已经是第一章了
บทที่ 2
ร่างบางที่พึ่งโดยเพื่อนอบรมเรื่องความเรื่องมากเรื่องเยอะของตนแอบสรดอยู่พักใหญ่ ก่อนที่หญิงสาวจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วหันมาถามคนข้างตัวอย่างต้องการหารือ
\"ถ้าฉันไม่เรื่องมาก แล้วฉันจะไม่นกจริงหรอวะแก\"
จิรัชกรอกตามองบนเมื่อได้ยินคำถามของคนที่โตมาด้วยกัน \"เอาอย่างนี้นะคะชะนี ในฐานะที่ฉันมีประสบการณ์เรื่องรักๆ ใคร่ๆ มาอย่างโชกโชน ฉันจะแนะนำว่า...\"
\"แกมีประสบการณ์ด้วยหรอวะ\" พัธริกาขัด
\"โอ๊ยย! อย่างน้อยฉันก็เคยมีผัว ประตูหลังฉันก็เคยได้ใช้ ไม่ใช่เก่งทฤษฎี แต่ขาดประสบการณ์แบบแกนะโว้ย! \"
\"เสียงดัง! เดี๋ยวคนอื่นก็รู้หมดว่าฉันไม่เคยมีผัว\" หญิงสาวว่าบ้าง
\"ขุ่นพระ! ก็ให้คนทั้งโลกเขารู้กันไปเถอะย่ะ ว่าเกิดเป็นชะนีมีมดลูกทั้งทีก็ไม่ควรเพ้อเจ้อแบบแก\"
\"ฉันไม่ได้เพ้อ ฉันแค่มองหาคนดีๆ ฉันผิดเรอะ!? \" พัธริกาถามกลับอย่างแง่งอน แล้วสะบัดหน้าใส่คู่สนทนาเพื่อรอให้อีกฝ่ายมาง้อ
\"แกมองหาคนดี แกไม่ผิด แต่ในโลกนี้มันไม่มีหรอกนะคนที่ดีไปซะทุกอย่างน่ะ ทุกคนก็มีข้อเสียทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าจะแกหรือฉัน\" จิรัชเตือนสติเพื่อนรัก ก่อนที่อีกฝ่ายจะประชดชีวิตโสดด้วยการประกาศตัวครองคาน แล้วชวนเขาไปเป็นผู้ร่วมอุดมการณ์กับมันด้วย
\"เฮ้อ...\" หญิงสาวถอนหายใจ
\"ทำมาเป็นถอนหายใจ แกตอบไลน์คุณโอบเขาหรือยัง\" เขาถามถึงนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่เข้ามาขายขนมจีบให้เพื่อนในช่วงนี้
\"ยัง ฉันไม่อยากคุยกับเขาแล้ว\"
\"ทำไม\" จิรัชขมวดคิ้วถาม
\"คุณโอบเขาก็ดี แต่ดูสำอางไปหน่อยว่ะแก กลัวเสื้อผ้าหน้าผมไม่เป๊ะยิ่งกว่าฉันอีก\"
\"ก็เขาเป็นนักธุรกิจ ภาพลักษณ์ต้องดูดีเข้าไว้ มันแปลกตรงไหนวะ\" ที่ปรึกษาเฉพาะกิจถามกลับอย่างไม่เข้าใจ
\"ไม่รู้สิ ขนาดพ่อกับแม่ฉันเป็นคนในวงการบันเทิงยังไม่เห็นจะแต่งตัวเนี้ยบนิ้งเท่าเขาเลย แค่เห็นก็รู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว\"
\"มันเป็นเพราะแกรู้สึกว่าเขาไม่ใช่ต่างหาก\" จิรัชแย้ง
\"แล้วฉันจะรู้ได้ไงว่าแบบไหนมันใช่\"
คนที่มีประสบการณ์ด้านความรักมามากกว่ากรอกตาไปมาอย่างใช้ความคิด เพราะรู้ดีว่าเพื่อนเป็นคนเข้าใจอะไรยาก และดูเหมือนว่ามันจะไม่อยากเข้าใจด้วย
\"ตอนนี้เป้าหมายของแกคือน้องพลัสเตอร์ใช่ไหม\"
\"ใช่\" หญิงสาวตอบอย่างไม่ลังเล
\"ทำไมต้องเป็นคนนี้\"
พัธริกาขมวดคิ้วงุนงง เมื่อโดนถาม
\"ก็... น้องเขาหล่อ\"
\"แค่นี้เนี่ยนะ\"
หญิงสาวพยักหน้าให้คนถามแทนคำตอบ ก่อนจะแจกยิ้มหวานเพื่อเอาใจคู่สนทนา \"โถ่... แกก็รู้ว่าฉันชอบผู้ชายที่หน้าตาประมาณน้องเขา ถ้าไม่ล็อคคนนี้ไว้เป็นเป้าหมาย จะให้ฉันไปเล็งใครล่ะ\"
\"สรุปว่าที่แกเล็งน้องเขา เพราะหน้าถูกสเปค? \"
\"เยส! \"
\"ถ้าอย่างนั้นแกควรจะเปลี่ยนวิธีการหาเป้าหมายใหม่\" จิรัชที่พร้อมจะสนับสนุนเพื่อนให้มีผัวเต็มที่เสนอขึ้น
\"เปลี่ยนวิธี? \"
\"เออ เปลี่ยนวิธีการใหม่ค่ะ คราวนี้ไม่ใช่มองแค่หน้าตาแล้วนะ แต่ต้องลองดูความรู้สึกแรกของตัวเองตอนที่แกเจอเขาด้วย\"
พัธริกากะพริบตาปริบๆ อย่างใช้ความคิด ก่อนจะส่ายหน้าไปมา เพราะเธอไม่เคยรู้สึกพิเศษกับใครตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
\"ฉันไม่เคยมีความรู้สึกพิเศษแบบนั้นกับใครตั้งแต่ครั้งแรกเลย ส่วนใหญ่ก็แค่รู้สึกปลื้มเหมือนดารานักร้องทั่วๆ ไป ไม่อย่างนั้นฉันคงพุ่งชนแบบสุดตัวไปแล้ว\"
\"โอ้โห... คุณเพื่อนขา ที่ตามพะเน้าพะนอเขาอยู่ทุกวี่ทุกวันนี่ยังไม่สุดตัวอีกหรอแก\" จิรัชเหน็บ
\"ยัง! ฉันก็แค่ตามส่งน้ำส่งขนมเหมือนรุ่นพี่อ่อยเด็กๆ \"
เมื่อได้ยินคำตอบของคนตรงหน้า คนฟังก็ถึงกับยกมือขึ้นมาคลึงขมับด้วยความกลัดกลุ้ม เพราะรู้สึกได้ว่าปัญหาครั้งนี้ของเพื่อนรัก มันเกินจะแก้แล้วจริงๆ
\"เอาอย่างนี้ไหม ฉันว่าตอนนี้แกลองอยู่เฉยๆ อยู่นิ่งๆ ล้มเลิกเรื่องน้องพลัสเตอร์ไปก่อน สปงสเปคอะไรในหัวก็ทิ้งมันไปซะ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น\"
หญิงสาวมองเพื่อนรักและถอนหายใจออกมา
\"นี่แกจะหลอกอะไรฉันอีก\" พัธริกาถาม
\"ฉันไม่ได้หลอก ฉันแค่อยากให้แกลองตั้งสติ แล้วลองฟังเสียงหัวใจตัวเองบ้าง อย่าเชื่อค่านิยมเปลือกนอกที่คนในสังคมของแกสร้างขึ้น อย่าเอาบรรทัดฐานคนอื่นมาตัดสินคนที่เข้ามาในชีวิตแก หลับตา... หลับตา\"
จิรัชเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเรื่อยๆ คล้ายกำลังสะกดจิต จนกระทั่งคนฟังยอมหลับตาลงด้วยสีหน้าบึ้งตึง เพราะรู้ว่าเพื่อนแค่อยากแกล้งเล่นเฉยๆ
\"ปล่อยวางผู้ชายในอุดมคติ\"
\"อ้าว...\" หญิงสาวส่งเสียงแย้ง และทำท่าจะลืมตาขึ้น
\"หลับตา หลับตาไว้ก่อน ฉันกำลังกล่อมจิตใจแกอยู่\"
\"ฉันจะปรึกษาเรื่องความรัก ไม่ได้อยากพบจิตแพทย์\" พัธริกาแย้งเสียงขุ่น แต่ถูกเพื่อนยกมือขึ้นมาปิดปากไว้
\"บอกให้หลับตาไงชะนี ถ้ายังเถียงไม่เลิก ฉันจะแช่งให้แกนอนเหงาอยู่บนคานทั้งชาตินี้ และชาติหน้าเลยนะโว้ย! \"
พอเห็นว่าเพื่อนรักเริ่มอยู่ในอาการที่เข้าใกล้คำว่าสุดจะทนเต็มที หญิงสาวจึงยอมหลับตาลงอีกครั้งอย่างว่าง่าย และปล่อยให้อีกฝ่ายพูดพร่ำไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
\"ละทิ้งมาตรฐานเก่าๆ ได้แล้ว แกก็ต้องลืมตา ลืมตา...\"
พัธริกาลืมตาโพลงใส่เพื่อนรัก ทว่าดวงตาที่พึ่งเปิดขึ้นดันเหลือบมองข้ามหัวจิรัชไปปะทะเข้ากับร่างสูงของคนที่พึ่งเดินเข้ามาในห้องอาหาร
\"หูย... หล่อว่ะ\" เธอบอก
\"ว๊ายย...ย! ฉันกล่อมให้แกได้สตินะ ไม่ได้กล่อมให้แกเปลี่ยนใจมางาบเก้ง เอาใหม่ๆ แกต้องหลับตาแล้วตั้งสติ\" จิรัชว่าพลางยกมือขึ้นมาปิดตาเพื่อน แต่ถูกอีกฝ่ายดึงออก
\"เกะกะ\"
\"ฉันกำลังจะช่วยแกนะ\"
\"ไม่ต้องช่วยแล้ว\" ร่างบางบอกเสียงขุ่นและชะเง้อคอมองข้ามหัวคู่สนทนาไปทันที
\"อี...\" จิรัชเงียบเสียงลง เมื่อเห็นว่าเพื่อนกำลังมองใครบางคนอยู่ \"หล่อไหม\"
\"อื้อ! \"
\"นั่นน่ะ คุณฉลามที่ฉันพูดถึงเมื่อกี้ แบดบอยตัวพ่อเลยนะเว้ย\" เขาบอก
\"มีวิธีทำให้เขาเลิกเป็นแบดบอยไหมวะ\" พัธริกาถาม
\"อื้อหือ... ถ้ามันเลิกง่ายขนาดนั้น ป่านนี้ผู้หญิงไม่ต่ำกว่าหลักพันคงจัดการรวบหัวรวบหางเขาไปเป็นของตัวเองได้แล้ว\"
หญิงสาวทำปากยื่นปากยาวใส่เพื่อนรักด้วยความรู้สึกเซ็งสุดขีด ก่อนจะเห็นว่าเอมิกาหรือเอมี่ ซึ่งเป็นแฟนเก่าของอดีตเป้าหมายเธอกำลังจะเดินเข้าไปทักเขา
\"ยัยเอมี่! \"
\"อุ๊ยต๊าย! สายข่าวของฉันแม่นยำนะเนี่ย\" จิรัชบอก
\"ฉันจะต้องได้เขา\" พัธริกาประกาศ
\"เดี๋ยวๆ แกคิดจะทำอะไรเนี่ยไอ้แพร\" คนเป็นเพื่อนรีบถามด้วยสีหน้าตกอกตกใจสุดขีด
\"ฉันจะเปลี่ยนเป้าหมายใหม่\"
\"หา!? \"
\"เปลี่ยนเป็นคุณ ’ฉลาม’ ไง ไม่ดีหรอ\" หญิงสาวหันมาถามด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
\"เอาจริง? \"
\"จริง! \"
已经是最新一章了
加载中
