ตอนที่ 8 เดินเล่นในห้างแล้วบังเอิญเจอตมนา

ตอนที่ 8 เดินเล่นในห้างแล้วบังเอิญเจอตมนา “คุณผู้หญิงคะ สรุปว่าคุณจะซื้อไหมคะ”พนักงานคนนั้นอาจจะดูออกมาว่าไม่ได้ตั้งใจจะซื้อเสื้อผ้า และท่าทีของเธอก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไรนัก“ถ้าคุณไม่ซื้อ รบกวนคุณอย่ามาเกะกะอยู่ที่นี่เลยค่ะ” “เกะกะเหรอ”ชยานีถากถางอย่างเย็นชา ดวงตาคู่นั้นคมกริบราวกับมีด เธอถอดแว่นออกเผยสายตาถมึงทึง “พวกเธอเปิดร้านทำธุรกิจ แต่จะไม่ให้ฉันเดินดูอย่างนั้นหรือ” “ดูน่ะดูได้ แต่เธอดูตัวเธอสิท่าทางเหมือนจะจน เธอจะซื้อไหวหรือ”เสียงของจารุณีดังขึ้นตากด้านนอกของประตู พอพนักงานคนนั้นเห็น ตาก็เป็นประกายขึ้นมาทันที“คุณจารุณี” จารุณีผงกศีรษะแล้วเหล่มองชยานีด้วยท่าทีเชิดหยิ่ง จากนั้นคนที่อยู่ข้างเธอก็ก้าวเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม“พี่ตมนาคะ พวกเราเข้าไปดูกันเถอะค่ะ” หญิงสาวที่ชื่อตมนามองมาทางเธอ จากนั้นก็ก้มศีรษะเล็กน้อย เห็นได้ว่าเธอเป็นคนที่มีการศึกษาสูงคนหนึ่ง แต่ชยานีไม่รู้จักเธอ อีกทั้งยังรู้สึกได้ว่าตมนาคนนั้นรู้สึกมึคุ้นหน้าตน ชยานีเม้มปากเล็กน้อยและแสดงท่าทีเพียงแค่ก้มศีรษะเล็กน้อยตอบกลับเท่านั้น ทว่าจารุณีกลับไม่ยอม เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ“พี่ตมนาคะ พี่จะไปทักทายหล่อนทำไมคะ หล่อนไม่ใช่พวกเดียวกันกับเราสักหน่อย”จารุนีกล่าว ทั้งยังกวาดตามองอย่างไม่ใส่ใจ“ใส่เสื้อผ้าอย่างกับป้าแก่ ๆ ยังจะกล้ามาเดินร้าน W&J อีก” ชยานีเบ้หน้าแล้วพูดกับจารุณีด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเป็นอย่างมาก“ทำไม? หรือต้องแต่งตัวเหมือนเด็กเล็กอย่างเธอเหรอถึงจะมาเดินห้างได้” “เธอ...” “ปาลี เธอดูตัวเองสิ เธอสวมชุดเหมือนคนแก่แบบนี้ จะเหมาะกับแบรนด์นางฟ้าของฉันที่ไหนกัน”จารุณีพูดออกมาอย่างเยือกเย็น “พี่ตมนาคะ พี่ดูสิ นี่ไงคะ ชุดภาพฝันที่ฉันบอก พอถึงงานวันเกิดของพี่ชายฉันพี่สวมชุดนี้แล้วจะต้องโดเด่นเหนือกว่าใครอย่างแน่นอนเลยค่ะ ไก่ฟ้าบ้านนอกพวกนั้นไม่คู่ควรกับการเทียบชั้นกับพี่หรอกค่ะ” งานวันเกิดของนิธานเหรอ? โดดเด่นเหนือใครอย่างนั้นหรือ? ตมนาน่ะหรือ? ชยานีดึงคำเกี่ยวข้องเหล่านี้ออกมาแล้ววางมาไว้บนตัวตมนา จากนั้นก็มองท่าทางพวกนั้นของจารุณีอีกครั้ง มุมปากของเธอยกโค้ง ดวงตาเผยความแน่วแน่ออกมา ชยานีมองไปทางตมนาก็ได้เห็นแววตาของตมนายามที่มองชุด“ภาพฝัน”โดยเฉพาะยามที่กำลังฟังจารุณีพูด แววตาของเธอเปลี่ยนไป แต่ชั่วพริบตาเดียวก็ถูกยั้งมันลงไป จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย“จารุณี อย่าพูดแบบนี้สิ ฉันกับพี่ชายเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบที่เธอคิดสักหน่อย” กินปูนร้อนท้องชัด ๆ ! ชยานีเยาะเย้ยอยู่ในใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา ตอนนี้เธอไม่อยากจะเปลืองแรงเสียเวลากับคนพวกนี้ แค่คิดถึงตอนที่แบรนด์ที่สร้างขึ้นมาอย่างเหน็ดเหนื่อยมาด้วยตัวเองถูกชามายึดไปเป็นของตัวเองก็ทำให้ชยานีรู้สึกไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไรนัก เพียงแต่ชยานีเองก็ไม่ใช่คนที่ซื้อไม่ไหวหรือจับมันวางไม่ลง ตอนที่เธอสร้างแบรนด์นี้ขึ้นมาก็ใช้ชื่อของตัวเองกับทัตติ สุดท้ายก็ใช้ตัวอักษรของแต่ละคนเพียงตัวเดียว ในเมื่อทัตติหักหลังเธอ ถ้าอย่างนั้น W&J ก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ในใจเธออีกต่อไป ความเงียบของชยานีและดวงตาที่เผยถึงความเศร้าทำให้จารุณีเข้าใจผิดว่าเป็นเพราะเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างนิธานกับตมนาที่ทำให้เธอแอบเศร้า ดังนั้น จารุณีจึงยิ่งแสดงความพอใจออกมามากกว่าเดิม “พี่ตมมนาคะ พี่น่ะ เป็นคนพิเศษที่อยู่ในใจของพี่ชายฉัน ไม่เหมือนกับใครบางคนหรอกค่ะ ที่อยู่ได้แค่หน้าพี่ชายเท่านั้น พี่ฉันน่ะไม่สนใจหบ่อนแม้แต่นิด แถมยังเอาแต่มองเหมือนเป็นมลพิษทางอากาศอีก” เฮอะ! พอเธอไม่สนใจพวกหล่อน พวกหล่อนก็ได้ทีขี่แพะไล่กันเลยเรอะ คิดว่าคนอย่างชยานีจะรังแกได้ง่าย ๆ อย่างนั้นหรือ “งั้นคุณจารุณีก็ต้องระวังหน่อยนะคะ เพราะทุกนาทีทุกวินาทีที่คุณหายใจอยู่ก็ต้องโดนมลพิษในอากาศด้วย ระวังจะโดนพิษจนตายเอานะคะ” “ปาลี เธอ...”จารุณีถูกชยานียั่วโมโหจนกัดกันกรอด เธอคิดอยาหจะพุ่งตัวเข้าไป แต่กลับถูกตมนารั้งเอาไว้ก่อน เธอส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยแล้วหันไปมองชยานี“คุณชยานีคะ จารุณีอายุยังน้อยยังไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวเท่าไหร่ หวังว่าคุณจะไม่ถือสานะคะ” เหอะ!“งั้นฉันขอถามคุณตมนานะคะ ว่าสถานะที่เขาพูดมาคืออะไร บอกฉันหน่อยได้ไหมคะ” ตมนาขมวดคิ้วและไม่ได้พูดอะไร แต่สายตากลับมองไปที่ชยานี อีกทั้งสายตานั้นยังฉายประกายใส ยามที่เธอนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ท่าทีนั้นหากแต่ดูท่าทางไร้เดียงสา แต่กลับน่ารักน่าสงสาร จารุณีเห็นท่าทางแล้วก็พุ่งตัวไปข้างหน้าตมนาแล้วบังสายตาของตมนาทันที เธอปะทะกับสายตาคมกริบของชยานีโดยตรง จากนั้น จารุณีก็กัฟันแล้วพูดว่า “ปาลี อย่าให้มากเกินไปหน่อยเลย ในเมื่อเธอกล้ารังแกพี่ตมนาต่อหน้าฉัน งั้นเธอก็คงไม่กลัวว่าฉันจะไปบอกกับพี่ว่าเธอรังแกพี่ตมนาสินะ” “งั้นเธอก็ไปพูดเลย”ชยานีกล่าวอย่างไม่แยแสแม้แต่นิด“แต่ฉันก็แค่ถามว่าคุณตมนามีสถานะอะไรเท่านั้นเอง ฉันพูดอะไรเธอเอาไปพูดให้หมดนะ” “เธอ...” “จารุณี”ตมนาจับมือจารุณีไว้“ที่คุณปาลีพูดก็ถูกนะ ฉันไม่มีฐานะที่จะพูดคำพูดพวกนี้หรอกนะ แต่ฉันคิดว่าพวกเราเป็นเพื่อนกัน” เพื่อนเหรอ? ทันใดนั้นชยานีก็มีรอยยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า“ฉันว่าคุณตมนากับนิธานก็ดูคุ้นเคยกันดีนะคะ” “ก็เป็นธรรมดาล่ะ ฉันกับพี่ตมนามีรสนิยมแบบเดียวกัน แถมยังคุ้นเคยกันมากกว่าเธออีก”จารุณีเยาะเย้ย จากนั้นก็ชี้ไปที่ชุด “ภาพฝัน”แล้วพูดว่า“คนบางคนไม่มีเงินก็ยังจะมาเดินซื้อของ เอาชุดภาพฝันให้ฉันหน่อยค่ะ พี่ตมนาคะ ถ้าพี่ชอบ เดี๋ยวฉันซื้อให้พี่เองค่ะ” “จารุณี ไม่ต้องหรอก ถ้าพี่ชอบ เดี๋ยวพี่ซื้อเอง”ตมนากล่าวแล้วหันไปพูดกับชยานี“คุณปาลีคะ ถ้าคุณไม่ซื้อ งั้นฉันขอลองนะคะ” ชยานีเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วเปิดทางให้ ส่วนพนักงานก็รีบหยิบชุด“ภาพฝัน”แล้วบริการตมนาด้วยตนเองทันที“เชิญคุณตมนาทางนี้ค่ะ” ตมนาเดินเข้าไปห้องลองเสื้อด้วยท่วงท่าที่สง่างาม ส่วนจารุณีมองสำรวจชยานีตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาคู่นั้นฉายแววแห่งผู้ชนะออกมาซึ่งตั้งใจทำให้เธอรู้สึกไม่ดี “ปาลี ฉันว่านะเธอไปเถอะ อย่าให้ต้องถึงเวลาที่ทำให้ตัวเองอับอายขายหน้าเลย” ชยานียกมือขึ้นมากอดอก ปากของเธอโค้งขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็ถอยหลังไปที่โซฟาแล้วนั่งลง“จะเปิดร้านทำการค้าทั้งที ถ้าฉันไม่ซื้อก็ต้องถือว่าฉันเป็นลูกค้า จะไปไม่ไปมันก็เรื่องของฉัน” ชยานีพูดถึงขนาดนี้ พนักงานร้าน W&J เองก็ไม่กล้าไล่ แต่พอได้ยินคำพูดของชยานีแล้วก็ทำให้รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา จารุณีเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัด ศูนย์การค้าเทพธิดาแห่งนี้ก็เป็นธุรกิจภายใต้กลุ่มบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดเช่นกัน ดังนั้น จึงไม่มีใครกล้าทำให้จารุณีโกรธเคืองอย่างแน่นอน แม้จะไม่ได้รับมือกับชยานีและจารุณี แต่พวกเขาเองก็ดูท่าทีของจารุณีออก และเป็นธรรมดาที่จะต้องใช้เวลาในการประเมินสถานการณ์ และการรับมือกับท่าทีของชยานีก็ต้องต่างออกไปเช่นกัน ชยานีเองก็ไม่รู้สึกหงุดหงิด เธอเอนพิงโซฟาอย่างสบายใจ สายตามองสำรวจใบหน้าของจารุณี ใบหน้าของจารุณีนั้นเชิดขึ้นด้วยความมั่นใจในตนเอง แต่หลังจากเวลาผ่านไปไม่กี่นาที ตมนาก็สวมชุด“ภาพฝัน”ออกมาจากห้องลองเสื้อผ้า ชายกระโปรงสีขาวมีลายย้อมสีชมพู ตอนที่ทำชุดนี้เธอตั้งใจจะใช้สวมในงานหมั้นระหว่างเธอกับทัตติ เพราะทัตติเอาแต่บอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของเขา ดังนั้น ชุดนี้จึงได้ชื่อว่า“ภาพฝัน” การตัดเย็นทั้งหมดล้วนแต่ตัดเย็บปรับแต่งตามรูปเอวของชยานี ตรงหน้าอกก็มีสายพาดเฉียงเส้นเดียว สายพาดเฉียงเส้นนั้นยังมีเพชรสีชมพูที่ชยานีคัดเลือกมาอย่างดี ชุดนี้เธอแขวเอาไว้ในก้องแต่งตัวของเธอเสมอ ไม่เคยหยิบออกมาเลย ดังนั้น จึงไม่มีใครรับรู้ถึงการมีอยู่ของชุดชุดนี้ แต่นึกไม่ถึงว่าชามาจะทำชุดนี้ออกมาเป็นจำนวนมาก กระทั่งการตัดเย็บก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยเหมือนสักเท่าไร ชุดนี้ดูสวยน้อยกว่า แต่ดูเย้ายวนมากกว่ากันมาก ซึ่งนั่นไม่ค่อยตรงกับคำนิยามว่า“ภาพฝัน”ของเธอสักเท่าไหร่ พอตมนาสวมชุดนี้แล้ว แม้จะดูดี แต่กลับเอื้อมไม่ถึงความต้องการของชยานีเลย ชยานีมองตมนาที่เดินออกมาอย่างโมโห เธอไม่ได้โมโหตมนา แต่โมโหที่น้ำพักน้ำแรงของเธอถูกคนทำลาย แต่จารุณีและคนอื่น ๆ ที่อยู่ตรงนั้นกลับคิดว่าเธออิจฉาตมนา เพราะในมุมมองของพวกเขา ตมนาเข้ากันกับชุดนี้ได้เป็นอย่างดี “สวยจังเลยค่ะพี่ตมนา”จารุณีอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา“หงส์ก็ยังเป็นหงส์อยู่ดี ไม่เหมือนกับไก่ฟ้าบางตัว”