已经是第一章了
บทที่ 007 ลูกที่เธอไม่เคยพบหน้ามาก่อน
บทที่ 007 ลูกที่เธอไม่เคยพบหน้ามาก่อน
เมื่อกลับถึงที่ห้องเห้อโจ๋วฟานดึงเนคไทแล้วโยนลงบนพื้น จากนั้น เมื่อเซี่ยหรั่นยังไม่ทันตั้งตัว เขาก็ผลักตัวเธอลงบนโซฟาใกล้กับประตู ขึ้นขี่บนร่างกายเธอ เล็งไปที่ริมฝีปากสีแดงสดใสมีเสน่ห์ของเซี่ยหรั่นเขาก้มหัวและจูบลงไป
เซี่ยหรั่นมองไปที่ใบหน้าของเห้อโจ๋วฟานที่เข้าใกล้เธออย่างรวดเร็ว หันหัวด้วยความสยองขวัญ หลบหนีริมฝีปากเขาที่กำลังกดทับลงมา เอื้อมมือออกไปและผลักเขา
ที่ผ่านมามีแต่เห้อโจ๋วฟานที่เป็นฝ่ายปฏิเสธผู้หญิง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ปฏิเสธเห้อโจ๋วฟาน สิ่งที่ เห้อโจ๋วฟานต้องการอยากได้ ไม่มีใครที่จะสามารถหลีกเลี่ยงออกจากเขาได้
ดังนั้นหัวของเซี่ยหรั่นจึงหันหนี เห้อโจ๋วฟานขี่อยู่บนร่างของเธอโดยตรง และทับเธอไว้ใต้ตัวอย่างแน่นหนา จากนั้นมือข้างหนึ่งจับมือของเธอไว้บนหัวของเธอ และอีกมือจับที่ด้านหลังของศีรษะของเธอ ลดศีรษะลงแล้วจูบลงไปอีกครั้ง
ดวงตาของเซี่ยหรั่นเบิกกว้างด้วยความสยองขวัญ และมองดูใบหน้าที่หล่อและขยายใหญ่ขึ้นต่อหน้าเธอด้วยความรังเกียจ ปิดริมฝีปากและฟันของเขาอย่างแน่นหนา ยังคงทนกับการเอาแต่ใจและกัดอย่างโหดร้ายของเห้อโจ๋วฟานอย่างไร้แรง
ความเจ็บปวด มาจากริมฝีปากของกันและกัน แม้จะมีกลิ่นเลือดกระจายอยู่ระหว่างริมฝีปากและฟัน แต่ว่าเซี่ยหรั่นยังคงปิดเปลือกฟันของเธออย่างดี ไม่ให้เห้อโจ๋วฟานได้ฉวยโอกาส
ความไม่เต็มใจของเซี่ยหรั่นไม่ได้ทำให้ความอดทนของเห้อโจ๋วฟานลดลง ตรงกันข้าม เพื่อที่จะให้เซี่ยหรั่นเต็มใจให้เขา เขาเริ่มทำอย่างค่อยๆและอ่อนโยน และความอ่อนโยนแบบนี้ ไม่เคยมีต่อหญิงผู้อื่น
เขาค่อยๆจูบขึ้นปลายจมูก ตา และหน้าผากของเธอ ตามมุมปากของเธอ
เซี่ยหรั่นหลับตา ขมวดคิ้ว สั่นไปทั้งตัว สั่นด้วยความกลัวและรังเกียจ
เธออยากร้องดังๆ เธออยากตะโกนดังๆ
แต่ ใครจะช่วยเธอได้ ใครจะมาช่วยเธอหละ
ความรักของสามีที่มีต่อภรรยา เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว คงไม่มีใครคิดว่าเห้อโจ๋วฟานผิดหรอก
ดังนั้น ถ้าเธอกล้าที่จะตะโกนเสียงดัง สิ่งที่ตามมาก็อาจจะเป็นความโชคร้ายอีกครั้ง
\"คนดี ไม่ต้องกลัว ผ่อนคลายตัว\" เห้อโจ๋วฟานปลอบโยนเซี่ยหรั่นด้วยการจูบ \"มอบตัวเองให้กับฉัน\"
\"เห้อโจ๋วฟานอย่าแตะต้องฉัน ขอร้องเถอะ\"เซี่ยหรั่นขอร้องอย่างนอบน้อม เหมือนกับที่เธอคุกเข่าต่อหน้าพ่อและแม่เลี้ยงของเธอเมื่อเจ็ดปีก่อน เธอขอร้องอย่างถ่อมใจ
\"ฉันเป็นสามีของเธอฉันไม่แตะต้องเธอ จะให้ไปแตะต้องใคร อืม ~\" เห้อโจ๋วฟานยังคงจูบเซี่ยหรั่นอย่างระมัดระวัง ในน้ำเสียงพึมพำของเสียงต่ำ ได้ถูกย้อมด้วยความโกรธที่เห็นได้ชัด
\"เห้อโจ๋วฟานฉันจะไม่มีลูกกับคุณ\"เซี่ยหรั่นไม่อยากร้องไห้และขอร้องเห้อโจ๋วฟานเพราะเธอรู้ดีน้ำตาของเธอไร้ประโยชน์ ดังนั้น เธอจึงพูดได้เพียงคำพูดที่รุนแรง หวังว่าเห้อโจ๋วฟานจะปล่อยเธอไป \" ฉันจะไม่มีวันมีลูกกับคุณ \"
คำพูดของเซี่ยหรั่นประสบความสำเร็จ ในการกระตุ้นเส้นประสาทสมองของเห้อโจ๋วฟานทำให้การบุกรุกของเขาหยุดลง แต่ความคิดที่เขาต้องการเอาอยู่เซี่ยหรั่นไม่เคยลดลงแม้แต่นิดเดียว
เขาเงยหน้าขึ้น เหมือนเทพเจ้าที่ครอบงำความโชคร้ายชีวิตและความตายของเซี่ยหรั่นเขาเหลือบมองไปที่เซี่ยหรั่นยกคิ้วของเขาอย่างเฉยเมย \"เอาละ คุณไม่ยอมมีลูกกับฉัน งั้นเริ่มจากวันพรุ่งนี้เป็นต้น คุณไม่จำเป็นต้องมายืนอยู่ตำแหน่งคุณนายของตระกูลเห้อ เงินที่ตระกูลเห้อลงทุนเข้าตระกูลเซี่ยก็จะถูกถอนออกทั้งหมด”
คำพูดของเห้อโจ๋วฟานเหมือนคำสาปซึ่งทำให้เซี่ยหรั่นตกใจอย่างฉับพลันทันที คำพูดของพ่อและแม่เลี้ยงของเธอ สะท้อนออกมาชัดเจนในหูของเขา
——หรั่นหรั่นชีวิตและความตายของตระกูลเซี่ยขึ้นอยู่กับเธอนะ มิฉะนั้น ไม่เพียงแต่ตระกูลเซี่ยที่จะจบสิ้น แต่ยังรวมถึงลูกของเธอและหลีเป่ยชวนด้วยนะ
เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า อันที่จริงแล้วลูกของเธอยังไม่ตาย ลูกของเธอกับหลีเป่ยชวนยังมีชีวิตอยู่
พ่อและแม่เลี้ยงของเธอ โกหกเธอมาเป็นเวลานานกว่าหกปี
ลูก
ลูกที่เธอไม่เคยได้พบหน้าเลย
ทันใดนั้น หมอกก็เข้ามาในขอบตา น้ำตาไหลออกมาจากมุมของดวงตาอย่างควบคุมไม่ได้
เห้อโจ๋วฟานมองดูน้ำตาของเซี่ยหรั่นที่จู่ๆก็ทรุดตัวลง และหัวใจของเขาก็สั่นเล็กน้อย แต่หลังจากตัวสั่นเล็กน้อย เขาก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง และดำเนินการต่อไปในตอนนี้
已经是最新一章了
加载中
