บทที่ 004 นี่คือพี่เขยของเรา

บทที่ 004 นี่คือพี่เขยของเรา ใบหน้าอมตะหล่อใส สลักลงเข้าไขกระดูก ในขณะนี้ปรากฏตัวในสายตาของเซี่ยหรั่นอีกครั้ง เขามองเธอด้วยคิ้วกับดวงตาดาวของเขา คลื่นสายตาเหมือนดั่งกระแสไฟฟ้า และเจาะเข้าถ้ำกลางหัวใจของเธอ สี่ดวงตาพบกันในกลางอากาศ เพียงเหลือบมองแวบเดียว ชายคนนั้นก็มองไปที่อื่น ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นเซี่ยหรั่นดวงตาที่หมึกลึกที่ไม่สนใจและเย็นชา ไม่เคยแสดงอารมณ์แปลกๆออกมา “ ภรรยา นี่คือคู่หมั้นของพี่สาวของฉันชื่ออานอี้เฉินต่อไปนี่ก็คือพี่เขยของเรา” เมื่อเซี่ยหรั่นมองดูชายคนนั้นด้วยความไม่น่าเชื่อ เสียงเห้อโจ๋วฟานดังขึ้นในหูของเธอ พี่สาวของเห้อโจ๋วฟาน เห้อซือหมิ้นยืนอยู่ข้างๆ อานอี้เฉินในชุดราตรีสีขาวถือแขนของ อานอี้เฉินอย่างหวานและมีเสน่ห์ แต่เมื่อเห็นเซี่ยหรั่นที่จ้องมองหน้า อานอี้เฉินอย่างนิ่งๆ เกือบจะกลอกตาใส่เธอ อย่างไรก็ตาม เธอแค่รู้สึกรังเกียจเซี่ยหรั่นอยู่ในใจ ไม่ได้แสดงออกบนใบหน้าของเธอแม้แต่นิดเดียว มองไปด้านข้างที่ อานอี้เฉินเมื่อเธอเห็นว่า อานอี้เฉินไม่ได้มองเซี่ยหรั่นเห้อซือหมิ้นยิ้มอย่างน่ารัก และแนะนำให้รู้จักกับ อานอี้เฉิน\"อี้เฉินนี่คือภรรยาของ โจ๋วฟานชื่อเซี่ยหรั่น\" อานอี้เฉินเงยหน้าขึ้นและจ้องมองที่เซี่ยหรั่นอย่างเฉยเมย และเกียจคร้าน แต่เพียงแวบเดียว เขาก็มองกลับ เห้อซือหมิ้นมองดู อานอี้เฉินตลอดเวลา พอใจมากกับทัศนคติที่ไม่แยแส และหยิ่งของ อานอี้เฉินที่มีต่อเซี่ยหรั่นเหมือนคนอื่นๆ ยิ้มอย่างห้ามใจไม่ได้ มองไปที่เซี่ยหรั่นแล้วพูดว่า \"หรั่นหรั่นทำไมเธอมาช้าจัง ถ้ามาสายกว่านี้หน่อย งานหมั้นของฉันกับพี่เขยของเธอก็จบลงแล้ว\" เสียงของเห้อซือหมิ้นทำให้เซี่ยหรั่นรู้สึกตัวได้ในทันใด เธอก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว และพยายามปรับอารมณ์ของตัวเอง โดยบอกกับตัวเองว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาเป็นคู่หมั้นของพี่สาวเห้อโจ๋วฟาน แต่ไม่ใช่หลีเป่ยชวน เซี่ยหรั่นดึงหัวของเขาอย่างแรง ริมฝีปากของเขาเงยหน้าขึ้น และบังคับให้ตัวเองยิ้มอย่างมีความสุข “ขอโทษค่ะ พี่สาว” “ เธอเป็นแบบนี้มาตลอด ฉันชินแล้ว” จากนั้นเห้อซือหมิ้นหันหน้าไปมอง อานอี้เฉินอีกครั้ง และใบหน้าของเขาก็มีเสน่ห์เป็นพิเศษ” “อี้เฉินน้องสะใภ้ของฉันคนนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว คุณอย่าใส่ใจนะ” อานอี้เฉินมองไปที่ เห้อซือหมิ้นและริมฝีปากของเขาวาดรอยยิ้มที่น่าหลงใหล \" ไม่เป็นไร ต่อไปนี้ก็กลายเป็นคนครอบครัวเดียวกันแล้ว\" “ ใช่ค่ะ พี่เขยพูดถูก ต่อไปก็เป็นคนครอบครัวเดียวกันแล้ว ไม่ต้องใส่ใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้”เห้อโจ๋วฟานเหลือบมองที่เซี่ยหรั่นแขนที่กอดเธออยู่รัดแน่นขึ้น รู้สึกถึงท่าทางของเห้อโจ๋วฟานจิตใต้สำนึกของเซี่ยหรั่นที่ขมวดคิ้ว แต่ทำได้เพียงหน่วงเหนี่ยว และไม่กล้าที่จะต่อต้านเลย \"โจ๋วฟานเธอก็เข้าข้างภรรยาของเธอเกินไปนะ ตอนนี้เธอนับวันก็ยิ่งเกเรมากขึ้นเรื่อยๆ \" เห้อซือหมิ้นเอนตัวพิงร่างของ อานอี้เฉินและตำหนิอีกครั้ง “ ภรรยาที่แต่งกลับมาก็ต้องรักให้มากๆ ใช่ไหมครับ พี่เขย” เห้อโจ๋วฟานมองอานอี้เฉินกระตุ้นมุมปากของเขา ใบหน้าของเขามีความหมายแท้ อานอี้เฉินยกมุมปากของเขาขึ้นมา และเสียงหัวเราะเบาๆ และเซ็กซี่มากขึ้น \"เธอพูดถูกมาก\" ได้ยินเสียงอันต่ำแหบห้าวและเซ็กซี่ของอานอี้เฉินเซี่ยหรั่นมองเขาอีกครั้ง จากนั้นก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็วรอยยิ้มที่ไร้สาระ และขมขื่นที่มุมปากของเธอ แน่นอนว่าเขา เขาไม่ใช่ หลีเป่ยชวนคนที่เธอรัก นอกจากรูปร่างเขาแล้ว ไม่มีจุดไหนเหมือน หลีเป่ยชวน แม้แต่การแสดงออก และเสียงของเขาก็แตกต่างกัน เขาคืออานอี้เฉินเป็นคุณชายใหญ่ของตระกูลจักรพรรดิ เป็นคู่หมั้นของเห้อซือหมิ้นและต่อไป ก็จะกลายเป็นพี่เขยของเธอ