ตอนที่ 463 จุดสายตาของทั้งงาน

ตอนที่ 463 จุดสายตาของทั้งงาน แม้แต่บนโปสเตอร์โปรโมท ชื่อของจิดาภาก็วางอยู่บนรูปในจุดที่ไม่สะดุดตาเลย ทุกคนต่างรับรู้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีนางเอก เพียงแต่ไม่ได้สนใจว่าเป็นใคร... และพวกเขาก็ไม่คิดว่าทักษะการแสดงของนักแสดงหญิงเอเชียจะดีเด่นอะไร ท่ามกลางความโดดเด่นของแดนนี่ ก็เป็นได้เพียงตัวประกอบไร้เสียงเท่านั้น จิดาภาคล้องแขนจิรภาส ยิ้มรับให้กับบรรยากาศที่เปลี่ยนไป โดยไม่สนใจว่านักข่าวกำลังพูดถึงเธอโดยสิ้น เธอเดินเคียงไหล่จิรภาสเข้าไปในงาน ยังคงดึงสติมาเต็มที่ไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้มีใบหน้าแบบตะวันออกที่ส่องประกาย จิดาภาสวมผ้าคลุมที่ไหล่อยู่ตลอด อุณหภูมิก็ยังไม่สูงขึ้นมา จิรภาสไม่ต้องการให้เธอทนหนาว เมื่อเข้าไปในห้องโถง ก็ถอดมันให้เธอ และส่งให้กับบริกร ยังคงเหลือช่วงเวลาก่อนที่เวลาอย่างเป็นทางการจะเริ่มขึ้น เหล่านักแสดงต่างใช้เวลานี้เพื่อพูดคุยกัน ในตอนที่จิดาภาผู้สวมชุดกี่เพ้าเดินเข้าไป ก็เรียกสายตาของคนต่างชาติได้เป็นอย่างมาก ห้องโถงของโรงแรมระดับสูง ท่วงท่าสง่างามของเธอนั้นดึงดูดผู้คนได้จริงๆ หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นที่มาสวมใส่ชุดกี่เพ้านี้ก็อาจจะไม่ดึงดูดสายตาของสไตล์ยุโรปละอเมริกา แต่จิดาภาผู้เป็นไม้แขวนเสื้อฟ้าประทาน เมื่อชุดกี่เพ้านี้มาอยู่บนร่างของเธอ ย่อมมีความงามที่ต่างกันไป และชายหนุ่มข้างกายของเธอจิรภาสก็มีท่วงท่าสง่างามที่สูงส่งเช่นกัน เขายินยอมอยู่ด้านข้างเพื่อสนับสนุนจิดาภา แต่พอพวกเขาปรากฏตัวขึ้นพร้อมกัน ก็ยิ่งดึงดูดสายตาผู้คนเข้าไปกันใหญ่ จิดาภารู้ดีว่าเขาต้องการทำให้เธอโดดเด่น แต่เธอไม่ต้องการเช่นนั้น “ฉันอยากจะอยู่กับคุณตลอดเวลานะคะ” รอยยิ้มอ่อนหวานของเธอตกอยู่ในสายตาของจิรภาส เขายิ้มอย่างน่าสงสาร ก่อนจะลูบมือของจิดาภาไปมา และทั้งสองก็เดินไปหาแดนนี่ด้วยกัน “ดาราหญิงเอเชียคนนี้ค่อนข้างคุ้นหน้านะ...” “ชุดที่เธอใส่ดูดีมาก ฉันจะให้ช่างตัดของฉันออกแบบให้เหมาะกับฉันเช่นกัน” “ดูเหมือนว่าหลังจากคำคืนนี้ไป เธอจะกลายเป็นพายุที่ถูกจับตามอง” คนรอบข้างเริ่มพูดคุยกับเซ็งแซ่ เป็นอีกครั้งที่พวกเขาสามีภรรยาก่อการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ขึ้นมา หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าไปทักทายแดนนี่ แดนนี่ก็ปรับเปลี่ยนอารมณ์ และแนะนำจิดาภาให้รู้จักกับทีมและคะนองบริษัทอย่างเป็นทางการ “แดนนี่ เธอใช้ภาษาอังกฤษได้ไหม” จิดาภาไม่รอให้แดนนี่ตอบ ก็ตอบกลับอีกฝ่ายเองอย่างเป็นธรรมชาติ “แน่นอน” ชายหนุ่มชะงักนิ่ง ก่อนจะกล่าวยิ้มๆ “ผมเป็นเพื่อนสนิทของแดนนี่ ฮาร์โลว์ และเป็นหนึ่งในผู้บริหารของบริษัทเอเจนซี่KKS” “สวัสดีฮาร์โลว์ ฉันเป็นนางเอกจากเรื่องชั่วฟ้าดินสลาย จิดาภา” จิดาภาแนะนำตัวเองโดยเบ็ดเสร็จ “ขอโทษด้วย ผมไม่ได้ทำความเข้าใจกับภาพยนตร์ของพวกคุณมาก่อน แต่อย่างไรการที่แดนนี่ไปเอเชียก็เพื่อไปเที่ยวเล่นเท่านั้น จะสร้างอะไรกลับมานั้นไม่สำคัญ อย่างไรการร่วมงานกับคนเอเชียแบบพวกคุณก็คงไม่ได้คะแนนที่ดี” คำพูดของฮาร์โลว์นั้นบ่งบอกว่าไม่แยแสคนเอเชียแม้แต่น้อย “ดาราแบบพวกคุณก็ทำได้แค่ถ่ายโฆษณาถ่ายรูปเท่านั้น ในแง่ของการแสดงนั้นห่วยแตก เป็นเพียงการค้าก็เท่านั้น” จิดาภาที่ได้ยินคำพูดเหยียดหยามเช่นนี้ ก็ไม่ได้กระโจนหนีไป แต่กลับกล่าวทัศนคติของตัวเองอย่างตรงไปตรงมา ด้วยภาษาอังกฤษอย่างฉะฉาน “คุณฮาร์โลว์คงหมายถึง นักแสดงท้องถิ่นอย่างพวกคุณนั้นมีทักษะที่ยอดเยี่ยม และไม่เคยทำภาพยนตร์ที่ไม่ดีใช่ไหม” “แน่นอน นักแสดงที่นั่งอยู่ในที่นี้ ได้รับรางวัลระดับนานาชาติกันมาถ้วนหน้า นั่นคือจุดสูงสุดที่นักแสดงเอเชียเช่นพวกคุณไม่มีทางไปถึง” จิดาภาไม่ได้ตอบกลับ เพียงมองไปรอบๆ งาน มองใบหน้าของนักแสดงรุ่นใหญ่ในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ของยุโรปและอเมริกา ก่อนจะหันหลังกลับมาพูดกับฮาร์โลว์ “ที่คุณพูดก็ไม่ผิด แต่ท่ามกลางนักแสดงภาพยนตร์ทุกๆ ท่านแล้ว ที่ฉันรู้จักอยู่มีด้วยกันสามชื่อ เช่นคุณMaier De เขาก็เคยร่วมงานกับบริษัทภาพยนตร์ในเอเชีย” “แล้วความหมายที่คุณต้องการจะสื่อคือ ภาพยนตร์ที่พวกเขาถ่ายเป็นเพียงการถ่ายทางการค้า เป็นภาพยนตร์ชั้นแย่หรือคะ” “ฉันคิดว่า คุณกำลังมีความเข้าใจผิดสำหรับคุณภาพของภาพยนตร์อยู่ค่ะ นักแสดงไม่มีแบ่งแยกประเทศ ไม่ว่าจะสัญชาติใดนักแสดงต่างก็มีความสามารถในการถ่ายทำที่ดีทั้งนั้น กลับกัน ในชีวิตของนักแสดงทุกท่านก็มีความเป็นไปได้ที่จะอยู่ในผลงานที่ไม่ดี” “ศิลปะไม่ควรมีการแบ่งแยกประเทศ หรือเผ่าพันธุ์...” ฮาร์โลว์โดนคำพูดโต้กลับของจิดาภาจนเงียบไป “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมบริษัทเอเจนซี่ชั้นนำอย่างKKS และคุณฮาร์โลว์ที่ดำรงในตำแหน่งประธานบริษัทถึงได้พูดเช่นนี้ได้กัน” “และในประเทศของฉัน มีเพียงนักแสดงตัวเล็กๆ เช่นฉันเท่านั้นที่ได้เข้าร่วมการถ่ายทำที่เป็นความร่วมมือระหว่างประเทศ ศิลปินเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงหลายคน เขาก็ไม่กระทำอันใดที่ดูเป็นการดูหมิ่นเช่นนี้” “ในสายตาฮาร์โลว์ นักแสดงเอเชียนั้นไร้ความสามารถ เช่นนั้นขอถามค่ะ ทุกท่านที่นั่งอยู่ ณ ที่นี้ มีบ้างไหมคะ ที่มาเพราะทักษะการแสดงที่สมจริงของฉัน และเริ่มสนใจทักษะการแสดงของนักแสดงชาวเอเชีย” ในยามที่พวกเขาพูดคุยกัน ก็ได้มีคนเงียบลงเพื่อฟังคำพูดของจิดาภา เมื่อได้ยินเช่นนี้ ก็มีคนนึกถึงการปรากฏตัวของเธอเมื่อหลายเดือนก่อนที่ได้ขึ้นบนหน้าจอของยุโรปและอเมริกา ฮาร์โลว์ที่โดนนักแสดงหญิงชาวเอเชียพูดตอกหน้า ก็เริ่มโมโหและระเบิดอารมณ์ขึ้นมา “จากที่คุณพูด เช่นนั้นการที่คุณร่วมงานกับแดนนี่ ก็เป็นการลดระดับเขา เพราะคุณเป็นเพียงนักแสดงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น” จิดาภาที่ได้ยินเช่นนั้น ก็ฉีกยิ้มเล็กน้อย สายตาของเธอไม่มีความขุ่นหมองหรือความสั่นไหว เพียงมองฮาร์โลว์ด้วยท่าทีเรียบนิ่ง เธอส่งเสียงขึ้นมา “แต่นักแสดงตัวเล็กเช่นฉัน ไม่ได้ขัดขวางการทำงานของกองถ่าย เช่นนั้นก็หมายความว่าความสามารถของฉันและคุณแดนนี่ไม่เทียบเคียงหรือคะ” คำตอบของเธอนั้นดูมีความหมายแฝงแต่ก็ตรงประเด็น พูดโต้ตอบได้อย่างฉะฉาน คำตอบที่ถูกแอบแฝงนี้ทำให้ผู้คนต่างตกตะลึงอยู่ไม่น้อย นักแสดงหญิงเอเชียคนหนึ่งต่างสร้างความตกตะลึงให้คนทั้งงานเพียงคำไม่กี่คำ “ฮาร์โลว์ นี่คือสิ่งที่ผมอยากจะแสดงให้นายเห็น ว่าทักษะการแสดงของจิดาภานั้นยอดเยี่ยมขนาดไหน รอนายได้ดูภาพยนตร์แล้ว นายก็จะรู้เอง” แดนนี่ที่เห็นบรรยากาศทั้งงานเย็นยะเยือก ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อลากเพื่อน “และหลังจากที่ได้ร่วมงานกันในครั้งนี้ ผมและพวกเขาก็ได้เป็นเพื่อนกันแล้ว การที่นายยังมีอคติเช่นนี้อยู่ มันเท่ากับหักหน้าผม” ฮาร์โลว์เหลือบมองแดนนี่อย่างจนใจ ก่อนจะส่ายหน้าและหันหลังเดินออกไป แดนนี่มองเขาเดินจากไป ก่อนจะหันมาขอโทษขอโพยกับจิดาภา “เมื่อครู่คงเป็นความเข้าใจผิดกัน ปกติฮาร์โลว์ไม่เป็นเช่นนี้” “ไม่เป็นไรค่ะ” จิดาภาตอบกลับด้วยท่าทีปกติ ริมฝีปากยังคงมีรอยยิ้มน้อยๆ ประดับเสมอ เพราะตั้งแต่ที่ฮาร์โลว์เริ่มดูถูกเธอ เธอก็ยืนอยู่เหนือจุดนั้นอยู่แล้ว ไม่ได้ทำให้เธอเสียหน้าอะไรเลย แดนนี่พูดอีกเพียงไม่กี่ประโยค ก็ขอตัวไปคุยกับคนอื่น บรรยากาศภายในงานเริ่มฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง เพียงเพราะคำพูดของจิดาภา จึงทำให้มีคนคอยมองเธอเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่มีใครกล้าดูถูกเธออีกแล้ว ขณะเดียวกัน ก็มีดาราหญิงคนหนึ่งเข้ามาคุยกับจิดาภา และถามเธอว่าชายที่ยืนอยู่ข้างๆ นี้เป็นใคร “เขาเป็นผู้จัดการของฉัน” จิดาภายิ้มอย่างสุภาพและไว้ท่าที “ขอถามชื่อของเขาและบริษัทของเขาได้หรือไม่คะ” “เขาเป็นสามีของฉันชื่อจิรภาส เป็นประธานบริษัทเค.เอฟค่ะ”