ตอนที่​ 7

รุ่นพี่ตัวร้ายกับเจ้าชายน้ำแข็ง ตอนที่7 “พอดีโต๊ะอื่นเต็มหมดแล้วพวกพี่เลยอยากขอนั่งด้วยคน”ชายเจ้าของเสียงทุ้มพูดขึ้น “เออ..ได้ครับ เชิญเลย”ดินพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยเดี่ยวกันและโต๊ะที่ร้านมันก็เต็มจริงๆเพราะตอนที่พวกดินเข้ามาก็ไม่มีโต๊ะว่างเลยต้องมานั่งโต๊ะใหญ่ที่สามารถนั่งได้8คน “ขอบคุณนะครับ..”ชายคนนั้นพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างน้ำทันทีส่วนเพื่อนๆอีกสามคนก็พากันไปนั่งตรงที่ว่าง “เออ.พี่ชื่อไทม์นะครับ.ส่วนนี.กาย.แบงก์.แล้วก็.คีย์ พวกพี่เรียนอยู่คะณะสถาปัดครับ.ยินดีที่ได้รู้จัก”ชายที่ชื่อไทม์แนะนำตัวเองและก็เพื่อนของเขาพร้อมคณะที่เรียน “เอ่อ.หวัดดีครับ.ผมชื่อดิน.นี่ก็.เพลิง.วายุ.แล้วก็น้ำแข็งครับ.พวกเราเรียนอยู่คณะนิเทศครับ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”ดินพูดแนะนำตัวตามมารยาททั้งสามคนก็ส่งยิ้มมาให้รุ่นพี่เป็นเชิงว่ายินดีที่รู้จักเช่นกันยกเว้นน้ำที่ไม่ได้ฟังเลยเพราะมั่วแต่กินไอศครีมแล้วคิดเรื่องของตัวเองอยู่คนทั้งเจ็ดพูดคุยกันอย่างสนิทสนมทั้งๆที่พึ่งรู้จักกันแต่ก็ยกเว้นน้ำไว้คนนึงละที่ไม่พูดอะไรเลย “เออ.น้ำเป็นไรหรือเปล่าครับหรือว่าอึดอัดที่พวกพี่มานั่งด้วย”ไทม์ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าน้ำยังไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ที่พวกเขามานั่ง “เปล่าครับ.พอดีมีเรื่องให้ต้องคิดนิดหน่อย”น้ำพูดตอบ “ไม่ต้องคิดมากหรอกครับพี่ไทม์ ไอ้น้ำมันเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้วครับ”เพลิงพูดบอก “อ่อครับ..เออว่าแต่คืนนี้พวกเราว่างกันไหมครับพอดีพี่ได้ยินว่าแล้วมหาลัยเรามีผับเปิดใหม่นะครับ พี่ก็เลยอยากชวนพวกเราไปดื่มด้วยกันหน่อย ถือซะว่าเป็นการรับน้องจากพี่ละกัน”ไทม์พูดขึ้นแล้วมองไปที่น้ำเหมือนกับจะสื่อว่าอยากให้น้ำไปด้วยน้ำหลบสายตาไทม์แล้วหันหน้าไปหาเพลิง “จะดีหรอครับ..คือพวกเราเกรงใจนะครับ”เพลิงพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของน้ำแล้วรู้สึกว่าน้ำจะไม่ค่อยอยากไปเท่าไร “ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ไปด้วยกันเถอะนะครับ”เพื่อนของไทม์ที่ชื่อแบงพูดขึ้น เมื่อน้ำเห็นว่าพวกรุ่นพี่คงตื้อไม่เลิกแน่น้ำก็เลยพยักหน้าไปหาเพลิงเป็นเชิงว่าให้ตอบตกลงไปก็ได้ “เออ.เอางั้นก็ได้ครับแต่เปลี่ยนไปผับพี่ของเพื่อนผมแทนได้ไหมครับ”เพลิงพูดต่อลอง “เอางั้นก็ได้ครับ..ส่วนนี้เบอร์​พี่นะถ้ายังไงเราโทรมานัดเวลากับพี่อีกทีละกัน”ไทม์ยื่นกระดาษที่มีเบอร์​ของเขาให้น้ำๆรับมาแล้วก็ส่งไปให้ดิน “งั้นพี่ไปก่อนนะครับไว้เจอกันคืนนี้นะครับ”ไทม์พูดจบก็ลุกจากโต๊ะไปจ่ายเงินทันทีพร้อมกับเพื่อนอีกสามคน “จะไปจริงหรอไอ้น้ำ..” ดินถามขึ้น “อืม.ก็รับปากแล้วนิกูไม่เป็นไรหรอก”น้ำตอบสั้นๆ “เครๆ.งั้นก็กลับกันเถอะ”ดินพูดขึ้นแล้วเดินไปจ่ายเงินแต่พนักงานบอกว่ามีคนจ่ายให้แล้วซึ้งก็​เดาได้ไม่ยากเลยว่าใครจ่ายทั้งสี่คนแยกย้ายกันกลับบ้านแต่ดินยังคงไปนอนที่คอนโดน้ำเหมือนเดิม “มึงไม่ต้องไปก็ได้นะน้ำ..”ดินพูดขึ้นเมื่อขับรถมาถึงคอนโดและมาอยู่ที่ห้องของน้ำแล้ว “ไม่เป็นไรหรอก กูไม่อยากเสียคำพูด”น้ำพูดบอก “เสียคำพูดยังไงวะ..กูยังไม่เห็นมึงพูดไรสักคำ”ดินพูดกวนตีนน้ำนิดๆแล้วยกยิ้มมุมปาก “กวนตีนนะมึง..มึงโทรไปนัดไปพี่ไทม์ไปกูขอนอนก่อน”น้ำพูดบอกแล้วเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเมื่อน้ำปิดประตูแล้วมองมาที่เตียงภาพที่ตะวันดูแลน้ำเมื่อวานลอยขึ้นมาอีกยิ่งคิดน้ำก็รู้สึกร้อนไปทั่วใบหน้าแล้ววันนี้ยังโดนตะวันหอมแก้มอีกจนน้ำเผลอยิ้มให้กับความคิดตัวเอง “อย่านะน้ำถ้าไม่อยากให้ใครเจ็บอีกอย่ารู้สึกรัก”น้ำพูดเตือนสติตัวเองพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเพื่อไล่ความคิดตัวเองเมื่อสติกับมาได้น้ำก็ทิ้งตัวลงนอนทันที       น้ำนอนหลับไปสักพักรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ดินมาปลุกให้อาบน้ำแต่งตัว​ เขาใช้เวลาไม่นานก็​อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ​ ดินกับน้ำลงมาที่ลานจอดรถแล้วขับไปที่ผับของเคทันทีส่วนวายุกับเพลิงรอยู่​ที่ร้านแล้วส่วนพวกของไทม์จะตามไปที่หลัง “มานานยังวะ..”ดินถามเพลิงกับวายุเมื่อมาถึงร้านแล้วทั้งสองคนนั่งที่โต๊ะเดิม ดินกับน้ำนั่งตรงข้ามกับเพลิงและวายุ “ซักพักวะ.แล้วพวกพี่ไทม์อะ”เพลิงถามขึ้น “เห็นบอกว่าจะตามมาทีหลังนะ.” ดินพูดพร้อมกับยื่นแก้วเหล้าไปให้น้ำ “วันนี้กูไม่ดื่มดีกว่าวะขอแค่โค้กละกัน”น้ำพูดบอกเพราะวันนี้น้ำรู้สึก​สึกไม่ค่อยอยากกินเหล้าเท่าไรเพราะกลัวว่าถ้าเผลอกินมากเกินไปเขาจะไปทำอะไรแบบนั้นอีกและอีกใจนึงก็คิดว่ามากินกับคนอื่นถ้าไม่เมาน่าจะดีกว่า “ขอโทษที่มาช้านะครับ..”เสียงทุ้มดังขึ้นพร้อมกับมือที่จับอยู่ที่ไหล่ของน้ำๆหันไปมองเจ้าของเสียงทันที “ไม่เป็นไรครับ”น้ำตอบแค่นั้นแล้วหันมาดื่มโค้กต่อไทม์หน้าตึงไปนิดเมื่อน้ำไม่สนใจเขาเลย “ไม่เป็นไรหรอกพี่พวกผมก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน.พี่นั่งก่อนสิครับ” ดินพูดขึ้นเพื่อแก้สถานะการเมื่อเห็นไทม์เงียบไปไทม์และเพื่อนอีกสามคนก็นั่งลงตามที่ดินบอก “น้ำไม่กินเหล้าหรอครับ..”ไทม์พูดถามน้ำ “ครับ.”น้ำตอบสั้นๆเพราะขี้เกียจพูด “เออ.ผมว่าเรามาชนแก้วกันดีกว่านะครับไม่ต้องไปถือสาไอ้น้ำหรอกครับพอดีมันไม่ค่อนสบายเลยไม่อยากกินเหล้าเท่าไรนะครับ”ดินพูดแก้ตัวให้น้ำเพราะรู้ว่าไทม์หน้าเสียเมื่อเห็นดินพูดทุกคนบนโต๊ะจึงยกแก้วขึ้นมาชนตามที่ดินเสนอแล้วดื่มจนหมดแก้ว ก่อนที่ไทม์จะลุกเดินไปที่บาร์เพื่อสั่งอะไรบ้างอย่างไทม์เดินกับมาที่โต๊ะพร้อมกับแก้วคอกเทลในมือแล้วยื่นมาให้น้ำน้ำมองหน้าไทม์นิ่งๆ “ดื่มกับพี่ซักแก้วนะครับ..น้ำคงไม่ได้รังเกียจพี่ใช่ไหมครับ”ไทม์พูดพร้อมกับยิ้มกว้างไปให้น้ำน้ำรับแก้วมาอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะไม่อยากดูเป็นคนไร้มารยาทแล้วดื่มจนหมดเพราะคิดว่าแค่แก้วเดียวยังไงก็ไม่เมาอยู่แล้วเมื่อเห็นว่าน้ำดื่มจนหมดแก้วไทม์ก็ยิ้มกว้างกว่าเดิม “ไอ้ไทม์..มึงไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ”เพื่อนไทม์ที่ชื่อแบงพูดขึ้นไทม์พยักหน้าแล้วก็พากันเดินไปเข้าห้องน้ำ .. .. .. “ไอ้เค..วันนี้ไอ้ดินมันมาเที่ยวที่ร้านใช่ปะ..”ตะวันถามขึ้นขณะยืนสูบบุหรี่อยู่ในห้องน้ำกับเคเพราะในห้องน้ำมีโซนสำหรับสูบบุหรี่อยู่ด้วย “ใช่..ก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเดิมอะแหละถามทำไมวะ”เคถามขึ้น ตะวันกำลังจะพูดตอบแต่ก็มีคนสองคนเข้ามาที่โซลสูบบุหรี่ตะวันจึงหยุดการสนทนาไว้แค่นั้นเพราะเกรงใจอีกฝ่าย “ไอ้ไทม์.น้องน้ำแม่งเย็นชาโครตอะ.กูว่าวันนี้มึงไม่ได้กินน้องเขาชัวร์​” เพื่อนของคนที่ชื่อไทม์พูดขึ้น ทำให้เคกับตะวันมองหน้ากันนิ่งๆแล้วยืนฟังบทสนทนาต่อ “ไอ้แบงก์​.คนอย่างกูอะนะถ้าอยากได้อะไรมันก็ต้องได้.มึงไม่ต้องห่วงหรอก”ไทม์พูดขึ้นพร้อมกับยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “อย่าบอกนะว่า.คอทเทลแก้วเมื่อกี่มึงใส่ยาลงไปแล้วนะ”แบงพูดขึ้นไทม์ไม่ตอบเอายิ้มอย่างเจ้าเลห์ “กูว่ากลับไปที่โต๊ะกันดีกว่าวะเดี๋ยวพวกนั้นจะสงสัย”ไทม์พูดขึ้นแล้วเดินนำแบงก์​กลับไปที่โต๊ะ เมื่อไทม์และแบงก์​เดินออกไปเคกับตะวันก็ดับบุหรี่ทันที “มึงว่าคนที่พวกนั้นพูดถึงใช้น้องน้ำแข็งเปล่าวะ”แค่พูดขึ้น “กูว่าใช่กูเคยเห็นพวกนั้นที่มหาลัย..”ตะวันพูดตอบพร้อมกับเริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมานิดๆ “แล้วมึงจะเอาไงต่อวะ..”เคถามขึ้น “กูก็ไม่รู้..แต่ถ้ามันทำอะไรน้ำแม้แต่นิดเดี๋ยวก็ไม่เอาพวกมันไว้แน่”ตะวันพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเชียบจนเครู้สึกได้ว่าตอนนี้ตะวันโกรธมากแค่ไหน แล้วทั้งคู่ก็เดินไปอยู่แถวโต๊ะใกล้ๆกับพวกน้ำแล้วค่อยดูอยู่ห่างๆ      ส่วนไทม์กับแบงก์ก็เดินกลับมาที่โต๊ะไทม์ย้ายไปนั่งข้างน้ำ​ น้ำเขยิบหนีนิดๆก่อนที่ไทม์จะพยักหน้าไปทางเพื่อนของตนให้ทำตามแผนที่เขาบอกไว้คือ ให้ชวนเพื่อนของน้ำทุกคนออกไปเต้นเพื่อที่ว่าเขาจะได้อยู่กับน้ำตามลำพัง เพลิง วายุ ดิน ลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยอมอกไปเต้นเพราะคิดว่าไม่น่าจะมีอะไร “เบื่อหรือเปล่าครับน้ำ”ไทม์พูดถามน้ำ “ไม่ครับ..”น้ำหันมาตอบไทม์สั้นๆแล้วก็หันไปมองเพื่อนตัวเองเหมือนเดิม ก่อนที่น้ำจะรู้สึก​วูบวาบแถวหน้าขาแล้วรู้สึกร้อนไปทั้งตัว “เดี๋ยวผมขอตัวเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ”น้ำรีบลุกไปห้องน้ำทันทีระหว่างทางที่เดินไปห้องน้ำเวลาที่สวนหรือเดินชนกับใครน้ำรู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างมันกำลังก่อตัว น้ำพยายามระงับอารมณ์ตัวเองไว้แล้วก็รีบเดินไปที่ห้องน้ำอย่างรีบๆจนไม่ทันได้สังเกตว่ามีใครเดินตามตนเองไปด้วย “นี่กูเป็นอะไรวะเนี่ย..”น้ำที่ยืนอยู่ที่อ่างล้างมือพูดกับตัวเองเบาๆพลางควักน้ำมาลูบเนื้อลูบตัวเพราะคิดว่าจะดับอารมณ์ของตัวเองได้ “เป็นไรหรือเปล่าน้ำ.มีไรให้พี่ช่วยไหมครับ”เสียงของไทม์ถามขึ้น น้ำมองไทม์ผ่านกระจกแล้วก็เห็นสายตาโลมเลียของไทม์ทำให้น้ำรู้กลัวขึ้นมานิดๆ “มะ.ไม่ครับ..ไม่เป็นไร”น้ำพูดเสียงสั่นๆแล้วทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำไป หมั่บ! “พี่รู้ว่าน้ำอึดอัด.ให้พี่ช่วยน้ำดีกว่าไหมครับ”ไทม์จับแขนของน้ำไว้แล้วดันน้ำเข้าไปติดกำแพงจนน้ำขยับหนีไปไหนไม่ได้ “ปะ.ปล่อย.อย่าโดนตัวผม”น้ำพูดเสียงกระเซาพร้อมพยายามดันไทม์ออกห่างจากตนเองแต่ดูเหมือนจะไม่มีผล “อย่าขัดขืนเลยน้ำถ้าได้ไม่เจ็บตัว”ไทม์พูดจบก็ซุกไซร์ไปที่ซอกคอขาวของน้ำอย่างรุงแรง “อย่า..อึก.อย่า.พี่ตะวัน.อึก พี่ตะวันช่วยน้ำ.ด้วย.อึก.พี่ตะวัน”น้ำทั้งกลัวทั้งขยะแขยงคนที่อยู่ตรงหน้าน้ำนึก ขอร้องอยากให้ใครสักคนมาช่วยแต่คนที่น้ำคิดถึงคนแรกกับเป็นตะวันทั้งกลัวทั้งสับสนกับตัวเองจนห้ามน้ำตาไม่ได้ พลั้ก! ผั่วะ!! “มึงกล้าดียังไงมาแตะต้องคนของกูหะ!!”ตะวันกระชากไทม์ออกจากน้ำแล้วซัดหมัดดุนๆใส่หน้าไทม์อย่างจังจนไทม์ที่ไม่ทันตั้งตัวล้มลงไปกองอยู่กับพื้น ตะวันทำท่าจะเข้าซัดไทม์อีกแต่ถูกน้ำดึงไว้ “พี่ตะวัน.ยะ.อย่า.อึก”น้ำร้องห้ามตะวันทั้งน้ำตา ไม่ใช่ว่าห่วงไทม์แต่น้ำไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว “น้ำ.เป็นอะไรหรือเปล่า.พี่ขอโทษนะที่พี่มาช้า”ตะวันพูดปลอบน้ำแล้วดึงน้ำขึ้นมากอด ส่วนไทม์เมื่อเห็นว่าตะวันหันหลังไปปลอบน้ำจึงคิดจะอาศัยจังหวะนั้นจะเข้าไปต่อยตะวันคืนบ้างแต่ไทม์ก็ต้องชะงัก กริ๊ก “ถอยให้ห่างจากเพื่อนกูถ้ามึงไม่อยากตาย”เสียงเรียบของเคดังขึ้นพร้อมกับจ่อปืนไปที่หัวของไทม์พร้อมกับปลดเซฟ ไทม์หน้าซีดลงทันที “ไอ้ตะวันมึงพาน้ำกลับไปก่อนเดี๋ยวทางนี้กูเคลียเอง”เคพูดบอกตะวัน​ เขาพยักหน้ารับแล้วพาน้ำออกไปทันที ตะวันพาน้ำไปนั่งที่รถของตัวเองแล้วตะวันก้อ้อมมานั่งที่คนขับแล้วขับรถออกมาทันที “อึก.พี่ตะวันน้ำร้อน.พี่ตะวันช่วยน้ำด้วย”น้ำพูดบอกพร้อมกับจะถอดเสื้อ แต่ตะวันคว้ามือไว้ก่อน “น้ำอย่าถอด..อดทนหน่อยนะเดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำเราจะได้หายร้อนไง” ตะวันพูดพร้อมกับจับมือน้ำไว้แน่นก่อนจะเร่งความเร็วรถขึ้นอีกจนในที่สุดตะวันก็ขับมาถึงคอนโดน้ำ​ ร่างสูงรีบลงจากรถแล้วไปพยุงน้ำเพื่อเดินไปที่ลิพท์ “อือออ.พี่ตะวัน.น้ำร้อน.น้ำไม่ไหวแล้ว”น้ำพูดพร้อมกับพยายามถอดเสื้อตัวเองออกอีกครั้งแต่ตะวันก็คว้ามือน้ำเอาไว้ไม่ยอมปล่อยจนกระทั้งประตูลิพท์เปิดตะวันรีบพาน้ำเข้าไปในห้องทันที​ เขาปล่อยมือน้ำแล้วหันไปปิดประตูพอหันกลับมา “นะ..อุปส์”คำพูดของตะวันถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อน้ำประกอบจูบตะวันอย่างเล่าร้อนตะวันที่พยายามอดทนมาตลอดแต่ในตอนนี้ความอดทนของตะวันหมดลงไปแล้วตะวันจึงจูบตอบน้ำกับไป ลิ้นของทั้งคู่เกี่ยวพันกันไปมาตะวันดันน้ำไปที่เตียงในห้องนอนจนหลังของน้ำแนบไปกับเตียง “อื้อออ..อื้อออออ”เสีนงตะรางในลำคอของน้ำดังขึ้นทำให้ตะวันผละจากริมฝีปากของน้ำ “น้ำ..แน่ใจนะว่าจะให้พี่ช่วย”ตะวันถามด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับจ้องหน้าน้ำนิ่งๆ “ครับ..พี่ตะวันช่วยน้ำด้วยนะครับ” ฉากncอ่านได้ที่ธัญ​วลัย​นะครับ