บทที่ 30
“โอ...ขอบคุณมากแนน ผมไม่รู้ตัวเลยนะนี่ว่าทำกระเป๋าเงินหล่นไว้”
“ค่ะ...เรียบร้อยแล้วนะคะ ถ้าอย่างนั้นแนนขอตัวกลับไปที่ห้องอาหารก่อนค่ะ”
“เดี๋ยวสิ...แนน”
โคลวิซดึงมือของหญิงสาวไว้ ณชนกชะงัก มือของเขาที่จับมือเธอเย็นเฉียบหากทว่ารอยยิ้มอบอุ่นยังฉาบอยู่บนใบหน้าของเขา
“แนน...เข้ามาข้างในก่อนเถอะ”
“แต