ตอนที่​ 6

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง ตอนที่ 6 ณ มหาลัย ND “หายแล้วหรอวะน้ำ….”เสียงเพลิงทักหลังจากที่เดินมานั่งที่โต๊ะหน้าคณะ “อืม…”น้ำตอบสั้นๆ “//ไอ้ดินน้ำมันเป็นอะไรวะทำไมมันดูเครียด​ๆจังวะ..//”เพลิงกระซิบถามดินขึ้นเมื่อเห็นว่าสีหน้าน้ำดูไม่ค่อยดี “//มันคงสับสนนะ//”ดินกระซิบตอบ “//สับสนเรื่องไรวะ//”เพลิงถามขึ้น “//เรื่องพี่ตะวันไงก็เมื่อวานที่พี่ตะวันเขาไปดูแลไอ้น้ำอะ…………//”ดินเล่าเรื่องให้เพลิงฟังสองคนกระซิบคุยกันโดยไม่สนว่าน้ำได้ยินหรือเปล่า พอเล่าจบก็หันมามองหน้าน้ำที่ดูเหมือนจะไม่ได้ฟังที่เขาสองคนคุยกันเลยแต่กับมองไปทางอื่นอย่างเมอลอย “น้ำ.. ไอ้น้ำ..”เพลิงเรียกน้ำ “เออ.ว่าไง”น้ำตอบบสั้นๆ “มึงจะไม่ไปขอบคุณพี่ตะวันเขาสักหน่อยหรอ”เพลิงพูดขึ้น “ขอบคุณเรื่องไร…”น้ำถามเสียงเรียบๆ “ มึงแกล้งลืมปะเนี่ย..ก็เรื่องที่พี่ตะวันเขาไปเฝ้าไข้มึงไง”เพลิงพูดขึ้น “กูไม่ได้ขอ…”น้ำพูดเหมือนไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วเขาก็อยากขอบคุณตะวันเหมือนกันแต่ไม่กล้าสู้หน้าตะก็เลยแกล้งทำเป็นไม่สนใจ​และเมื่อเห็นว่าน้ำพูดเหมือนไม่สนใจเพลิงก็เลยคิดจะพูดบางอย่างกับน้ำแต่ดินยกมือห้ามไว้ “เออๆ..ก็แล้วแต่มึงแต่กูได้ข่าวว่าพี่ตะวันเขาอยู่ที่โรงยิมนะรู้สึกว่าจะมีซ้อมบาส”ดินพูดพร้อมกับยกยิ้มนิดๆแล้วหันไปพยักหน้าให้เพลิงเป็นเชิงว่าให้แกล้งไปที่อื่นกันดีกว่า “งั้นกูไปทำธุระกับไอ้ดินก่อนละกัน..เรื่องของมึงๆก็จัดการเองแล้วกัน”เพลิงพูดขึ้นแล้วทั้งดินและเพลิงก็ลุกออกไปทันทีเพื่อให้น้ำจัดการกับความรู้สึกด้วยตัวเอง เมื่อตะวันกับเพลิงเดินออกไปน้ำก็ทำหน้าเครียดลงทันทีเพราะไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดีจนน้ำนึกถึงคำที่ดินพูด //กูได้ข่าวว่าพี่ตะวันเขาอยู่ที่โรงยิมนะ// น้ำจึงวิ่งไปที่ร้านค้าของมหาลัยแล้วซื้ออะไรบ้างอย่างแล้ววิ่งตรงไปที่โรงยิมทันที เมื่อเห็นว่าน้ำวิ่งออกไปจากโต๊ะแล้วเพลิงกับดินที่แอบอยู่แถวนั้นก็ออกมาจากที่ซ่อนแล้วมองหน้ากันพร้อมยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นน้ำตัดสิ้นใจได้สักที ปึก ปึก เสียงลูกบาสที่กระทบกับพื้นพร้อมกับกลุ่มคนที่วิ่งแย่งลูกบาสกันด้วยความสนุกสนานร่างบางของน้ำที่ค่อยๆเดินเข้ามาในยิมก็เห็นกลุ่มคนที่อยู่ในสนามและอีกกลุ่มก็นั่งเชียร์กันอยู่ที่สแตนน้ำมองไปรอบๆก็ไม่เห็นตะวันเลยตัดสินใจเดินไปถามรุ่นพี่คนนึงที่นั่งอยู่ข้างสนาม “พี่ครับ..ขอโทษนะครับ…” “ครับ..น้องเรียกพี่หรอครับ”ร่างสูงพูดตอบน้ำแล้วยิ้มให้ “ครับ..คือพี่พอรู้ไหมครับว่าพี่ตะวันอยู่ไหน”น้ำถามขึ้น “อ่อ..ไอ้ตะวันนะหรอ.เห็นมันอยู่ในห้องแต่งตัวนะ”ร่างสูงพูดพร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้องแต่งตัว “ครับ..ขอบคุณมากนะครับ”เมื่อได้คำตอบน้ำก็เดินไปที่ห้องแต่งตัวทันทีแต่ก็ไม่ลืมที่จะพูดขอบคุณร่างสูง “เฮ้ยมึง..นั้นใช่น้องน้ำเด็กคณะนิเทศที่ได้ฉายา.เจ้าชายน้ำแข็ง.หรือป่าววะ”เพื่อนของร่างสูงถามขึ้น “เออดิ..ผู้ชายไร้วะแม่งหน้ากินชิบหาย”ร่างสูงพูดขึ้น “แต่กูว่ามึงอย่าไปยุ่งเลยวะ..เมื่อกี่กูได้ยินว่ามาหาไอ้ตะวันไม่ใช่หรอกูว่าน้องเขาอาจเป็นเด็กไอ้ตะวันก็ได้นะ”เพื่อนของร่างสูงพูดขึ้น “นั้นดิ..งั้นกูไม่ยุ่งดีกว่ากูไม่อยากโดนตีนไอ้ตะวันมัน”ร่างสูงพูดอย่างขำๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าตะวันมีรสนิยมแบบไหน เมื่อเดินมาถึงห้องแต่งตัวที่ตะวันอยู่แล้วน้ำค่อยๆเปิดประตูเขาไปแล้วกวาดสายตามองหาตะวันแต่ก็​ยังไม่พบน้ำจึงเดินเข้าไปในห้องอย่างช้าๆแล้วก็มองหาตะวันไปด้วย พลั้ก “อ๊ะ.”น้ำร้องออกมาในลำคอเพราะเดินไปชนใครก็ไม่รู้จนเกือบล้มแต่ดีที่ว่ามีมือแกร่งของคนที่น้ำชนคว้าเอวบางของน้ำไว้ น้ำค่อยๆลืมตามามองคนตรงหน้า “เป็นไรหรือเปล่าน้อง.อะ.อ้าว.น้ำมาทำไรที่นี่เนี่ย”ตะวันถามขึ้นอย่างแปลกใจนิดๆ เมื่อเห็นว่าเป็นตะวันน้ำจึงรีบผละตัวเองออกจากอ้อมแขนของตะวันทันที “ไม่เป็นไรครับ..คือผมเอานี่มาให้ถือว่าเป็นการขอบคุณที่ช่วยดูแลผมเมื่อวาน”น้ำพูดพร้อมกับยื่นถุงใส่ของที่น้ำซื้อมายื่นไปให้ตะวัน ตะวันรับมาแล้วเปิดดูก็เห็นว่าเป็นพวกเครื่องดื่มเกลือแร่แล้วก็ขนมอีกนิดหน่อย “อืม.ขอบใจนะ.แล้วนี่ดีขึ้นแล้วหรอ”ตะวันพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มกว้างที่น้ำซื้อของมาให้ “ครับ..ดีขึ้นแล้ว.ขอบคุณมากครับผมไปก่อนนะครับ”น้ำพูดขึ้น “เดี๋ยวน้ำ..พี่มีเรื่องจะขอ”ตะวันพูดขึ้น น้ำมองหน้าตะวันพร้อมกับทำหน้าสงสัย “ครับ..เรื่องอะไรหรอครับ”น้ำถามขึ้น “แต่น้ำต้องรับปากพี่ก่อนนะว่าจะยอมทำตามที่พี่ขอ”ตะวันพูดขึ้น “เอ่อ.แล้วพี่จะขออะไรครับ”น้ำพูดถาม “รับปากพี่ก่อนสิครับ.มันไม่ใช่เรื่องที่น้ำทำไม่ได้หรอกนะครับ”ตะวันพูดขึ้น “ครับ..รับปากก็ได้ครับ”น้ำตกลงอย่างเสียไม่ได้ “ที่พี่จะขอก็คือ..ต่อไปนี้เวลาคุยกับพี่น้ำเรียกแทนตัวเองว่าน้ำแทนคำว่าผมได้ไหมครับ”ตะวันถามขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เอ่ออ.คือ..”น้ำรู้สึกอึกอักที่จะตอบ “ถือว่าเป็นการเป็นการตอบแทนที่พี่ดูแลน้ำไงครับ”ตะวันพูดพร้อมยกยิ้ม “ผมก็ซื้อของมาตอบแทนแล้วไงครับ..”น้ำพูดขึ้น “โห.. น้ำแค่ของกินเองหรอ เมื่อวานพี่ทั้งคอยป้อนข้าวป้อนน้ำเช็ดตัวให้น้ำแล้วยังป้อนยาผ่านทาง….”ตะวันยังพูดไม่ทันจบน้ำก็เอามือไปปิดปากตะวันไว้เพราะไม่อยากได้ยินตะวันพูดถึงการป้อนยาเพราะน้ำจำได้ดีว่าตะวันป้อนยาเขายังไงน้ำรูสึกว่าหน้าร้อนวูบวาบไปหมดแต่ก็พยายามไม่แสดงสีหน้าเมื่อเห็นว่าตะวันเงียบแล้วน้ำจึงค่อยปล่อยมือออกจากปากตะวัน ตะวันยิ้มขำกับท่าทีของน้ำ “ก็ได้ครับ..ผม.เอ่อ.น้ำจะทำตาที่พี่ขอละกันนะครับ ว่าแต่ทำไมต้องให้น้ำแทนตัวเองว่าน้ำด้วยละครับ”น้ำพูดขึ้นพร้อมกับก้มหน้าเพราะไม่อยากให้ตะวันเห็นหน้าตัวเองตอนนี้ ฟอด “ก็เพราะว่ามันน่ารักนะสิครับ.แล้วก็ขอบคุณสำหรับขนมนะครับ.พี่ไปเล่นบาสก่อนนะ”ตะวันพูดพร้อมกับหอมไปที่แก้มใสของน้ำแล้ววิ่งออกไปทันทีทิ้งให้น้ำยื่นตัวแข่งทื่ออย่างอึ้งๆอยู่คนเดียว ทางด้านตะวันเมื่อขโมยหอมแก้มน้ำได้แล้วก็ยิ้มร่าออกมาที่สนามแข็งบาส “เป็นไรวะมึง ยิ้มหน้าบานเชียวนะ”เพื่อนของตะวันที่ชื่อสนพูดขึ้น “เปล่านิ...หน้ากูก็ปกติดี”ตะวันพูดตอบแต่ก็ยังไม่หุบยิ้ม “หรอออ..เดี๋ยวนี้มีความลงความลับกับเพื่อนนะ..ไม่ต้องเลยมึงไปแอบคบกับน้องน้ำแข็งตอนไหนวะ”สนถามขึ้น “เปล่า..ยังไม่ได้คบ”ตะวันพูดตอบ “งั้นก็แปลว่ากำลังจีบอยู่อะดิ..แต่ระวังนะมึงเท่าที่กูรู้มาน้องเขาไม่เคยเปิดใจคบใครเลยนะโว๊ยไม่ว่าจะผู้หญิงหรือว่าผู้ชายไม่ว่าใครจะขอคบน้องเข้าก็ปฎิเสธอย่างไม่ใยดีเลยนะเพราะงี้น้องเขาถึงได้ฉายาเจ้าชายน้ำแข็งไง”สนพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มอย่างกวนๆ “สิ่งที่มึงเห็นนะไม่ใช่ตัวตนน้องเขา..มึงคอยดูนะกูจะละลายน้ำแข็งที่อยู่ในใจของเขาเอง”ตะวันพูดตอบสนแล้ววิ่งลงสนามไปทันที “เออ..กูจะคอยดู”สนพูดอย่างขำๆ ส่วนน้ำหลังจากที่ยืนอึ้งอยู่ซักพักก็เริ่มรู้สึกตัวได้แล้ววิ่งออกจากโรงยิมแล้วกับไปเรียนทันทีแต่เพราะมั่วแต่ยืนอึ้งหลังจากที่โดนขโมยหอมทำให้น้ำเข้าเรียนสายแต่ดีที่อาจาร์ยไม่ได้ว่าอะไรแค่ตักเตือนเล็กน้อยหลังจากเรียนเสร็จแล้ว น้ำ ดิน เพลิง วายุ ก็ไปนั่งกินไอศกรีม​ที่ร้านหลังมอ “ไอ้น้ำเมื่อตอนบ่ายมึงไปไหนมาวะ ทำไมเข้าเรียนสายอะ”ดินแกล้งถามขึ้นทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าน้ำไปไหนแต่อยากรู้ว่าน้ำจะตอบยังไง “คือ..พอดีกูปวดหัวนะเลยไปนอนพักแต่หลับยาวไปหน่อย”น้ำพูดตอบดินแล้วก้มหน้าก้มตากินไอศกรีม​โดยที่ไม่หันมาสบตาดินเลย “หรอออออออ..”เพลิงลากเสียงยาวแล้วหันไปยิ้มขำๆกับดิน “ไอ้น้ำ..มึงจะรีบกินไปไหนเนี่ย”วายุถามขึ้นเหมือนเห็นน้ำตักไอศรีมกินอย่างไม่หยุดพัก “กูกลัวมันละลายอะ”น้ำตอบวายุแต่ก็ยังไม่หยุดตักไอศกรีมเข้าปาก “หรอ..อืมๆแต่ยังไงก็อย่ากินเยอะนะมึงเพิ่งจะหายไข้เดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก”วายุพูดเตือนน้ำ​ น้ำก็พยักหน้ารับแต่ไม่ได้พูดอะไร “ไม่เป็นไรหรอกไอ้วาถึงไอ้น้ำมันจะไม่สบายมันก็มีคนดูแลส่วนตัวมึงไม่ต้องห่วงหรอก”ดินพูดแซวน้ำก่อนจะถูกน้ำส่งสายตาดุๆมาให้ดินหลบสายตาน้ำทันทีแล้วหันไปขำเบาๆกับเพลิง “ขอโทษนะครับ..พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ”เสียงทุ้มของใครบางคนดังขึ้นทำให้ทั้งสี่คนหันไปมองเจ้าของเสียงเป็นตาเดียว .................................................................................................... เสียงใครกันนะที่เข้ามาทักถ้าอยากรู้ติดตามตอนหน้านะครับ ถ้ายังขอคอมเม้นเยอะๆด้วยนะครับถือว่าเป็นกำลังใจให้สายฟ้าจะได้มีแรงแต่งนิยายต่อไปนะครับ ถ้าผิดพลาดยังไงสายฟ้าก็ขอโทษด้วยนะครับ