บทที่ 4

\"เรื่องอะไร\" \"เรื่องของพลัสเตอร์\" \"เอ้า! ไหนแกบอกว่า...\" จิรัชทำท่าจะแย้ง แต่ถูกคู่สนทนายกมือขึ้นมาห้ามเอาไว้เสียก่อน \"ฉันยังยืนยันคำเดิมว่าฉันเปลี่ยนเป้าหมายใหม่แล้วย่ะ และเป้าหมายของฉันก็คือคุณฉลามดุคนนั้นด้วย แต่ว่าเมื่อกี้ฉันพึ่งสังเกตเห็นอะไรดีๆ มา อดไว้นานไม่ได้อะ เดี๋ยวนมจะแตกซะก่อน\" คนพูดว่าพลางยกมือขึ้นมารีดเสื้อตัวเองให้ลีบลงเพื่อที่เพื่อนจะได้เห็นหน้าอกหน้าใจของเธอชัดๆ \"โอ๊ยยย! มันไม่ได้ใหญ่ขนาดนั้น คงไม่คับอกคับใจจนแตกง่ายๆ หรอก\" คนที่เป็นผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นต์ทั้งกายและใจ แต่กลับถูกเก้งหาว่า ’นมไม่ใหญ่’ ถลึงตามองคนพูดอย่างเอาเรื่อง \"แกต้องยอมรับความจริง\" จิรัชย้ำ \"ไม่ต้องมาย้ำ เข้าเรื่อง! \" คนตัวโตกว่าหัวเราะรวน เมื่อตนสามารถแกล้งให้คนตรงหน้าหัวเสียได้สำเร็จ \"ว่างๆ ก็ไปทำนมซะ\" \"อีเจมส์! \" พัธริกาแหวใส่ \"โอเคๆ เข้าเรื่องค่ะ\" ว่าแล้วก็รีบมองหาที่นั่ง ก่อนจะเดินนำร่างบางไปทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หินอ่อนหน้าห้องน้ำทันที \"แกจะพาฉันมานั่งดมอี้ทำไมเนี่ย\" \"อย่าเรื่องมากได้ไหมอีแพร วันนี้ฉันจะได้รู้เรื่องที่แกจะเล่าไหม\" จิรัชบ่นกระปอดกระแปด และยกมือขึ้นมารั้งให้คนข้างๆ นั่งลงด้วย และเมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้ว พัธริกาก็เริ่มเปิดปากเล่าถึงสิ่งที่ตนกำลังคิดอยู่ให้เพื่อนรักฟังทันที \"ฉันว่าน้องพลัสเตอร์กับยัยเอมี่กำลังประชดกันอยู่\" \"หือ? \" จิรัชแสร้งงง \"ไม่ต้องมาทำหน้างงอีเก้ง ฉันรู้ว่าแกดูออก\" คนเล่าว่า \"เออ ฉันดูออกว่าน้องพลัสเตอร์น่ะอาลัยอาวรณ์ขนาดไหน แต่กับยัยเอมี่... ฉันว่าไม่มั้ง\" หญิงสาวย่นจมูกขึ้นเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคู่สนทนาไม่ได้คิดเหมือนตน แต่ก็อดที่จะแย้งไม่ได้ \"แกไม่เห็นสายตาที่ยัยนั่นมองมาที่ฉันกับพลัสเตอร์หรือไง\" \"อ้าว... ยัยเอมี่มองมาด้วยหรอ\" จิรัชถาม เพราะตนไม่ได้สังเกตคนอื่นเลย \"เออสิ ยัยนั่นมองมาเหมือนกำลังผิดหวัง ฉันว่าคล้ายกับสายตาตอนที่แกมองแฟนเก่าเลย ตางี้ละห้อยเชียว\" \"เดี๋ยวชะนี แกจะเอามาเปรียบเทียบกับฉันไม่ได้นะเว้ย ฉันเป็นคนแสดงความรู้สึกแบบตรงไปตรงมามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่กับยัยมเอมี่ ฉันดูไม่ออกว่ะ ยัยนั่นมีข่าวแย่งแฟนคนอื่นมาตั้งเยอะตั้งแยะ จะอาลัยอาวรณ์อะไรกับแค่ผู้ชายคนเดียว\" \"แต่ฉันเห็น...\" พัธริกาตั้งท่าจะพูด แต่ถูกเพื่อนขัด \"อยากรู้ต้องพิสูจน์\" \"หือ? \" หญิงสาวทำหน้างง \"ไหนๆ แกก็จะลองจีบคุณฉลามอยู่แล้วไม่ใช่หรอ แกก็ลองใช้โอกาสนี้ทดสอบยัยนั่นไปด้วยเลย ถ้ายังอาลัยอาวรณ์กันอยู่จริง แกก็แค่ช่วยให้สองคนนั้นสมหวังในความรัก เผื่อว่าบุญกุศลที่ทำจะดลบันดาลให้แกมีผัวกับเขาในเร็ววันบ้าง\" \"เออว่ะ\" พัธริกาเห็นด้วย \"โอ้โห... นี่รู้ตัวไหมว่าประโยคสุดท้ายเพื่อนประชด\" หญิงสาวหันไปเหวี่ยงค้อนใส่จิรัช และยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมากอดอกอย่างกำลังใช้ความคิด \"แล้วฉันต้องเริ่มแผนการยังไงดี\" คนตัวโตกว่าผงะไปเล็กน้อย ก่อนจะถามขึ้น \"นี่แกเอาจริงหรอ\" \"อือ\" \"หูยยย นี่ต้องลงทุนเบอร์ไหนวะเนี่ย\" จิรัชแกล้งเอ่ยชมแบบขอไปที แล้วถามย้ำเพื่อเตือนสติเพื่อนไปในตัว \"แกรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังพาตัวเองไปเล่นกับไฟ\" \"ไฟอะไรล่ะ ฉลามอยู่ในน้ำ\" \"อีบ้า! \" เก้งแหวใส่เสียงเขียว \"เอาน่า ฉันก็แค่อยากลองดู ฉันบอกแกแล้วไงว่าอยากเปลี่ยนเป้าหมายใหม่ อยากจะรู้เหมือนกันว่าแบดบอยที่เขาร่ำลือกัน จะแน่สักแค่ไหน\" พัธริกาประกาศอย่างมั่นใจ โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาของใครจ้องมองอยู่ \"เสี่ยงนะ\" \"ไม่กลัว ฉันมีผู้ช่วยแบบแก ฉันสู้ตาย\" จิรัชหัวเราะรวนเมื่อเพื่อนรักตอบกลับมาแบบนั้น ก่อนที่ริมฝีปากอิ่มจะเป็นอันต้องหุบฉับลง เพราะดันหันไปสบตาเข้ากับเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่กำลังมองมาพอดี \"ห้องน้ำเต็มหรอครับ\" เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยถามคนทั้งคู่ และนั่นก็ทำให้พัธริกาต้องหันไปมองทางต้นเสียง ดวงตาคู่สวยตื่นตระหนกอย่างปิดไม่มิด เนื่องจากคนที่มีชื่ออยู่ในประโยคสนทนาของตนกับเพื่อนรัก ปรากฎตัวขึ้นตรงหน้าแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย \"อ่า เอ่อ... ไม่ ไม่เต็มค่ะ\" จิรัชตอบ \"ครับ\" ฉลามก้มศีรษะให้ทั้งคู่เล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปในห้องน้ำที่ตั้งอยู่ทางด้านหลังเก้าอี้หินอ่อน ร่างบางที่พึ่งได้สติกะพริบตาปริบๆ ด้วยสีหน้าปั้นยาก แล้วหันมากระซิบถามเพื่อนรักเสียงเบาหวิว \"แกว่าเมื่อกี้...\" \"ฉันว่าเขาได้ยิน\" จิรัชตอบทันควัน \"แต่เขายืนอยู่ตั้งไกลนะ\" \"แต่เราคุยกันเสียงดังโว้ย! \" พัธริกากลืนน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่และบอกออกไปอย่างมั่นอกมั่นใจว่า \"แต่ฉันไม่ได้พูดชื่อเขาเลยนะ\" คนฟังขมวดคิ้วครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าเห็นด้วยกับเพื่อนรัก \"จริงด้วย\" \"เห็นไหมล่ะ เขาไม่รู้หรอก\" จิรัชพยักหน้าให้เพื่อนรัวๆ แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืน แต่ก็เป็นอันต้องชะงักไป เมื่อได้ยินเสียงของคนที่พึ่งออกมาจากห้องน้ำดังขึ้น \"อ่อ... ผมรู้\" คนทั้งคู่ที่มีชะนักติดหลังหันมองหน้ากันเลิ่กลั่กอย่างทำตัวไม่ถูก และก่อนที่พวกเธอจะสติแตกกันไปมากกว่านี้ เจ้าของร่างสูงที่อยู่ในห้องน้ำก็เดินออกมาพร้อมกับโทรศัพท์มือถือที่แนบอยู่ตรงหู \"ครับ ผมรู้แล้ว ได้ครับพ่อ ครับ เดี๋ยวผมจัดการให้\" พัธริกาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก แล้วทำท่าจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทว่าคนที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กลับหันมาส่งยิ้มให้ แล้วชวนเธอคุยเสียนี่ \"ห้องน้ำหญิงอยู่ทางนั้นนะครับ\" เขาบอก \"อ่อ... ค่ะ\" \"แต่ถ้าไม่ชอบห้องน้ำตรงนี้ ยังมีห้องน้ำที่อื่นด้วย\" หญิงสาวพยายามปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้มแจ่มใสเข้าไว้ เมื่อเห็นว่าเขาชวนเธอคุยเรื่องห้องน้ำในอาณาเขตของเขา เอาวะ! ห้องน้ำก็ห้องน้ำ \"แล้วห้องน้ำที่อื่น แตกต่างจากตรงนี้ยังไงคะ\" \"แตกต่างกันที่... ห้องน้ำที่อื่น คุณอาจจะไม่ได้เข้าไปแค่คนเดียว\" คำตอบของเขาทำเอาคนฟังขมวดคิ้วงุนงง แต่กว่าที่จะได้เอ่ยถามออกไปให้ชัดเจน คนตรงหน้าก็ดันมีสายเข้ามาซะก่อน \"ผมขอตัวก่อนนะครับ\" \"ค่ะ\" พัธริกาตอบรับด้วยรอยยิ้ม และมองส่งเขาไปจนลับสายตา ก่อนจะหันมาทางเพื่อนรักอย่างขอคำตอบ \"ไม่ได้เข้าคนเดียว แล้วจะให้เข้ากับใครวะ\" จิรัชขมวดคิ้วคิดตาม แล้วตอบไปอย่างจนปัญญา \"เขาอาจจะหมายถึงผี\" \"บรึ๋ย~ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่ไปเข้าที่อื่นหรอกนะ! \"