บทที่ 189 กำจัด2

บทที่ 189 กำจัด2 ฮ่องเต้ให้แรงที่มีทั้งหมดตะโกนออกมาสุดเสียง! แต่ทว่ายามที่เขาพูดนั้นปีศาจชั่วร้ายก็ถูกปลดปล่อยระเบิดออกมา.. “ปั้ง!” “ปั้ง!” “ปั้งๆๆๆๆ!” เสียงเมื่อกี้เป็นเสียงกระดูกที่แตกดังออกมา แต่ตอนนี้กลับเป็นเสียงของปีศาจร้ายที่ปะทุออกมา กล้ามเนื้อ โลหิต กระดูกทั้งหมดล้วนมีแต่เลือดสีสดไหลอาบเหมือนกับขาของปายกุ้ยเหริน เลือดเนื้อแตกซ่าน... โลหิตหยดลง... กลิ่นคาวเลือดลอยไปทั่วสารทิศจนทำให้รู้สึกคลื่นไส้ ที่แห่งนี้นั้นแปลกประหลาดและน่าสะพรึงขวัญถึงที่สุด! สุดท้ายฮ่องเต้อำมหิตก็เปลี่ยนไปเป็นศพที่ร่างกายเต็มไปด้วยเส้นเลือด...แตกสลายและจากนั้นก็ล้มลงไป! ชายชุดดำสูดหายใจเข้าลึกๆพลางพูดว่า “เขาไม่หายใจแล้ว! เขาตายแล้ว! พวกท่านรีบไปเร็วเข้า!” “อิ้อ!” “เร็วเข้า!” “ไปเร็ว!” ทั้งสามนั้นตกใจจนตัวสั่นเทิ้มพากันประคองปีนกำแพงกันออกไปและหายลับไปกับความมืดอย่างรวดเร็ว! “แม่นาง!” “ท่านรีบฟื้นขึ้นสิ!” “โหมกงกำลังถูกตีข้าปกป้องท่านไม่ไหว!” “ฟื้นขึ้นมา!” “แม่นาง...” วิญญาณของฮ่องเต้อำมหิตเหมือนกับลอยเคว้งไปในอากาศยิ่งอยู่ยิ่งอ่อนแอ...จนกระทั่งสูญสิ้นสติสัมปชัญญะอย่างสมบูรณ์ ชายชุดดำเห็นร่างของฮ่องเต้อำมหิตที่นอนอยู่บนพื้นพลางพูดด้วยความเคารพ “ท่านนี่ใครๆก็หลงรัก! แต่ว่าเสียดายที่ท่านตายแล้ว! แถมยังไม่สามารถช่วยผู้หญิงที่ตัวเองรักได้อีก!” เขายกกระบี่ในมือขึ้นมา... เตรียมที่จะสังหารซินเหยาที่สลบอยู่บนพื้น... “ตายซะเถอะ!” กระบี่ของชายชุดดำแทงลงไปด้วยความเร็ว! “เก้ง!” ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังขึ้น! กระบี่ของเขาถูกขวางไว้และกระเด็นไปชนกำแพงจากนั้นก็ตกลงมาจนเกิดเสียงดัง! ท่ามกลางความมืดมิดนี้ยังมีสิ่งอื่นซ่อนอยู่อีกหรือ? ชายชุดดำเอ่ยเตือนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ “เจ้าเป็นใคร? ออกมาเดี๋ยวนี้! เจ้าสามารถใช้อาวุธลับโจมตีกระบี่ข้าได้ วิชาต้องดีมากแน่ๆ แล้วใยถึงต้องซ่อนตัวด้วย?” “กร๊ากกก...” ทันใดนั้นท่ามกลางความมืดก็มีเสียงราวกับสัตว์แปลกประหลาดดังออกมา! ชายชุดดำถึงกับตกตะลึง นี่...นี่มันตัวอะไรกัน! เงียบ! นี่มันเงียบเกินไป! ท่ามกลางความแปลกประหลาดนี้กลับมีสิ่งลึกลับแสนอันตรายหลบซ่อนอยู่ที่ไหนสักที่แห่งนี้.... ภายใต้ความมืดก็มีดวงตาสีแดงเปล่งประกายออกมา... ชายชุดดำเอ่ยเตือนอีกครั้ง “ออกมา! เลิกซ่อนตัวได้แล้ว!” เงาสีขาวเล็กๆก็เคลื่อนย้ายไปมาอย่างรวดเร็วและทันใดนั้น...ก็หายลับไปในความมืด! ต้องไม่ใช่คนแน่ๆ! คนไม่น่าเล็กขนาดนั้น! ถ้าเป็นเด็กสามขวบก็ไม่น่าตัวเล็กขนาดนั้นได้! ชายชุดดำแปลกประหลาดใจ! เขานั้นรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก! เขาไม่รู้ว่าตัวเองตอนนี้กำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่! แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ว่าจะเป็นตัวอะไรก็น่ากลัวยิ่งนัก! เรื่องแรกที่ทำหลังได้สติก็คือนางกำลังแอบใช้กำลังภายในและพบว่ากำลังภายในของนางนั้นไม่มีสิ่งใดมากั้นไว้แล้ว...พละกำลังก็ฟื้นกลับมาอย่างสมบูรณ์! ก่อนหน้านี้ที่โดนพิษกำลังภายในของนางก็ใช้การไม่ได้และถูกคนลอบตีจนสลบไปและถูกสะกดจุดจนขยับไม่ได้อีก ทว่าหลังจากฉีดเซรุ่มถอนพิษสักพักพละกำลังก็กลับมาอย่างอัตโนมัติ.... กำลังของนางก็ฟื้นฟูแล้วกำลังภายในที่รุนแรงก็ทำลายจุดที่ถูกสกัดกั้นไว้ภายในชั่วพริบตา! กำลังภายในของนางนั้นพอที่จะใช้ทำลายอะไรก็ตามที่สกัดกั้นกำลังไว้ได้ ซินเหยาลุกขึ้นยืนลืมตาและตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ด้านหน้า... ศพของนางสนมทั้งสองอยู่ที่ประตู... มีชายชราผิวหนังแห้งผากนอนจมกองเลือดอยู่ ลมหายใจรวยรินจนไม่สามารถขยับตัวได้... และยังมีศพที่เต็มไปด้วยเส้นเลือดแขนขาใช้การไม่ได้...ไม่มีแม้กระทั่งผิวหนัง ทั้งร่างนั้นถูกระเบิดอาบไปด้วยเลือด ราวกับถูกปืนพกยิงกราดไปทั่วร่างกาย... มันน่าเวทนาเกินกว่าที่จะทนดูได้....เส้นเลือดนั้นเละเทะจนแทบมองไม่ออก ซินเหยาคิด “ไม่รู้ว่าใครกันที่ช่างโชคร้ายเช่นนี้? น่าเวทนายิ่งนัก” ปืนพก... ซินเหยามองไปที่พื้นระเกะระกะ ปืนเลเซอร์ของนางนั้นตกอยู่ในกองเลือด... นางรีบหยิบขึ้นมาจากนั้นก็มองไปที่กล่องเซิ้น.... นางเปิดกล่องเซิ้นและเก็บปืนไว้ในกล่อง! ตอนนี้กำลังของนางก็ฟื้นฟูแล้วไม่มีใครแอบโจมตีนางได้อีกปืนนั้นก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป! นางปิดกล่องเซิ้น... ทันใดนั้นก็มีคนมากมายพุ่งเข้ามา... นำโดยหลี่เหลียนคัง มู่หรงหยุนและโจ๋วชิงหยี... “น้องหญิง!” โจ๋วชิงหยีเห็นซินเหยาไม่เป็นอะไรมากก็รีบวิ่งเข้าไปกอดซินเหยา! ซินเหยา “พวกท่านมากันได้อย่างไร?” โจ๋วชิงหยี “ฝ่าบาทได้ยินว่าเจ้าโดนวางยาพิษ ก็เลยให้พวกข้ารีบมาช่วยเจ้า! ขอบคุณฟ้าดินที่เจ้าไม่เป็นอะไร!” ซินเหยาตกตะลึง “ฮ่องเต้อำมหิตละ? เขามาหรือเปล่า? อยู่ไหนละ?” “ฝ่าบาท...” พลันหลี่เหลียนคังก็ก้มมองศพที่นอนจมอยู่ในกองเลือดจนจำไม่ได้ว่าเป็นใครที่พื้น ทันใดนั้นก็ตกตะลึงจนหน้าซีดขาว... เขานั้นรับใช้ปรนนิบัติฮ่องเต้มานานหลายปี ถึงแม้ฮ่องเต้จะเปลี่ยนกลายเป็นฝุ่น เขาก็จำได้!