ฟื้นคืนสติ

นายท่านหยางยิ้มให้ไห่หลินด้วยรอยยิ้มอบอุ่นที่คุ้นเคย ไห่หลินโผเข้าไปในอ้อมอกของเขาทั้งน้ำตา “ท่านพ่อ ท่านมาอยูที่นี้ได้ยังไง” ไห่หลินร้องไห้สะอึกสะอื้นราวกับเด็กน้อยขี้เเย นายท่านหยางลูบหัวไห่หลินเบาๆแววตาเปี่ยมล้นไปด้วยความเเละความรักเเละความเมตตา “ดูสิลูกร้องไห้จนดูไม่ได้แล้ว ต่อไปพ่อไม่อยู่แล้ว