ตอนที่ 448 ทำข้อตกลงกับปีศาจ

ตอนที่ 448 ทำข้อตกลงกับปีศาจ แต่เบื้องหลังความสำเร็จของจิดาภานั้น กลับมีคนที่ไม่เหมือนคนคอยลอบวางแผนร้ายอยู่มากมาย ในแผนการของจิรภาส คนของตระกูลวีรภัทรเมธีคือส่วนที่ขาดไปไม่ได้ เนื่องจากการกระทำที่เหี้ยมโหดของญาณิดา จึงต้องได้รับการตอบแทนเสียบ้าง ดังนั้นหลังจากที่จิดาภาไปพักผ่อน จิรภาสก็ต่อสายหารุจาภาทันที “คุณแม่ครับ มีเรื่องที่พวกเราต้องการความช่วยเหลือของคุณแม่” “เรื่องอะไรกันรึ หากแม่ทำได้ ก็ไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน” สำหรับลูกเขยคนนี้ไม่ว่าจะทำอะไรรุจาภาก็เห็นดีเห็นชอบไปเสียหมด โดยเฉพาะเหตุผลข้อที่ว่าจิรภาสนั้นรักจิดาภามาตลอด เธอที่อยู่ในฐานะแม่ยายนั้นก็ให้ความไว้วางใจค่อนข้างมาก “พรุ่งนี้รบกวนคุณแม่ช่วยพาคุณปู่ไปที่ที่หนึ่งด้วยครับ เดี๋ยวอีกครู่ผมจะส่งสถานที่ให้ เรื่องนี้มันเกี่ยวกับความลับของญาณิดา” ถึงแม้ไม่รู้ว่าจิรภาสจะทำอะไร แต่รุจาภาก็ตอบตกลงในทันที “ได้ แม่จะลองหาวิธีดู” “รบกวนคุณแม่ด้วยนะครับ” “จิดาภาบอกแม่ว่าเธอท้องแล้ว แล้วเป็นอย่างไรบ้าง เธอยังถ่ายทำภาพยนตร์ต่อไปหรือไม่” รุจาภาที่คอยติดตามข่าวสารจากบนโซเชียลตลอดจึงเข้าใจสถานการณ์ของจิดาภาดี “คุณแม่วางใจได้เลยครับ เธอและลูกต่างสบายดี ช่วงนี้ผมเองก็ตามไปดูที่กองถ่ายด้วยเช่นกัน” เมื่อได้ยินคำตอบของจิรภาส รุจาภาก็โล่งใจ แต่ก็ยังอดที่จะพูดกับจิรภาสไม่ได้ว่า “จิดาภาของเรานั้นโชคดีที่มีคุณคอยดูแล แต่ก็อย่าทำอะไรเกินตัว พักผ่อนเสียบ้างนะจ๊ะ...” จิรภาสพูดคุยกับรุจาภาต่ออีกสิบกว่านาที ก็วางสายในที่สุด เขามักคิดอยู่เสมอว่าพระเจ้าได้สลับครอบครัวของเขาและจิดาภา ท่านเดชชื่นชอบจิดาภามาก และรุจาภาก็คอยห่วงใยเขา บางทีเพราะเป็นครอบครัวเดียวกัน... หลังจากอาบน้ำเสร็จจิรภาสก็กลับเข้าห้องนอนไป เมื่อเห็นใบหน้ายามหลับของจิดาภา พลันรู้สึกขึ้นมาว่าทุกอย่างนั้นช่างคุ้มค่า ไม่ว่าจะต้องทำเพื่อผู้หญิงคนนี้อีกมากเท่าไหร่ เขาก็ยินยอมพร้อมใจ ..... หลังจากที่รุจาภารับปากกับจิรภาส ก็เอาแต่คอยคิดว่าจะหาเหตุผลอะไรเพื่อพาตัวท่านจิรชยาออกไป ตั้งแต่ที่ญาณิดากลับมาตระกูลวีรภัทรเมธี ก็มักจะมีท่าทีซึมเศร้าอยู่เสมอ จนท่านจิรชยารู้สึกไปว่าเธอต้องถูกบ้านแม่สามีรังแกมาเป็นแน่ ดังนั้นจึงคอยอยู่กับญาณิดาตลอดทั้งวัน ปู่หลานต่างตามติดกันไม่ห่าง เธอรู้ดีว่าชีวิตใหม่ที่กำลังจะเกิดมานั้นสำคัญกับตระกูลวีรภัทรเมธีแค่ไหน และทำให้ท่านจิรชยามีความสุขมากเพียงใด เธอเพียงกังวลว่าสันดานเดิมที่ไม่เคยเปลี่ยนได้ของญาณิดาจะทำให้ท่านจิรชยาผิดหวัง... หลังจากที่คิดใคร่ครวญดีแล้ว รุจาภาก็ขอความช่วยเหลือจากกรรมการอาวุโสท่านหนึ่ง ให้เขานัดท่านจิรชยาออกมาพบ ตอนที่ท่านจิรชยารับโทรศัพท์ ญาณิดาเองก็อยู่ข้างๆ เขา เมื่อได้ยินว่าท่านจิรชยาจะออกไปข้างนอก ก็แอบลอบยิ้ม “คุณปู่จะไปหาเพื่อนหรือคะ หนูเองก็อยากไป...” “ได้สิ ปู่จะพาหนูไปด้วย แต่กลัวว่าหนูจะอึดอัด” ท่านจิรชยาตอบกลับด้วยรอยยิ้มจนตาหยี “เขานัดปู่ไปตกปลาที่ทะเลสาบลีลา” ญาณิดาที่ได้ยินเช่นนั้นก็ทำท่านึกคิด การที่ท่านจิรชยาออกไปพบเพื่อนเก่าไม่ใช่เรื่องที่สำคัญเท่าไหร่ ในตอนนี้สิ่งที่เธอควรทำมากที่สุดคือการไปปิดปากคุณหมอจริยา และคิดหาทางขับไล่รุจาภาออกจากตระกูลวีรภัทรเมธีไปซะ “อย่างนั้นหนูไม่ไปดีกว่าค่ะคุณปู่” ญาณิดายิ้มเพียงเล็กน้อย ประจวบเหมาะกับเธอที่หาโอกาสออกไปพบคุณหมอจริยาเพื่อส่งเงินพอดี “ก็ดี หนูจะพักผ่อนอยู่ที่บ้าน หรือไม่ก็ออกไปเดินเล่นก็ได้” ญาณิดาไม่มีทางทราบว่าเรื่องนี้นั้นมีเบื้องลึกเบื้องหลังอยู่ และคงคิดไม่ถึงว่ารุจาภาจะติดต่อกรรมการผู้อาวุโสมาร่วมเล่นละครด้วย หรือต่อให้เธอตามท่านจิรชยาไป อย่างไรก็ต้องถูกสลัดให้หลุดอยู่ดี ตั้งแต่เข้ามาดูแลบริษัทLGD การกระทำของรุจาภานั้นไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะสามารถอ่านได้อีกต่อไป ไม่อย่างนั้นเธอจะดำรงในตำแหน่งประธานบริษัทนี้ได้อย่างไรกัน เพียงแค่ในตอนนี้เธอยังคงเดาแผนการของจิรภาสไม่ออก ไม่รู้จะเกิดเรื่องสนุกเช่นไรกันแน่ รุจาภาเล่าเรื่องนี้ให้จิรภาสฟัง จิรภาสเอ่ยทักทายชนุดม และบอกว่าจะพาจิดาภาออกไปในตอนบ่ายนี้ และจะให้คนพามาส่งที่กองถ่ายตามเวลาที่กำหนด ..... เมื่อถึงเวลาที่นัดหมาย ญาณิดาที่ไม่รับรู้ถึงความไม่ชอบมาพากล ก็ไปร้านอาหารนั้นตามเวลาที่ได้นัดหมาย ยังคงเป็นที่นั่งเดิมกับในครั้งก่อน ตฤณที่นั่งอยู่ในรถที่ข้างนอกร้านก็เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง “จำได้ใช่ไหมครับ ว่าจะต้องพูดอะไรบ้าง” จากมุมของพวกเขาในตอนนี้สามารถมองเห็นภายในร้านได้อย่างชัดเจน คุณหมอจริยาที่นั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับพยักหน้า และมองตฤณอย่างระแวดระวัง “เพียงแค่ฉันทำตามที่คุณบอก คุณก็จะปล่อยฉันไปใช่ไหมคะ” “ครับ” ตฤณตอบอย่างจริงจัง คุณหมอจริยาพยักหน้า เหงื่อเย็นซึมไปทั่วมือ เดินเข้าไปในร้านอาหารด้วยท่าทีมั่นใจ “เงินจำนวนคือรางวัลของคุณที่ทำงานสำเร็จ ต่อจากนี้ก็ทางใครทางมัน ทำราวกับไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น” ญาณิดาไม่ได้สนใจท่าทางผิดแปลกของคุณหมอจริยา เพียงดันกระเป๋าออกกำลังกายที่อยู่ข้างเท้าไปข้างหน้า “คุณจะนับก่อนก็ได้” คุณหมอจริยาโน้มตัวลงมอง เงินในกระเป๋านี้... เธอเอาไปไม่ได้ ญาณิดาฉีกยิ้ม สวมแว่นตาดำเตรียมพร้อมจะจากไป แต่ในตอนที่กำลังจะลุกขึ้น ก็ถูกคุณหมอจริยาเรียกเอาไว้ “คุณญาณิดา ฉันมีเรื่องที่อยากจะถามค่ะ” “อะไร หรือว่ารู้สึกว่าจำนวนเงินมันไม่ถูก” ญาณิดาตวัดสายตามองเธออย่างร้อนใจ “ไม่ใช่ค่ะ... ฉันเพียงอยากถาม คุณเป็นพี่น้องกับคุณจิดาภาไม่ใช่หรือคะ ทำไมถึงอยากทำให้เธอท้องไม่ได้กัน วิธีนี้มันจะทำให้เธอทรมานไปทั้งชีวิตนะคะ...” “เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับเธอ” ญาณิดาตะโกนลั่น คุณหมอจริยาก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม หยุดพูดทันทีที่ถูกญาณิดาขัด เมื่อเห็นท่าทางเช่นนั้น ญาณิดาก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี ราวกับคิดว่าการอธิบายเรื่องนี้ไปก็ไม่ได้แย่นัก จึงตอบออกไป “เธอก็แค่ลูกสาวที่ถูกขับไล่ออกจากตระกูลวีรภัทรเมธี ก็แค่ละครฉากหนึ่ง จะมีลูกไปทำไมกัน” “ลูกคงส่งผลกระทบกับหน้าที่การงานของเธอ ฉันหวังดีกับเธอในฐานะพี่สาวนะคะ” ณ วินาทีนั้นคุณหมอจริยารู้สึกว่าตัวเองนั้นได้ทำข้อตกลงกับปีศาจ ความเย็นยะเยือกแล่นผ่านร่างของเธอไป... เธอยอมรับว่าเธอเป็นพวกที่เห็นแก่เงิน ทำทุกอย่างเพื่อเงินได้แม้ว่ามันจะไม่ถูกต้อง แต่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พบคนที่โหดเหี้ยมขนาดนี้เฉกเช่นญาณิดา ไม่ยอมปล่อยไปแม้แต่น้องสาวของตัวเอง ไม่ได้ทำลายชีวิต แต่ก็ต้องการให้อีกฝ่ายจมทุกข์ไปชั่วชีวิต โดยการตัดสิทธิ์การเป็นแม่คนเสีย ญาณิดาไม่ได้สนใจเธออีก และออกจากร้านอาหารไปพร้อมรอยยิ้ม คุณหมอจริยานั่งอยู่ตรงนั้น และถอนหายใจออกมา เมื่อรอจนกระทั่งตฤณนั่งลงตรงข้ามเธอ จึงได้นำเครื่องบันทึกเสียงที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมา “คุณคิดจริงๆ หรือ ว่าเงินคืออำนาจของทุกอย่าง” “เรื่องนั้น...” “เงินพวกนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ” ตฤณหยิบยกกระเป๋าออกกำลังกายนั้นขึ้นมา พร้อมนำเครื่องบันทึกเสียงไปด้วย “ไม่กลัวตายเพราะเงินนี้เลยหรือ ผมจะนำมันไปบริจาค เพื่อเพิ่มบุญให้กับคุณ” “ได้ค่ะ ฉัน... ฉันไปก่อนนะคะ” คุณหมอจริยาคิดจริงๆ ว่าตฤณและจิรภาสนั้นจะปล่อยเธอไป ราวกับฝันร้ายไป เดินออกจากร้านอาหารด้วยท่าทีรีบร้อน