已经是第一章了
บทที่ 016 เห้อโจ๋วฟานประสบอุบัติเหตุ
บทที่ 016 เห้อโจ๋วฟานประสบอุบัติเหตุ
ฉินโซ่วพยักหน้า ให้เซี่ยหรั่นตามสบาย
เซี่ยหรั่นยิ้ม และไม่เกรงใจฉินโซ่ว ต่อหน้าเขาก็ต่อสายโทรศัพท์โดยตรง
\"สวัสดีค่ะ คุณแม่.\"
\"หรั่นหรั่นโจ๋วฟานประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาล เธอรีบมา\"
เซี่ยหรั่นขมวดคิ้ว คิดว่าตนเองได้ยินผิด
เกิดอะไรขึ้นกับเห้อโจ๋วฟาน?! ทั้งเมืองฮุ้ยเป่ยใครกล้าปล่อยให้เขาประสบอุบัติเหตุ!
อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยหรั่นได้ฟังหวังลี่เยว่บอกชื่อโรงพยาบาลด้วยความกระวนกระวายใจให้กับเธอทางโทรทัศน์ เธอรู้สึกว่าหวังลี่เยว่คงจะไม่ได้ล้อเล่น
แม้ว่าเธอกับเห้อโจ๋วฟานจะไม่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ เธอก็ไม่สนใจเกี่ยวกับชีวิตและความตายของเห้อโจ๋วฟาน แต่ตราบใดที่เธอยังคงครองตำแหน่งสะใภ้ตระกูลเห้ออยู่ เธอก็ต้องทำหน้าที่ตรงหน้าให้ดี เพราะว่า เห้อเทียนเหซียงและหวังลี่เยว่ทั้งคู่ก็ดีกับเธอ เธอก็ไม่ควรเพราะว่าถูกคนในครอบครัวหลอกใช้ ก็ไปทำร้ายจิตใจของเห้อเทียนเหซียงและหวังลี่เยว่
วางสายโทรศัพท์ พูดขอโทษกับฉินโซ่วเซี่ยหรั่นลุกขึ้น ส่งเสื้อสูทคืนให้กับเขา แล้วรีบร้อนออกไป
ฉินโซ่วมองดูร่างเพรียวบางที่ค่อยๆ หายไปในความมืดในยามค่ำคืน มองดูอาหารค่ำที่เสิร์ฟโดยบริกร ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ไม่ขยับอะไรเลย ตรงไปชำระเงินและเดินจากไป
ที่จริง เขาทานอาหารเย็นไปแล้ว เพียงแค่อยากไปทานเป็นเพื่อนเซี่ยหรั่นเท่านั้น
...............
เมื่อเซี่ยหรั่นมาถึงโรงพยาบาล จากระยะไกลเห็นว่า เห้อเทียนเหซียง และหวังลี่เยว่กำลังเฝ้าอยู่หน้าห้องผ่าตัดอยู่แล้ว ที่ประตู ยังมีผู้หญิงใส่เสื้อผ้าเปิดเผยอีกคนหนึ่งก้มหัวสะอื้นอยู่ ใบหน้าที่เข้มจัดก็เลอะ ดูไม่ได้
\"ตะลึงอะไรอยู่ ยังไม่จับผู้หญิงคนนี้โยนออกไป! \" ก่อนที่เซี่ยหรั่นจะเดินไปถึงหน้าห้องผ่าตัด ก็ได้ยินเสียงตะโกนด้วยความโกรธของเห้อเทียนเหซียง
บอดี้การ์ดได้ยิน ก้าวไปข้างหน้าทันที จับแขนซ้ายแขนขวาของผู้หญิงคนนั้น และลากเธอไปทางลิฟต์
\"ท่านประธานเห้อ ฉันขอร้องท่าน ท่านให้ฉันอยู่ต่อเถอะนะ ฉันแค่อยากรู้ว่าโจ๋วฟานจะไม่เป็นไร \"เย่เช่นเช่นร้องไห้และขอร้องเห้อเทียนเหซียงอีกนิดเดียว ก็คุกเข่าถึงพื้นแล้ว
เซี่ยหรั่นเดินเข้ามา ถึงได้รู้ว่า ผู้หญิงคนที่ร้องไห้ฟูมฟายให้เห้อโจ๋วฟานก็คือวันนั้นที่อยู่บ้านพักรีสอร์ทเทียนฉิน ผู้หญิงที่บุกเข้าไปในห้องน้ำเพื่อช่วยเธออีกครั้ง
\"ผู้หญิงกลางคืนอย่างเธอ สมควรที่จะเรียกชื่อลูกชายของฉันด้วย! \"หวังลี่เยว่สีหน้าเศร้าหมองจนน่ากลัว เธอจ้องมองเย่เช่นเช่นนิ้วชี้ไปที่จมูกของเย่เช่นเช่น พูดอย่างเย็นชาว่า \"ฉันเตือนเธอแล้ว ถ้าเธอกล้าที่จะปรากฏตัวต่อหน้าลูกชายของฉันอีกครั้ง ฉันไม่เพียงแต่ทำลายใบหน้าของเธอ ยังหักขาของเธอด้วย \"
เย่เช่นเช่นมองดูท่าทางดุร้ายของหวังลี่เยว่ ตัวสั่นไปหมด ไม่กล้าพูดอะไรอีก ปล่อยให้บอดี้การ์ดจับตนเองไปที่ลิฟต์
ตอนที่ผ่านหน้าเซี่ยหรั่นนั้นเย่เช่นเช่นมองที่เซี่ยหรั่นเดิมทีน้ำตาไหล ดวงตาที่มีความน่าหลงใหล มีความภาคภูมิใจอยู่ครู่หนึ่ง
\"คุณพ่อ คุณแม่โจ๋วฟานล่ะเป็นอย่างไรบ้าง? \"เซี่ยหรั่นไม่ได้ไปดูเย่เช่นเช่น แต่กลับเดินตรงไปที่หน้าของเห้อเทียนเหซียงและหวังลี่เยว่ กัดริมฝีปากเบาๆ ถามด้วยความกังวล
\"โจ๋วฟาน ประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้อยู่ในห้องผ่าตัด \"หวังลี่เยว่มองที่เซี่ยหรั่นน้ำตาไหลออกมาทันที
เซี่ยหรั่นเอื้อมมือออกไปกอดหวังลี่เยว่ ลูบหลังเธอเบา ๆ และพูดว่า \"คุณแม่ ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวลมากเกินไป\"
แม้ว่าเธอจะไม่ชอบเขาเห้อโจ๋วฟาน หรือเกลียดเขา แต่เมื่อเห็นแม่ที่เป็นห่วงลูกชายของเธอ หัวใจของเซี่ยหรั่นก็อ่อนลงทันที สวดมนต์ต่อพระเจ้าอย่างจริงใจ หวังว่าเห้อโจ๋วฟานจะไม่เป็นไร
已经是最新一章了
加载中
