已经是第一章了
บทที่ 006 เราไปนอนกันเถอะ คุณภรรยา
บทที่ 006 เราไปนอนกันเถอะ คุณภรรยา
อยู่ที่บ้านหลังใหญ่ของตระกูลเห้อ จนกระทั่งสี่ทุ่ม หลังจากที่ทุกคนกลับไปพักผ่อนที่ห้องเซี่ยหรั่นก็ไปหยิบกระเป๋าของเธอ และกะว่าจะออกจากบ้าน แต่ในเวลานี้เห้อโจ๋วฟานปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเธอ เอื้อมมือไปที่ไหล่ของเธอ เขากระซิบอย่างมีไอร้อนข้างหูของเธอ \"ดึกขนาดนี้แล้วยังรีบกลับ จะไปพบกับคนรักใหม่ใช่ไหม\"
เซี่ยหรั่นจ้องมองที่เห้อโจ๋วฟานไปด้านข้าง ดวงตาที่ชัดเจนและใส ประกายแสงที่รุนแรงและน่าขยะแขยง
เห้อโจ๋วฟานมองเซี่ยหรั่นที่อยู่ใกล้ๆเขา ใบหน้าเล็กๆของเธอขาวดั่งหิมะ แต่สองริมฝีปากของเธอเป็นสีแดงสดใส และมีเสน่ห์ราวกับว่าจะมีเลือดหยดออกมาได้ และทำให้คนอยากจะกัดลงไปโดยอดใจไม่ไหว ในเวลานี้ รูม่านตาสีน้ำตาลของเธอสะท้อนภาพร่างของเขาอย่างชัดเจน การหักเหของแสงโปร่งแสงราวกับเพชรบางๆ มองแค่ครั้งเดียว ก็จะทำให้คนจมลึกเข้าไปข้างใน
เขาไม่ได้ดูเซี่ยหรั่นอย่างละเอียดมานานเท่าไหร่แล้ว วันนี้เมื่อมองเธอแบบนี้แล้ว พบว่ามันกระตุ้นหัวใจอย่างยิ่ง
\"ปล่อยฉัน\"
เห้อโจ๋วฟาน ยกริมฝีปากและยิ้ม เป็นครั้งแรกที่เขาจ้องมองที่เซี่ยหรั่นอย่างตะกละตะกลามอย่างต่อเนื่อง \"คุณไม่ได้ยินพ่อแม่บอกว่าพวกเขาอยากจะอุ้มหลานเหรอ\"
\"เธออยากได้ลูก มีผู้หญิงมากมายมีกับเธอได้\"
ท้ายที่สุด เขาไม่อยากมีความขัดแย้งกับเห้อโจ๋วฟานในบ้านหลังใหญ่ตระกูลเห้อ ดังนั้นเซี่ยหรั่นหลบสายตาและหยุดมองเห้อโจ๋วฟานในคำพูด ก็ลดความรังเกียจลง
\"โอ้ ~\"เห้อโจ๋วฟานพยักหน้าอย่างผู้มีความรู้ \"พูดว่า เธอไม่อยากมีลูกกับฉันเหรอ\"
\"เห้อโจ๋วฟาน เธอเคยพูดว่า ฉันแค่ต้องเป็นภรรยาในนามของคุณเท่านั้น\"
เห้อโจ๋วฟาน ยกมุมปากของเธอขึ้น และยกมือขึ้นบีบคางของเซี่ยหรั่นบังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา
“เซี่ยหรั่นแล้วเธอยังดำรงตำแหน่งของคุณนาย เธอก็ควรทำอะไรบางอย่างเพื่อตระกูลเห้อ ”เห้อโจ๋วฟานยิ้มอย่างชั่วร้าย“ เธอคิดว่าไง”
เซี่ยหรั่นมองไปที่เห้อโจ๋วฟานใบหน้าของเธอนั้นสวยงามมาก และในเวลานี้เขามองเธอด้วยคิ้วอ่อนโยน และรอยยิ้มบนริมฝีปากของเธอมีเสน่ห์ และอ่อนโยนและมีน้ำใจจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ทำไมเธอถึงรู้กลัวจนอยากจะสั่นในเวลานี้ แค่รู้สึกว่าอยากจะหนี หนีไปที่ยิ่งไกลยิ่งดี
“โจ๋วฟาน หรั่นหรั่น ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงยังไม่ไปนอน ยังยืนอยู่ห้องรับแขกทำไม\"เมื่อเซี่ยหรั่นตั้งใจว่าจะผลัก เห้อโจ๋วฟานออกและหนีไป หน้าบันไดขึ้นชั้นสอง มีเสียงของเห้อเทียนเหซียง ดังขึ้นในเวลานี้
\"ไม่มีไร เรากำลังจะไปนอนกันแล้ว\"เห้อโจ๋วฟานพูดแล้วกอดไหล่ของเซี่ยหรั่นรัดกุม มองลงมาที่เธอ \"เราไปนอนกันเถอะ คุณภรรยา\"
เซี่ยหรั่นรู้สึกแค่สตั้นและขนลุกไปหมดทั้งตัว
ต่อหน้าของเห้อโจ๋วฟานเธออาจมีความกล้าที่จะพูดว่า \"ไม่\" แต่ต่อหน้า เห้อเทียนเหซียง เธอไม่มีความกล้าที่จะต่อต้านเลยมิฉะนั้น เธอแต่งงานกับเห้อโจ๋วฟานและเป็นคุณนายที่มีแต่นามไม่เป็นความจริง ยังจะมีความหมายอะไรอีกต่อไป
แม้ว่าจะไม่เต็มใจ แต่เซี่ยหรั่นก็ยังต้องยอมให้เห้อโจ๋วฟาน พาเธอไปที่ชั้นสองภายใต้จ้องมองของ เห้อเทียนเหซียง ทั้งกอดและโอบเห้อเทียนเหซียง มองดูเซี่ยหรั่นและเห้อโจ๋วฟานเข้าไปในห้องและปิดประตู ถึงเลิกมองพวกเขา และเดินไปที่ห้องของเขาเอง
ในความเป็นจริง เขาตั้งใจออกมาดูสองคนนี้ ลูกชายของตัวเองเล่นกับผู้หญิงอยู่ข้างนอกตลอดทั้งปี เขาผู้ที่เป็นพ่อทำไมถึงไม่รู้
ดังนั้น ในปีนี้ที่ผ่านมา แม้ว่าลูกสะใภ้ของเขาเซี่ยหรั่นไม่ได้ทำให้พวกเขาพึงพอใจมากสักเท่าไหร่ แต่พวกเขาก็ยังไม่เคยให้สีหน้าหรือแรงกดดันใดๆ กับเซี่ยหรั่นเพราะพวกเขารู้อย่างชัดเจนว่าปัญหาเกิดขึ้นกับลูกชายของพวกเขาเอง ไม่ใช่ตัวของเซี่ยหรั่น
ตอนนี้ เขาหวังแค่ว่าการถือหุ้นของตระกูลอาน เข้ามาในครอบครัวของตระกูลเห้อ หลังจาก อานอี้เฉินแต่งงานกับเห้อซือหมิ้น สามารถช่วยให้เขาฝึกฝนวินัยเห้อโจ๋วฟานเพื่อให้เห้อโจ๋วฟานสามารถประคองทั้งครอบครัวของเขาได้ และจากนั้นเซี่ยหรั่นก็ช่วยให้พวกเขามีหลานอ้วนๆสักคน เขาก็รู้สึกพอใจแล้ว
已经是最新一章了
加载中
