ตอนที่ 4

“คุณมนัสวี” ร่างบอบบางหันกลับไปมองก็ต้องพบความประหลาดใจเมื่อเห็นหนุ่มอเมริกันรูปร่างสูงใหญ่สวมชุดสูทและแว่นกันแดดสีชายืนอยู่ด้านหลัง เธอมองด้วยความแปลกใจกระทั่งเขาเอ่ยขึ้น “สวัสดีครับคุณมนัสวี” เขาทักเธอเหมือนเคยรู้จักหากแต่หยิงสาวเอียงคอและมองกลับไปด้วยแววตาไม่แน่ใจ “คุณรู้ชื่อของฉันได้ยังไง?” “ผมมารับคุณครับ” เขาตอบไม่ตรงคำถามทำให้หญิงสาวย่นคิ้วและกระชับอ้อมแขนกอดไอสวรรค์ไว้แน่น “มารับฉัน...แต่ฉันไม่รู้จักคุณเลยนะคะ” “ผมได้รับคำสั่งจากเจ้านายให้มารับคุณครับ” “ใครเป็นเจ้านายของคุณ” “คุณเฮเดน เจคอป...นายของผมมีคำสั่งให้มารับคุณและคุณไปกับผมตอนนี้ครับ” ร่างแน่งน้อยใจหายวาบและเย็นเยือกไปถึงกระดูกสันหลังและในขณะนั้นเองที่ไอสวรรค์เริ่มงัวเงียตื่นขึ้นมาพร้อมถามแม่ว่า “มีมี๊...ถึงแล้วเหรอคะ?” มนัสวีมือเย็นเฉียบ หัวใจของเธอราวกับหลุดหายไปแล้วตั้งแต่ได้ยินชื่อของคนคนนั้น หญิงสาวลูบผมสีน้ำตาลทองของเด็กหญิงในอ้อมแขนอย่างถนอม “ถึงแล้วจ้ะหนูไอซ์...ถึงแล้ว” “เชิญครับคุณมนัสวี” ชายคนนั้นยังคงใช้คำพูดเดิมเหมือนกำลังบีบบังคับให้เธอไปกับเขาให้ได้ หญิงสาวกลืนก้อนแข็งที่วิ่งขึ้นมาจุกในลำคอก่อนกล่าว “ฉันจะเข้าพักที่นี่...ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น” “คุณเฮเดนบอกว่านี่เป็นคำสั่ง ผมขอความกรุณาคุณมนัสวีอย่าได้ปฏิเสธเลยนะครับ” คำพูดนั้นแม้ฟังดูละมุนละม่อมแต่หญิงสาวรู้ดีว่านี่เป็นคำขู่กลาย ๆ ถึงอย่างไรเธอก็จะยื้อเวลาไว้ไม่ยอมไปง่าย ๆ “คุณไม่มีสิทธิ์บังคับฉันนะคะ ในเมื่อฉันจะเข้าพักโรงแรมนี้” “คุณเฮเดนบอกว่าคุณมนัสวีจะเข้าพักโรงแรมไหนก็ได้ครับ ถ้าหาก...คุณไม่คำนึงถึงความปลอดภัยและสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต” “พวกคุณขู่ฉัน” ชายผู้นั้นก้มศีรษะลงเล็กน้อยพร้อมกล่าวว่า “ขออภัยหากจะทำให้คุณไม่สบายใจ แต่ผมว่าทางที่ดีคุณย่อมรู้ว่ามีทางเลือกที่เหมาะสมสำหรับคุณและ...ลูกสาวของคุณ” ประโยคสุดท้ายสะเทือนความรู้สึกของหญิงสาวอย่างรุนแรง เฮเดนไม่ได้แค่ขู่เธอแต่มันยังหมายถึงไอสวรรค์ลูกสาวตัวน้อยของเธอด้วย มนัสวีหันรีหันขวางเหมือนยังไม่แน่ใจ แต่แล้วก็เกิดประกายความคิดวาบเข้ามาใหม่ว่าเธอไม่ควรจะหนีผู้ชายคนนั้น เฮเดน เจคอป เธอควรต้องเผชิญหน้ากับเขาเพื่ออะไรหลายอย่าง อย่างน้อยก็อาจเพื่อการตกลงและอธิบายเรื่องที่เขายังขุ่นหมองใจเมื่อห้าปีที่ผ่านมาซึ่งมันยังติดลึกและค้างคาในความรู้สึกของหญิงสาว นี่อาจเป็นโอกาสที่เธอจะได้บอกในสิ่งที่เธอไม่มีโอกาสได้พูด “ถ้าฉันตกลงไปกับพวกคุณ คุณจะรับประกันความปลอดภัยให้พวกเราหรือเปล่า?” “ด้วยเกียรติของผมครับคุณมนัสวี ผมจะพาคุณไปพบคุณเฮเดนอย่างที่บอกไว้ซึ่งนี่เป็นภารกิจสำหรับผมตอนนี้...เชิญครับ” ร่างแน่งน้อยหันกลับไปมองโรงแรมที่เธอกำลังจะเข้าพักอีกครั้งและได้ยินเสียงแม่หนูน้อยที่กำลังขยี้ตาดังงัวเงียกับอก “มีมี๊...” “หนูไอซ์...เดี๋ยวเราจะ...เดินทางต่ออีกนิดนะจ๊ะ”