บทที่ 195 พบกันที่ฉองเทียนโหลว2

บทที่ 195 พบกันที่ฉองเทียนโหลว2 เหม่ยเฟยตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางไม่เคยเจอเรื่องแปลกประหลาดแบบนี้มาก่อน! เส้นสีดำเหล่านี้มาพันพระศพของฮ่องเต้อำมหิตราวกับกำลังปกป้องไม่ก็เหมือนกับพิธีกรรมลึกลับโบราณบางอย่าง... ลึกลับ... ไม่มีใครรู้.... เหม่ยเฟยนั้นหวาดผวาทันใดนั้นก็พบเส้นสีดำอีกฝั่งกำลังขึ้นลงอย่างอ่อนแรง.... เส้นสีดำขยับได้หรือ? หรือว่าจะเป็นปีศาจ? เหม่ยเฟยนั้นแปลกประหลาดใจเป็นอย่างมากใจนั้นก็กลัวแต่ว่าก็ไม่อาจหยุดคิดถึงความแปลกประหลาดนี้ได้... นางเดินเข้าใกล้อีกฝั่งและมองดูอย่างช้าๆ เนื้อเยื่อสีดำพันรอบตัวขยับขึ้นลงอยู่แบบนั้นไปเรื่อยๆ.... ถึงแม้จะบางเบาแต่ก็ไม่ได้ยากต่อการสังเกตเห็นทว่าประเด็นสำคัญมันอยู่ตรงที่มันกำลังขยับได้... “ทำไมถึงมีแค่เส้นนี้ที่ขยับได้แบบนี้ละ?” เหม่ยเฟยแปลกใจแต่ก็ยังขยับเข้าไปใกล้ทันใดนั้นก็ต้องตกตะลึงจนถอยหลัง! ส่วนหัวของพระศพ! ถึงแม้เส้นสีดำจะห่อพระศพเอาไว้แล้วแต่มีเพียงชั้นเดียวมีพันเอาไว้บางๆมันเลือนรางแต่ก็สามารถเห็นข้างในได้.... เส้นสีดำพันกันจนเหมือนกลายเป็นผ้าคลุมบางๆตำแหน่งที่ขึ้นลงอยู่ตำแหน่งเดียวกับจมูกและปาก... มีลมหายใจออกมา! “ฝ่าบาททำไมยัง...มีลมหายใจ?” เหม่ยเฟยตกใจจนหน้าซีดขาวไปชั่วขณะ... “ฝ่าบาท!” “ฝ่าบาท?” “ท่านได้ยินข้าไหม?” “ฝ่าบาท?” เหม่ยเฟยตกใจหน้าซีดขาวแม้จะเรียกกี่ครั้งฮ่องเต้อำมหิตก็ไม่แต่จะมีปฏิกิริยากลับมา... ทว่าลมหายใจนั้นค่อนข้างยาวนานและสม่ำเสมอ... หรือว่า....ศพหลอก? เหม่ยเฟยนั้นกำเนิดที่ชายแดนนอกเมืองทว่าเคยได้ยินมาไม่น้อยเกี่ยวกับตำนานผีปีศาจแบบนี้มาบ้าง ตอนนี้สงสัยว่าหลังฮ่องเต้สิ้นพระชนม์นั้นเป็นศพหลอก! นาง ป้ายกุ้ยเหรินและหยิงเฟยและคนอื่นก็เห็นกับตาว่าฮ่องเต้นั้นสิ้นพระชนม์ต่อหน้าพวกนาง.... “เป็นไปไม่ได้! ต้องเรียกป๋ายกุ้ยเหรินกับหยิงเฟยมาดู! ไม่แน่ว่าพวกนางอาจจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็เป็นได้!” เหม่ยเฟยตกใจมากนางวิ่งโซซัดโซเซออกมาจากถ้ำน้ำแข็งมุ่งตรงไปยังตำหนักของหยิงเฟย “อะไรนะ? ศพหลอก?” หยิงเฟยได้ยินข่าวสีหน้านั้นยากที่จะเชื่อในข่าวนั้น! นางไม่มองศพหลอกไร้สาระอะไรนั่นหรอก! เหม่ยเฟยสาบานอย่างหนักแน่นจริงจัง “ข้ามั่นใจว่านั่นเป็นศพหลอกของฮ่องเต้อำมหิต! บนร่างของพระองค์มีเส้นสีดำเหมือนเส้นไหมพาดผ่านเต็มไปหมดและห่อร่างของเขาไว้จนเหมือนกับดักแด้ดำยักษ์....แล้วก็เขายังมีลมหายใจ!” หยิงเฟย “ไร้สาระ! ฝ่าบาทตายแล้ว! เจ้าอย่ามาพูดให้คนอื่นตื่นกลัวที่นี่แบบนี้!” เหม่ยเฟยพูดอย่างรีบร้อน “หยิงเฟย! เจ้าต้องเชื่อข้าข้าเห็นศพหลอกของฮ่องเต้เองกับตา! มิฉะนั้นฝ่าบาทก็ยังไม่ตาย!” หยิงเฟย “ฝ่าบาทจะไม่ตายได้อย่างไร? เขาโดนอาคมทำร้ายจนร่างแหลกตายต่อหน้า! จนแม้แต่ร่างก็ไม่เหลือ!” เหม่ยเฟย “นั่นต้องเป็นศพหลอกแน่ๆ!” หยิงเฟยเห็นใบหน้าจริงจังของนางบวกกับปกติแล้วนางก็รู้ว่าเหม่ยเฟยนั้นไม่ค่อยก่อเรื่อง ไม่เคยมีเจตนาร้ายและไม่พูดโกหก อีกอย่างในเวลานี้นางรับรู้เรื่องสะเทือนจิตใจและหวาดผวานางคงไม่กล้าแต่งเรื่องแบบนี้ขึ้นมา... ถึงแม้ว่าอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่นางพูดไม่แน่ว่าอาจจะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจริง? “ก็ได้!ข้าจะไปดูกับเจ้า!” สุดท้ายหยิงเฟยก็ตัดสินใจไปดูด้วยตาตนเอง! “ดีๆ! รีบไปเร็วเข้า! พวกเราไปเรียกป๋ายกุ้ยเหรินด้วย!” “ไม่ต้อง! ตอนนี้นางอยู่ที่ตำหนักเย็นจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้! ถ้าไม่ตายแต่ขานางเป็นแบบนั้นจะเดินได้หรือ? ไม่ต้องไปยุ่งกับนาง!” “ถ้าอย่างนั้นเราไปกันสองคนหรือ? ถ้าอย่างนั้น....พาคนไปด้วยสักสองสามคนไม่ดีหรือ?” “หรือว่าเจ้ากลัวคนทั้งพระราชวังจะไม่รู้ว่าพวกเรานั้นทำร้ายฝ่าบาทจนตายห๊ะ? ถึงแม้พวกเราจะไม่ได้ฆ่าด้วยตัวเองแต่ก็เกี่ยวข้องกับพวกเรา! ถ้าหากพระองค์ยังไม่ตายจริงๆถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ต้องฆ่าเขาอีกครั้ง!” หยิงเฟยหยิบมีดสั้นซ่อนเอาไว้ในอ้อมแขน... เหม่ยเฟยได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา ทั้งคู่หลบทหารยามและแอบเข้าไปยังถ้ำน้ำแข็ง หยิงเฟย “ไหนอยู่ตรงไหน?” เหม่ยเฟยชี้ไปที่กลางถ้ำน้ำแข็ง “อยู่บนหินน้ำแข็งก้อนใหญ่นั่น! ไม่รู้ว่าทำไมพ่อบ้านหลี่ถึงไม่ประกาศข่าวการสิ้นพระชนม์ของฝ่าบาทแถมยังเก็บพระศพของฝ่าบาทไว้ในที่ลึกลับแห่งนี้อีกและก็ไม่จัดพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระบรมศพ!” หยิงเฟย “ไม่จัดพระราชพิธี? ทำไมต้องทำแบบนั้น? หรือว่าหลี่กงกงต้องการต่อต้านกบฏที่ต้องการยึดราชบัลลังก์?” เหม่ยเฟยส่ายหน้า “ไม่น่าเป็นไปได้! ข้าได้ยินทหารยามแอบพูดกันว่าตอนที่ฝ่าบาทยังมีชีวิตอยู่นั้นได้เขียนพินัยกรรมแปลกๆไว้ ถ้าหากพระองค์โชคร้ายตายก่อนเวลาอันควรอย่าได้รีบร้อนจัดงานศพและให้รักษาร่างเอาไว้ให้นำพระศพแช่แข็งไว้เป็นเวลาเจ็ดวันหลังจากนั้นค่อยแถลงการณ์และจัดพระราชพิธี!” หยิงเฟย “อย่าเพิ่งไปยุ่งเรื่องอื่นเยอะ! รีบไปดูให้แน่ใจว่าฝ่าบาทนั้นทรงสิ้นพระชนม์จริงๆแล้วหรือยัง!” เหม่ยเฟย “ทางนี้! ตรงนี้แหละ! อ่า!” นางตกตะลึงจนอ้าปากค้างตาเบิกกว้าง! หยิงเฟยเดินเข้ามาดูก็พบกับดักแด้ยักษ์นอนอยู่บนหินน้ำแข็งมันก็เหมือนกับดักแด้ทั่วไปที่มีเส้นใยสีดำบางๆพันรอบไว้เหมือนผ้าคลุมห่อหุ้มร่างของฮ่องเต้อำมหิตไว้.. “พระเจ้า!” “นี่..นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” “ทำไมถึงเป็นแบบนี้?” “หรือว่า...จะเป็นศพหลอกจริงๆ?” ในเวลานี้หยิงเฟยนั้นเชื่อคำพูดที่ยากจะเชื่อของเหม่ยเฟย! หยิงเฟยตกตะลึง.... เหม่ยเฟยนั้นตกใจจนถึงขีดสุดเบิกตากว้างอ้าปากค้างตกใจจนไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ หยิงเฟย “เจ้าก็ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้ไหม! เมื่อกี้นี้เจ้าก็เห็นมาแล้วหนิ?เห็นอีกรอบก็ไม่ต้องตกใจเกินข้าแบบนั้นก็ได้!” เหม่ยเฟย “ไม่! ไม่! ไม่ใช่แบบนั้น!” หยิงเฟย “เจ้านี้ขี้ขลาดจริงๆ!” เหม่ยเฟยพูดอย่างรีบร้อน “ไม่ใช่! เส้นสีดำ...เส้นสีดำ....เส้นไหมสีดำนี่มัน...” หยิงเฟย “ข้าเห็นแล้ว!”