บทที่ 032 เธอเหมือนดั่งเหล้าหมักที่แสนขมขื่น (6)

บทที่ 032 เธอเหมือนดั่งเหล้าหมักที่แสนขมขื่น (6) เซี่ยหรั่นยิ้มขึ้น เธอกะว่าจะปฏิเสธ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงราวกับลมเย็นๆยามดึกของอานอี้เฉินพูดว่า “เซี่ยหรั่น โจ๋วฟานรู้ว่าเธอออกมาคุยงานยามดึกแบบนี้ กลัวว่ากลับไปดึกๆดื่นๆคนเดียวจะไม่ปลอดภัย ให้ฉันไปส่งนะ” เซี่ยหรั่นยืนอยู่กึ่งกลางระหว่างชายทั้งสอง