ตอนที่ 9 สูญเสียและเริ่มต้น

ไม่นานรถเลี้ยวเขามาจอดเทียบหน้าบ้าน ร่างบางลงจากรถพร้อมกับสาวใช้แล้วเดินเคียงหอบหิ้วข้าวของมากมายเข้าด้านใน ธานุภาพเหลือบมองศศิรญาด้วยความพอใจ จากสาวบ้านนอกหน้าตาสะสวยพอแต่งตัวเข้าไปด้วยแล้วยิ่งทำให้สวยมากขึ้นไปอีก ทั้งหน้าตาผิวพรรณของหล่อนก็ดีไม่น้อยพอแต่งตัวแบบนี้แล้วดูเหมือนคุณหนูลูกผู้ดีก็ไม่ปาน “เป็นไงบ้างลูกสนุกไหม?”ธานุภาพเอ่ยถามหญิงสาว “ดีค่ะ พอดีน้าสอางค์ช่วยเลือกให้ญาค่ะ” “อ๋อ สอางค์มันใช้ได้เหมือนกันนะนี้ จับเราแต่งตัวซะสวยเชียว” ใบหน้าเรียวแดงซ่านกับคำชม แล้วขอตัวขึ้นไปบนห้องของตนเองเพื่อเก็บข้าวของที่ซื้อมาจากห้างสรรพสินค้า เมื่อจัดเสร็จหล่อนสาวเท้าลงมาชั้นล่างอีกครั้ง “เย็นนี้เราต้องไปที่วัดกันใช่ไหมลูก?”ธานุภาพถาม “ค่ะ” “งั้นหนูไปจัดการอะไรให้เรียบร้อย แล้วเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยนะ” “ได้ค่ะ” สองวันแล้ว... ที่ธานต์เมธาหมกตัวอยู่ที่บ้านของคู่หมั้นตนเอง เขาไม่เคยได้รับความอับอายมากขนาดนี้มาก่อนไม่เคยมีใครคนไหนที่มีอิทธิพลกับบิดามากถึงขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน ทำไมบิดาจะต้องยกย่องผู้หญิงแปลกหน้าถึงขนาดนี้ แม้แต่จะแตกหักกับเขาพ่อก็ยังยอมทำ แถมยังไม่เลือกเขา กลับไปเลือกแม่นั้นแทนเสียอีก ไม่เข้าใจเลยว่าพ่อมีเหตุผลอะไรจะต้องทำแบบนี้ “ธานต์คะ คุณไม่เป็นอะไรนะคะ”นภาลักษณ์ถาม “ผมไม่เป็นอะไรหรอกแค่หงุดหงิดพ่อเท่านั้นเอง ผมไม่เข้าใจทำไมพ่อต้องยกย่องผู้หญิงคนนั้นด้วย!” “แล้วคุณจะทำยังไงต่อไปค่ะนภาเป็นห่วงคุณมากเลย...” “ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกนภา แค่ผู้หญิงคนเดียวผมมีปัญญาจัดการได้ผมอยากจะรู้นักว่าแม่นั่นจะทนได้สักแค่ไหนกัน!”ชายหนุ่มเข่นเขี้ยวพร้อมกระดกเหล้าเข้าปาก “คุณไม่ต้องการให้นภาช่วยอะไรนะคะ นภาเป็นห่วงค่ะเพราะอีกไม่นานพ่อคุณก็จะให้คุณแต่งงานกับผู้หญิงที่ท่านเลือกให้แล้วนี่คะ”นภาลักษณ์บอกเขาเสียงเศร้า ธานต์เมธาหันไปมองคู่หมั้นตนเอง เห็นใบหน้าหล่อนกำลังเศร้าหมองน้ำตาคลอ ชายหนุ่มรีบปลอบใจทันทีด้วยความรู้สึกสงสาร เขาไม่ควรให้คู่หมั้นเขาต้องมาเจ็บปวดเพราะเรื่องนี้ “นภา... คุณไม่ต้องเสียใจหรอกนะ ผมไม่เคยเต็มใจแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นเลย ที่ผมยอมรับปากพ่อเพราะผมไม่ต้องการให้พ่อยกสมบัติทั้งหมดให้กับแม่นั่น คุณเข้าใจผมนะ ผมแต่งได้ผมก็หย่าได้ยังไงคุณก็ยังเป็นคนที่ผมรักเสมอนภา...”ชายหนุ่มบอกเสียงเบา “นภารู้ค่ะ แล้วก็ขอบคุณธานต์มากนะค่ะที่รักนภา... ขอเพียงแค่คุณยังรักนภาไม่เปลี่ยนแปลงไปก็พอค่ะ”นภาลักษณ์บอกเขามือบางโอบรอบคอก่อนจะยิ้มเชิญชวน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเวลานี้ธานต์เมธาต้องทำเช่นไร เมื่อนภาลักษณ์เชิญชวนเขาถึงขนาดนี้ เลือดในกายเดือนพล่านมีหรือจะยอมปล่อยไป บทเพลงรักอันเร่าร้อนได้ถูกหนุ่มสาวคู่นี้บรรเลงอย่างถึงพริกถึงขิงอีกครา ศศิรญายืนมองควันที่กำลังล่องลอยออกมาจากเมรุ หล่อนยืนภาวนาให้ยายไปสู่สุขคติไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว ธานุภาพมองดูหญิงสาวด้วยความสงสาร เขาจะดูแลหล่อนให้ดีให้สมกับที่เขาได้ทำให้ครอบครัวนี้ต้องสูญเสียไป จะชดใช้บาปทั้งหมดที่เคยพลั้งพลาดในอดีตกับศศิรญาเอง “ยาย... ญาขอให้ยายไปสู่ภพภูมิที่ดีนะค่ะ ตอนนี้ญามีคนดูแลแล้วไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ...”หญิงสาวพึมพำออกมาเสียงเบา หลังจากเสร็จงานศพยายหญิงสาวกลับมาพร้อมกับธานุภาพ ร่างบางนั่งลงบนโซฟาถอนหายใจออกมา ต่อไปนี้ก็คงเหลือเพียงแค่หล่อนที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยลำพัง เวลานี้หล่อนสบายใจแล้วที่งานศพยายเสร็จสิ้นไปเป็นอย่างดี ไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว ธานุภาพเข็นรถตามมา “เป็นไงบ้างลูกสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง?”ธานุภาพถามด้วยความเป็นห่วง “ญาไม่เป็นไรแล้วค่ะ... ขอบคุณมากนะคะเรื่องงานศพถ้าไม่มีคุณท่านญาคงทำอะไรไม่ถูก..” “ไม่เป็นไรหรอกลูก... แค่นี้มันเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น”ธานุภาพตอบ ศศิรญายิ้มออกมาพยายามบอกกับตัวเอง ต่อไปนี้จะไม่เศร้าอีกแล้ว... เพราะอีกไม่นานหล่อนจะต้องได้เผชิญหน้ากับบุตรชายของธานุภาพมากกว่านี้แน่ และเขาก็ร้ายกาจ หล่อนคงต้องอดทนให้มาก