已经是第一章了
บทที่ 1
\"จะให้เป็นน้องเป็นนุ้งได้ยังไง เจอผู้ชายหล่อที่ไหน ฉันก็มองเป็นผัวหมด\"
คำพูดของคนที่ ’นก’ มาตลอดทั้งชีวิต ทำเอาเพื่อนรักต้องกรอกตามองบนด้วยความรักปนหมั่นไส้และอาจจะบวกความระอาเข้าไปอีกหน่อย เมื่อได้เห็นสีหน้าที่แสดงถึงความโนสนโนแคร์ของคนพูด
\"ฉันว่าแกเก็บหนอหน่อยไหมไอ้แพร นี่อีกนิดนึงมันก็จะพุ่งไปกระแทกหน้าน้องพลัสเตอร์แล้วนะ\"
ประโยคขัดแข้งขัดขาของเพื่อนซี้ปึ้ก ทำให้เจ้าของชื่อที่วันนี้อุตส่าห์ลงทุนแต่งหน้าแต่งตัวทำผมตั้งแต่เวลาไก่ยังไม่ตื่น เหวี่ยงค้อนประหลับประเหลือกไปให้
\"หนอฉันร่องหน มันไม่กระแทกหน้าน้องหรอกย่ะ\"
\"โอ๊ยย ชะนี! \" จิรัชตัดบท ก่อนจะก้มตัดสเต๊กปลาบนจานเพื่อหลบเลี่ยงการสนทนากับคนตรงหน้า ทว่า...
\"แกว่าน้องพลัสเตอร์เขาสนใจฉันป่ะ\"
\"อย่ามโนเยอะได้ไหมชะนี ถือว่าฉันขอเถอะ\" คนพูดว่าพลางชูส้อมในมือขึ้นมาโบกกลางอากาศ เพื่อบอกให้เพื่อนหยุด \"นอกจากมองว่าเป็นแม่คนที่สองแล้ว น้องเขาไม่มีทางมองแกเป็นอย่างอื่นแน่ๆ \"
พัธริกาเหวี่ยงค้อนไปให้เพื่อนอีกยก แล้วหาเหตุผลมาแย้ง \"แต่น้องเขาจำวันเกิดฉันได้นะแก\"
\"โอ๊ยอีนี่! ถ้าอย่างนั้นฉันก็คงอยากจะเขมือบแกลงท้องไปตั้งนานแล้วแหละ เพราะฉันจำวันเกิดแกได้ตั้งแต่ตอนประถม\"
\"เชอะ! ก็สาเหตที่แกไม่อยากเขมือบฉัน มันเป็นเพราะว่าแกชอบผู้ชายไง ถ้าแกชอบผู้หญิงนะอีเจมส์ ป่านนี้ฉันกับแกเราคงคล้องแขนกันเข้าประวิวาห์ไปตั้งนานแล้ว\"
จิรัชส่ายหน้าปฎิเสธเป็นพัลวัน แถมยังลูบแขนซ้ายขวาของตัวเองด้วยท่าทางขนลุกขนพองราวกับแมวโดนน้ำสาดก็ไม่ปาน
\"ทำมาเป็นขยะแขยงนะกันอีเก้ง เรานอนเตียงเดียวกันก็เคยมาแล้ว ทำไมฉันจะมโนต่อไม่ได้\"
\"โอ้โห แกรีบหยุดความคิดอุบาทว์นั่นเดี๋ยวนี้เลยอีชะนีขี้มโน ฉันกับแกแค่นอนบนเตียงเดียวกันเฉยๆ อะไรต่อจากนี้ที่ผุดขึ้นมาในสมองกลวงๆ ของแกมันไม่เคยเกิดขึ้น กรุณาหยุดคิด เดี๋ยวนี้! \"
พัธริการะบายรอยยิ้มกว้างอย่างหุบไม่ลง เมื่อได้เห็นท่าทางลุกลนของเพื่อนรัก
\"ทำไมเก้ง ฉันอุตส่าห์ให้สิทธิ์วีไอพีแกเชียวนะ\" เธอว่า
\"ไม่เอาโว้ย! ถ้าคราวนี้ไปเที่ยวต่างประเทศกันอีก ฉันจะไม่นอนเตียงเดียวกันกับแกเด็ดขาด\"
\"แต่ฉันอยากนอนกับแกนะ\" คนพูดว่าพร้อมกับตั้งศอกเท้ากับโต๊ะและยกมือขึ้นมาประสานกันตรงหน้า ก่อนจะเอาคางวงลงไปบนมือด้วยท่าทางยั่วยวนเบอร์สุด
\"อี๋! แกอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ\" จิรัชห้าม
\"ทำไม หวั่นไหวหรอ\"
\"หวั่นไหวกับผีน่ะสิ ฉันขนหัวลุกยิ่งกว่าเห็นผีอีกโว้ย! \"
\"เว่อร์...ร์\" หญิงสาวลากเสียงยาวกลั้วหัวเราะ แล้วตักเนื้อสเต๊กเข้าปากตัวเองบ้าง \"สเต๊กที่นี่อร่อยว่ะแก\"
\"ใช่สิ ฉันเคยอ่านนิตยสารที่คุณฉลามเขาให้สัมภาษณ์ด้วยนะว่าอาหารของที่นี่มีเชฟระดับมิชเชอรีนคอยดูแลทุกกระบวนการในการประกอบอาหารเลยนะ\"
พัธริกาพยักหน้าตามคำพูดของเพื่อนอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะสะดุดเข้ากับชื่อของใครคนหนึ่ง
\"ฉลาม? \"
\"หือ? \"
\"เจ้าของที่นี่ชื่อฉลามหรอ\" หญิงสาวเอ่ยถาม
\"ก็เออสิยะ นี่แกมาทำงานยังไงไม่ศึกษาข้อมูลเลยเนี่ย\"
พัธริกาเบะปากอย่างไม่ยอมรับคำตำหนิ แล้วแย้งบ้าง \"ก็ฉันเป็นผู้จัดการดารา ไม่ได้เป็นคนจัดหาโลเกชั่นแบบแกนี่ ไม่จำเป็นต้องรู้ว่าใครเป็นเจ้าของที่นี่ก็ได้มั้ง\"
\"แกไม่รู้ว่าเจ้าของที่นี่ชื่ออะไรก็ย่อมได้ แต่แกจะไม่รู้ถึงความหล่อออร่าผัวของเขาไม่ได้\" จิรัชบอกพร้อมกับวาดมือไปมากลางอากาศด้วยท่าทางที่เรียกได้ว่าโอเวอร์แอคติ้งสุดๆ
\"อือหือ... ฉันเห็นคนไหนที่แกบอกว่าหล่อ หน้าตาไม่ได้เรื่องได้ราวสักคน\"
คนฟังกรอกตาและทำปากคว่ำใส่เพื่อนอย่างหมั่นไส้ แล้วคว้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองมากดค้นหารูปของ ’ฉลาม วารีพิสุทธิ์’ ในกูเกิ้ล
\"เดี๋ยวแกคอยดูหน้าคุณฉลามเอาไว้ให้ดีเลยนะยะ คนนี้น่ะหล่อจริง เอาหัวเก้งอย่างฉันเป็นประกันได้เลย\" จิรัชว่า
\"เหอะ! จะสักแค่ไหนกันเชียว\"
\"เดี๋ยวก็รู้\" คนที่กล้าเอาหัวเป็นประกันบอกอย่างมั่นใจ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือที่เปิดรูปใครบางคนค้างไว้ ไปตรงหน้าของอีกฝ่าย \"ดูซะ หล่อกว่านี้ก็เทพบุตรบนสวรรค์ชั้นฟ้าแล้วย่ะ\"
พัธริกาจ้องมองรูปของชายหนุ่มที่เพื่อนรักตั้งใจนำเสนอสุดฤทธิ์ตาไม่กะพริบ เพราะออร่าความหล่อของเขานำเด่นเข้ามากระแทกตาเธออย่างจัง
เออ! ยอมรับก็ได้ว่าคนนี้หล่อจริง
\"เป็นไง\" จิรัชถาม
\"ก็... หล่อดี\"
\"เห็นไหมล่ะ คนนี้น่ะหล่อจริงๆ เชื่อถือได้\" คนที่เอาหัวเป็นประกันในตอนแรกบอกอย่างภาคภูมิใจ ราวกับว่าตนพึ่งค้นพบโสมแดงล้ำค่ายังไงอย่างนั้น
\"แล้วทำไมฉันไม่เคยรู้ล่ะ ว่ามีผู้ชายที่หล่อลากออร่าผัวขนาดนี้อยู่บนโลกด้วย\" พัธริกาถามด้วยสายตาเป็นประกายเหมือนกับตอนที่เธอเจอเป้าหมายใหม่
\"หือ... แกจะไปรู้อะไร ปกติแกเต๊าะแต่หนุ่มในวงการ\"
\"จริงด้วย\" หญิงสาวเออออตาม
\"คุณฉลามเขาไม่ค่อยออกสื่อเท่าไหร่ด้วย แต่...\" คนที่มีเรื่องเม้าท์ยกมือขึ้นมากวักหยอยๆ กลางอากาศเพื่อให้คนฟังขยับเข้าไปใกล้
\"แต่อะไร\" เธอถาม หลังจากที่เอนตัวเข้าหาเพื่อนรัก
\"วงในเขาเม้าท์กันให้แซ่ดว่าคุณฉลาดน่ะเป็นแบดบอยตัวพ่อ ใช้ผู้หญิงเปลืองยิ่งกว่าทิชชู่อีกแกเอ๊ย\"
\"ขนาดนั้นเลยหรอวะ\"
\"ก็ขนาดนั้นเลยแหละ เห็นว่าที่จู่ๆ ก็โดนสื่อจับตามองเนี่ย เป็นเพราะว่าเขากำลังแอบกิ๊กกั๊กอยู่กับแฟนเก่าของเป้าหมายแกด้วย\"
\"เป้าหมายฉัน\" พัธริกาทวนคำพูดของเพื่อนพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัว
\"เออ\"
หญิงสาวหันไปมองทางพัชระหรือพลัสเตอร์ พระเอกหนุ่มวัยใสที่เธอกำลังหมายหัวอยู่ แล้วหันกลับมามองเพื่อนรักเพื่อความแน่ใจ
\"ใช่ค่ะเพื่อน แฟนเก่าน้องพลัสเตอร์ของแกนั่นแหละ\"
ใบหน้ากระจ่างใสเบะปากเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้าไปมาคล้ายระอาเต็มที
\"ยัยเอมี่มีดีตรงไหน ทำไมถึงกวาดแต่ผู้ชายหล่อๆ ลงกระเพาะได้หมดก็ไม่รู้\" พัธริกาบ่น
\"โอ๊ย! ก็ถ้าแกไม่เรื่องมาก เลือกมาก เล่นตัวเยอะ แกก็เขมือบผู้ชายหล่อระดับพรีเมี่ยมลงท้องได้หลายคนแล้วย่ะ\" จิรัชบอกกลั้วหัวเราะอย่างสะใจปนหมั่นไส้ในคราวเดียว เพราะที่ผ่านมามีคนเข้ามาจีบเพื่อนของตนมากมาย แต่อีกฝ่ายกลับมองหาแต่ข้อเสีย แล้วปฎิเสธไปหมดซะงั้น
ก็สมควรแล้วล่ะ ที่จะ... นก!
\"จะมีผัวทั้งทีมันก็ต้องเลือกป่ะ\" พัธริกาแย้ง
\"เลือกแล้วเป็นไง\"
\"นก\"
\"เล่นตัวเยอะ แล้วเป็นไง\"
\"นก\"
\"มองหาแต่ข้อเสียของเขา แล้วเป็นไง\"
\"นก\"
\"เห็นไหมล่ะ ก็เพราะว่าแกเป็นแบบนี้ไงชะนี มดลูกมันถึงยังไม่ได้ใช้งานสักที ป่านนี้หยักไย่เกาะเต็มไปหมดแล้วมั้ง\"
\"บ้า! \"
已经是最新一章了
加载中
