ปรุงยา

ธิดามังกรกลับมาหาเทพนกกระเรียนนำร่างที่ได้รับบาดเจ็บของเขากลับโลกมนุษย์ ที่จวนสกุลหยางเธอวางเขานอนลงบนเตียง เธอวาดมือไปมาบนอากาศอักขระมากมายปรากฏขึ้นกลายร่างเป็นผีเสื้อตัวน้อยๆ มันบินไปเกาะบาดเเผลทั่วทั้งตัวของเทพนกกระเรียน นางกำลังร่ายมนต์เยียวยารักษาอาการบาดเจ็บของเทพนกกระเรียน ผีเสื้อเเสงเหล่านี้ค่อยๆสมานบาดแผลตามร่างกายของเขาค่อยๆหายไปเทพนกกระเรียนค่อยๆลืมตาขึ้นมาช้าๆ “ทะ..ท่าน” เทพนกกระเรียนมองไปที่รอบๆห้อง แล้วก็รู้สึกมึงงงไปหมดความทรงจำสุดท้ายคือ ตัวเองกำลังจะตายแล้วนางก็ปรากฏตัวขึ้นมาแล้วท่ามกลางสนามรบ จากนั้นเทพนกกระเรียนก็กระเด้งตัวขึ้นมาจากเตียงมองไปรอบๆ นี่เขามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง เขามองไปรอบตัวธิดามังกร “ท่านไม่เป็นอะไรใช่ไหม แล้วเรากลับกันมาได้ยังไง” ธิดามังกรทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้โชคดีที่เทพนกกระเรียนสลบไปก่อนที่จะเห็นร่างที่แท้จริงของเธอ หากเขารู้ว่าเธอคือมังกรสัตว์เทพศักดิ์สิทธิ์ไม่รู้เขาจะทำหน้ายังไงต้องตกใจจนหัวใจวายตายไปแน่ “เจ้าอย่าเพิ่งสนใจเลยรีบไปช่วยไห่หลินก่อนดีกว่า” ธิดามังกรตัดสินใจที่จะเก็บความลับเรื่องตนเองเป็นมังกรต่อไปดูจากนิสัยของเทพนกกระเรียนเเล้วคงเอาเเต่หมอบกราบกับพื้นไม่ต้องทำอะไรกันเเล้ว ตอนนี้ที่สำคัญคือพวกเขาต้องรีบไปช่วยไห่หลินโดยเร็ว ธิดามังกรและเทพนกกระเรียนนำโสมสวรรค์หมื่นปีมาปรุงยา เนื่องจากพวกเขาไม่มีเครื่องมือใช้ปรุง ถึงมีมันก็ไม่สามารถทนความร้อนเปลวไฟที่ธิดามังกรสร้างได้ พวกเขาจึงต้องใช้พลังฝีมือล้วนๆในการปรุงยา ธิดามังกรใช้พลังของตนสร้างไฟสวรรค์ที่ให้ความร้อนมากกว่าไฟธรรมดา พวกเขานำโสมสวรรค์หมื่นปีใส่ลงไปในเปลวไฟและให้เทพนกกระเรียนสร้างน้ำล้อมรอบโสมสวรรค์หมื่นปีไว้ป้องกันไม่ให้เปลวไฟสวรรค์เผาโสมสวรรค์หมื่นปีเป็นเถ้าถ่าน เทพนกกระเรียนจึงต้องนั่งอยู่ใกล้เปลวไฟที่ร้อนระอุของธิดามังกร หลายชั่วยามผ่านไป เทพนกกระเรียนเหงื่อไหลท่วมตัวบรรยากาศภายในห้องร้อนระอุเหมือนอยู่ในปล่องภูเขาไฟ แต่เทพนกกระเรียนก็ยังไม่ย่อท้อเขารีดเร้นพลังของตนต้านความร้อนของเปลวไฟ ส่วนธิดามังกรก็ใช้พลังสร้างไฟออกมาเรื่อยๆ โสมสวรรค์หมื่นปีดูดซับความร้อนจากเปลวไฟสวรรค์เเละความเย็นจากน้ำ มันค่อยๆละลายกลายเป็นน้ำสีเขียวมรกตทำให้น้ำในมือของเทพนกกระเรียนกลายเป็นสีเขียวเปล่งประกาย เเต่ธิดามังกรยังไม่หยุดเธอยังสร้างไฟสวรรค์ต่อไปให้ความร้อนกับน้ำสีเขียวใสไปเรื่อยๆ การไฟสวรรค์ใช้พลังไม่มากแต่การที่ต้องส่งผ่านพลังไปเรื่อยๆ หลายชั่วยามติดกันกลับสร้างภาระให้กับร่างกายของนางเป็นอย่างมาก ธิดามังกรเหงื่อเม็ดเล็กๆออกมาจากข้างขมับเม็ดเเล้วเม็ดเหล่า หลังจากความพยายามหลายชั่วยามของพวกเขาในที่สุด น้ำสีเขียวก็ข้นเหนียวรวมกันเป็นก้อนเม็ดยาสีเขียวมรกตเป็นประกาย “ในที่สุดก็ทำสำเร็จ” เทพนกกระเรียนเหนื่อยจนนอนแผ่หลาลงไปกับพื้น แต่พวกเขาไม่มีเวลามาพักหายใจเพราะต้องรีบไปช่วยไห่หลินโดยเร็วที่สุด พวกเขารีบไปหาไห่หลินที่กำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงหน้าของเธอซีดเผือกราวกับคนตาย คุณชายจางกุมมือของเธอไว้ตลอดเวลาตั้งแต่ที่ไห่หลินล้มป่วยลงคุณชายจางก็ไม่กินไม่นอนคอยเฝ้าอยู่ข้างกายนางไม่ห่าง ใบหน้าที่หล่อเหลาซูบผอมลงไปถนัดตา ดวงตาของเขาดำคล้ำจากการที่ไม่ได้หลับได้นอนมาหลายวัน จากนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดออก หยางตงเหม่ยยกถาดอาหารเดินเข้ามาในห้อง “คุณชายจางทานอะไรสักหน่อยเถอะถ้าไม่ได้ทานอะไรมาหลายวันแล้ว” หยางตงเหม่ยพูดเสียงหวาน เธอวางถาดอาหารข้างๆตัวคุณจางแล้วอ้อนวอนขอให้เขาทานอะไรสักหน่อย “พี่ไม่หิว น้องตงเหม่ยยกถาดอาหารกลับไปเถอะพี่จะอยู่เฝ้าไห่หลินรอให้เธอลืมตาตื่นขึ้นมา” คุณชายจางพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงแต่สายตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ หยางตงเหม่ย มองใบหน้าหล่อเหลาที่ซูบผอมลงไปแล้วกำมือแน่น เธอมองไปที่หยางไห่หลินที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียง เมื่อไหร่แกจะตายไปซะที ไม่รู้ว่าแกมีมนต์เสน่ห์อะไรคุณชายจางถึงได้หลงรักแกได้ถึงขนาดนั้นถึงเกือบไม่กินไม่นอนเฝ้าแกอยู่ทั้งคืน หยางตงเหม่ยอิจฉาไห่หลินจนแทบคลั่งคุณชายจางยอมเฝ้ากุมมือกันไม่ได้สติของไห่หลินมาตลอดหลายวัน เขาไม่เคยหันมามองเธอที่คอยดูแลเขามาตลอดหลายวันเลยด้วยซ้ำ คิดแล้วหยางตงเหม่ยก็ยิ่งอยากให้ไห่หลินตายอยู่ทุกลมหายใจ จากนั้นใดนายท่านหยางก็รีบร้อนเดินเข้ามาในห้องเขาผายมือเชิญธิดามังกรที่แปลงร่างกลับเป็นเป็นหญิงสาวที่มีหน้าตางดงาม ส่วนเทพนกกระเรียนแปลงร่างเป็นเด็กหนุ่มผู้ช่วยหมอตามเดิม “ขอให้นายท่านหยางเเละคุณชายจางออกไปจากห้องเพื่อข้าจะได้ทำการรักษาอย่างเต็มที่” ธิดามังกรเชิญนายท่านหยางเเละคุณชายจางออกไปจากห้อง นายท่านหยางเเละคุณชายจางลังเลอยู่พักนึง เเต่พวกเขาเลือกที่จะเชื่อใจเเม่นางคนนี้ หลังจากที่ทุกคนออกไปจากห้องเเล้ว ธิดามังกรจึงหยิบยาสีเขียวมรกตใส่ปากจากนั้นก็ถ่ายพลังของนางไปให้ไห่หลิน พลังของธิดามังกรไหลผ่านไปทั่วร่างของไห่หลินสร้างเส้นชีพจรขึ้นมาใหม่ และยังมีสรรพคุณของโสมสวรรค์หมื่นปีที่ขับล้างพิษและของเสียออกจากร่างกายไห่หลินจนหมด ร่างของไห่หลินเปล่งแสงสีเขียวสว่างไปทั่วทั้งห้อง เทพนกกระเรียนมองความงดงามตรงหน้าอย่างตื่นตะลึง แสงสีเขียวนั้นค่อยๆไหลเข้าไปในร่างของไห่หลิน เมื่อเเสงดับลงทุกอย่างก็เสร็จสิ้น ธิดามังกรก็ล้มฟุบลงไปกับพื้นตั้งแต่การหลอมยาจนถึงการสร้างชีพจรใหม่ให้กับไห่หลินต้องใช้ทั้งพลังกายและพลังปราณจำนวนมหาศาลแม้แต่ธิดามังกรอย่างนางก็ถึงกับหมดแรงข้าวต้มไปเลย เทพนกกระเรียนรีบวิ่งเข้าไปดูอาการของไห่หลินเขาเอามือตรวจชีพจรของเธอแล้วก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกชีพจรของเธอกลับมาเป็นปกติใบหน้าของเธอก็เป็นสีชมพูเปล่งปลั่ง แต่ทำไมเขารู้สึกได้ว่าไห่หลินดูงามขึ้น เขามองไปที่ใบหน้าของไห่หลินผิวของเธอเป็นสีขาวราวกับหิมะแถมยังเนียนละเอียดเหมือนกับเด็กแรกเกิดแม้แต่ใบหน้ายามหลับของนางก็ทำให้เทพนกกระเรียนใจเต้นไม่เป็นจังหวะได้ “เจ้าเป็นอะไรของเจ้าเอาแต่ยืนจ้องหน้านางอยู่ได้” เสียงของธิดามังกรเรียกสติของเทพนกกระเรียนแต่ธิดามังกรสังเกตเห็นได้ว่าบนใบหน้าของเทพนกกระเรียนกลายเป็นสีแดงเหมือนกับผลตำลึงสุกหรือว่าเขาจะหักโหมจนป่วยกันนะ