ตอนที่ 9 แท้จริงแล้วชามาแย่งแบรนด์ของเธอไป

ตอนที่ 9 แท้จริงแล้วชามาแย่งแบรนด์ของเธอไป ชยานีอดที่จะกรอกตาไม่ได้ จะดีร้ายยังไงจารุณีก็เป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของบริษัทเอ็ม.เจ.จำกัดอยู่ดี อะไร ๆ ก็ไก่ฟ้า ไก่ฟ้า ไม่มีการศึกษาแม้แต่นิด พอพนักงานพวกนั้นได้ยินจารุณีชมตมนา แต่ละคนก็ถือโอกาสหาทางเข้าไปกล่าวชมตมนาทันที แม้ตมนาจะไม่ได้พูดอะไร แต่ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม จะกลั้นอย่างไรก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่ ตมนายิ้มบาง ๆ พลางมองชยานี ส่วนชยานีก็ยิ้มตอบกลับไป“คุณตมนาสวมชุดนี้แล้วดูดีกว่าก่อนหน้านี้เยอะเลยนะคะ” พอชยานีพูด บรรยากาศก็เย็นเยือกขึ้นมาทันที ตมนาที่เดิมทีมีใบหน้ายิ้มแย้มก็แข็งทื่อไปเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด ชั่วพริบตาเธอก็เก็บอารมณ์สีหน้าของตนไว้“แน่นอนค่ะว่าชุดนี้ดูดีมาก เพราะนักออกแบบมีฝีมือจนทำให้คนต้องทึ่งกันไปเลยล่ะค่ะ” “หึ!” ชยายิ้มหัวเราะอย่างเย็นชา “เธอหัวเราะอะไร หรือว่าที่พี่ตมนาพูดมาไม่ถูกเหรอ เสื้อผ้าของไอดอลนักออกแบบของฉันไม่ใช่ว่าใครก็ใส่กันได้ง่าย ๆ”จารุณีเห็นท่าทางของชยานีแล้วก็รู้สึกรับไม่ได้“ปาลี ฉันว่าถ้าเธอรู้จักเอาตัวรอดก็อย่าอยู่ที่นี่ให้อายคนเลย” ชยานีแสยะยิ้มมองดูจารุณีที่พูดฉอด ๆ แต่ดวงตากลับเมินเฉยไร้อารมณ์“งั้นคุณหนูจารุณีก็คงมีตาทิพย์จริง ๆ สินะคะ พระเจ้าถึงได้รับรู้เร็วขนาดนี้ ในเมื่อคุณหนูจารุณีกับคุณตมนาชอบถึงขนาดนี้ งั้นก็ไม่รบกวนอารมณ์สนทรีย์ของพวกคุณแล้วล่ะค่ะ” พอชยานีพูดจบก็คิดจะเดินจากไป แต่กลับถูกจารุณีขวางเอาไว้เสียก่อน“ทำไม? รู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรกับ W&J แล้ว รู้ว่าตัวเองเทียบกับพี่ตมนาไม่ได้ก็เลยจะรีบหนีอย่างนั้นเหรอ” ชยานีสะบัดมือของจารุณีออกด้วยสีหน้าเมินเฉย“คนใส่เป็นแบบไหนก็คู่ควรกับนักออกแบบแบบนั้น ชามาน่ะ ไม่อยู่ในสายตาฉันด้วยซ้ำ” ชยานีพูดจบก็ก็บุกขึ้นยืนแล้วหันหลังเดินออกจาก W&J ไปโดยไม่ทิ้งความคิดถึงไว้แม้แต่นิด ก็แค่“ภาพฝัน”ที่เคยเป็นผลงานของเธอ แต่วันนี้กลับถูกชามาทำให้ด่างพร้อย เธอไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว ก็เหมือนกับทัตติ เธอเองก็ไม่ต้องการเขาเหมือนกัน เป็นเพราะพวกเขาทำกับเธอเธออย่างโหดเหี้ยม อย่างไร้ความปราณี ในเมื่อสวรรค์ให้โอกาสเธอได้มีชีวิตนี้ เธอก็จะไม่ปล่อยให้มันเสียเปล่า ชามา ทัตติ พวกแกเอาทุกอย่างไปจากฉัน ฉันจะยึดเอาทั้งหมดกลับมาเอง! ชยานีก้าวเดินไปอย่างมั่นคง ทีละก้าว...ทีละก้าว เหมือนกับว่าเป็นจักรพรรดินีผู้หยิ่งยโส ส่วนทางประตูร้านของ W&J ตมนายังคงจ้องมองแผ่นหลังของชยานีด้วยความคิดที่หลากหลาย ส่วนจารุณีไม่เข้าใจตมนาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สักเท่าไร พอเธอมองตามสายตาของตมนาไปก็เห็นแผ่นหลังของชยานี จากนั้นก็ถากถางอย่างที่ไม่น่าจะเป็น“เห็นได้ชัดเลยว่าเป็นแค่ไก่ฟ้าจน ๆ ตัวนึง อยากได้แต่ของที่ไม่ใช่ของตัวเอง พี่ตมนาคะ พี่วางใจเถอะค่ะ ฉันจะสนับสนุนให้พี่กับพี่ชายได้อยู่ด้วยกันเองค่ะ” ตมนาถออนหายใจออกมา“จารุณี ต่อไปเธออย่าพูดแบบนี้อีกนะ โดยเฉพาะตอนที่อยู่ข้างนอก พี่นิธานเขา...ในเมื่อแต่งกับคุณปาลีแล้ว ก็ต้องนึกถึงพี่นิธานด้วย พวกเราจะหาเรื่องให้พี่นิธานลำบากใจไม่ได้” “พี่ตมนาคะ เป็นเพราะพี่ดีเกินไปเลยทำให้ยัยคนน่าทุเรศอย่างปาลีจองหองขนาดนี้ พี่ไม่รู้หรอกค่ะ ว่าเธอน่ารังเกียจขนาดไหน วัน ๆ เอาแต่ทำเรื่องน่าขายหน้า ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าสุดท้ายแล้วคุณปู่คิดยังไง พี่ชายเองก็ด้วย ทำไม่ถึงยังไม่ยอมหย่าขาดจากหล่อนก็ไม่รู้ ถ้าพี่บอกว่าแต่งงานกับพี่ชายได้ ฉันเองก็ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกต่อไป แล้วก็ไม่ต้องเจอหน้าที่น่ารังเกียจของหล่อนทุกวันด้วย” ดวงตาของตมนาประกายวาบขึ้นมา เธอหลุบตาลง มุมปากยกยิ้มอย่างทำอะไรไม่ถูก“ฉันกับพี่เขาไม่มีวาสนาต่อกันหรอก” “ไม่มีวาสนาอะไรกันคะ ก็แค่ปาลีมีแผนการเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่เบื้องหลังเท่านั้นเอง พี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว ครั้งนี้เธอน่ะถึงกับกระโดดลงไปในทะเลสาบเพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่ชายเชียวนะคะ ช่างหน้าด้านหน้าทนจริง ๆ แล้วก็ยังมีครั้งก่อนอีกที่กระโดดตึก แต่ก็ไม่ยักกะตาย” “พอแล้วจารุณี”ตมนาขัดจังหวะจารุณีอย่างจำใจ“ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง หล่อนก็ยังเป็นภรรยาของพี่ชายเธออยู่ดี ต่อไปไม่ต้องพูดแบบนี้อีกนะ มันจะส่งผลต่อความปรองดองในครอบครัวเอา” ชยานีออกมาจาก W&J อย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่ยังไม่ออกจากศูนย์การค้าเทพธิดา แต่เดินไปยัง CL เพื่อเลือกซื้อชุดมาสิบชุด แล้วรูดบัตรภายในปืดเดียว ชยานีเพิ่งได้รู้ว่าปาลีไม่มีสถานะอะไรในตระกูลภูลพิพัฒน์ แต่ตระกูลภูลพิพัฒน์ก็ให้ค่ากิน ค่าใช้จ่ายกับปาลีอย่างใจกว้าง อย่างน้อยชุดสิบชุดที่เพิ่งจะรูดมาก็รูดได้อย่างไม่มีปัญหา ต่อมาชยานีก็จัดการซื้อพวกกระเป๋า รวมไปถึงรองเท้าและเครื่องสำอางจนทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ชยานีเขียนที่อยู่ให้คนไปส่งของที่คฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ ตอนนี้เธอยังอยู่ในจุดสูงสุดในฐานะคุณนายน้อยของตระกูลภูลพิพัฒน์ แม้คนนอกจะไม่รู้ แต่ภายในตระกูลภูลพิพัฒน์กลับรู้ดี แม้ชยานีคิดจะหย่ากับนิธาน แต่ก็ไม่ยอมตกลงกับใบหย่าฉบับนั้นง่าย ๆ ชยานีรู้สภาพบางอย่างของปาลีจากนวตามาพอสมควร ตระกูลภูลพิพัฒน์ไม่มีคนที่สามารถเชื่อถือและไว้ใจได้ แม้แต่ตระกูลมะเด็งเองก็ยังไม่มี นับตั้งแต่ที่ปาลีตกน้ำในครั้งนี้ ชีวิตที่ตกอยู่ในอันตรายภายในชั่วพริบตาก็สามารถดูออกได้ชัดเจน ปาลีเปนคนที่ใครเห็นต่างก็รังเกียจ ชยานีบุ้ยปาก พอเดินจนเหนื่อยเธอก็หาร้านกาแฟหรู ๆ นั่งเล่น ชยานีหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู รหัสปลดล็อกบนหน้าจอนั้นง่ายมาก มันคือวันเกิดของนิธานนั่นเอง แม้แต่วอลเปเปอร์ก็ยังเป็นนิธาน ดูท่าแล้วปาลีจะหลงรักนิธานจนหัวปักหัวปำ รักจนไม่รักตัวเอง เพียงแต่ยังไงชยานีก็ไม่มีทางเชื่อว่าปาลีจะใช้วิธีสุดโต่งอย่างการฆ่าตัวตาย เพราะรักนิธานมากเกินไป ดังนั้น เรื่องกระโดดลงทะเลสาบยังคงต้องรอการสืบสวนต่อไป แต่ตอนนี้เธอยังเอาตัวเองไม่รอดเลย ดังนั้น จึงยังไม่มีแรงไปจัดการเรื่องของปาลี ภายในร้ายกาแฟกำลังออกอากาศละครอยู่ นางรองที่กำลังตีกันชุลมุนกับมวลหมู่ประชาชนถูกตวัดฟาดเข้าให้ที่ใบหน้าจนกรีดร้องลั่น ชยานีเงยหน้าขึ้นมาทันที สายตาจับจ้องไปที่นางรองในละคร รูม่านตาของเธอหดตัวลงเล็กน้อย มือกำหูจับแก้วที่ถืออยู่แน่น ธนิดา…ธนิดา! นอกจากชามาแล้ว ชยานียังมีเพื่อนสนิทอีกคน และไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง คงรู้แค่ว่าตัวเธอเองประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเสียชีวิต ธนิดาจะเสียใจไหมนะ สองวันมานี้เธอต้องเจอกับเรื่องราวหลายอย่างเกินไป หลาย ๆ เรื่องเธอเองก็จนปัญญาที่จะรับมือมันไหว ปกติแล้วเธอเองห้ไม่มีเวลาไปสนใจธนิดาสันเท่าไหร่ แต่ตอนนี้พอเห็นใบหน้าที่คุ้เคยขึ้นมา ดวงตาของชยานีก็เริ่มแดง “ท่านประธานนิธานครับ วันนี้คุณปาลีมาที่ศูนย์การค้าเทพธิดาครับ นี่เป็นรายการค่าใช้จ่ายของเธอครับ”ธชรัฐ ผู้ช่วยของนิธานยื่นใบรายการส่งให้นิธาน“วันนี้นอกจากที่คุณปาลีจะไปที่ศูนย์การค้าเทพธิดาแล้วยังไปเฮกี้อีกครับ” นิธานเงยหน้าขึ้นมองธชรัฐ พอยื่นมือไปรับใบเสร็จรับเงินมาก็มองชื่อร้านเหล่านั้นทันที ในดวงตาของเขาฉายให้เห็นแววแห่งความประหลาดใจ จากนั้นก็วางใบเสร็จไว้อย่างเงียบ “ยังมีอีกไหม” “ตอนที่คุณปาลีไปเดินซื้อของก็บังเอิญเจอกับคุณหนูใหญ่กับคุณตมนาครับ”ธชรัฐพูดพลางสังเกตสีหน้าของนิธานไปด้วย เมื่อเห็นว่านิธานไม่มีปฏิกิริยาใดก็พูดต่อทันที“เหมือนว่าคุณปาลีจะสนใจมองชุดราตรีชุดเดียวกันกับคุณตมนาครับ เหมือนจะมีการโต้เถียงกันด้วย แต่สุดท้ายก็เป็นคุณตมนาที่ซื้อไปครับ” นิธานไม่พูดอะไร ได้แต่เอามือวางไว้บนโต๊ะทำงาน นิ้วเรียวยาวของเขาชี้ไปบนโต๊ะ“ปาลีมีตรงไหนที่แปลกไปบ้างไหม” “แปลกหรือครับ”ธชรัฐตะลึงงัน “คำถามนี้ตอบยากหรือ”นิธานเงยหน้าขึ้นแล้วมองธชรัฐแบบไม่ยินดียินร้าย ธชรัฐยืดตัวตรงทันทีแล้วส่ายหน้า“เปล่าครับ” ธชรัฐไม่ค่อยเข้าใจในคำถามของนิธานสักเท่าไร “ไม่ใช่ว่าปกติคุณปาลีก็เป็นแบบนี้หรอกหรือครับ”เทียบกับสมองของคนปกติทั่วไปแล้วก็มีวงจรไม่ค่อยเหมือนกันสักเท่าไร นิธานได้ยิน ใบหน้าที่ดูดีของเขาก็เหมือนจะฉายแววแห่งความรำคาญขึ้นมา เขาโบกมือแล้วกล่าวว่า“ออกไปเถอะ” หลังจากที่ธชรัฐได้รับคำสั่งก็รีบวิ่งออกไปทันที ส่วนนิธานก็จ้องมองใบเสร็จเหล่านั้นอย่างเหม่อลอย ปาลี ตกลงเธอกำลังเล่นลูกไม้อะไรกันแน่