บทที่ 25
คลีโอเงยหน้ามองมารดาที่สบนัยน์ตาไร้เดียงสาคู่นั้นก่อนจะหันกลับไปยังชายแปลกหน้า แล้วหนูน้อยก็ยกมือพุ่มไหว้พร้อมถอนสายบัว
“สวัสดีค่ะ”
เฮ็คเตอร์เผลอยิ้มออกมาเมื่อเห็นความน่ารักน่าชังของหนูน้อย แววตาไม่เดียงสาคู่นั้นราวกับหลอมละลายความเกลียดชังที่เขามีต่อณชนกไปชั่วขณะ รอยยิ้มรื่นระบายบนริมฝีปากหยักหนา