บทที่ 198ความลับแห่งความตาย1

บทที่ 198ความลับแห่งความตาย1 “ตูม!” เหม่ยเฟยยังไม่ทันได้ตอบกลับไปก็มีอะไรมากระแทกเข้าที่หน้าอกของนาง อวัยวะภายในของนางรวมทั้งกระดูกก็แตกละเอียดจนหมด.... “กรี๊ดดดด” เหม่ยเฟยกระอักเลือดจนตายแม้แต่คำสั่งเสียก็ไม่เหลือทิ้งไว้! ฮ่องเต้ที่ตัวแดงราวกับเด็กที่เพิ่งออกมาลืมตามองดูโลกเป็นครั้งแรกกำลังเดินต้อนเข้าใกล้ หยิงเฟยจนจนมุมเข้ากับกำแพง.... สายตาของฮ่องเต้มีแต่ความโหดเหี้ยม...ทั้งรุนแรงและเย็นชา! หยิงเฟยรู้สึกว่าความเย็นชาในสายตาของฮ่องเต้อำมหิตนั้นช่างหนาวเหน็บกว่าถ้ำน้ำแข็งนี่เสียอีก นางนั้นตกใจจนเหงื่อท่วมและใจเต้นรัว “ฝ่าบาท! ฝ่าบาท! โจ๋วซินเหยายังไม่ตายเพคะ! นางยังไม่ตาย!” ฮ่องเต้อำมหิตตะโกน “แล้วนางอยู่ที่ไหน?” หยิงเฟย “หม่อมฉันไม่ทราบเพคะ! แต่ว่านางน่าจะอยู่กับพ่อบ้านหลี่นะเพคะ!” ฮ่องเต้อำมหิต “ถ้าหากเจ้ากล้าหลอกข้า เจ้าจะเป็นรายต่อไป!” หยิงเฟยตกตะลึงจนหน้าถอดสี “ฝ่าบาทอยู่เหนือพวกเราทั้งปวง! หม่อมฉันไม่กล้าโกหกเพคะ! โจ๋วซินเหยายังไม่ตายจริงๆเพคะ! หลังจากที่พระองค์โดนอาคมเข้าทำร้ายข้า เหม่ยเฟยและป๋ายกุ้ยเหรินก็ออกไปทันที! เริ่มแรกพวกเราก็ตั้งใจจะให้โจ๋ซซินเหยาตาย! ทว่าเหม่ยเฟยออกไปสอบถามสถานการณ์ข้างนอกมานางบอกว่าโจ๋ซซินเหยา เอ่อ ฮองเฮานั้นปลอดภัยและกำลังพูดคุยปรึกษาหารืออยู่กับพ่อบ้านหลี่เกี่ยวกับพระราชพิธีถวายพระเพลิงพระศพเพคะ!” ฮ่องเต้อำมหิตมีสีหน้าอันมืดครึ้มของมากจนดูไม่ออกว่าเขานั้นเชื่อคำพูดของของหยิงเฟยหรือไม่! หยิงเฟยพูดต่อ “ฝ่าบาท! ที่หม่อมฉันพูดทั้งหมดเป็นเรื่องจริงนะเพคะ! พ่อบ้านหลี่กับโจ๋วซินเหยาสุดท้ายแล้วก็ทำตามพระราชโองการของพระองค์และนำพระศพของฝ่าบาทมาเก็บไว้ที่ถ้ำน้ำแข็งเป็นเวลาเจ็ดวันเพคะ!” ฮ่องเต้อำมหิตกวาดสายตาที่นี่มันถ้ำน้ำแข็งหนิ! หยิงเฟย “จากนั้น...จากนั้น...” ฮ่องเต้อำมหิตตะโกน “พูดมา!” หยิงเฟย “จากนั้นพวกเราทุกคนก็นึกว่าฝ่าบาทนั้นสิ้นพระชนม์แล้ว!ทว่าเหม่ยเฟยพบว่าพระองค์ยังทรงมีชีวิตอยู่! ดังนั้นเหม่ยเฟยเลยมาหาข้าให้มาดูพระองค์ ฝ่าบาทยังไม่สิ้นพระชนม์นับเป็นเรื่องดีจริงๆ!” “เหอะ! เมื่อกี้นี้...ไม่ใช่ว่าเจ้าคิดอยากจะแทงข้าไม่ใช่หรือ?” ฮ่องเต้อำมหิตไม่มีความทรงจำหรือจำเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดหลังจากที่เขาตายไปแล้วได้เลย! เพราะว่าเขาคือคนที่ตายไปแล้ว! เพียงแต่เขานั้นเคยเขียนพระราชโองการพิเศษเอาไว้! นั่นก็คือพินัยกรรมของเขา! พินัยกรรมนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจน! ยามใดที่เขานั้นประสบพบเจอเรื่องเหนือเกินความคาดหมายและตายเร็วเกินวัยอันควรจะต้องเก็บเรื่องความตายเป็นความลับห้ามเผยแพร่เด็ดขาด! และให้นำศพไปเก็บไว้ที่ถ้ำน้ำแข็งเป็นเวลาเจ็ดวัน! หลังจากเจ็ดวันจึงสามารถประกาศให้ประชาชนได้รับรู้และสามารถจัดพระราชาพิธีและไว้อาลัยได้! ที่ฮ่องเต้ร่างพินัยกรรมแบบนั้นไว้คงเพราะกุ่ยกู๋เซียนต้องเคยบอกเขาไว้แน่! ว่าการฝึกโหมกงนั้นจะมีผลกระทบตามมามากมาย! อย่างเช่นไม่สามารถมีความรักได้! แน่นอนว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นนั้นมีทั้งผลดีและผลเสีย! ฝึกวิชามารโหมกงที่รุนแรงมากมายขนาดนั้นถ้าหากฝึกตั้งแต่ยังเด็กร่างกายของคนที่ฝึกนั้นก็จะมีผลที่แปลกประหลาดเช่นเดียวกับวิชาที่ฝึก.... ถ้าหากถูกทำร้ายโหมกงนั้นจะประสานแผลให้จนหาย.... หรือถ้าหากบาดเจ็บจนตาย...โหมกงก็จะเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาตนเองอย่างสมบูรณ์! และเมื่อเข้าสู่กระบวนการรักษาตนเองนั้นหมายความว่าคือการได้ชีวิตใหม่! นี่ถือเป็นเรื่องผจญภัยที่ล้ำค่ายิ่งนัก! นอกจากร่างกายที่สามารถเกิดใหม่ได้ราวกับเด็กทารกแล้ว โหมกงในร่างกายก็แข็งแกร่งขึ้นไปอีก! แต่ว่าร่างกายในส่วนที่ซ่อมแซมตัวเองนั้นเป็นเรื่องง่ายที่จะเริ่มใช้! ทว่าการรักษาตัวเองแบบสมบูรณ์แบบนั้นกลับต้องใช้เวลาเป็นร้อยปี! แต่ในเมื่อมีความเป็นไปได้ก็หมายความว่าก็อาจจะสำเร็จก็เป็นได้! ดังนั้นฮ่องเต้อำมหิตเลยเขียนพินัยกรรมไว้ตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ถ้าหากเขาตายเมื่อใดก็ให้นำพระศพไปจำศีลเก็บไว้ที่ถ้ำน้ำแข็ง ถ้าหากโชคดีสามารถใช้ร่างกายตอนที่กำลังรักษาตัวเองได้ก็จะได้รับชีวิตใหม่และโหมกงยิ่งแข็งแกร่งขึ้น! ดังนั้นหลังจากที่ฮ่องเต้อำมหิตสิ้นพระชนม์และร่างกายได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก.... ทว่าเมื่อเริ่มใช้โหมกงในสภาพที่รักษาตัวเองเสร็จสมบูรณ์แล้วนั้น... ร่างกายโหมกงของเขาจะผลิตเส้นไหมสีดำแปลกๆแบบนี้ออกมา เส้นสีดำห่อหุ้มร่างกายของเขาไว้จนกลายเป็นดักแด้ เขานั้นต้องการรักษาร่างกายของเขาเป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อรักษาร่างกายตนเองและเพิ่มความแข็งแกร่งของโหมกง! ทว่า นี่มันไม่ง่ายเลยที่ในทศวรรษจะมีการเกิดใหม่ของฮ่องเต้อำมหิต! แต่สุดท้ายก็ถูกหยิงเฟยแสนชั่วร้ายทำลายจนแตกเสียจนได้! เขาตายยังไม่ถึงวันและดักแด้ที่เพิ่งจะสมบุรณ์ก็ถูกหยิงเฟยทำให้ปริแตกออกมา.... ภายในดักแด้มีพลังโหมกงหมุนเวียนอยู่ภายใน ชั่วพริบตาก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของฮ่องเต้อำมหิต.... เมื่อพลังงานโหมกงเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็วและรุนแรงและผ่านเข้าจุดตันเถียนของเขา.... ครั้งแล้วครั้งเล่า... เข้าสู่ร่างกายเขาถึงแปดครั้ง! จนครั้งที่แปดพลังงานโหมกงสูงสุดก็สลายหายไป! ทั้งร่างกายของฮ่องเต้อำมหิตทันใดนั้นก็เต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลัง! เหมือนกับว่าเขานั้นกลายเป็นมนุษย์จักรกลที่มีกำลังไร้ขีดจำกัด! แต่เมื่อเขาใช้พลังก็พบว่าพลังของตนเองนั้นหยุดอยู่ที่ขั้นที่เก้า.... ยอดฝีมือขั้นที่เก้า! ปรมาจารย์เหนือปรมาจารย์! ทั่วใต้หล้ามีเพียงสุดยอดปรมาจารย์เพียงสีท่านเท่านั้น! และเขาฮ่องเต้อำมหิตแสนวัยเยาว์และมืดครึ้ม เพื่อหญิงอันเป็นที่รักก็โดนอาคมเข้าทำร้ายและร่างกายแตกเป็นเสี่ยงๆและตายไป สุดท้ายก็ได้ฟื้นพลังโหมกงที่ได้รับประโยชน์จากความโชคร้ายที่ประสบพบเจอและกลายเป็นยอดปรมาจารย์คนที่ห้า! “หึ!” สายตาอันโหดร้ายของฮ่องเต้อำมหิตทำให้หยิงเฟยตกใจและหวาดกลัวราวกับกระต่ายตัวน้อยๆ....