บทที่ 3 คุณนี่ต่ำทรามจริงๆ

บทที่ 3 คุณนี่ต่ำทรามจริงๆ “คุณพูดว่าอะไรนะ” วิทิตรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันทัน และยื่นมือไปคว้าคอของมิลิน ”คุณกล้าบอกเรื่องนี้กับเธอได้ยังไง ! คุณอยากตายใช่ไหม” มิลินหัวเราะพร้อมตอบว่า “อย่าเพิ่งโกรธสิคะ ประธานทิต คุณลืมไปแล้วเหรอว่า เมื่อครู่เรารักกันมากแค่ไหน” “หุบปากไปเลย !” วิทิตพูดด้วยความรังเกียจ “ฉันควรจะฆ่าคุณให้ตายไปซะ !” เขาเหวี่ยงเธอออก คว้าหยิบเสื้อคลุมอีกข้าง และลุกขึ้นเดินออกไป “ฉันล้อเล่นนะ ประธานทิต” มิลินพูดเบาๆ “ฉันจะปล่อยให้ภรรยาของคุณมาจับชู้จริงๆได้ยังไงกัน ถึงเธอจะไม่รังเกียจ แต่ฉันกลัวว่าจะทำลายชื่อเสียงของฉันนะ” มิลินเอามือจับผมที่ยุ่งเหยิงข้างๆแก้ม และมองวิทิตด้วยรอยยิ้ม “ตัวฉันเองถือได้ว่าเป็นอันดับหนึ่งของที่นี่ มีคนอีกมากมายต่อคิวรอเพื่อจะเรียกฉันใช้ฉัน ถ้าฉันถูกภรรยาคุณมาโวยวายใส่ ฉันก็คงหาเงินไม่ได้อีกในอนาคต” “คุณนี่ต่ำทรามจริงๆ !” วิทิตกัดฟันพูด “ฉันขอเตือนคุณไว้ อย่าไปหาทีน่าอีก ! สุขภาพเขาไม่ดี ถ้าคุณกล้าไปยั่วอารมณ์เธอ ฉันจะทำให้คุณตายโดยไม่มีที่หลุมฝังศพ !” มิลินกะพริบตาและพูดว่า “ประธานทิตคุณดีกับภรรยาของคุณจริงๆ น่าเสียดายตอนที่ฉันแต่งงานกับคุณ คุณมีความอ่อนโยนอยู่แค่นิดเดียว” เสียงดังปัง ประตูถูกกระแทกเปิดออกไป วิทิตเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง มิลินหยุดลงชั่วขณะ และพูดกับตัวเองต่อ ว่า “ไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด” เธอมองไปที่พื้นที่สกปรกอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยิ้มออกมากเหมือนจะร้องไห้ วิทิตคุณรักเธอมากอย่างนั้นเลยเหรอ คุณรู้บ้างไหมว่าตอนนั้นเขาทำกับฉันยังไง เขาทำอะไรกับลูกของเราที่เพิ่งจากโลกนี้ไปบ้าง “มิลิน!” พี่แดงเปิดประตูห้องและรีบเดินเข้ามาถาม ว่า “คุณโอเคไหม” มิลินรีบยิ้มอย่างมีเสน่ห์ทันที และตอบว่า “ฉันสบายดี” เธอจัดกระโปรงที่ม้วนขึ้นให้ดีอย่างช้าๆ พี่แดงขมวดคิ้วและมองไปที่เธอ และต้องหยุดพูด “เกิดอะไรขึ้น” “บนตัวเธอ ทำไมถึงบาดเจ็บมากอย่างนี้” มิลินมองไปที่กำแพงที่สะท้อนแสงสีทอง หน้าผากและมุมปากของเธอแตก บนคอมีรอยนิ้วมืออยู่หลายจุด ตลอดจนไหปลาร้า แขน หรือแม้กระทั่งขาล้วนมีแต่รอยฟกช้ำ ดูแล้วเหมือนถูกทารุณกรรม มิลินลูบแผลบนคอ ทำให้นึกถึงวันที่เธอถูกเฆี่ยนตีในคุก เธอหัวเราะขึ้นมาเบาๆ “ประธานทิตโหดเหี้ยมจริงๆ” พี่แดงถามด้วยความสงสัย “ประธานทิตเป็นคนทำจริงเหรอ ไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนโหดร้ายขนาดนี้” มิลินยิ้มตอบ “มีหลายสิ่งหลายอย่างที่คุณคิดไม่ถึงบนโลกใบนี้” เธอพาร่างที่ได้รับบาดเจ็บ เดินออกไปด้วยความระมัดระวัง เมื่อใดก็ตามที่มีคนถามว่าบาดแผลบนร่างกายของเธอเกิดได้ยังไง เธอก็ตอบไปตามตรงว่า “ประธานทิตให้รางวัลฉัน” แถมยังยิ้มและถามคนอื่นว่า “ดูดีไหม” ดึงดูดให้ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์ ภายในหนึ่งวัน เรื่องของประธานทิตที่มีพฤติกรรมทารุณกรรมหญิงสาวอันดับหนึ่งของWZTอย่างโหดเหี้ยมจนมีบาดแผลทั่วร่างกาย ก็แพร่กระจายให้ทุกคนได้รู้ หลังจากมิลินได้รับการปล่อยตัวออกจากคุกก็ติดตามพี่แดงอยู่ตลอด อาหารและที่อยู่อาศัยก็อยู่ที่WZT พี่แดงให้วันหยุด และให้เธอพักผ่อนอยู่ที่บ้าน เนื่องจากมีบาดแผลทั่วตามร่างกาย นอกจากนี้ยังแนะนำให้เธอออกไปข้างนอกให้น้อยที่สุด เพื่อลดการนินทาเรื่องของประธานทิต และเพื่อไม่ทำให้ประธานใหญ่โกรธ แต่สิ่งที่มิลินต้องการคือ การทำให้เรื่องแย่ลงและกลายเป็นเรื่องใหญ่ เธอยังจงใจนำบาดแผลตามร่างกายไปที่โรงพยาบาลเอกชนภายใต้เครือของGeoff Co., Ltd. และตรวจดูรอยช้ำ หมอถามเธอว่าแผลมาได้อย่างไร และเธอบอกว่าเกิดตอนที่เธอเที่ยวเล่นกับแขกคนหนึ่งนามสกุลพิวัฒน์เขาทำเธอบาดเจ็บ หมอมองเธอด้วยสีหน้าแปลกๆ และเขียนใบตรวจร่างกายให้เธอ “มิลิน” ในเวลานี้ประตูห้องทำงานของคุณหมอถูกผลักให้เปิด และเสียงที่นุ่มนวลก็ดังขึ้น ร่างกายของมิลินแข็งทื่ออย่างไม่สามารถควบคุมได้ หมอที่อยู่ตรงหน้ายืนขึ้นทันที และพูดด้วยความเคารพ “คุณนายมิลิน” ผู้ที่เข้ามาก็คือ ทีน่า ภรรยาคนปัจจุบันของวิทิต น้องสาวแท้ๆต่างบิดาของมิลิน \"ทำไมคุณไม่บอกฉันสักคำว่าคุณออกจากคุกแล้ว ฉันจะได้ไปรับคุณ\" เธอพูดเบา ๆ มิลินขยับริมฝีปากของเธอ และยิ้มตอบกลับอย่างอ่อนโยนกว่าทีน่า “ฉันอยากมาเจอคุณแน่นอน แต่ประธานทิตไม่ยอมนะสิ” เธอสัมผัสรอยฟกช้ำที่น่ากลัวที่คอของเธอ พูดว่า “ฉันบอกว่าฉันต้องการมาหาคุณ แต่เขาเกือบจะฆ่าฉันตายไปแล้ว”