อดีตของเทพนกกระเรียน

เทพนกกระเรียนต่อสู้ดุเดือดกับเเม่ทัพสวรรค์ทั้งสองมีพลังที่ใกล้เคียงกัน ทวนสวรรค์ของเเม่ทัพสวรรค์โบยสะบัดอนุภาพทรงพลัง กระบี่เหมันต์ของเทพนกกระเรียนก็ไม่เเพ้กัน คมกระบี่เยือนเย็นหนาวสุดขั่วหัวใจ อาวุธทั้งสองปะทะกันอันหนึ่งทรงพลังอันหนึ่งเย็นยะเยือกยากที่จะหาผู้เเพ้ชนะ เเม้เทพนกกระเรียนจะเก่งกาจก็ไม่อาจต่อกรกับกองทัพสวรรค์นับหมื่นได้สุดท้ายเขาก็ถูกจับกุมในที่สุด เทพนกกระเรียนผูกมัดด้วยเชือกตรึงวิญญาณพามาที่ห้องโถงสวรรค์ เหนือห้องโถงนั้นก็คือบัลลังก์สีทองที่ลอยอยู่บนอากาศผู้ที่นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้นก็คือองค์เง็กเซียนฮ่องเต้ประมุขแห่งสรวงสวรรค์ องค์เง็กเซียนเป็นชายวัยกลางคนดูหนุ่มแน่นแต่ผมสีขาวโพนทั้งศีรษะ ทำให้เป็นยากที่จะเดาถึงอายุที่แท้จริงของเขาได้ ดวงตาของเขาเป็นสีทองแสดงถึงการรู้เเจ้งทุกสิ่งในสามภพใครก็ตามที่สบกับดวงตาคู่นี้จะรู้สึกว่าตนถูกมองทะลุถึงจิตวิญญาณ “เทพนกกระเรียนเจ้าถูกเนรเทศลงไปบนโลกมนุษย์เพราะทำผิดกฎสวรรค์ขโมยมุกวิเศษของเจ้าแม่หวังหมู่เหตุใดเจ้าถึงกลับมาที่นี่” เทพนกกระเรียนไม่ตอบเพียงทำความเคารพผู้ปกครองสูงสุดอย่างนอบน้อม ถึงเเม้ตอนนี้ตนจะไม่ใช่เเม่ทัพสวรรค์เเล้วเเต่ความจงรักภักดีก็ยังติดตรึงในหัวใจไม่เสื่อมคลาย ดวงตาของเง็กเซียนฮ่องเต้เปล่งแสงสีทองจ้องมองไปที่เทพนกกระเรียน หัวคิ้วประมุทสวรรค์หม่นลงเล็กน้อยไม่นานท่านก็รู้ถึงสาเหตุที่เทพนกกระเรียนมาที่นี่ เเต่ทำไมกันนะดวงตาสวรรค์นี้กลับเหมือนหลุดลอดอะไรบางอย่างไป “เจ้าเป็นนักโทษที่ถูกเนรเทศกลับยังมาที่สวรรค์ แถมยังคิดจะมาขโมยสมุนไพรศักดิ์สิทธิ์ในแดนสวรรค์เจ้ารู้ไหมว่ามีโทษสถานใด” เทพนกกระเรียนก้มหัวยอมรับในสิ่งที่เง็นเซียนฮ่องเต้พูดออกมา อย่าว่าแต่บุกสวรรค์ขโมยสมุนไพรวิเศษเลยเพื่อผู้มีพระคุณถึงต้องแลกด้วยชีวิตเขาก็ยอม \"เผ่าพันธุ์เทพกระเรียนของข้ายึดถือเรื่องบุญคุณต้องทดเเทน บุญคุณช่วยชีวิตไม่อาจละทิ้งเเม้จะขึ้นภูเขาดาบลงทะเลเพลิงข้าก็ไม่หวั่น\" เทพนกกระเรียนพูดอย่างเเน่วเเน่ เทพที่ได้ฟังอดนับถือไม่ได้เพื่อทดเเทนบุญคุณถึงกับกล้าบุกสวรรค์ นับเป็นความกล้าหรือโง่งมกันเเน่ “นักโทษเนรเทศคิดบุกสวรรค์ขโมยสมุนไพรวิเศษในแดนสวรรค์ ข้าเง็กเซียนฮ่องเต้ขอตัดสินโทษให้เทพนกกระเรียนรับทัณฑ์สวรรค์ 39 อสุนีบาตและลงไปเกิดเป็นมนุษย์ ลิ้มรสความยากลำบากในแดนมนุษย์ 100 ชาติ” เหล่าเทพที่ได้ยินถึงกับขนลุกโทษของเทพนกกระเรียนนับว่ารุนแรงนัก การรับทัณฑ์สวรรค์ 39 อสุนีบาตแต่ละครั้งที่อัสนีบาตฟาดใส่ร่างกายจะต้องเจ็บปวดเหมือนกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆเจ็บปวดรวดร้าวถึงวิญญาณ แต่เทพนกกระเรียนจะต้องโดนอสุนีบาตฟาดถึง 39 ครั้ง เทพนกกระเรียนกับไม่เกรงกลัวต่อโทษทัณฑ์ที่ตนได้รับเลย ในเเววตาของเขาเต็มไปด้วยเจตจำนงอันเเน่วเเน่เเละการไม่ยอมรับ “องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ผู้ปกครองสรวงสวรรค์ตัวท่านนั้นมีดวงตาที่สามารถรู้แจ้งทั่วทั้ง 3 ภพแต่กลับไม่มองความจริงที่ซ่อนอยู่ในเรื่องเหล่านี้ ความอยุติธรรมนี้แม้ตัวข้าไม่ยอมรับแต่ก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนรับโทษทัณฑ์ที่ตัวเองไม่ได้กระทำ ขอถามท่านหน่อยเถิดว่าท่านจะปกครองสวรรค์ให้มีแต่ความยุติธรรมได้อย่างไร” เทพทั้งหลายตกใจเทพนกกระเรียนนี่เขาบ้าไปเเล้วเหรอ ถึงกล้าดูเเคลนเง็กเซียนฮ่องเต้กลางท้องพระโรงเเบบนี้ ปึ๊กก!!!!! อักก!!! องค์เง็กเซียนฮ่องเต้ตบบัลลังก์อย่างแรงพลังมหาศาลพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเทพนกกระเรียนจนเขากระอักเลือดออกมา “สามหาวนัก แม้แต่ข้าผู้เป็นเง็กเซียนเจ้ายังกล้าติเตียนดูเหมือนว่าโทษที่เจ้าได้รับนี้จะยังไม่หนักหนาเพียงพอ ทหารนำตัวเทพนกกระเรียนนี้ไปที่ลานประหารเซียน” เทพทั้งหลายต่างสูดหายใจลึกใครบ้างไม่รู้จักลานประหารเซียน ที่นั้นเป็นจุดรอยต่อของฟ้าดินพลังเมื่อยามกำเนิดฟ้าดินต่างมารวมตัวที่จุดนั้นกันอย่างหนาแน่น ไม่ว่าเทพองค์นั้นจะเก่งกล้าสักเพียงไหนหากตกลงไปในลานประหารเซียน ก็จะถูกพลังแห่งฟ้าดินบดขยี้จนร่างกายแหลกเหลวไม่เหลือแม้แต่วิญญาณ ที่นั่นนับเป็นดินแดนแห่งความตายที่เหล่าเทพต่างเกรงกลัว การที่องค์เง็กเซียนส่งเทพนกกระเรียนไปลานประหารเซียนก็แปลว่า ท่านได้ตัดสินโทษตายให้กับเทพนกกระเรียนแล้ว เทพนกกระเรียนถูกบ่วงสวรรค์มัดอย่างแน่นหนาแล้วถูกนำตัวไปที่หุบเหวเเห่งหนึ่งว่ากันว่าหุบเหวนี้มีมาตั้งแต่ยุคบรรพกาลมีพลังฟ้าดินมารวมตัวกันอย่างหนาแน่นกลายเป็นพายุที่รุนแรง เป็นที่รู้กันของเหล่าเทพ ไม่ว่าตัวเองจะฝึกบำเพ็ญมานานสักแค่ไหนหากถูกจับโยนลงไปในหุบเหว ด้วยพลังพายุตั้งเเต่ยุคกำเนิดฟ้าดินเหล่าเทพธรรมดามีหรือจะต้านทานได้ พวกเขาเหล่านั้นก็จะถูกพลังฟ้าดินบดขยี้จนร่างกายเป็นผุยผง “ในที่สุดเจ้าก็มีวันนี้คิดไม่ถึงว่าเทพนกกระเรียนอดีตแม่ทัพสวรรค์ผู้ยิ่งใหญ่จะต้องมามีจุดจบแบบนี้” แม่ทัพสวรรค์มองเทพนกกระเรียนอย่างสะใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเทพนกกระเรียนมักโดดเด่นกว่าตนอยู่เสมอจนได้เลื่อนขั้นเป็นถึงแม่ทัพสวรรค์ยิ่งสร้างความอิจฉาให้กับแม่ทัพสวรรค์คนนี้ เพื่อใส่ร้ายเทพนกกระเรียนเขาถึงกับเเปลงร่างเป็นเทพนกกระเรียนเข้าไปขโมยไข่มุกสวรรค์สร้างหลักฐานทำให้เทพนกกระเรียนดิ้นไม่หลุด จึงมีความสุขนักที่ได้เห็นสภาพของเทพนกกระเรียนตอนนี้ “ก่อนข้าตายข้าอยากจะรู้ว่าทำไม...” เทพนกกระเรียนรู้สึกสงสัยมาตลอดการกระทำของเเม่ทัพสวรค์นั้นเป็นไปไม่ได้ที่ดวงตาสวรรค์ของเง็กเซียนฮ่องเต้จะมองไม่เห็น เเม่ทัพสวรรค์ทำอย่างไรกันเเน่ถึงใส่ร้ายเขาได้อย่างหมดจดเช่นนี้ “เห็นว่าเจ้าใกล้จะตายหากตายไปพร้อมกับความสงสัยคงเเย่ข้าจะบอกให้”เเม่ทัพสวรรค์เห็นว่าเทพนกกระเรียนใกล้หมดอายุขัยเเล้วจึงยอมบอกเเผนการลับให้เทพนกกระเรียนได้รู้ก่อนตาย เเม่ทัพสวรรค์ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆเทพนกกระเรียนกระซิบเสียงเเผ่วเบาที่มีเพียงเขากับเทพนกกระเรียนที่ได้ยิน “ข้าย่อมสามารถใส่ร้ายเจ้าได้เพราะผู้ที่อยู่เบื้องหลังก็คือองค์เง็กเซียนฮ่องเต้” เทพนกกระเรียนได้ยินเเบบนั้นสองตาเบิกกว้างเมื่อคนที่เขาจงรักภักดีถึงกับยอมมอบชีวิตให้เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังการใส่ร้ายเขา “ข้าไม่เชื่อ!!!” เเม่ทัพสวรรค์ยิ้มเยียดได้เห็นสีหน้าของเทพนกกระเรียนที่รู้ว่าตนโดนคนที่เชื่อใจหักหลังเขารู้สึกดีเหลือเกิน “เพราะเจ้าเก่งกาจเกินไป สร้างผลงานมากมาย ทหารสวรรค์ทุกคนต่างเคารพในตัวเจ้า เเม้เจ้าจะจงรักภักดีเเต่กองกำลังทหารในมือเจ้าทำให้องค์เง็กเซียนไม่อาจวางใจ ท่านจึงต้องกำจัดเจ้าอำนาจการทหารจึงจะกลับมาที่ประมุขสวรรค์อีกครั้ง” เทพนกกระเรียนรับรู้ความจริงทั้งหมดเขามองไปที่ตำหนักสวรรค์ เง็กเซียนฮ่องเต้ผู้ที่เขาเคยมอบความจงรักภักดีจนแม้แต่ชีวิตก็ยอมมอบให้ได้ เขาได้เเต่หัวเราะสมเพชตัวเองออกมาเบาๆ ยามนี้เขาได้เห็นเเล้วความเที่ยงธรรมนั้นเป็นเพียงเเค่ภาพลวงจอมปลอม เพื่ออำนาจเเละพลัง เเม้เเต่เทพที่สูงส่งยังต้องต่อสู้ฟาดฟันเพื่อเเย่งชิงมาไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เดินดิน เขาสมเพชตัวเองจริงๆที่เคยคิดแม้แต่จะมอบชีวิตให้กับคนผู้นี้ เขาถอนหายใจเบาๆเเม้จะจงรักภักดีเเค่ไหนก็ไม่อาจเเลกความเชื่อใจได้ สุดท้ายเขาก็เป็นเพียงตัวเบี้ยที่หมดประโยชน์ก็ถูดคัดทิ้งไป เทพนกกระเรียนเดินเข้าไปใกล้หน้าผายิ่งขึ้น เขาหันหลังมองตำหนักสวรรค์อันสวยงามเป็นครั้งสุดท้าย “หวังว่าท่านจะสามารถนำโสมสวรรค์หมื่นปีไปให้ท่านผู้มีพระคุณได้ข้าน้อยคงกลับไปพร้อมกับท่านไม่ได้แล้ว” ความคิดสุดท้ายของเขายังคงเป็นห่วงความปลอดภัยของผู้มีพระคุณ “เริ่มการประหารได้!!!” เสียงออกคำสั่งเริ่มการประหารดังขึ้น