ตอนที่ 456 คุณไปชี้แจง

ตอนที่ 456 คุณไปชี้แจง “และอย่าทำเรื่องแบบนี้มากวนใจภรรยาฉันอีก” สมภพคิ้วขมวด “ฉันก็ว่าทำไมนายถึงยุ่มย่ามนัก สุดท้ายก็เพราะกังวลกับภรรยาของตัวเอง” สมภพวางสาย ก่อนจะขับรถออกจากสตูดิโอถ่ายทำโฆษณาและตรงไปยังเค.เอฟ เป็นเวลาที่พนักงานของเค.เอฟเลิกงานพอดี เขาจอดรถที่หน้าประตูใหญ่ และรอคอย... เพียงไม่นานเจนจิราก็กอดเอกสารลงมาจากตึก สมภพลงจากรถ และตั้งท่าจะเดินเข้าไป ทันใดนั้นก็มีคนจำเขาได้ “สมภพนี่ มาทำอะไรที่เค.เอฟกัน” “พวกเธอไม่รู้หรือ เขาเป็นแฟนของธารีอย่างไรเล่า” “ดูเหมือนว่าภาพลึกลับที่ปล่อยออกมานั้นจะเป็นความจริงนะ ไปขอลายเซ็นเร็ว” ทุกคนต่างล้อมรอบเขา พอเห็นเขาจากที่ไกลๆ เจนจิราก็ก้มหน้าและหลบออกไปอีกทางอย่างรวดเร็ว สมภพมองแผ่นหลังของเธอที่ค่อยๆ ไกลออกไป ก็ตะโกนเรียกเสียงดัง “เจนจิรา หยุดรอผมก่อน” เหล่าคนที่ล้อมรอบสมภพเพื่อขอลายเซ็นต่างชะงักนิ่ง นี่มันเรื่องอะไรกัน สมภพมาที่เค.เอฟไม่ใช่เพื่อมาหาแฟนสาวตามในข่าวอย่างธารี แต่มาหาผู้ช่วยที่ได้ฉีกสัญญากับเขาไปแล้วอย่างนั้นรึ ไม่ใช่ว่าระหว่างพวกเขาจบลงไปแล้วอย่างนั้นหรือ สรุปว่านี่มันเรื่องอะไรกันแน่ “หากมีเรื่องอะไรก็ค่อยมาคุยกันพรุ่งนี้เถอะค่ะ ฉันเลิกงานแล้ว” เจนจิรารักษาระยะห่างกับเขา แต่สมภพไม่คิดปล่อยให้เธอได้มีโอกาสหนี กระชากมือของเธอและดึงขึ้นรถของตัวเองไป “ปล่อยฉัน” เจนจิราขัดขืน “อย่าขยับ ไม่อย่างนั้นผมจะจูบคุณ” เพียงประโยคเดียวของสมภพ เจนจิราก็ไม่กล้าขยับอีก กัดปากไว้แน่นก่อนจะกล่าวเสียงเบา “ขี้โกง” พวกเขาขับรถจากไปด้วยกัน ทิ้งไว้เพียงกลุ่มคนที่ไม่รู้เรื่องราว.... สมภพขับมาจนถึงมุมถนนหนึ่งที่ห่างไกลออกไป “พูดมา วันนี้เกิดอะไรขึ้นที่บริษัท พนักงานดูแลของเค.เอฟแย่ขนาดนั้นเลยรึ ศิลปินจะแกล้งพนักงานอย่างไรก็ได้หรือ” "เรื่องของฉันค่ะ" “เรื่องของคุณรึ” สมภพเริ่มเดือด “คุณคิดว่าเรื่องของคุณไม่เกี่ยวกับผมอย่างนั้นหรือ” เขาไม่รู้ว่าควรจะใช้วิธีไหนสื่อสารกับเจนจิราดี สายตาทอดมองไปยังนอกหน้าต่างอย่างจนใจ “ผมไม่อยากรออีกแล้ว วันนี้คุณย้ายกลับไปบ้านผมเถอะ” “ฉันไม่ใช่ผู้ช่วยของคุณอีกแล้ว จะให้กลับไปที่บ้านของคุณทำไม” “บ้านผม... บ้านผมอยู่ใกล้เค.เอฟ” สมภพสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดประโยคที่ไม่ได้พูดมากกว่าสิบปีแล้ว “ผมไม่อยากจะทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เพราะเอาแต่คิดถึงคุณไปทุกๆ วัน เพียงแค่มองคุณผมถึงจะสบายใจ” เจนจิราชะงักนิ่ง... สมภพมองเธอนิ่ง ขับรถตรงกลับบ้านไปโดยที่ไม่สนว่าเธอจะยินยอมหรือไม่ “คุณคุ้นเคยกับที่นี่ ทั้งหมดแล้วแต่คุณจะจัดการเลย” สมภพมอบกุญแจให้กับเจนจิรา “โฆษณาของผมถ่ายได้ถึงครึ่งแล้ว ผมยังต้องกลับไปถ่ายต่อ จะกลับมาตอนค่ำๆ” เจนจิราก้มหน้ายืนอยู่ที่ประตูโดยไม่ขยับไปไหน ราวกับกลับว่าเธอจะวิ่งหนีไป สมภพจึงยืนจังก้าอยู่เบื้องหน้าของเธอ “ผมรู้ว่าคุณมีความฝันของคุณ ผมไม่ห้าม คุณจะไม่เป็นผู้ช่วยของผมก็ไม่เป็นอะไร จะไปทำงานที่เค.เอฟก็ไม่เป็นไร” “แต่ผมมีเพียงคำขอเดียว คุณต้องเป็นคนของผม” คนของเขารึ เจนจิราชะงักไปด้วยความตกตะลึงกับคำพูดนี้ ใจของเธอเต้นระรัวดังตึกตักๆ ... เธอทรมานในทุกๆ วันในครึ่งเดือนที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าควรจะไปที่ไหนดี “พูดสิ” “ฉันไม่มีเสื้อผ้า...” ใบหน้าของเจนจิราแดงระเรื่อ “ใส่ของผม” “ไปทำงานก็ใส่ของคุณหรือคะ” “ผมจะซื้อให้คุณ” เจนจิราสูดลมหายใจเข้าลึกๆ “ฉันไปทำงานกับคุณดีกว่าค่ะ” หากให้เธออยู่คนเดียวในเวลานี้ จะต้องคิดอย่างสับสนไปมาเป็นแน่ และเธอยังมีคำพูดอีกมากมายที่อยากคุยกับสมภพ เมื่อเห็นว่าเธอออกปากเอง สมภพก็แย้มยิ้ม เพียงมีเธออยู่ข้างๆ เขา ไม่ว่าจะไปที่ไหน หรือทำอะไร ก็ได้ทั้งนั้น ทั้งสองคนออกจากที่พักของสมภพและขับรถตรงไปยังสตูดิโอถ่ายโฆษณา ในตอนนี้เจนจิรายังไม่รู้ว่าจะมีข่าวใหญ่ของเขาสองคนเกิดขึ้น “แฟนสาวของสมภพเป็นใครกันแน่” “ราชาภาพยนตร์กับผู้ช่วยมีความสัมพันธ์กันจริงหรือไม่” “ผู้ช่วยโดดขึ้นเตียงราชาภาพยนตร์เพื่อโด่งดัง” เพราะเป็นการเคลื่อนไหวครั้งแรกของสมภพ ข่าวจึงกระพือพัดไปไกล พนักงานใหม่ของแผนกประชาสัมพันธ์ของเค.เอฟมีข่าวออกมาเช่นนี้ ทำให้เกิดข้อพิพาทไม่น้อยทีเดียว หลังจากที่ข่าวออกมา สมภพก็กลับไปยังกองถ่ายโดยมีเจนจิราตามหลังมา หลังจากที่คนในกองถ่ายเห็นเจนจิรา ก็รู้สึกราวกับเห็นพระมาโปรด “เจนจิราขอร้องค่ะ อย่าได้ห่างพี่สมภพเลยนะ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าแต่ละวันของพวกคุณผ่านไปอย่างไรกัน” “พอคุณไม่อยู่ พี่สมภพก็เปลี่ยนเป็นคนละคน ทั้งไม่ฟังใคร และฟาดง่วงฟาดงาคนในกองบ่อยมาก จนพวกเราไม่กล้าขยับกันแล้ว” “คนที่พี่สมภพจะสนใจที่สุดก็คือคุณ ข่าวพวกนั้นเป็นนักเขียนที่เขียนขึ้นมามั่วๆ อย่างแน่นอนค่ะ” เจนจิราที่ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร เพียงยิ้มอย่างเบาบางเท่านั้น ข่าวยังคงเป็นประเด็นที่ร้อนแรง สมภพ เจนจิรา และธารีได้ขึ้นอยู่ในยอดการค้นหาในเวลาเดียวกันแล้ว ผู้ช่วยร่างแบน กับนักร้องสาวหุ่นนางแบบ ราชาภาพยนตร์สมภพคนนั้นจะเลือกใครกัน โทรศัพท์ของเจนจิรามีแต่คนมาไถ่ถามไม่ได้หยุด เธอจึงทำได้แค่ปิดเสียงเท่านั้น เพื่อป้องกันการตุกติกจึงได้ดูแลสมภพตามปกติ ค่ำคืนนั้น ทั้งสองคนต่างตรงกลับบ้าน สมภพเข้าห้องอาบน้ำ ส่วนเจนจิราทำอาหารค่ำที่ห้องครัว “ทานข้าวค่ะ” อารมณ์ของเจนจิราไม่ค่อยดีนัก ข่าวไร้สาระพวกนั้นมันทำให้เธอไม่โอเค และที่ทำให้เธอใส่ใจก็คือการจัดการกับเรื่องนี้ของสมภพ ความจริงเขาสามารถออกมาอธิบายความสัมพันธ์ของเขากับธารีได้ตั้งแต่แรก แต่ว่าเขาไม่ทำ ดังนั้นถึงได้ให้นักข่าวสงสัยในความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสามคน สมภพสวมเสื้อเชิ้ต และเดินตรงมาพร้อมรอยยิ้ม “ทานอะไร” เจนจิราเหลือบสายตามองเขา ในเวลาแบบนี้ยังมีหน้าจะมายิ้มอยู่อีก “ไม่มีความสุขรึ” สมภพหยิบตะเกียบขึ้นมา พร้อมชิมหนึ่งคำ “อร่อย” “อร่อยก็กินเยอะๆ ค่ะ หากฉันถูกกดดันมากๆจากนักข่าวจนไม่มีกะจิตกะใจจะทำอาหาร ถึงตอนนั้นคุณก็คงไม่ได้กินแล้วค่ะ” เจนจิราพูดด้วยความกรุ่นโกรธ พร้อมตักซุปให้กับสมภพด้วย “คุณเป็นผู้ช่วยของผม เพียงแค่จัดการให้มันหายไปก็พอ” “ให้ฉันจัดการหรือคะ” เจนจิราร้อนเป็นไฟ “ฉันมีสิทธิ์ที่จะเข้าไปจัดการชีวิตของคุณขนาดนั้นเลยหรือ และฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกับธารีเป็นอะไรกัน หากฉันพูดอะไรผิดไปกับนักข่าว ฉันก็โดนคาดโทษสิคะ” สมภพเอียงคอมองเธอ “เช่นนั้นคุณพูด จะทำเช่นไรดี” “คุณชี้แจง” สมภพนั่งลงบนโต๊ะก่อนจะฉีกยิ้มที่ดูเกียจคร้าน “ผมจะพูดอะไรกับนักข่าวก็ได้หรือครับ” เจนจิราวางช้อนลงในทันที “คงปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ฉันเพิ่งจะเซ็นสัญญากับเค.เอฟไป นักข่าวต่างตามล่าไม่หยุด ฉันคงไปทำงานไม่ได้ ครั้งนี้เรื่องเกิดขึ้นเพราะคุณ ดังนั้นคุณต้องชี้แจง”