ตอนที่ 449 เหตุใดรายงานทั้งสองจึงได้แตกต่างกัน

ตอนที่ 449 เหตุใดรายงานทั้งสองจึงได้แตกต่างกัน อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ท่านจิรชยาไปตามนัดตกปลา แต่ในไม่ช้ากรรมการอาวุโสท่านนั้นก็บอกว่าไม่สบาย และอยากไปตรวจกับโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้เคียง ท่านจิรชยากังวลใจกับร่างกายของเขา จึงให้คนขับรถขับไปส่งพวกเขาโดยเร็ว เพียงแค่ทันทีที่พวกเขาเหยียบประตูใหญ่ของโรงพยาบาล ก็เห็นรุจาภาที่กำลังรอเขาอยู่ “เธอทำไม...” ท่านจิรชยาเอ่ยถามด้วยความสับสน “คุณพ่อคะ พวกเราเข้าไปข้างในกันก่อนเถอะค่ะ” รุจาภาเดินนำเข้าไปพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ และหันไปพยักหน้ากับกรรมการอาวุโส “ลุงชู รบกวนคุณเลยนะคะ” “ไม่เป็นไร พวกเธอเข้าไปข้างในกันเถอะ” รุจาภาพยักหน้า ก่อนจะมองส่งเขาด้วยท่าทีนอบน้อม แต่ท่านจิรชยายังคงสับสนกับสถานการณ์เบื้องหน้า “รุจาภา นี่มันเรื่องอะไรกันแน่” “หากเข้าไปข้างในก็จะรู้แล้วค่ะ” รุจาภาไม่ได้พูดให้มากความ เพียงพาท่านจิรชยาขึ้นไปยังห้องVIPที่ชั้นห้าของโรงพยาบาล ความจริงในตอนนี้เธอเองก็ยังไม่เข้าใจแผนการของจิรภาส แต่ต่อให้ลูกเขยคนนั้นบอกมา เธอก็จะให้ความร่วมมืออยู่ดี หลังจากที่รุจาภาและท่านจิรชยามาที่ห้องVIP ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงดังขึ้นจากห้องข้างๆ “คุณหมายถึงจิรภาส ประธานบริษัทเค.เอฟคนนั้นหรือ เขามาหาผมทำไม” “เป็นเช่นนี้ครับ ไม่กี่วันก่อนหน้านี้ประธานจิรภาสและภรรยาของท่านมาทำการผ่าตัดที่โรงพยาบาลของพวกเรา ผลลัพธ์เป็นไปได้ด้วยดี และประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ดังนั้นประธานจิรภาสจึงอยากมาขอบคุณต่อหน้าครับ” คนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ในตอนนี้คือผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเรวัตและผู้ช่วยของเขา “ก็ดี ผมก็นึกไปว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้วพวกเขาจะมาถึงตอนไหนกัน” ผู้อำนวยการเรวัตถอนหายใจอย่างโล่งอก “กำลังมาครับ” ผู้ช่วยตอบอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ในตอนนี้ท่านจิรชยาเดาได้แล้วว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับจิดาภา แต่เหตุใดพวกถึงต้องมาแอบฟังอยู่ที่นี่กัน เขาก็บอกว่าคนของตระกูลปรีดาอัครกุลมาเพื่อขอบคุณ พวกเขาในฐานะผู้อาวุโสของตระกูลวีรภัทรเมธีก็ควรออกไปขอบคุณด้วย ไม่ดียิ่งกว่าหรือ และเหมือนกับว่ายังไม่มีใครบอกเขาสักนิด ว่าจิดาภาเข้าทำการผ่าตัดอะไร “พวกเราไม่ต้องออกไปหรือ” “ยังไม่ถึงเวลาค่ะคุณพ่อ อดทนรอหน่อยนะคะ เด็กๆ คงวางแผนอะไรกันไว้ถึงได้ทำเช่นนี้” ท่านจิรชยาพยักหน้า นึกไปถึงคนที่มีศักดิ์เป็นหลานเขยของตัวเอง ในใจรู้สึกยินดี แต่ก็มีความสับสนปนหวาดกลัวซ่อนไว้ด้วย เพราะชายคนนั้นแข็งแกร่งมาก ไม่ว่าใครก็ต่อกรไม่ได้ ประมาณครึ่งชั่วโมงให้หลัง ห้องข้างๆ ก็มีเสียงคนเข้ามา เป็นจิรภาสที่เดินเข้าไปก่อน “สวัสดีครับ ผู้อำนวยการเรวัต” “หากท่านประธานจิรภาสไม่แจ้งผมก่อนว่าจะมา ผมคงไม่ได้เตรียมตัวแน่ ครับ นั่งก่อนเลย” จิรภาสฉีกยิ้มเพียงเล็กน้อย ด้านหลังของเขามีตฤณและบอดี้การ์ดอีกสองคนที่ติดตามมา หลังจากที่นั่งลง จิรภาสก็พูดเข้าประเด็นในทันที “ที่ผมมาในวันนี้ มาด้วยเรื่องการทำการผ่าตัดของภรรยาของผมครับ” “ครับ ผมเองก็เพิ่งได้ยิน การผ่าตัดสำเร็จไปได้ด้วยดี พนักงานโรงพยาบาลของเรานั้นทำเต็มที่เพื่อคุณนายท่านอยู่แล้วครับ” ผู้อำนวยการเรวัตยิ้มรับกับบทสนทนานี้ แต่หลังจากที่เขากล่าวจบ ถึงได้รับรู้ว่าท่าทางของจิรภาสนั้นไม่ได้มาเพื่อขอบคุณ เพราะสายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา และดูอันตรายอย่างถึงที่สุด... “วางเรื่องนั้นไว้ก่อน” จิรภาสหันไปด้านข้าง ตฤณรีบนำรายงานสองฉบับออกมา และวางมันลงเบื้องหน้าผู้อำนวยการเรวัตทันที “ผมอยากถามผู้อำนวยการเรวัต ทำไมคนเพียงคนเดียวที่ทำการตรวจวิธีเดียวกัน ถึงได้มีผลตรวจที่ต่างกันครับ หรือว่าวิธีการตรวจสอบของทั้งสองโรงพยาบาลนั้นจะแตกต่างกัน” ผู้อำนวยการเรวัตชะงัก ก่อนจะรีบหยิบรายงานทั้งสองฉบับนั้นขึ้นมา เป็นชื่อของจิดาภา แต่เนื้อหาข้างในมัน... รายงานจากโรงพยาบาลของพวกเขานั้นเขียนไว้อย่างชัดเจน ว่ามดลูกของจิดาภามีปัญหา แต่อีกโรงพยาบาลหนึ่งกลับบอกว่าจิดาภากำลังท้อง “ท่านประธานจิรภาสนี่มันหมายความว่าอะไรกันครับ” “ผู้อำนวยการเรวัต เรื่องนี้มันง่ายมาก ภรรยาของผมท้อง แต่ผลตรวจทางโรงพยาบาลของพวกคุณกลับบอกว่าร่างกายของเธอมีปัญหา ไม่สามารถตั้งท้องได้ และจะทำการผ่าตัดมดลูกทิ้งอีกด้วย” น้ำเสียงของจิรภาสเย็นชา จนไม่สามารถประมาทได้... “เป็นอย่างนี้ได้อย่างไรกัน” ผู้อำนวยการเรวัตมองชื่อเสียงของโรงพยาบาลมาเป็นอย่างแรก หรือว่าพวกเขาจะทำผิดกัน “ผมก็ไม่อยากจะกล่าวหาคุณ จึงได้พาภรรยาของผมไปตรวจอีกครั้ง ผลลัพธ์ก็ยังเป็นเช่นเดิม แล้วทำไมถึงมีแค่โรงพยาบาลของคุณที่สรุปว่าภรรยาของผมป่วยกัน” จิรภาสเคาะโต๊ะกาแฟด้วยสีหน้าเย็นชา ในวินาทีนี้เหงื่อของผู้อำนวยการเรวัตซึมออกมาอย่างช้าๆ ตอนที่เขาอ่านรายงานสรุปบนโต๊ะนี้ คิ้วก็ค่อยๆ ขมวดเข้ามากันเรื่อยๆ “ท่านประธานจิรภาสครับ ผมว่ามันจะต้องมีการเข้าใจกันผิดแน่ๆ ผมในตอนนี้...” “ไม่ต้อง ผมตรวจสอบเรื่องทั้งหมดแล้ว และนี่คือรายชื่อของพนักงาน คุณลองสอบถามดูได้” จิรภาสยกมือขึ้น ตฤณรีบนำรายชื่อที่ทำไว้วางลงเบื้องหน้าผู้อำนวยการเรวัตทันที ในเวลานี้ผู้อำนวยการเรวัตเข้าใจแล้ว จิรภาสมาเพื่อคิดบัญชีต่างหาก หากเขาไม่สามารถหาเหตุผลที่ดีพอมาอธิบายได้ ด้วยอำนาจของเค.เอฟ โรงพยาบาลเล็กๆ ของพวกเขาจะต้องปิดตัวลงอย่างแน่นอน ผู้อำนวยการเรวัตเป็นคนฉลาด เข้าใจถึงความสำคัญแล้วจึงได้เรียกสติกลับมา และให้ผู้ช่วยไปพาหมอที่ทำการตรวจจิดาภาวันนั้นมา ไม่กี่นาทีต่อมา หมอคนนั้นก็ได้มายืนอยู่เบื้องหน้าของพวกเขา ผู้อำนวยการส่งรายงานผลของโรงพยาบาลของพวกเขาไปให้หมอคนนั้นอ่าน “นี่คือผลตรวจของคุณจิดาภาใช่หรือไม่” “ค่ะ ผู้อำนวยการ” หมอหญิงจำเรื่องนี้ได้อย่างแม่นยำ จึงตอบออกไปอย่างมั่นใจ ผู้อำนวยการเรวัตสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อข่มกลั้นความโกรธภายในอก “คุณลองคิดอีกครั้ง ว่านี่คือรายงานของคุณจิดาภาจริงๆ ใช่หรือไม่ หรือว่ามีข้อผิดพลาด เช่นหยิบผิด...” “ฉบับนี้จริงๆ ค่ะผู้อำนวยการ ฉันทำเองกับมือ” ปัง ผู้อำนวยการเรวัตตบโต๊ะพร้อมคำรามลั่น “ทำไมโรงพยาบาลของพวกเราถึงได้มีขยะเช่นคุณกัน คุณกล้าดีอย่างไร ถึงได้จงใจทำรายงานปลอมนี้ขึ้นมา” “ไม่ใช่..ผู้อำนวยการคะ ฉันไม่ได้...” หมอหญิงตื่นตระหนก และรีบปฏิเสธทันที ผู้อำนวยการเรวัตเกียจคร้านจะคุยกับเธอ จึงโยนรายงานของโรงพยาบาลอื่นไปเบื้องหน้าเธอแทน “แล้วนี่มันอะไร คุณอธิบายให้ผมฟังมาสิ” “นี่... ฉัน...” หมอหญิงเลิ่กลั่กจนพูดไม่ออก เมื่อเห็นผลตรวจที่แท้จริง ก็สั่นสะท้านจนแทบยืนไม่อยู่ “คุณเป็นหมอ มีหน้าที่ช่วยเหลือคน ทำเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ศีลธรรมในใจคุณไปไหนหมด ผมถามคุณหน่อย ใครสั่งให้คุณทำ เห็นได้ชัดว่าคุณนายจิดาภาท้อง แต่พวกคุณจะตัดมดลูกของเธอ รายงานผลปลอมนี่มันมาจากไหนกัน” เมื่อเห็นหลักฐานเช่นนี้ หมอหญิงก็รู้ว่าตัวเองได้จนตรอกเสียแล้ว คุกเข่าลงเบื้องหน้าผู้อำนวยการเรวัต พร้อมคว้าแขนของผู้อำนวยการเรวัตไว้แน่น “ผู้อำนวยการคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจทำจริงๆ นะคะ ฉันเพียงแค่...” “เพียงแค่อะไร ทำเรื่องผิดพลาดขนาดนี้ ยังจะหวังให้ใครมาปกป้องคุณอีกรึ พูดมา ว่าใครมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้กัน”