บทที่ 11 เธอหิวขนาดนี้เลยเหรอ

บทที่ 11 เธอหิวขนาดนี้เลยเหรอ “เธอนั้นแหละปรากฏตัวต่อหน้าฉันตลอด!” วิทิตตะคอกใส่ “ ไม่น่าแปลกใจที่ราชสีห์ต้องมาคุยงานกับฉันที่นี่ ต้องเป็นความคิดของเธอแน่ๆ เธอจงใจ!” เรื่องนี้มิลินตั้งใจวางแผนจริงๆ แค้นของลูกชายเธอ ไม่ว่ายังไงเธอจะต้องล้างแค้นให้ได้! แม้ว่าต่อไปนี้เธอจะกลายเป็นผู้หญิงน่ากลัวที่เต็มไปด้วยคำโกหก “เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะคุณอยากเจอฉันเหรอ?” มิลินพูดเยาะเย้ย “ทั้งๆที่คุณรู้ว่าฉันทำงานอยู่ที่คลับร้านนี้ ก็ยังจะตอบตกลงราชสีห์มาที่นี่ ยังเห็นฉันเต้นอยู่ในห้อง……” พูดอยู่ มิลิน ยิ้มอย่างยั่วยวน ยกขาขาวและเรียวยาวของเธอขึ้นแล้ว ลูบขาด้านข้างของวิทิตเบาๆด้วยความยั่ว “มีกระจกกลั้นไว้และระยะที่ไกลขนาดนั้น ฉันยังรู้สึกถึงสายตาคุณเลย …… วิทิตตอนฉันเต้น คุณมีความรู้สึกใช่ไหม ?”เธอพูดเสียงอ่อนโยน น้ำเสียงแผ่วเบา วิทิตรังเกียจท่าทางเธอแบบนี้ แต่ร่างกายก็อดไม่ได้ที่จะตอบสนองกับคำพูดของเธอ ทั้งสองอยู่ใกล้กันมาก มิลินสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนและรอยยิ้มก็มียิ้มอย่างเสน่ห์มากขึ้น “ ดูแล้วช่วงนี้ประธานทิตจะโกรธง่ายนะ……ทำไมภรรยาแสนหวานที่บ้านไม่สามารถทำให้คุณพอใจเหรอ？” เธอยกร่างกายขึ้น ยิ่งแกล้งวิทิตเข้าไปใหญ่ วิทิตหายใจแรง จู่ๆก็กดทับเธออย่างแรง “ดอกทอง！”ในปากด่าอย่างรุนแรงแต่มือกลับไปจับกระโปรงสั้นสีแดงของมิลิน มิลินให้ความร่วมมืออย่างดี ขั้นถึงว่าเริ่มแยกขาทั้งสองเอง …… จากนั้นไม่นาน รถที่ติดฟิล์มดำขุ่นก็ส่ายไปส่ายมาข้างถนน หลังจากการปรับแต่งอย่างละเอียด มิลินก็สวยงามเกินไป เหมือนดอกกุหลาบที่งดงามมาก ซึ่งเบ่งบานภายใต้สไตล์ที่สวยงามและมีเสน่ห์ของ วิทิต วิทิตไม่สามารถควบคุมได้มากกว่าครั้งไหน ถ้าไม่ใช่คำนึงถึงว่าอยู่ในรถ เขาอยากทำให้ผู้หญิงนี้ตายไปเลย หลังจากหนึ่งครั้งนั้นมิลินก็ผลักวิทิตที่รับรู้รสชาติของไขกระดูกออกไป “ขอโทษนะ ประธานทิต ฉันยังมีเดทอยู่ราชสีห์กำลังรอฉันอยู่ คุณก็รู้ ”เธอกระพริบตาแล้วยิ้มให้วิทิตทีหนึ่ง ในเวลาเดียวกันก็ดึงกระโปรงที่โดนม้วนขึ้นลงมา ยื่นมือไปผลักประตูรถ วิทิตโน้มตัวไปข้างหน้ากดประตูไว้และกอดมิลิน ไว้ในอ้อมกอดของเขา “ ฉันยังทำให้เธอไม่พอใจเหรอยังจะไปหาผู้ชายคนอื่นอีก เธอหิวขนาดนี้เลยเหรอ？” นิ้วของ มิลินลูบหน้าอกของ วิทิตเสื้อที่โดนเธอฉีดออกจากกันเผยให้เห็นหน้าอกที่แข็งแรงเล็กน้อยซึ่งมีรอยขีดข่วน “ใช่แล้ว ฉันไม่พอใจ คุณไม่รู้เหรอราชสีห์ดุร้ายจริงๆ กล้ามเนื้อของเขาแข็งแกร่งกว่าของคุณ ”หลังจากพูดเสร็จ มิลินก็เลียริมฝีปากเหมือนลิ้มรส ท่าทางนี้ทำให้วิทิตโกรธมาก แขนของเขาที่ผลักประตูนั้นแข็งมากจนเส้นเลือดปูด “มิลิน เธอหน้าด้านจริงๆ！”เขากัดฟันแล้วพูดอย่างแรง “ฉันรู้ว่าฉันหน้าด้าน ประธานทิตคุณก็อย่าเตือนฉันบ่อยๆ ”เธอเก็บมือกลับมา สีหน้าเย็นชาลงไป “รบกวนประธานทิตเก็บมือด้วย ฉันจะลงรถ” วิทิตไม่ขยับ แค่จ้องมอง มิลินอย่างดุร้าย มิลิน เงยหน้าขึ้นและพบกับดวงตาสีแดงของ วิทิตไม่รู้ว่ามันเป็นลางสังหรณ์ผิดหรือเปล่า มิลินราวกับว่าเห็นความอิจฉาอยู่ในนั้น……แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง？ วิทิตจะหึงเธอได้ยังไง？ นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้！ “ทำไม ประธานทิตยังจะเอาอีกครั้ง？”เธอยิ้ม “ได้นะ แต่ครั้งนี้คุณต้องจ่ายเงินนะ……” คำพูดยังพูดไม่เสร็จ จู่ๆโทรศัพท์ของวิทิตก็ดังขึ้นมีเหงาของคนผ่านมาจากหน้าต่างรถข้างๆของพวกเขา มิลินมองไป ที่แท้คือทีน่า วิทิตก็เห็น ร่างกายเกรงแข็งอย่างเห็นได้ชัด มือที่กดประตูรถก็ปล่อย รอยแดงใต้ตาค่อยๆหายไปเขาก็ฟื้นคืนสติ มิลินผลักเขาออกผลักประตูรถออกอย่างสำเร็จ ทีน่ายืนอยู่หน้าประตูเผชิญหน้ากับมิลินพอดี “บังเอิญจังน้องสาว เจอเธอที่นี่อีกแล้ว ” มิลิน ยิ้มหวาน และเดินออกจากรถ ทีน่าบีบโทรศัพท์แน่นๆ เกร็งร่างกายและจ้องมองเธอ โดยเฉพาะตอนเห็นร่องรอยความรักของเธอที่ไม่ได้หายไป ก็ยิ่งเกลียดแค้นจนตัวสั่น มิลิน ยิ้มอย่างเปิดเผยและสดใส：“เมื่อกี้ฉันเพิ่งคุยระลึกถึงความหลังกับอดีตสามีของ เพิ่งเสร็จเธอก็มา เวลาพอดีเลย ” “มิลิน！”ในที่สุดทีน่าก็ระเบิดทันที ยกมือขึ้นแล้วตบหน้าลงไป