ตอนที่ 3 รอยรักที่เธอฝากไว้

สะพายกระเป๋าหอบหนังสือแล้วสาวเท้าออกนอกรั้วมหาวิทยาลัย ยืนรอรถเมล์สักพักก็มาจอดเทียบ ถึงหน้าป้ายรถเมล์เดินเข้าซอยอย่างระมัดระวัง สายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมา โชคดียังมีร้านค้าเปิดขายอยู่ไม่อย่างนั้นเธอเองคงกลัวจนไม่รู้จะทำยังไงดี กังสดาลอ้าปากหาวขณะเดินลงชั้นล่าง มองนาฬิกาที่ผนังบอกเวลาสี่ทุ่ม กวาดสายตามองหาน้องสาวแต่ยังไม่พบเจ้าตัว ลงมาด้านล่างนั่งลงเห็นนิตยสารคุ้นตาที่ตนถ่ายแบบไว้หยิบขึ้นมาหน้านิ่วคิ้วขมวด ชำเลืองมองมารดาเห็นกำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คาดการณ์ไม่ผิดแม่ต้องเป็นคนซื้อมาแน่ “แม่คะ ซื้อมาทำไมคะนี่!”ถามสีหน้าตื่นตระหนก เคยห้ามไม่ให้แม่เก็บนิตยสารทำนองนี้แล้ว “ก็แม่อยากเก็บไว้นี่ลูก” “หนูไม่อยากให้แม่เห็นเลยค่ะ ที่หนูยอมถ่ายเพราะเงินดีเท่านั้นเอง”ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ภาพถ่ายชุดว่ายน้ำบิกินีแบบนี้ ไม่อยากให้แม่เห็นเลย เธออาย “แม่ไม่ได้มองลูกแม่เหมือนคนอื่น แม่มองว่าลูกแม่ถ่ายรูปออกมาแล้วสวยเท่านั้นเอง” คำพูดมารดาทำให้ใจชื่น เข้าใจว่าแม่ต้องการปลอบแต่ใจ บางครั้งเธอเองรู้สึกอายเหมือนกันที่ต้องรับงานแบบนี้ ทุกครั้งออกอีเว้นท์มักจะถูกผู้ชายมองด้วยสายตาโลมเลีย ภาพพจน์เธอคงทำให้ผู้คนมองในด้านลบไปแล้ว สะบัดไล่ความคิดออก เมื่อไหร่น้องสาวเรียนจบ มีเงินเก็บจำนวนหนึ่งจะลาขาดจากโลกมายาเสีย “กุ้งยังไม่กลับอีกเหรอคะแม่”ถามมารดาด้วยควาสงสัย “น้องมีซ้อมดรัมเมเยอร์จ้ะ” “อะไรนะแม่ ยัยกุ้งเป็นดรัมเหรอเนี่ย!”แทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ปกติน้องสาวเธอออกจะห้าวแถมยังไม่ชอบอะไรสวยๆ งามๆ สักเท่าไหร่ แต่หน้าตาสองคนละม้ายคล้ายกันมากทีเดียว “ใช่แล้วจ้ะ” เสียงเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงฝีเท้าทำให้สองแม่ลูกที่กำลังพูดคุยกันอยู่รู้ว่าใครมาทันที ร่างบางในชุดนักศึกษาเดินเข้ามาภายในบ้าน ทันทีที่เห็นพี่สาวเธอระบายยิ้มออกมาด้วยความยินดี “พี่กั้ง ทำไมวันนี้อยู่บ้านได้ล่ะคะนี่”กรกาญจ์เอ่ยทักพี่สาวทันที “พอดีวันนี้พี่ไม่มีงานก็เลยได้พัก เป็นไงบ้างจ๊ะดรัมเมเยอร์”กังสดาลแซวน้องสาว “โหยพี่กั้ง! ไม่ต้องมาแซวกุ้งเลย” “ทำไมล่ะ หรือเราไม่อยากเป็นหืม...”เลิ่กคิ้วมองน้องสาวอมยิ้ม “ก็ไม่อยากเป็นนะสิพี่ ยัยปันดันขาเจ็บกุ้งเลยต้องเป็นแทน” “ความจริงกุ้งก็น่าจะเป็นนะ น้องสาวพี่สวยออกได้เป็นดาวมหาลัยตั้งแต่ปีแรกเลยนี่เรา”ยังไม่วายแซวน้องสาวไม่หยุด “ไม่ต้องมาแกล้งชมน้องเลยนะคะ พี่กั้งนั้นแหละดังจะตาย เพื่อนกุ้งมันเป็นแฟนคลับพี่กั้งทั้งนั้นเลย แต่พี่กั้งชอบปลอมตัวเอาแว่นตาหนาๆ มาใส่ทำไมก็ไม่รู้เสียราศีหมด”กรกาญจ์ต่อว่าพี่สาวพลางส่ายหน้า ดารณีอมยิ้มกับการหยอกล้อของพี่น้อง แม้ว่าบิดาสองคนจะหนีหายไปนานแล้ว แต่ทว่าเธอกลับภูมิใจที่เลี้ยงลูกสองคนเป็นคนดี ไม่เคยทำผิดต่อใคร ไม่เคยทำให้แม่ผิดหวัง “กุ้งกินข้าวก่อนนะลูก แล้วค่อยคุยกันต่อ..” “ค่ะแม่” ฝาชีครอบอาหารถูกเปิดออก วันนี้ดารณีทำอาหารง่ายๆ เป็นแกงจืดเตาหู้หมูสับใส่สาหร่าย กับผัดพริกแกงปลาหมึก และซี่โครงหมูทอดของโปรดลูกสาวสองคน ระหว่างมื้ออาหารพูดคุยเรื่องทั่วไปจนอิ่ม