..เมื่อวานกูไปทำธุระกับป๊าที่บ้านไม่ได้กลับมานอนห้องมึง”ดินตอบเสียงเรียบ “ละ..แล้วใครทำวะ”น้ำถามเสียงสั่นๆใบหน้าเริ่มร้อนขึ้นและขึ้นสี “พี่ตะวัน..”ดินตอบสั่นๆพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก “อะไรนะ..”น้ำถามเสียงแผ่วใบหน้าที่ขึ้นสีอยู่แล้วตอนนี้กับขึ้นสีเข็มกว่าเดิมอีกเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตนเห็นไม่ใช่ความฝัน เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานเหมือนหนังที่ฉายซ้ำ ภาพที่ตะวันกอดตนเอง ค่อยเช็ดน้ำตาเช็ดตัวให้ คอยป้อนข้าวป้อนยาและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนภาพที่น้ำอ้อนตะวันเหมือนกับเด็กแถมยังยอมให้ตะวันป้อนยาผ่านทางปากอีก ยิ่งคิดน้ำก็ยิ่งอยากจะเอาหัวโขกเสาให้ตายไปเลยน้ำขยี้หัวตัวเองไปมาด้วยเครียด​เพราะรับไม่ได้ที่ตัวเองแสดงตัวตนของเขาเมื่อก่อนออกไปต่อหน้าคนอื่น “ไอ้น้ำ..เป็นไรวะมึง..ขี้กลากขึ้นหัวหรอ”ดินพูดแซวขึ้นเมื่อเห็นน้ำเอาแต่ขยี้หัวตัวเองไปมาจนหัวฟู “ขึ้นหัวมึงอะดิ..”น้ำพูดออกมาเสียงดุๆแล้วลุกไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป ดินได้แต่ส่ายหัวไปมา ................................................................................................................................................................................ ขอเม้นเป็น​นกำลังใจให้สายฟ้าด้วยนะครับ  ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยนะครับ