บทที่ 5 ฆ่าผู้หญิงชั่วคนนี้

บทที่ 5 ฆ่าผู้หญิงชั่วคนนี้ มิลินไม่ได้ยินเสียงของวิทิต เธอเพียงแค่ต้องการฆ่าทีน่า “คุณปล่อยมือเดี๋ยวนี้ !” วิทิตจับที่แขนของเธอ และรีบดึงออกอย่างแรง มิลินล้มลงไปกองที่พื้น และค่อยๆได้สติกลับมาในที่สุด “ทีน่าคุณเป็นอย่างไรบ้าง” วิทิตพยุงทีน่าด้วยสีหน้ากังวล “อะแฮ่ม” ทีน่าไอในขณะที่เอามือปิดคอไว้ “ฉัน ฉันไม่เป็นไร” เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “เมื่อกี้ฉันกับน้องสาวกำลังหยอกล้อเล่นกัน” “หยอกล้อเล่นกันเหรอ” วิทิตขมวดคิ้วพูดด้วยความโกรธ “เธอเกือบจะฆ่าคุณเลยนะ !” “ไม่ใช่ ไม่ใช่จริงๆ” ทีน่ารีบอธิบายแทนมิลิน “ทิต คุณอย่าเข้าใจเธอผิดเลย พี่สาวเขาปรับปรุงตัวแล้ว หลังจากได้รับการปล่อยตัวออกจากคุก เธอสัญญาว่าจะไม่ทำผิดแบบเดิมอีก” มิลินมองไปที่การแสดงที่จอมปลอมของทีน่า พยุงโต๊ะน้ำชาและลุกยืนขึ้นช้าๆ ที่โต๊ะน้ำชามีมีดปอกผลไม้วางอยู่ในจานผลไม้ เธอเอื้อมมือไปจับมีดและซ่อนไว้ด้านหลังของเธอ “ใช่... ” มิลินพูดด้วยน้ำเสียงต่ำและนิ่ง “ฉันได้ปรับปรุงตัวเองในคุกแล้ว ฉันจะทำผิดเหมือนในอดีตได้อย่างไร เมื่อกี้กระดุมคอเสื้อของทีน่าเปิดอยู่ ฉันแค่ช่วยเธอติดเท่านั้นเอง” “คุณคิดว่าฉันตาบอดเหรอ” วิทิตกล่าวอย่างโกรธเคือง “มิลิน ฉันเห็นชัดมากว่าเมื่อกี้คุณทำอะไรลงไป คุณไม่ได้ปรับปรุงตัวอย่างที่พูดเลย !” “ประธานทิต คุณอย่าโกรธสิ” มิลินค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้าแสดงออกถึงความน่าสงสารเกือบจะร้องไห้ออกมา แต่ด้านหลังกลับกำมีดไว้แน่น “ฉันสำนึกผิดแล้ว คุณให้โอกาสฉันอีกครั้ง ให้ฉัน......ฆ่าผู้หญิงชั่วคนนี้ !” ทันใดนั้นมิลินก็ดึงมีดออกมา และแทงไปที่ทีน่า “อ๊า ——” ทีน่าร้องด้วยความตกใจ ระยะห่างใกล้เกินไป มิลินก็พุ่งเข้าไปอีกครั้งอย่างรวดเร็วจนทุกคนไม่ทันระวังตัว ตามองมีดที่พุ่งไปกลางหน้าอกของทีน่า “อย่า !” วิทิตตะโกน และเอื้อมมือไปขวางห้ามโดยไม่คำนึงถึงสิ่งใดๆ เขากำมีดปอกผลไม้ด้วยมือเปล่า ทันทีที่มิลินเห็นมือของวิทิต ก็รีบดึงมือออกโดยเร็ว แต่ฝ่ามือของวิทิตถูกบาดจนเป็นแผลลึก และเลือดก็ไหลออกมาทันที เลือดหยดไปตามใบมีดเปื้อนเสื้อผ้าสีขาวของทีน่า “ทิต！”ทีน่ากรีดร้องเสียงดัง รีบผลักมิลินออกไป และจับฝ่ามือวิทิต พูดด้วยความเป็นห่วง “ทิต เลือดคุณไหลเยอะมาก......รีบโทรเรียกรถพยาบาลมา เร็ว !” “ฉันไม่เป็นไร” วิทิตพูดพร้อมกับเอื้อมมือของเขาไปดึงกระดาษทิชชูสองสามแผ่นและกดที่บาดแผล เขาหันไปมองมิลินที่อยู่ด้านข้าง มิลินยังคงกำมีดที่เปื้อนเลือดไว้แน่น ใบหน้าซีดขาว และตกใจกลัว จ้องมองไปที่วิทิตด้วยความว่างเปล่า เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่า วิทิตจะให้ความสำคัญกับทีน่าถึงขั้นสามารถรับมีดแทนเธอได้ “มิลิน คุณไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ !” เขาพูดอย่างเย็นชา มิลินได้สติกลับมาทันที เธอมองมีดที่ถืออยู่ในมือ และจู่ๆก็หัวเราะออกมา “วิทิต คุณไม่รู้จริงหรือว่าความจริงแล้วลูกของเราตายได้อย่างไร” “พอได้แล้ว !” วิทิตพูดด้วยความโกรธ “คำโกหกลวงโลกพวกนั้น คุณจะพูดไปถึงเมื่อไหร่” วิทิตหันหน้าไปใกล้เธอ ดวงตาสีดำที่เต็มไปด้วยความโกรธ “ฉันเพิ่งเห็นกับตาว่าคุณลงมือฆ่าคนยังไง ! คุณใช้มือฆ่าไม่ตายคุณก็ใช้มีด ! มิลิน คุณชอบฆ่าคนมากเลยเหรอ” “ฉันชอบฆ่าคนเหรอ” มิลินพูดเหน็บแนม “แล้วคุณล่ะ คุณชอบที่จะโดนหลอกมากไหม ทีน่าหลอกคุณจนหัวหมุน คุณก็ยังเชื่อเธอ ! เธอเป็นคนฆ่าลูกของเราชัดๆ !” “คนที่ฆ่าลูกเราคือเธอนั่นแหละ !” วิทิตจ้องเธอด้วยความโกรธแค้น “เป็นคุณ ! คุณไม่ต้องการคลอดลูกของฉัน คุณเลยทำให้เขาตายตั้งแต่อยู่ในท้อง ! คุณแอบกินยาลับหลังฉันทุกวัน และปล่อยให้ลูกในท้องหายใจไม่ออกตาย !” “ฉันไม่ได้ทำ !” “คุณเป็นคนทำ ฉันตรวจสอบเรื่องนี้มานานแล้ว หลักฐานทั้งหมดยืนยันว่าเป็นคุณ !” สายตาของวิทิตค่อยๆปรากฏความอำมหิตออกมา “คุณฆ่าลูกตัวเอง แล้วจะโยนความผิดให้ทีน่า กล่าวหาเธอยังไม่พอ ยังต้องการเผาเธอให้ตายด้วย ! มิลิน ทำไมคุณถึงชั่วร้ายเช่นนี้”