已经是第一章了
บทที่ 58
การก้าวเท้าลงจากยอดเขาเคียงตะวันของเป่าฮู่ ทุกย่างก้าวล้วนตระหนักถึงสิ่งที่ตนเองนั้นได้ทำลงไป ตามสัญชาตญาณของเป่าฮู่ที่พร่ำร้องออกมานั้น ตอกย้ำว่า เจ้าเฒ่าชราแซ่หยุนผู้นี้ไม่ได้ดีกว่าคนอื่นสักเท่าไหร่
แววตาที่ทะเยอทะยานนั้น ต้องใช่แน่ๆ ต้องใช่ ชายชราคนนั้นอาจรู้ว่าลมปราณที่ตัวเป่าฮู่แอบใช้อ
已经是最新一章了
加载中
