บทที่ 12 ฉันท้องลูกของคุณ

บทที่ 12 ฉันท้องลูกของคุณ แต่ครั้งนี้ มิลินไม่ได้ให้ฝ่ามือนี้โดนหน้าของเธอ เธอจับมือของทีน่า “น้องสาว เอะอะลงมือตีคนไม่ใช่ผู้หญิงเรียบร้อยนะ ”เธอกดมือขงลงไป พูดเสียงเบาว่า“ อีกอย่าง ประธานทิตยังดูเธออยู่นะ” ทีน่าจ้องมองเธออย่างดุร้ายพูดน้ำเสียงที่ได้ยินแค่สองคนว่า ：“มิลินสักวันหนึ่งฉันจะฆ่าเธอ！” มิลินยิ้มเบาๆ：“ ได้สิ ฉันรอนะ” เธอปล่อยมือของทีน่าเหยียบส้นสูง เดินออกไปอย่างสบาย ทันทีที่เธอออกจากไป ใบหน้าของทีน่า มีเพียงความเศร้าและความเสียใจเท่านั้นเธอมองไปที่วิทิตด้วยน้ำตาเต็มดวงตา วิทิต ติดกระดุมคอเสื้อที่ฉีกออก และหลีกเลี่ยงสายตาของทีน่า ผ่านไปสักพัก ราวกับว่าเขากำลังตัดสินใจพูดเสียงเบาว่า ：“ทีน่า ฉันทำไม่ดีกับเธอ ดังนั้นเรา……” “ ฉันท้องแล้ว” ทีน่าพูดก่อนที่วิทิตจะพูด“ทิตฉันท้องลูกของคุณ！” วิทิตอึ้ง มองทีน่าอย่างตกใจ ได้ยินว่าตัวเองกำลังจะมีลูก เขากลับดีใจไม่ขึ้นมา ทีน่ารีบออกมาดู ความเกลียดแค้นในใจก็ขึ้นมา มันเกือบจะออกมาแล้ว เธอพยายามอดทนไว้ รักษารูปลักษณ์ที่ดีและไร้เดียงสาของเธอ “ถ้าคุณไม่อยากได้ลูกนี้ งั้นพรุ่งนี้ฉันก็ไปทำแท้ง……”ทีน่าก้มหน้าลง น้ำตาร่วงลงทีละหยด“ ฉันคิดไม่ถึง ที่แท้คุณยังรักพี่สาวอยู่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นฉันถอยออก ชีวิตพี่สาวลำบากไม่มีลูกแล้วเคยติดคุกอีก เธอต้องการคุณจริงๆ……” “ฉันไม่รักเธอ！” วิทิตพูดแทรกคำพูดของเธออย่างแรง เน้นย้ำแต่ละคำ “ฉันไม่เคยรักเธอมาก่อน！” “แล้วทำไมคุณต้องกับเธออีก……” วิทิตขมวดคิ้วอย่างแน่น เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงควบคุมไม่อยู่ แต่ตอนนี้พอใจเย็นลงมาแล้วคิด เขารู้สึกเสียใจและขยะแขยงมาก “จะไม่มีอีกต่อไป”เขาพูดอย่างหนักแน่นทุกคำด้วยความมุ่งมั่น “ต่อไป ฉันจะไม่แตะต้องเธออีก” ทีน่าเกินเข้าไปในรถ จับมือของวิทิตไว้：“งั้นคุณสัญญากับฉัน ต่อไปนี้จะไม่มาที่แบบนี้อีก？ฉันท้องแล้ว เรากำลังจะมีครอบครัวที่มีความสุขทั้งสามคน จากนี้ไป เราใช้มีชีวิตดีดีกัน ได้ไหม ทิต？” วิทิตไม่เห็นความขอร้องของทีน่าในสมองเขามีเพียงใบหน้าของทีน่าที่เปลี่ยนไปมาก ใบหน้าที่มีเสน่ห์มากขึ้น ผู้หญิงคนนั้นเป็นหญิงที่ชั่วร้ายมากเขาจะไม่ให้ตัวเองเสียสติต่อหน้าเธออีก “ได้ไหมทิต？” “ได้”ในที่สุดก็วิทิตตอบตกลง หลังจากที่ตอบตกลงทีน่า วันที่สองวิทิตก็บินไปต่างประเทศ เพื่องาน และเพื่อออกห่างจากมิลิน ให้ตัวเองใจเย็น หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง จู่ๆราชสีห์ส่งข้อความให้เขา บอกว่าเขาจะหมั้นแล้ว หวังว่าวิทิตมาร่วมพิธีงานหมั้นของเขา แต่เดิมวิทิตอยากปฏิเสธทุกคนที่เกี่ยวกับมิลิน เขาไม่อยากยุ่งอีก แต่พอเห็นข้อความ เขาก็เหมือนโดนผีสิงร่างถามว่า ：“กับใคร？” ราชสีห์ตอบว่า：“มิลิน” ไม่คาดคิดว่ามิลินจะแต่งงานกับราชสีห์？ ผู้หญิงคนนั้นจะแต่งงานแล้ว！ ทันใดนั้นวิทิตโกรธจนเสียสติ โยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างแรง “ประธาน คุณเป็นอะไรหรือเปล่า？”เลขาได้เสียงเคลื่อนไหว รีบมาดูอย่างเร่งรีบ “รีบจองตั๋วเครื่องกลับประเทศที่ใกล้ที่สุดให้ฉัน เร็วๆ！” ในประเทศ ในสนามคฤหาสน์ “ข้อความส่งแล้ว” ราชสีห์วางโทรศัพท์ลง พูดกับหญิงสาวร่างเพรียวที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่างว่า“แต่เธอแน่ใจว่าจะทำแบบนี้？” สีหน้าของมิลินใจเย็น สายตายึดมั่นมาก：“ ฉันแน่ใจ เขาอยากใช้ชีวิตที่สงบสุขกับทีน่า？ ฝันไปเถอะ！” ลูกชายของเธอตายอย่างโหดร้าย เป็นไปได้ไงที่เธอจะให้ทีน่าใช้ชีวิตที่ดี？ เธอต้องการให้พวกเธอไม่มีความสงบสุขนับจากนี้ไป！ มิลินคิดอย่างมืดมน เธอสาบานแม้ว่าหยกที่สวยงามไหม้เหมือนหิน ก็ต้องแก้แค้น ในเวลานี้จู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็สั่น ทีน่าส่งข้อความมา “พี่สาว ขี้เถ้าของลูกชายพี่ พี่อยากได้ไหม？ ถ้าอยากได้ ก็มาหาฉันตอนนี้ ถ้าไม่งั้น ฉันจะโรยของนี้ใส่ลงในอาหารหมู”